Quote:
Originally posted by Nekky
Να σας πω και εγώ την δική μου ιστορία μετά από την αφορμή του σποτ μου.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ΠΑΝΤΑ είχαμε πολλά κατοικίδια!
Στο πατρικό μου ΠΟΤΕ δεν υπήρξε μέρα που να μην έχουμε τουλάχιστον ένα σκύλο ή μια γάτα!
Είχα την μεγάλη τύχη να μεγαλώσω σε χωριό οπότε είχαμε ότι ζητούσαμε γιατί υπήρχε και ο χώρος και η ελευθερία.
Πολλούς σκύλους (δεν θυμαμαι αριθμό!) αλλά ο αγαπημένος μου από όλους ήταν ο ?μπιμπίκος? (κορίτσι ήταν αλλά εμείς έτσι τον φωνάζαμε). Ήταν μόνιμα μέσα στο παιχνίδι μας, είτε παίζαμε με τις κούκλες είτε ΄μαγειρεύαμε?. Την ντύναμε με μαντίλια και φουλάρια και αυτή καμάρωνε!!! Την κάναμε μπάνιο την χτενίζαμε την φροντίζαμε πολύ! (εγώ και οι 2 αδερφές μου) Πολύ καλό σκυλάκι! Της δίναμε φουντούκια και έσπαζε το έξω το τσόφλι και έτρωγε το μέσα!!!
Με τις γάτες (που πάντα είχαμε) δεν μπορώ να πω ότι έχω μεγάλη λατρεία! Τις αγαπώ αλλά όχι όπως τους σκύλους! Μ αρέσει πολύ όμως το χουρχουρητό τους και το ότι θέλεις δεν θέλεις θα έρθουν να τριφτούν και να χαϊδευτούν!
(αυτή την στιγμή η μαμά μου έχει 9! Και όλες περιποιημένες!)
Είχαμε και ένα καταπληκτικό περιστέρι το οποίο ερχόταν και καθόταν στο κεφάλι μας και μας τσιμπούσε με τα νυχάκια του για το δώσουμε να φάει!
Κατά καιρούς είχαμε κουνέλια, κότες, αρνάκι, κατσικάκι, και όλα αυτά για εμάς τις τρεις αδερφές! Όχι γενικά για όλη την οικογένεια!
Ήταν πολύ όμορφο να τα φροντίζουμε από μωράκια και να τα ταΐζουμε με μπιμπερό! (το αρνάκι και το κατσικάκι εννοώ έτσι? Όχι την κότα!! :D:D)
Κάθε άνοιξη ζητούσα από την μαμά μου να μου αγοράσει 2 κοτοπουλάκια και αυτή το έκαμνε αρκεί να είχα εγώ την φροντίδα τους! Και αυτά με γνώριζαν!
Και φτάνω στην περίφημη κότα με το κραγιόν! Τη μεγάλωσα από ημερών. Κάθε φορά που με έβλεπε ερχόταν στα πόδια μου και τριβόταν για να την πάρω αγκαλιά! Τότε έβγαζα την κούκλα μου από το καροτσάκι και έβαζα μέσα την κοτούλα μου και την έκανα βόλτες!!! (ναι εννοώ το καροτσάκι που βάζουμε κούκλες μέσα!) Την τάιζα (ήταν παχουλή!) και της έβαζα σκιές στα μάτια (κανονικές) και κραγιόν στο ράμφος (κανονικό). Της φορούσα φουστίτσες και φουλαράκια στο λαιμό! Της έβαφα ακόμη και τα νύχια της!!!! Ακόμη και όταν την ξεχνούσα για λίγη ώρα στο καρότσι, δεν έφευγε και περίμενε υπομονετικά! Μια φορά την ξέχασα όλη νύχτα και εκείνη ήταν εκεί!!! Της έκανα βόλτα και με καρότσι οικοδομής και πάλι καθόταν και δεν έφευγε!!!
Δυστυχώς όμως δεν έχω φωτογραφίες της?:(
Αγαπώ πολύ τα ζωάκια! Οι κόρες μας ζητάνε ένα σκυλάκι συνέχεια αλλά ζώντας σε πολυκατοικία δεν είναι εφικτό. Αν είχαμε αυλή θα ήταν αλλιώς?
Προς το παρών όπως είπε και ο Δημήτρης έχουμε 2 χελωνίτσες αλλά δεν κάνουν και τίποτε άλλο από το να κοιμούνται και να κολυμπάνε?(θα μου πεις χελώνες είναι? χαχαχαχ)
Σκέφτομαι βέβαια χωρίς να έχω πει τίποτε στον Δημήτρη (εδώ θα το μάθει :P) να πάρουμε ένα χαμστερακι! Θα δείξει?.. χαχαχαχαχαχαχ Προς το παρών κουβέντα στις μικρές?..σσσσσσς
Και εδώ σταματάω το Α4!
Και για αυτούς που θα τα διαβάσουν και θα τα αμφισβητήσουν έχω να πω ότι είμαι η Νεκταρια έχω σώας τα φρενας και ότι έγραψα είναι πέρα για πέρα αληθινό! (έχω και μάρτυρες! χαχαχαχαχ) Α και κατι αλλο μην μου αρχισετε με τα "τα βασανιζες...κλπ" γιατι θα τα παρω!!!! εγω ξερω ποσο τα αγαπουσα και ποσσες ωρες ξοδευα μαζι τους!
φιλακια ρουφηχτα οοο Σουλταν!
Νεκταρία να είσαι καλά!