Εγώ θα χρησιμοποιήσω την ευκαιρία αυτή θετικά,έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου το ότι κάποιο κορίτσι ή γυναίκα μπορεί να έχει αντιμετωπίσει το ίδιο,και να θέλει να ακούσει δύο τρία πράγματα γι αυτό.Το σύνηθες είναι το θύμα να μην καταγγέλει τον βιασμό,υπάρχει βλέπετε η κοινωνική κατακραυγή(όχι,τα στερεότυπα δεν έχουν καταργηθεί,καλά κρατούν στην ελληνική κοινωνία),η ψυχοφθόρα διαδικασία που ήδη περνάει το θύμα,με άρνηση,μοναξιά,θλίψη,οργή,ε νοχές,απομόνωση κτλ)και δεν έχει το κουράγιο να περάσει και την έκθεσή του σε ξένους,ήδη ο ψυχισμός του είναι θρυμματισμένος.Εγώ οφείλω να πω,πως αν ήμουν σε άλλη οικογένεια,και όχι τόσο βαθιά χωμένη σε άλλες,εξίσου χάλια καταστάσεις,θα τον είχα κυνηγήσει και νομικά,με τη στήριξη των δικών μου.Η σιωπή είναι πολύ βολική στον θύτη.Αλλά δεν μου δόθηκαν οι επιλογές(προυπήρχε ένα άλλο θεματάκι,από παρενόχληση από συγγενή και είδα πως το χειρίστηκαν οι δικοί μου,στα τέτοια τους,συνέχισε να μπαινοβγαίνει στο σπίτι για χρόνια,δε με πίστεψαν,οπότε δεν υπήρχε κανένα απολύτως νόημα να το εξομολογηθώ σ'εκείνους).Όμως,τα εγκλήματα,γιατί είναι έγκλημα ο βιασμός,πρέπει να τιμωρούνται,πρέπει να βγαίνουν στον αέρα,αυτό θέλω να πω σε όσες διαβάζουν!Τολμήστε,αλλιώς ο κύκλος διαιωνίζεται στη ρημάδα μας την κοινωνία.
Έχει πολλές πλευρές το θέμα,και κοινωνικές,σεξιστικές,φυλε τι
κές,ατομικές,πολλές προεκτάσεις,πολλές συνισταμένες.
Πέρασα από την άρνηση(όχι,δεν έγινε,όχι,δεν συνέβη ποτέ αυτό)
στο πάγωμα,στη λύπη,στο φόβο,στο θυμό.Δεν ένιωθα καλά,δεν ήμουν πια η ίδια.Φοβόμουν,αδυνάτισα πάρα πολύ,δεν κοιμόμουν καλά,δεν ένιωθα εντάξει,ένιωθα βρώμικη,παραβιασμένη,ταπει νωμένη,μιασμένη.Μην κρίνετε το γιατί,φυσικά και δεν ήμουν εγώ η βρώμικη,ούτε η ένοχη,αλλά δεν το καταλαβαίνει το θύμα,περνάει σε άλλο σύμπαν,σε έναν κόσμο πόνου,όπου είναι μόνο του,ξεκομμένο από τους γύρω του.
Παράδοξες αντιδράσεις ακολούθησαν,ντρεπόμουν να ντυθώ πιο θηλυκά,δεν ήθελα να βάφομαι,να τονίζω καθετί ελκυστικό πάνω μου,από φόβο πως θα ξαναστοχοποιηθώ.Δεν πίστευα για ένα διάστημα στη φιλία,προδόθηκα,πονούσα.Έσ� �αγα μπουκάλια και χαράκωνα τα μπράτσα μου,ο πόνος ήταν δικός μου,μέσα στην αποπροσωποποίηση που πέρναγα,στην αφασία,ήθελα να νιώθω ζωντανή έστω και μέσα από πόνο.Αυτό φυσικά είχε να κάνει με τις ενοχές,που είναι ένα στάδιο πολύ πολύ δύσκολο.Έφταιγα εγώ;Tι έκανα για να το αξίζω,γιατί επέλεξε εμένα,μήπως και γιατί,ένας κυκεώνας ερωτημάτων,ανελέητων...
Και η αποφυγή του τόπου του εγκλήματος,έκανα χρόνια να ξαναπεράσω από τον δρόμο αυτό,και ήταν και κοντά,εκεί να δεις λούκι.Ήθελα να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία να περάσω από εκεί,να το κοιτάξω κατάματα,να το ξεπεράσω,να αισθανθώ δυνατή,αλλά έτρεμα.Το έκανα μετά από πέντε χρόνια.Τόσο μου πήρε.Έτρεμα και μήπως τον συναντήσω πουθενά,ήταν στην περιοχή μας,κυκλοφορούσε.Ένιωθα πως αν τον ξανάβλεπα θα πέθαινα,θα αφανιζόμουν.Το έκανα κι αυτό.Και με τσαμπουκά μάλιστα.
Κάποια φορά,έμαθα πως είχε δείρει την πρώην φίλη μου.Είχε περάσει ένα διάστημα τριών χρόνων.Πήγα και τον βρήκα σε μια καφετέρια που σύχναζε.Βγήκαμε έξω,τον κοιτάω κατάματα και του είπα"Αν την ξαναδείρεις,θα πάω στην αστυνομία και θα μάθουν όλοι τι έκανες".Θα μου πεις,σιγά την απειλή,μετά από τόσα χρόνια.'Ενιωθα όμως λύπη για αυτά που πέρναγε το κορίτσι εκείνο,που κάποτε ήταν φίλη μου,την πόναγα,την λυπόμουν,στενοχωριόμουν.Ξέ ρω τι θα σκεφτείτε,το άξιζε.Ναι,για κάποιο διάστημα το σκεφτόμουν έτσι κι εγώ,αλλά μετά έβλεπα πως κι αυτό ήταν ένα αδύναμο πλάσμα,μια έφηβη με τα δικά της κενά,και καταλάβαινα πως μέσα του,υπήρχε πολύς,απέραντος φόβος απέναντι στη βία αυτού του άντρα.Δεν μπορείς να κρατάς κακία απέναντι σε ένα θύμα.
Χρόοοονια μετά,συγχώρεσα ακόμη κι εκείνον,κάθισα και το ανάλυσα,κάθισα και το γύρισα απ'όλες τις πλευρές του το θέμα,και κατέληξα πως κι αυτός ήταν εξίσου θύμα.Όταν ασκείς βία,εξουσία μέσω της δύναμής σου,όταν πληγώνεις,χάνεις ένα σου κομμάτι ομορφιάς για πάντα,χάνεις άλλο ένα μέρος αυτού του υπέροχου πλάσματος που γεννήθηκες για να είσαι,το εγκαταλείπεις,τη δυνατότητα αυτή την καρατομείς,την ακρωτηριάζεις.
Το ίντερνετ δίνει τρομερές δυνατότητες να βρει όποια γυναίκα το βίωσε,πηγές ενημέρωσης,στήριξης,νομική ς βοήθειας πλέον.Αν σας έτυχε κάτι τέτοιο,αν το βιώσατε,μη μένετε στον πόνο αβοήθητες,ψάξτε συμπαράσταση,ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσετε να προχωρήσετε,να ξεπεράσετε το τραύμα.Η ίαση είναι μακρόχρονη,αλλά θα έρθει.
Ουφ αμάν,σας ζάλισα,αλλά να πω ένα τελευταίο.Ξεπεράστε τους μύθους.Όχι,ο βιαστής δεν είναι πάντα ένας άγνωστος,περιθωριακός τύπος,τις περισσότερες φορές,είναι άτομο γνωστό σε μας,προερχόμενο από τον συγγενικό ή φιλικό μας κύκλο.Ναι,και αξιοσέβαστα κοινωνικά άτομα βιάζουν.Ναι,και μη αξιοσέβαστα.Ο θύτης θα χρησιμοποιήσει το επιχείρημα της πρόκλησης,είναι πάρα πολύ συνηθισμένο,μην το αφήσετε να σας παρασύρει σε αυτοαμφισβήτηση.Όχι,δεν έφταιγες εσύ!!!Και ναι,ακόμη και στο συζυγικό τομέα,ο βιασμός είναι βιασμός.Δεν έχει κανείς δικαίωμα να χρησιμοποιήσει σεξουαλική βία σε κανέναν,όποιος κι αν είναι αυτός και ό,τι θέση κι αν έχει στη ζωή σου.
