Originally posted by click
Quote:
Originally posted by spaceride
Γραφεται καποιοι για την υπεραναλυση.. Να σας πω τη δικη μου ιστορια (και να μη θελετε εγω θα την πω). Οταν ημουν στα ντουζενια της διαταραχης μου η θεραπευτρια μου με εβαλε να κανω καταγραφες καθε μερα ολη μερα.. Τι τρωω, που το τρωω, τι ωρα το τρωω, ποσο πεινουσα πριν φαω, ποσο πεινουσα αφου εφαγα, αυτο που εφαγα το αισθανομαι σαν υπερφαγικο, ποσες ενοχες ειχα, τι σκεφτομουν, τι αισθανομουν, και στο τελος της ημερας κατεγραφα γεγονοτα που θεωρουσα σημαντικα και τι περιμενα την επομενη μερα απο τον εαυτο μου. Αν αυτο δεν ειναι "υπεραναλυση" τοτε τι ειναι??? Κι ομως για μενα ειναι παρατηρηση.. Σ εναν ανθρωπο που ειναι εντελως αποσυνδεδεμενος απο τους λογους που τον ωθουν σε ενα βουλιμικο θελει πολλα αρ..δια να μαθεις να παρατηρεις λιγο πισω απο το πιττογυρο και τις πιτσες.. Οχι για μενα δεν ειναι υπεραναλυση.. και δεν εννοω εδω..εννοω εξω στην πρακτικη πλευρα των πραγματων
αυτη η μεθοδος που λες, δε νομιζω να κανει για ολους, σωστα? παρα μονο για ειδικες περιπτωσεις.
παραδειγμα. ο πατερας μου, πολλα χρονια βουλιμικος, ειναι γενικα μια φαση "ελα μωρε δε βαριεσαι". δεν εχει συναισθηση του μετρου σε τιποτα. δε σκεφτεται τιποτα. χανει τελειως τη μπαλα. οταν τρωει ειναι σα να βρισκεται εκτος τοπου και χρονου. τρωει πελωριες ποσοτητες, δε βαζει ο νους σου (πχ. 12 σουβλακια τυλιχτα, καλαμακια με πιτα, σαντουιτς με σουβλακι, οπως διαολο τα λενε anyway) και δαγκωνει τη γλωσσα του γιατι τρωει με λυσσα.
ε, αν μια θεραπευτρια τον επειθε ποτε να ακολουθησει τη μεθοδο καταγραφης, θα τον βοηθουσε.
εμενα οχι μονο δε θα με βοηθουσε αλλα θα κατεληγα με ζουρλομανδυα.
