Κανονικο οι γονεις πρεπει να περνανεμια φορα το χρονο για εξεταση απο ψυχολογο-ψυχιατρο!! Τα περισοτερα απο αυτα δεν ειναι νορμαλ!
Printable View
Κανονικο οι γονεις πρεπει να περνανεμια φορα το χρονο για εξεταση απο ψυχολογο-ψυχιατρο!! Τα περισοτερα απο αυτα δεν ειναι νορμαλ!
(ακυρο μνμ χωρις σωστη παραθεση)
Αυτο που εγραψε ο oeo λουλουδι ηταν ευστοχο, γιατι σε πειραξε;Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Πάλι καλά γιατί κι αυτό με το φαί ήταν μεγάλο θέμα για τις περισσότερες μανάδες!Quote:
Originally Posted by kozchr
Εγώ ως παιδί έτρωγα τα πάντα! Εκτός απο ψάρι βραστό, σούπα δηλαδή. Όλα τα υπόλοιπα τα έτρωγα. Ε εκεί η μάνα μου να με μάθει να τρωω ψαρόσουπα. Δεν με χτυπούσε, αλλά θυμάμαι μια φορά να με έχει στριμώξει στο τραπέζι και να προσπαθεί να με πείσει να το φάω με το ζόρι. Φυσικά δεν το έφαγα ποτέ. Και σταδιακά άρχιζα να κόβω φαγητά μέχρι που κατέληξα στα 20 να τρέφομαι μόνο με κοτόπουλο και σοκολάτες. Δεν το αποκλείω καθόλου αυτό να έγινε εξαιτίας της πίεσης της γιατί ήμουν αντιδραστική έτσι κι αλλιώς.
Η μαγκια ειναι να σπασεις την αλυσιδα βιας, οχι να τη συνεχιζεις.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Και νομιζω οτι οι γονεις σου σας μεγαλωσαν σε εποχη που υπηρχε αρκετη πληροφορηση εναντια στη βια. Μιλαμε για κοντα στο 1995, σωστα?
Ειμαι 30 και στο σχολειο κανενας δασκαλος και κανενας καθηγητης δε χτυπουσε τα παιδια. Στα χωρια δεν ξερω τι γινοταν, παντως στην πολη δεν υπηρχε κανενα τετοιο περιστατικο.
Μπορει να μην υπηρχε ιντερνετ, πληροφορηση υπηρχε παντως.
Για την πληροφόρηση θα συμφωνήσω ότι υπήρχε απλά ίσως όχι, όση υπάρχει σήμερα. Εγώ πήγα δημοτικό στη δεκαετία του 80.
Στη 2α δημοτικού και ενώ το ξύλο και οι φωνές για να γίνω δεξιόχειρας συνεχιζόταν, θυμάμαι έναν δάσκαλο που είχαμε τον κύριο Στέφανο που ήξερε τους γονείς μου και τους είπε ότι όσο και να με δέρνουνε, δε πρόκειται να γίνω δεξιόχειρας. Αυτόν τον δάσκαλο πραγματικά τον λάτρεψα. Τον είχα συναντήσει πριν καμμιά 15αρια χρόνια τυχαία και εκείνος με θυμόταν ακόμη. Εγώ δεν τον είχα γνωρίσει αλλά εκείνος με αναγνώρισε αμέσως. Μιλήσαμε λίγη ώρα και πραγματικά χαίρομαι που υπήρξαν τέτοιοι εκπαιδευτικοί στην χώρα μας. Απο την άλλη μίσησα τον γυμναστή, γιατί θεωρούσε ότι τον κορόιδευα όταν έκανα αντίθετα τις ασκήσεις
Μα ποιος σου ειπε πως με καθε γενια δεν γινονται ουτως η αλλως καλυτερα τα πραγματα;Quote:
Originally Posted by savatage
Μπορει οι γονεις να τις τρωγανε καθε εβδομαδα και οι παππουδες καθε δευτερη μερα, μπορει οι μεν να τρωγαν κανα σκαμπιλι στο κωλο η δε να τρωγανε βουρδουλιες κανονικα...ωραια τα λεμε να σπασεις το κυκλο και μπλα μπλα αλλα δεν γινονται οι αλλαγες τσουπ ετσι ευκολα απο γενια σε γενια στο οτιδηποτε, γινονται με σταδιακες βελτιωσεις...πχ και με την τρυφεροτητα το ιδιο ειναι... Η μανα μου πηρε λιγοτερη τρυφεροτητα απο τη γιαγια μου απο οτι εγω απο εκεινη. Αντιστοιχα η γιαγια μου να μη πω τι πηρε. Ο,τι μαθαινουμε βιωματικα οι ιδιοι μπορουμε να δωσουμε, με μια βελτιωση σε καποιον βαθμο., μπορει μικροτερο μπορει μεγαλυτερο... οχι απο το ασπρο στο μαυρο ομως. Προφανως και τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα σημερα σε γενικες γραμμες.
Καλος μαλακας κι αυτος...Quote:
Originally Posted by kozchr
Και ο πατέρας μου από την γιαγιά μου έφαγε αρκετό ξύλο και έπαιρνε τοις μετρητοίς ότι του έλεγε. Η μάνα μου αρκετές φορές έχει πει "τα απωθημένα που μάζεψε ο πατέρας σου απο την μάνα του τα βγάζει σε εμένα και ευτυχώς εσύ δεν έγινες τόσο ανάποδος όσο εκείνος" και εγώ της απάντησα με σκληρότητα μεν αλλά το πίστευα δε "εσύ φταις που τον παντρεύτηκες και υποφέρουμε και εμείς τώρα και αν δεν ήθελες να μείνεις μόνη σου στη ζωή σου ας παντρευόσουν αλλά να μην έκανες παιδιά"
Πάντως μεταξύ σοβαρού και αστείου περιστατικό που μου είπε η μάνα μου ότι της είπε ο πατέρας μου ότι συνέβη. Οταν ήταν μικρός κατουρούσε πολύ συχνά και η γιαγιά μου του είπε για αστείο "βάλε ένα λάστιχο για να κρατιέσαι" και πήγε και έβαλε και άρχισε να κοκκινίζει και πήγε να πεθάνει. Και όταν τον ρώτησε η γιαγιά μου τι συμβαίνει, της είπε ότι "εσύ δε μου είπες να κάνω έτσι?"
Μια αλλη εκδοχη του "Τον εκανε λαστιχο"Quote:
Originally Posted by kozchr
Υπηρξε απο οτι καταλαβαινω βιαιος ο πατερας σου οχι μονο μαζι σου αλλα και με τη μητερα σου; Με συγχωρεις αν το εχεις ηδη αναφερει. Παντως μου χτυπησε πολυ η ιστορια με το λαστιχο... :/Quote:
Originally Posted by kozchr
Γιατι η παιδικη ευπιστια του πατερα σου και το πως εξελιχθηκε αυτο δειχνει το πώς μια αθωα παιδικη ψυχη σκληραινει και διαστρεβλωνεται η διαμορφωση του χαρακτηρα του προς μια ασχημη κατευθυνση... :/
Μου κανει αισθηση σαν σκεψη...και ο πιο σκληροπετσος και ο πιο δυσκολος και στραβοξυλο ανθρωπος εξισου αθωα με ολους τους αλλους ξεκιναει...
Ο πατέρας μου αν εξαιρέσεις εκείνο το περιστατικό που ανέφερα πιο πάνω με το μάσια που μου πέταξε, δε σήκωσε ποτέ χέρι πάνω μου σε αντίθεση με την μάνα μου. Μόνο φωνές υπήρξαν απο μεριάς του και επίσης βριζόντουσαν με την μάνα μου και καυγάδιζαν. Ούτε θυμάμαι να έχει φάει ξύλο η μάνα μου από εκείνον. Ο πατέρας μου ασχολιόταν κυρίως με το να μας φέρνει τα υλικά αγαθά στο σπίτι και ουσιαστικά άφησε την μητέρα μου να δέχεται συμβουλές μεγαλώματος για εμάς, απο την δική του μάνα δηλαδή την γιαγιά μου. Πρακτικά δηλαδή η μάνα μου προσπάθησε να εφαρμόσει σε εμένα, με την ανοχή του πατέρα μου, τον τρόπο που μεγάλωσε και εκείνος απο την δική του μάνα. Και μιας και μέναμε στο ίδιο σπίτι και ήταν ανοιχτή η πόρτα μεταξύ πρώτου και ισόγειου ας πούμε.. η μάνα μου έκανε ότι της έλεγε η γιαγιά μου.
Η δική της μάνα, πέθανε όταν ήμουν 3 χρονών. Ο πατέρας μου ως ο πρώτος απο τα 3 παιδιά της οικογένειας του, παντρεύτηκε τελευταίος στα 39 του και μίσησε την μάνα του (τα τελευταία 20 χρόνια μέχρι και που πέθανε το 2005) δεν της μιλούσε καν, όταν προσπάθησε να τον αδικήσει στο θέμα της περιουσίας. Τα 2 μικρότερα αδέρφια του, έπεισαν την γιαγιά μου να μην αφήσει τίποτε στον πατέρα μου και να μεινουμε στον δρόμο ως οικογένεια. Η γυναίκα του αδερφού του πατέρα μου, είπε στην μάνα μου "οτι κακώς παντρεύτηκες τον ... και έτσι ξύπνησε και διεκδικεί για την οικογένειά του και δεν μπορούμε να τον εκμεταλλεύομαστε άλλο!!" Απίστευτο θράσος ε? Οταν λοιπόν τυχαία ο πατέρας μου βρήκε στον δρόμο τον συμβολαιογράφο, του είπε ξέρεις πάνε να σου κάνουν πουστιά τα αδέρφια σου και είναι κρίμα να γίνει αυτό, τότε ξύπνησε και την πήρε και την σήκωσε την γιαγιά μου. Θα μου πεις τώρα εύλογα.. Ο παππους σου τι έκανε? Θα σου πω λοιπόν ότι και εκείνος ήταν απλά "κουβαλητής". Η γιαγιά μου τον έκανε ότι ήθελε. Οτι έλεγε, γινόταν. Πήγαινε να πει μια κουβέντα ο άνθρωπος, τον αγριοκοιτούσε η γιαγιά μου, του έλεγε "σκάσε και εκείνος έσκαγε.."
Ενας ανθρωπος για να ειναι βιαιος (ή οτιδηποτε αλλο εγκληματικο ή μη) χρειαζεται την ανοχη των γυρω του. Η σιωπη ειναι συνενοχη.Quote:
Originally Posted by kozchr
Ο πατερας σου θα ειχε σπασει την αλυσιδα βιαιοπραγιας, αν δεν ηταν συνενοχος, δεν αρκουσε να μην βιαιοπραγει ο ιδιος.
Κι εγω που νομιζα οτι το παραμυθενιο μοτιβο "κακια μητρια και βλαμμενες αδερφες" εφαρμοζει μονο σε γυναικες...η ιστορια του πατερα σου μου θυμιζει παρα πολυ αυτη της μανας μου...Γενικως της εχουν φερθει ασχημα μητερα και αδερφες. Και αντιστοιχα ειχε αυταρχικη μητερα, πατερα κουβαλητη που δεν ανακατευοταν κλπ...Quote:
Originally Posted by kozchr
Λοιπόν Ναταλία μου για να σου εξηγήσω (όχι επιθετικά, απλώς για να δεις πως το πήρα εγώ), κατάλαβα ότι μου την έλεγε κοινώς ότι δεν προχωράω μπροστά. Δηλαδή έχω τα βάσανά μου, έχω και τις υποδείξεις. Μπορούσε να μου το πει με ωραίο τρόπο. Και ο λόγος για να μάθετε που δεν προχωράω μπροστά είναι γιατί μου είχε γίνει κόλλημα να πάω σε ψυχολόγο και επειδή κάποτε εφάρμοζαν μόνο την ψυχαναλυτική θεωρία, έβαζα συνεχώς στο μυαλό μου τι θα τους πω, ενώ είχα προχωρήσει μπροστά στη ζωή μου και είχα βρει άλλου είδους βάσανα, συνεχώς σκεφτόμουν ότι πρέπει να πάω σε ψυχολόγο. Παρόλα αυτά στην περίπτωση της ψύχωσης απαγορεύεται ρητά η ψυχανάλυση, η μόνη καλή θεραπεία είναι η συμπεριφορική - γνωσιακή η οποία με βοήθησε λίγο απλά έγινε από το λάθος άτομο, με αποτέλεσμα όλη αυτή η ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων για να τα πω στον "ψυχολόγο" με πήγε πολύ πίσω, και υποτροπίασα, και τώρα μου 'χει γίνει κόλλημα. Δεν μπορώ να ξεφύγω όμως πλέον, και να προχωρήσω μπροστά, είναι ψυχολογικό, είναι σαν να αναβιώνουν όλες αυτές οι κακές αναμνήσεις μες στο μυαλό μου συνεχώς και στην τελική μια ζωή λόγω αυτών που γνώριζα μόνο αρνητικά συναισθήματα είχα. Δεν έχω γνωρίσει και κανέναν καλό άνθρωπο να το πω έτσι εκτός από τον σύντροφό μου και τον μπαμπά μου που να με κάνουν να τα ξεχάσω όλα........Αλλά και η μητέρα μου έχει εμπλακεί πολλές φορές στη σχέση μου με τον μπαμπά μου ή με τον συντροφό μου οπότε πάλι μου στέκεται εμπόδιο στην ευτυχία μου!! Τι να κάνω εγώ λοιπόν; Καταλαβαίνεις τώρα γιατί το 'πα; Έχω εγκλωβιστεί!Quote:
Originally Posted by Natalia_sups