Δευτεριάτικες ηλιόλουστες καλημέρες κι από μένα!Quote:
Originally posted by Medousa
Έχασα εξίμισι κιλά λύπης που κουβαλούσα τόσο καιρό ...
Μόλις διάβασα το τόπικ από την αρχή κι ανάμεσα στα πολλά όμορφα κι ενδιαφέροντα που διάβασα
αυτό που μου έμεινε από σένα,Μέδουσα και μου γέννησε χαμόγελο είναι η λύπη,που ελάφρυνες!
Χάρηκα πολύ με όλα τα παιδιά που έσπευσαν να σου σταθούν υποστηρικτικά,με τον γενναιόδωρο τρόπο
που κι εσύ ανταποκρίθηκες,γέμισα από γλαφυρές Μακοεικόνες (σκέφτηκα άλλη μια φορά πως πρέπει
οπωσδήποτε ν'αρχίσει να γράφει όσα κρύβει μέσα του αυτό το πλάσμα) κι έρχομαι να μπω κι εγώ στην παρέα.
ΑΡΧΙΚΑ χαίρομαι πολύ που σου μίλησε έτσι ο γιατρός που επισκέφτηκες καθώς και που η αναμονή είναι διετής
γιατί δε θα ήθελα να έκανες την επέμβαση εκεί,στην περίπτωση πάντα που θ'αποφάσιζες να προχωρήσεις σε κάτι τέτοιο...
Θα ταχθώ με τον Στελάρα,παρόλο που πλέον έφυγε από κει ο κορυφαίος επικεφαλής γιατρός με τη μεγαλύτερη εμπειρία
αυτού του είδους επεμβάσεων στη χώρα μας,καθώς η ομάδα που έμεινε είναι εκείνη που επίσης συμμετείχε τόσα χρόνια
στα αναρίθμητα δυστυχώς περιστατικά ανθρώπων που κατέθεσαν εκεί την αδυναμία και την ελπίδα τους (κι εγώ ανάμεσά τους).
Πάντως θυμάμαι κι εγώ πόσο είχα δυσκολευτεί να πάρω την απόφαση της πρώτης βαριατρικής επέμβασης στα 180 κιλά,11 χρόνια πριν.
Ήταν μεγάλη σφαλιάρα στον εγωισμό μου,την αίσθηση παντοδυναμίας κι αυτάρκειάς μου να ζητήσω από χέρι ξένου ανθρώπου να επέμβει
μέσα μου στο χέρι του Θεού,που με έπλασε όπως όλους τους άλλους(άσχετα αν εγώ με είχα μεταμορφώσει κάπως διαφορετική από τους άλλους).
Τότε είχα ακουμπήσει στη λέξη "αναστρέψιμη επέμβαση"-ήταν βέβαια και η μόδα του τότε-και διάλεξα τον δακτύλιο,που ήταν η αρχή
των μεγάλων προβλημάτων μου.Το μόνο σίγουρο ήταν πως αν και ήμουν αντικειμενικά για δραστικότερες επεμβάσεις,δεν ήμουν σε καμία περίπτωση
ψυχολογικά έτοιμη γι'αυτές.Ακολούθησαν δυο ακόμη παραχωρήσεις για να έρθει πρόσφατα η τέταρτη επέμβαση,αυτή που χρόνια αρνιόμουν.
Όταν την αποφάσισα -με βαριά πάντα καρδιά- μέτρησε η αγάπη μου για τη ζωή.Στάθμισα την ποιότητα της ζωής που είχα,υπέκυψα στην πίεση
των γονάτων μου που επαναστάτησαν και αρνιόντουσαν να με σηκώνουν και ζύγισα τα ενδεχόμενα οφέλη με τη ζημία,που ήδη έπαιρνε την κατρακύλα.
Καλά δεν είμαι ούτε τώρα,φοβάμαι πως θα έχω προβλήματα υγείας μακροπρόθεσμα από αυτήν μου την επιλογή,ήδη πληρώνω ένα μικρό της τίμημα,
αλλά μέσα μου και έξω μου για να είμαι ειλικρινής,είμαι πιο ανάλαφρη κι αισιόδοξη για όσα μου επιφυλάσσει η ζωή μου.Κάθε άλλωστε απόφαση,
που καλούμαστε να πάρουμε είναι μια νίκη για όσα μέσα απ'αυτήν κερδίσουμε και μια απώλεια όσων θυσιάζουμε για χάρη της...Κάτι αφήνουμε πάντα
και προχωρούμε...αλλιώς η στασιμότητα βαλτώνει επικίνδυνα...Ό,τι κι αν αποφασίζουμε κάθε μέρα που μας ξημερώνει,ευχή μου να έχουμε τη δύναμη
ν'αφήνουμε πίσω μας αυτό που δεν χωρά πλέον στις αποσκευές μας...Ούσα τελειομανής και πλεονέκτρα,ακόμη δυσκολεύεται η μανία μου,που τα θέλει όλα!
Αλλά αρκετά με τα δικά μου...Νιώθω πως είσαι σε πολύ καλό δρόμο φροντίδας του εαυτού σου...πηγαίνεις σε ψυχολόγο,ξεκινάς και με φευγάτο διατροφολόγο,
ομοιοπαθητική διαβάζω,λίγη υποστηρικτική χημεία,ενδοσκόπηση αρκετή διακρίνω καθώς και εδώ μοίρασμα,εργασία και χαρά δια βίου μάθησης...σύπερ όλα!
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν το βάζεις κάτω κι έτσι που έχεις στενά μαρκάρει από παντού,βλέπω πολλά ακόμη κιλά λύπης να ελευθερώνονται στη στρατόσφαιρα!
Μακρύς ο δρόμος της λύτωσης ναι και μάλλον ισόβιος,αλλά αν αναλογιστούμε πόσα χρόνια μας πήρε να πλέξουμε το συρματόπλεγμα ασφυκτικά γύρω μας,
έχει μια λογική και μια αρμονία ως προς τον κόπο και το χρόνο που απαιτεί ο απεγκλωβισμός αυτός...Και -κακά τα ψέμματα- είναι άλλος ένας άθλος κατάκτησης
προσωπικής το να μην υπάρχει ένα μαγικό κουμπί-τζίνι των θαυματουργών επιθυμιών...Εγώ τουλάχιστον έται το βιώνω κι απολαμβάνω τα βήματα της ωρίμανσής μου.
Σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα,τα οποία μόλις πιστέψουμε πως τα αξίζουμε με έναν φαινομενικά μαγικό τρόπο τ' αξιωνόμαστε κιόλας!Φιλιά σε όλη την παρέα!
