Τί θέμα??

Ευχαριστώ πολύ παιδιά!!!!
Αναρωτιέμαι συνεχώς τί άποψη έχετε σχηματίσει για μένα...Σκέφτομαι μήπως φαίνομαι χαζούλης ή λίγο τρελός ή επιθετικός ή αντιδραστικός ή κακός από αυτά που γράφω? Μπορεί να μου βγαίνουν τέτοια στοιχεία σε αυτά που γράφω αλλά δεν το κάνω με πρόθεση. Τώρα γιατί το λέω αυτό σκέφτομαι? Για να απολογηθώ ή καλύτερα για να νιώσω οτι είμαι \"Άγιος\" οτι μόνο καλά πράγματα μπορώ να κάνω? Μάλλον το δεύτερο περισσότερο επειδή σκέφτομαι οτι θέλω να είμαι τέλειος στη συμπεριφορά μου απέναντι στους άλλους, να μην πληγώνω και να μην στεναχωρώ κανέναν. Λένε οτι \"ουδεν καλό αμιγές κακου\" δλδ οτι δεν ειναι δυνατόν να πετύχεις αυτό το πράγμα. Οτι όσο καλός και να θές να είσαι σε κάποιους μπορεί να κάνεις \"κακό\" δλδ μπορεί και να μην τους αρέσει π.χ. τόσο καλοσύνη. Ίσως εγώ αυτή τη μετριότητα να μην τη θέλω, όχι τη μετριότητα δλδ αλλά ούτε καν μία υπόνοια ψεγαδιού. Όπως δλδ με τις εμμονές που κάνω με τη καθαριότητα και δεν θέλω να υπάρχει ούτε ένα ίχνος βρωμιάς στον τοίχο. Από την άλλη σαν να μου βγαίνει το αντίθετο από αυτό!!! Εδώ είναι το περιέργο... Δλδ σαν να μου βγαίνει να κρατάω τους ανθρώπους μακριά μου, να είμαι αντιδραστικός, να φοβάμαι να δώσω αγάπη, τρυφερότητα και ενδιαφέρον αλλά μέσα μου να πιστεύω οτι είμαι πανάγαθος. Εδώ υπεισέρχονται βέβαια οι φόβοι που πρέπει να έχω όπως φόβοι ομοφυλοφιλίας (δλδ οτι το να πείς ένα καλό λόγο σε ένα άντρα ή να εκφράσεις το θαυμασμό σου ή την τρυφερότητά σου να το νιώθω σαν να τον φλερτάρεις και να με τρομάζει) ή το να πώ ένα γλυκό λόγο στους γονείς μου να το νιώθω οτι τους καλώ στο κρεβάτι ή οτι το να πλησιάσω συναισθηματικά με μία γυναίκα οτι τη θέλω για το κορμί της. Θα μου πείτε το sex είναι \"κακό\"? Εγώ συναισθηματικά μπορεί να το βλέπω σαν \"αμαρτωλό\". Από την άλλη βέβαια κάθε μέρα αυτοικανοποιούμαι επειδή εκεί είναι το \"μέλι\". Και μετά μάλλον νιώθω ενοχές και υποβάλλω τον εαυτό μου σε τιμωρία που έκανε τόσο βίαιες και διαστροφικές και πρόστυχες σκέψεις οπότε του στερώ το δικαίωμα στη ζωή σαν η μέγιστη τιμωρία. Σαν δλδ να θέλω \"και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο\". Και τη γλύκα της αμαρτίας αλλά και την εντελώς καθαρή ψυχή.
Τώρα νιώθω να πώ κάποια πράγματα για το φορουμ (αναρωτιέμαι γιατί? ) αλλά ας τα πώ.
Συνέχεια σαν να έχω το φόβο να κάνω σύνδεση με το όνομα μου και μπαίνω πολλές φορές χωρίς να συνδεθώ. Σκέφτομαι οτι θα με δείτε στα μέλη που είναι online και θα σχηματίσετε άσχημη άποψη για μένα. Θα πείτε οτι τα χει παίξει αυτός, όλη μέρα στο φορουμ είναι. Σκέφτομαι όμως οτι και άλλοι δεν μπορεί να κάνουν το ίδιο? Να μπαίνουν δλδ συνέχεια με τις ώρες μέσα? Γιατί εγώ να ντρέπομαι? Μάλλον δεν ντρέπομαι εσάς αλλά δεν θέλω να παραδεχτώ τα συναισθήματα της κατωτερότητας και της μιζέριας του να μπαίνεις συνέχεια στο φόρουμ επειδή μου χαλάν την εικόνα της τελειότητας που θέλω να έχω για τον εαυτό μου. Μπορεί όμως από την άλλη σκέφτομαι να μου αρέσει τόσο πολύ το φόρουμ αυτό και να μπάινω όλη μέρα. Δλδ είναι τόσο κακό αυτό? Από την άλλη νιώθω μία αηδία με τον εαυτό μου που όλη μου η ζωή και η επικοινωνία μου περιορίζεται σε αυτό το φόρουμ. Σαν δλδ να μ αρέσει τόσο πολύ να μπαίνω στο φόρουμ αλλά από την άλλη να μην θέλω να δεχτώ οτι είμαι μλκας που μπάινω όλη τη μέρα στο φόρουμ. Και οτι δεν δέχομαι αυτά τα συναισθήματα με κάνει να συνεχίζω να μπαίνω με τις ώρες στο φόρουμ ενώ αλλιώς δεν θα έμπαινα νομίζω...
Στο ίδιο μήκος κύματος αναρωτιέμαι πολλές φορές. Γιατί όλοι αυτοί προτιμάνε το ψυχρό και απρόσωπο κλίμα του φόρουμ και δεν γνωρίζονται από κοντα? Γιατί όπως τα λέτε εδώ δεν μαζεύεστε να τα πείτε από κοντά? Να υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από τα ψίχουλα που σου δίνει το φόρουμ... Για τον εαυτό μου σκέφτομαι οτι έχω πρόβλημα , οτι φοβάμαι τους ανθρώπους και την άμεση επαφή γι\' αυτό επιλέγω τη μιζέρια του φόρουμ. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω οτι εσείς έχετε κάποιο πρόβλημα. Σκέφτομαι οτι μιά χαρά επικοινωνείτε μέσω του φόρουμ και δείχνετε δύναμη και αυτοπεποίθηση οπότε γιατί να μην το κάνετε και εκτός του φόρουμ? Σαν δλδ να μην μπορεί να χωρέσει στο μυαλό μου οτι μπορεί κι εσείς να έχετε έναν φόβο με τους ανθρώπους και την άμεση επαφή όπως κι εγώ ή για άλλους λόγους...
Επίσης νιώθω (όπως διάβασα σε ένα θέμα της Arsi) οτι έχω εξαρτηθεί από το φόρουμ αυτό αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ και αυτό, θέλω να λέω οτι το ελέγχω αλλά οι πράξεις μου άλλο δείχνουν. Σκέφτομαι οτι υπάρχει ένα περίεργο κλίμα σ αυτό το φόρουμ. Σαν να ξέρεις οτι σε ρίχνει το να ακούς συνέχεια τα προβλήματα των άλλων ή να λέσ τα δικά σου αλλά σαν να σ\' αρέσει κιόλας. Σαν να έχεις εθιστεί στη μιζέρια και να σ αρέσει. Το ίδιο βέβαια θα ισχύει και με τη ψυχοθεραπεία που πάω και βάζω τον εαυτό μου συνεχώς στην \"αρρωστημένη\" κατάσταση να ανακυκλώνω ένα πρόβλημα. Δεν λέω πως έχω κάτι με το φόρουμ (αν και μπορεί να έχω) αλλά πιό πολύ καταγράφω τα συναισθήματά μου όσο μπορώ και νομίζω οτι μπορεί να φανούν χρήσιμα και σε άλλους...
Μιάς και είπα \"και σε άλλους\" νιώθω επίσης πολλές φορές οτι μέσα από αυτό το φόρουμ θέλω να πάρω και όχι να δώσω... Να πάρω ενδιαφέρον, αγάπη και μετά να φύγω... Από την άλλη νομίζω οτι και εγώ κάτι έχω δώσει σε αυτό το φόρουμ αλλά σαν να έχω την αίσθηση οτι όλοι θέλουν να πάρουν μέσα από αυτό το φόρουμ. Θα μου πείς είναι κακό αυτό? Ίσως εγώ να το θεωρώ κακό για τον εαυτό μου να συμμετέχω σε μία κατάσταση δώσε-πάρε επειδή δεν θέλω να αναγνωρίζω τις ωφελιμιστικές διαθέσεις που έχω οτι θέλω να λέω πώς μόνο δίνω και δεν μ ενδιαφέρει αν πάρω...
Τώρα σκέφτομαι μήπως παραξηγηθώ από αυτά που έγραψα και νομίσουν κάποιοι οτι έχω πρόβλημα με το φόρουμ και δεν πρέπει να το δημοσιεύσω πάντως είπα αληθινά πράγματα όπως τα νιώθω ή νομίζω πως τα νιώθω...

Quote:

---

Originally posted by GreenPeyote
Ευχαριστώ πολύ παιδιά!!!!
Αναρωτιέμαι συνεχώς τί άποψη έχετε σχηματίσει για μένα...Σκέφτομαι μήπως φαίνομαι χαζούλης ή λίγο τρελός ή επιθετικός ή αντιδραστικός ή κακός από αυτά που γράφω? Μπορεί να μου βγαίνουν τέτοια στοιχεία σε αυτά που γράφω αλλά δεν το κάνω με πρόθεση. ....

---

Αγαπητε greenpeyote εισαι ενας ανθρωπος κ φυσικο ειναι να εχεις διαφορα στοιχεια.Αφυσικο θα ηταν το αντιθετο!Περα απ\'τα προβληματα που μπορει να αντιμετωπιζεις κ αυτο ειναι δικο σου ζητημα αφου δεν ενοχλεις κανεναν εμενα μου δινεις την εντυπωση ενος συμπαθητικου ανθρωπου,διαλακτικο,δεκτικ ο στο να ακους,ευαισθητο κ οτι μπορεις να πολεμησεις τους φοβους σου γιατι οπως λες κ αυτη τη στιγμη που γραφεις φοβασαι αλλα το στελνεις,απλα δε θελεις.Σχετικα με τα υπολοιπα
Γιατι το σεξ αμαρτια?Οτι σκεψεις κ να κανεις ποια η αμαρτια?
Ενταξει το φορουμ μερικες φορες ειναι \'κοληματικο\'.Κ τι εγινε?Αυτο δε σημαινει κατωτεροτητα.Η ανωτεροτητα η κατωτεροτητα δε φαινεται απ\'αυτα που κανουμε αλλα απ\'αυτο που ειμαστε.Δλδ π.χ.ειμαι εγω ο ιδιος ανθρωπος σε 2 διαφορετικες καταστασεις αλλαζει η αξια μου?Παρτο αποφαση ειμαστε ολοι ανθρωποι κ εχουμε καθενας τα προβληματα μας.

μάλλον έχω μπερδέψει τη σκέψη με τη πράξη εγώ. Νομίζω οτι το να σκεφτείς κάτι είναι σαν να το κάνεισ...

Σωστά , αυτό βλέπω πως οτι και να κάνουμε οι ίδιοι μενουμε!!!! Αυτό ίσως με τρομάζει, πως όλη μας τη ζωή θα είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι...

Γεια σου GreenPeyote.
Εχω την εντυπωση πως αισθάνεσε οτι ο κοσμος γυρο σου ειναι άτροτος σε σχεση με σενα.Ομως δεν ισχυει αυτο να σε σιγουρος.Αυτο που συμβάινει ειναι οτι οι περισσοτεροι που βλεπεις γυρο σου καλα \'\'φυσιολογικους\'\' η ακομα και υσχιρους ,προσποιούνται.Προσπαθουν να κρυψουν τον ευαλωτο εαυτο του ακόμα κι απο το συντροφο τους .ολοι ντρεπομαστε για τα αδυναμα σημεια μας και οσο πιο πολλα και μεγαλα τοσο μεγαλυτερη η προσπαθεια και η επιθυμια να τα κρυβουμε καλα απο τους αλλους.Ξερω πολλους που δειχνουν κατι αλλο απο αυτο που ειναι .σχεδον ολοι.και δεν ειναι κακο αυτο.ο περισσοτερος κοσμος λεει στον εαυτο του \'\'σκασε και κολύμπα\'\'.και καπου στην πορεια ισσως να βελτιώνουμε καποια απο τα μαυρα σημεια εαυτου μας ,γιατι οι εμπειριες που θα αποκομιζουμε κολυμπόντας απο τη μια μασ εξουθενονουν ψυχολογικα ,απο την αλλη ομως οι εμπειριες μετατρεπονται σιγα σιγα σε εφοδια και οπλα και μαθαινεις κουτσα κουτσα να ανταπεξερχεσε με περισσοτερη ευκολια.Παντως μην σε μπερδευει αυτο που βλεπεις γιατι τις περισσοτερες φορες υσχιει το αντιθετο.Εχουν μαθει να προσποιουνται.Πρεπει ομως να μαθεις να χαλαρωνεις πρωτα.οπως ειπαμε εισαι στιν τσιτα και αυτο ειναι που σε σαμποταρει συνεχως.Στον γιατρο αυτον ποσο καιρο πηγαινεις?

Ευχαριστώ! Ναι υποθέτω θα τα νιώθω και αυτά που λές, επειδή μάλλον δεν γνωρίζω τον εαυτό μου για να το έχω σαν σημείο σύγκρισης για τους άλλουα ανθρώπους. 4 χρόνια πάω...

Νομίζω οτι ειναι παρα πολλα και θα πρεπε να εχεις βρει καποιες ακρες οσον αφορα τον εαυτο σου και τη ζωη γενικοτερα.Έχε υπ οψιν σου οτι το οτι ειναι γιατρος δεν συμαινει οτι ειναι και καλος σε αυτο που κανει.το πτυχιο και ενας ασχετος θα μπορουσε να το παρει με αρκετο διαβασμα .για καποιους ομως η δουλεια τους νομιζουν οτι ειναι το να παπαγαλιζουν αυτα που διαβασαν ή που ακουσαν απο τους καθηγητες τους.δεν εχουν ολοι το σπανιο αυτο προσον της βαθιας αγαπης για το ανθρωπινο ειδος.για τους συνανθρωπους του καθως και το να εσθανονται οτι αυτο που κανουν ειναι λειτουργημα και οχι επαγγελμα.οι ξεχωριστοι ανθρωποι ειναι λιγοι.οι ανθρωποι που κανουν σωστα τη δουλεια τους με αγαπη και υπευθηνοτητα επισεις πολυ λιγοι.αυτο υσχιει σε ολες τις δουλειες και ισχιει και για τους γιατρους.Μερικοι εξισωνουν το γιατρο με το θεό.τεραστιο λαθος.και ειδικα οι ψυχολογοι πολυ λιγοι ειναι αυτοι που προσεγγιζουν σωστα την καθε περίπτωση.πολλοι ειναι αυτοι που εγιναν τυχαια ψυχολογοι χωρις να εχουν την παραμικρη ευαισθησια και ταλεντο πανω στην ανθρωπινη ψυχη στο ανθρωπινο πνευμα.Θα τολμουσα να πω πως αν μπορεις πηγενε και σε αλλους μιπως και βρεις καποιον πραγματικα χαρισματικο ανθρωπο που θα σε βοηθησει να απλοποιησεις καποια πραγματα να σπασεις επιτελους τους μεγενθυντικους φακους ,να αφεθεις ,να χαλαρωσεις.δεν εισαι τοσο διαφορετικος οσο νωμιζεις.εχεις κολιμα με την \'\'ΟΥΣΙΑ\'\'των πραγματων και με την τελειοτητα.μην περνεις τα παντα σοβαρα.δες το πιο χαλαρα .δυο επιλογες εχεις ή να συνεχησεις να τρελενεις το μυαλο σου προβληματιζοντας το και με τα Παντα και συνεχιζεις αυτη την ανυποφορη ζωη για ΠΑΝΤΑ ή πετας στον εαυτο σου ενα σκινι και τον βγαζεις απο το πηγαδι παυεις να θελεις να εξερεβνεις το σκοταδι γιατι το δοκιμασες εξαντλισες ολοες σου τις αντοχες και τιποτα δεν καταφερες οπως και τοσοι αλλοι και τωρα και ανα τους αιωνες.δυστιχως δεν εχουμε αλλες επιλογες μονο αυτες τις δυο.διαλεξε.

συγνωμη για τα ορθογραφικα μου λαθη

πρεπει να ηρεμισει η ψυχουλα σου για να δεις και και να κατανοησεις τη ζωη και τους ανθρωπους.πρεπει να αποδετεις τον εαυτο σου.προφανως δεν σου εμαθε κανενας να πετας αυτο δεν συμαινει οτι δεν εχεις φτερα.

και μην εστιαζεσε μονο στο ψυχολογικο κοματι δωσε βαρος και στο σωματικο αυτα τα δυο ειναι συγκινονουντα δοχεια.το ενα επιδρα φοβερα πανω στο αλλο.μαθε το σωμα σου να χαλαρωνει θα δεις πως θα μειωνετε και η ενταση μεσα σου.χαλαρωσε ολους τους μυες σου τοσο οστε να μη νιωθεις καν την υπαρξη τους ,θα αισθανεσαι μονο την (αργη ανασα σου)και τιποτα αλλο.να εσθανθεις ενα εφχαριστο μουδιασμα να διεπει το σωμα σου.μια γαληνη ,μια ηρεμια πρωτογνωρη.εσυ και οταν κοιμασε παλι σφιγμενος εισαι.ειναι μια αγνωστη αισθηση για σενα αυτο που περιγραφω σιγουρα .ισσος ειναι και το κλειδί ,που ξέρεις?

Ευχαριστώ niht! Όπως τα λές είναι! Όμως νομίζω οτι κάποια πράγματα είναι πέρα απ\' τις δυνάμεις μας και θέλουν χρόνο...αλλά και τώρα που τα λέω αυτά ίσως ζητάω \"κανάκεμα\" που είπε η carrie σε προηγούμενο post!

Ειμαι της αποψης οτι οι γονεις συντελουν κατα πολυυυ μεγαλο ποσοστο στο πως θα εξελιχθει ως προσωπικοτητα αυτος ο ανθρωπος που φερνουν στη ζωη.Πυστέυεις πως οι γονεις σου συντελεσαν σε αυτο το αποτελεσμα που τοσο σε ταλαιπορει?(αν δεν θελεις να απαντησεις θα το καταλαβω ). Τη ριζα του προβληματος την εχετε εντοπησει με το γιατρο σου?ποια ηταν δηλ τα αίτια .

Πολλές φορές νιώθω θυμό για τους γονείς μου και έχω μία τάση να τους κατηγορήσω μέσα μου, όμως από την άλλη καταλαβαίνω οτι αυτή είναι η εύκολη λύση δλδ οτι δεν μας αρέσει στη ζωή μας να κατηγορούμε τους γονείς μας. Δεν έχω εντοπίσει τα αίτια και ίσως να μην είναι δυνατόν να εντοπιστούν αλλά ίσως και να τα εντοπίσω όταν ξετυλιχτεί το κουβάρι. Αλλά από οτι έχω διαβάσει λίγο τα αίτια στα ψυχολογικά μπορεί να είναι οτιδήποτε... Μπορεί να δημιουργηθεί ο \"σπόρος\" του ψυχολογικού ακόμα και μέσα στη μήτρα πρίν γεννηθεί το παιδί ή μπορεί να είναι συνδυασμός πολλών , δεν νομίζω να μπορείς να ξέρεις...

οι ανθρωποι και κυριως τα παιδια εχουν μια εμφιτη ταση να αντιγραφουν συμπεριφορες .εχω μια παιδικη φιλη που απο μικρη μεχρι και την εφιβια της κατεκρινε τον τροπο που λειτουργουσε και σκευτοταν η μαμα της (ειρωνικη,δυναμικη,πολυ πονηρη ,καχηποπτη ,ζηλιαρακτλ).απο την αλη ο μπαμπας της αλλος ανθρωπος(ησυχος,καλοκαρδος ,πιο αθωος),ετσι ηταν και η ιδια μεχρη που χωριστικαμε(αναγκαστικα) και ξανακαναμε παρεα μετα απο μια δεκαετια.ειναι αλλος ανθρωπος .εχει υοθετηση 100% τη συμπεριφορα της μαμας της.φανταζομαι αναγκαστικε να το κανει αυτο για να αντιμετωπιζει πιο ευκολα τις προκλησεις και τις δυσκολιες τις ζωης.ξερω πως κατα βαθος ειναι ακομα εκεινο το κοριτσι που ηξερα αλλα απο την αλλη οποτε μηλαω μαζιτης ειναι σαν να μιλαω με τη μαμα της.υοθετησε τη συμπεριφορα της μαμας της γιατι την εξυπηρετει πολυ περισσοτερο απο αυτο που ηταν(αθωα,καλοκαρδη,ζεστή κ.τ.λ),γιατι ετσι θα την \'\'τρωγαν λαχανο\'\' που λενε.εγω δεν ειχα καποιον που να διαθετει κατι που θα με βοηθουδε στην ζωη για να το υοθετισω και να το κανω δικο μου.και απο κει ξεκιναει ο δικος γολγοθας....
οσους ανθρωπους ξερω που γνωριζω και τους γονεις τους ,ενα 80% εχουν την ιδια συμπεριφορα με τους γονεις τους(συνηθως επιλεγουν εναν απο τους δυο για να παρουν τα περισσοτερα στοιχεια).μην υποβαθμιζεις λοιπον τοσο αυτη την παραμετρο.ειναι βασικο.πολυ βασικο.ο γιατρος δεν σου τα λεει αυτα?το DNA δευτερο.δεν βλεπεις τα ζωα που με την συνεχη επαναληψη παραγκονιζουν τα ζωοδη ενστικτα τους και προσαρμοζονται αναλόγως?

Συμφωνώ οτι οι γονείς παίζουν ίσως το σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας κάποιου.Παρόλλα αυτά ο κάθε άνθρωπος νομίζω πώς έχει ένα κομμάτι (ίσως ο πυρήνας του εαυτού του) που είναι ξεχωριστό και αυτό είναι που κυρίως καθοδηγεί τις πράξεις του... Προσωπικά δεν έχω κανένα παράπονο από τους γονείς μου εκτός του οτι ίσως είναι υπερπροστατευτικοί ( αλλά ίσως είναι και μέρος του προβλήματος αυτή η υπερβολική προσκόλληση που μπορεί να έχω στους γονείς μου).
Σαν να έχω την αίσθηση οτι είμαι ενωμένος με τους γονείς μου με μία αδιόρατη κλωστή , σαν να τους κουβαλάω μέσα μου κάθε στιγμή, να είμαστε ΕΝΑ! Ο γιατρός μου λέει οτι πράγματι έχω μία ιδιαίτερη σχέση με τους γονείς μου από την άποψη οτι αναλαμβάνουν να εκφράσουν αυτοί τα κομμάτια του εαυτού μου που εγώ έχω \"πετάξει\", δλδ π.χ. επειδή εγώ δεν θέλω να νιώθω άσχημα πράγματα όπως θλίψη , στενοχώρια , ανησυχία για το μέλλον μου τα αναλαμβάνουν αυτά οι γονείς μου... Τέσπα δεν ξέρω πώς να το περιγράψω γιατί ούτε εγώ το καταλαβαίνω καλά... Κατά κάποιο τρόπο τους μεταφέρω με έναν συγγαλημμένο και αριστοτεχνικό τρόπο τις ανησυχιές και τους φόβους μου ώστε εγώ να νιώθω οτι όλα είναι μιά χαρά ενώ οι γονείς μου να ανησυχούν διαρκώς και να με παίρνουν 10 φορές τη μέρα τηλέφωνο!Το να με παίρνουν όμως τηλέφωνο συνεχώς και να εκφράζουν την ανησυχία τους (την δικιά μου ανησυχία δλδ! ) εμένα με θυμώνει γιατί διαρκώς μου θυμίζουν τα πράγματα που εγώ δεν θέλω!!! Μου χαλάνε δλδ την ψευδαίσθηση της τελειότητας που θέλω να νιώθω για τη ζωή μου. Από την άλλη εγώ συνεχίζω να τους μεταφέρω τις ανησυχίες μου με έμμεσο τρόπο, π.χ. με τον τόνο της φωνής μου... Αυτά όλα που περιγράφω δεν τα κατανοώ απόλυτα και δεν τα κάνω συνειδητα αλλά με τη βοήθεια του γιατρού τα έχω δεί ως ένα βαθμό αλλά από την άλλη αρνούμαι οτι μπορεί να γίνεται αυτό το πράγμα!!! Είναι περιέργα δεν ξέρω , ακόμα και ο γιατρός τα επισημαίνει αλλά δεν μπορεί να μου τα εξηγήσει βαθύτερα...

Όταν λές οτι δεν είχες κάποιον που να διαθέτει κάτι που θα σε βοηθήσει ν ατο υιοθετήσεις τι εννοείς??
Πάντως ακόμα και αν οι γονείς έχουν κάνει λάθη μπορεί να τα έχουν κάνει εν αγνοία τους αφού κανένας δεν είναι αλάνθαστος...
Εξάλλου νομίζω οτι εκεί φαίνεται το μεγαλείο της ψυχής, να μπορείς να συγχωρείς!!!!
Ίσως ακούγομαι πολύ καλός αλλά πιστεψέ με πως από μικρός μέχρι σήμερα ήμουν ο πιό αντιδραστικός άνθρωπος απέναντι στους γονείς του τους είχα βγάλει το λάδι που λένε... Δεν το έκανα όμως με πρόθεση κακή αλλά επειδή έχω αυτό το ψυχολογικό αλλά και πάλι νομίζω πως το μεγαλύτερο μέρος των ενοχών που νιώθω πηγάζει απο την άσχημη συμπεριφορά μου απέναντι στους γονείς μου!!!

Γεια σου GreenPeyote.
Ολοι εχουμε καποιο ξεχωριστο κομμάτι που καθοδηγει τις πραξεις μας.εγω για παραδειγμα δεν καθοδηγουμε απο καπου για το πως θα ζω τη ζωη μου .κανω αυτο που εγω κρινω.Και εγω δεν εχω παραπονω απο τους γονεις μου .Λες για μια αορατη κλωστη (που και εγω την αισθανομαι ως ενα βαθμο πλεον) και οτι ειστε ΕΝΑ.Και γιατι πυστευεις οτι εσυ τους μεταφερεις αυτο το συναισθηματικο βαρος και οχι αυτοι σε σενα?οτα γενιομαστε η ψυχη μας ειναι λευκο χαρτι και σιγα σιγα αποτυπονωνται πανω του αυτα που αντιλαμβανετε και βιωνει.και το παιδι (ή ο ανθρωπος γενικα)αντιλαμβανεται και αποθηκευει μεσα του πολυ περισσοτερα πραγματα απο αυτα που φαινοντε και που θελουν να μας \'\'δειξουν\'\' οι ανθρωποι.ειναι ο σοφος εαυτος μας που εχει απεριοριστες δυνατοτητες και που δεν μπορει κανεις να τον ξεγελασει.οτι προσπαθει να κρυψει η ψυχη τον γονειων τα παιδια το αισθανονται αλλα μπερδευονται με αυτο που παρουσιαζουν(οι γονεις)και δεν εχουν εμφανη εξηγηση για αυτο που νιωθουν .ετσι δεν μπορου να εξηγησουν τι τους συμβαινει και γιατι αισθανοντε ετσι.συνηθως οι γονεις παρουσιαζουν μια εικονικη πραγματικοτητα για τον εαυτο τους ,για να μεγαλωσει το παιδι τους ευτιχυσμενο.χωρις να το θελουν καταφαιρνουν το αντιθετο.εχεις μελετησει την βαθια ψυχοσυνθεση τον γονιων σου?ακομα και για το πως ηταν πριν σε φερουν καν στη ζωη?
Οταν λεω οτι δεν ειχα καποιον που να διαθετει κατι για να το υοθετισω ενοω οτι δεν διεθεταν τα απετουμενα οπλα ή εργαλεια (δυναμη-τακτικη)ωστε η ζωη να γινει πιο ευκολη και πιο ευχαριστη .
Οσο για συγχωρεση που λες ναι συνφωνω απολυτως ομως εγω δεν εχω να συγχωρησω κατι στους γονεις μου γιατι δεν εκαναν τιποτα κακο (τουλαχιστον συνειδητα).προσπαθησαν να κανουν οτι καλυτερο μπορουσαν.

η υπερπροστασια μου φαινεται οτι ειναι συνυπευθυνη για τους ψυχαναγκασμους. οταν εχεις μαθει να σε προστατευει καποιος αλλος, ενω εκεινος ο αλλος θα επρεπε να σε μαθει να προστατευεις τον εαυτο σου, κατι που το αμελησε εν ολιγοις επιδη θελει να κραταει την κυριαρχια του πανω σου, οταν τελικα αναγκαζεσαι εσυ να προστατευσεις τον εαυτο σου, υιοθετεις παραξενες τακτικες, του στυλ ψυχαναγκασμους, προσπαθωντας: α)να προστατευτεις, νιωθωντας με αυτες τις τεχνικες οτι ασκεις ελεγχο στην ζωη και στις καταστασεις, και β) μενοντας αναγκαστικα κατω απο την κηδεμονια των αλλων, θελοντας να παιρνεις αγαπη και στοργη και κανακεμα, αλλα μην μπορώντας να το αποδεχτεις λογω υπερηφανειας αλλα και επειδη ωριμασες και τελικα δεν ειναι το κανακεμα αυτο που ζητας, και γ) πληγωνοντας ετσι τους γονεις σου, αφου τους κανεις να σε νοιαζονται και μετα τους κλωτσας την πορτα στα μουτρα, σαν να μην τους εχεις αναγκη και νιωθοντας ασυνειδητα οτι αυτοι φταινε, ασχετα αν συνειδητα πιστευεις ή προσπαθεις να πιστεψεις το αντιθετο. Δε θες να ρθει μια νεραιδα με το μαγικο ραβδι να σε κανει καλα. θες ναρθει μια νεραιδα να σε κανακευει κι εσυ να τη διωχνεις, γιατι δε θες να γιατρευτεις. γιατι αμα γιατρευτεις θα πρεπει να ζησεις, να βγεις εξω, και αυτο ειναι δυσκολο για σενα. (νομιζεισ)
Αντλεις ικανοποιηση λοιπον απο το να προκαλεις το ενδιαφερον και μετα να απορριπτεις, και ισως αυτο ισχυει και στις σχεσεις σου με τις γυναικες αλλα και με τους φιλους, φοβουμενος οτι αμα δειξεις κι εσυ το αναλογο ενδιαφερον θα σε κοροιδεψουν, ή θα εινα λαθος και θα τελειωσει καποτε η σχεση. οποτε για να μην τελειωσει η σχεση δεν κανεις καν σχεση. με τον ιδιο τροπο, για να μη σταματησουν καποτε να σου δινουν ενδιαφερον οι αλλοι, δε γινεσαι καλα.