Printable View
Και εγω στην ψυχοθεραπεια ελπιζω....ευχομαι να βρηκα σωστη θεραπευτρια, γιατι το προσπαθουσα κ παλιοτερα αλλα δεν ειχα χημεια, δε τους εβρισκα καλους....δε ξερω...απ την αλλη το ιδιο εκανα κ με τα φαρμακα, τα επαιρνα 6 μηνες, συνερχομουν μετα απο κανα χρονο η 2 παλι τα ιδια. Βλεπεις δεν ηθελα να εξαρτωμαι απο φαρμακα. Οποτε η ψυχοθεραπεια ευχομαι να φερει καποια λυση...Quote:
Originally Posted by jim7
Καλως ήρθες και εσύ Jim στην παρέα μας λοιπόν. Ούτε εγώ είμαι υπέρ των φαρμάκων. Να σε πληροφορήσω ότι υπέφερα χρόνια από κρίσεις πανικού λαι κυρίως αγοραφοβία. Δεν πήρα ποτέ φάρμακα, ούτε είχα δει γιατρό τόσα χρόνια. Εφόσον πήρα λοιπόν την απόφαση να το κάνω τώρα θα το κάνω σωστά. Ο γιατρός μου μου έχει πει το εξής σοφό πράγμα σε σχέση με τα φάρμακα : όταν ένας άνθρωπος υποφέρει από κρίσεις πανικού, άγχος ή κατάθλιψη και τα συμπτώματα του είναι πολύ έντονα ψάχνει συνήθως την ψυχοθεραπεία. Όμως, όταν έχεις ένα τόσο θολωμένο από το άγχος μυαλό δεν αποδίδει καλά η ψυχοθεραπεία. Επομένως, παίρνεις τα φάρμακα για να καλύψεις επιφανειακά πάντα τα συμπτώματα και να είσαι πιο ήρεμος/η για να έχεις καλύτερη σκέψη και απόδοση. Και ότι επίσης πρέπει να κάνεις ψυχοθεραπεία περιόδους που είσαι καλά και όχι σε περιόδους απελπισίας. Θεωρώ βεβαίως βλακώδες το εξής που κάνουν μερικοί να παίρνουν φάρμακα χωρίς να κάνουν ψυχοθεραπεία παράλληλα. Γιατί δεν επιλύνεις έτσι κανένα πρόβλημα. Καλύπτεις παροδικά τα συμπτώματα και όταν σταματήσεις τα φάρμακα υποτροπιάζεις. Θα διαφωνήσω στο γεγονός ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι βαριά φάρμακα. Μπορεί να επηρεάζουν την βιοχημεία του εγκεφάλου όμως τα σύγχρονα πλέον φάρμακα είναι πολύ πιο ελαφριά σε σχέση με παλαιότερα. Τα "επικίνδυνα" φάρμακα είναι τα αγχολυτικά (ζάναξ, λεξοτανίλ κλπ) γιατί η μακροχρόνια χρήση τους προκαλεί εθισμό που και πάλι με σταδιακή μείωση της δόσης δεν έχεις πρόβλημα για να τα σταματήσεις. Επίσης όταν κάνεις ψυχοθεραπεία ο γιατρός ( ο δικός μου τουλάχιστον ) είναι υποχρεωμένος να σε ενημερώσει για τα φάρμακα που θα πάρεις, τις επιπτώσεις κλπ και να σημειώνει την βελτίωση σου με τον καιρό. Τα αντικαταθλιπτικά επίσης πάλι με μείωση της δόσης μπορείς να τα σταματήσεις εύκολα (δεν προκαλούν εξάρτηση) και να τα αντικαταστήσεις με ωμέγα3 που ουσιαστικά βοηθάει με φυσικό τρόπο στην αύξηση της σεροτονίνης. Απλώς εκεί έξω υπάρχει πολύ "ρατσισμός" να το πω έτσι στο ζήτημα των αντικαταθλιπτικών. Θεωρείται ταμπού και στερεότυπο, έχω ακούσει τόσες πολλές απόψεις μέχρι και ότι μπορείς να μείνεις φυτό. Μην τρελαθούμε σε παρακαλώ. Εάν είχες χρόνιες αυπνίες τι θα έκανες ? Δεν θα έπαιρνες κάτι για να κοιμάσαι; εάν είχες σπάσει (χτύπα ξύλο) το πόδι σου δεν θα έκανες θεραπεία με χάπια για τουλάχιστον 6 μήνες για να σου περάσει ο πόνος? Απλώς τα ψυχολογικά ζητήματα χρειάζονται συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακοθεραπείας για να απελευθερωθείς μια για πάντα από το μαρτύριο. Και να σου πω και κάτι. Δεν είναι αδυναμία το να πάρεις αντικαταθλιπτικά κάποια φορά στην ζωή σου. Άνθρωποι είμαστε. Σε εσένα μπορεί να μην δούλεψαν γιατί δεν έκανες σωστή χρήση τους ή δεν βρήκες ποιο ταιριάζει στον οργανισμό σου. Όμως, μην τα βάζεις όλα στο ίδιο τσουβάλι και πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ανθρώπινη ψυχολογία. Φιλικά πάντα.Quote:
Originally Posted by jim7
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Θα συνεχίσω να παίρνω το rivotril μέχρι και τα 20 mg. Και εμένα σήμερα με έπιασε ένα κάψιμο πάλι σε όλο το σώμα είναι το γνωστό σύμπτωμα που μου κάνει το φάρμακο. Εάν στα 20 mg νιώσω ακόμα καλύτερα θα σταματήσω το αγχολυτικό. Εάν όχι θα το αλλάξω με κάποιο άλλο. Γιατί δεν σκέφτεσαι και εσύ την λύση του rivotril; πληροφορήθηκα ότι είναι το μοναδικό στο είδος του που είναι τόσο ελαφρύ και μη εξαρτησιογόνο.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Επίσης έχω την εξής απορία. Όταν έλεγες ότι μπορείς να αλλάξεις καο φύλο εννοούσες από γυναίκες μια μέρα ξαφνικά να ξυπνήσουμε με μούσια?Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
..και γιατι ειναι απαραιτητο να οδηγισεις αφου δε θελεις δε γινεται να οδηγισει καπιος αλλος?
Καλημερα Αλικη! Πολυ ωραια αναλυση εκανες! Εγω επισης θα σε χαλαρωσω κ απ την εννοια του αγχολυτικου. Απ τα 26 περπου που τα πρωτοξεκινησα, επαιρνα κατα διαστηματα μικρες δοσεις σε δυσκολες περιοδους με μετρο βεβαια, μεχρι κ τωρα που ειμαι 44. Οχι ζαναξ η ταβορ αλλα τρανξεν. Να χτυπησω ξυλο δεν επαθα τιποτα, ουτε και εθιστικα βεβαια. Η μητερα μου απ τα 35 της επαιρνε λιγο ταβορ καθε βραδυ να κοιμηθει. Mια χαρα ειναι τωρα στα 70. Αυτα κυριως ισχυουν ισωσ στις περιπτωσεις που γινεται χρονια μεγαλη καταχρηση, μετα δε σε πιανει κ πας σε πιο ισχυρα...κ εγω ευχαριστημενη ειμαι με το τρανηεν δεν ειναι απ τα βαρια. Θα δοκιμασω κ το δικο σου ομως μια που ειναι ελαφρυ. Κατα τα αλλα? Πως πηγε η συζητηση σας? Νιωθεις οτι σε δυναμωνει ο γιατρος σου? Εγω πιστευω οτι πρεπει να βρουμε ενα ισχυρο στοχο-κινητρο να τραβηξει την προσοχη μας κ το ειναι μας! Να μας κανει να νιωσουμε αρκετες κ σημαντικες. Ετσι ολα τα αρνητικα θα φυγουν...Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Απαραιτητο δεν ειναι, αλλα οταν το κανεις 25 χρονια, νιωθεις μεγαλη ηττα απ τον εαυτο σου, να σταματας καθε ειδους δραστηριοτητες επειδη κανεις αρνητικες σκεψεις. Το θεμα ειναι να κανεις βηματα μπροστα κ οχι πισω. Αυτο με κανει μετα να νιωθω χειροτερα. Παντως εχεις ενα δικιο...γι αυτο κ εγω τωρα προσπαθω να μη το βλεπω σαν αδυναμια...η μαλλον να με αποδεχομαι κ ετσι, με τις αδυναμιες μου...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Καλημέρα γλυκιά μου!!! Χθες είδα τον γιατρό μου και είμαι πολύ ευχαριστημένη. Κάναμε καταγραφή συναισθημάτων και ανάλυση και συνεχώς ο γιατρός μου δίνει τις απαντήσεις που χρειαζόμουν τόσα χρόνια να πάρω. Αυτές οι σκέψεις υπάρχουν υποσεινήδητα, δεν τις έχω εκφράσει ποτέ αλλά όταν εκείνος με ρωτάει και απαντάει ο ίδιος νιώθω μια λύτρωση. Ότι τόσα χρόνια δεν τα είπα ποτέ δεν τα εξέφρασα ποτέ και εκείνος με επιβεβαιώνει ότι αυτές οι σκέψεις υπάρχουν! Προσπαθούμε και δουλεύουμε το κομμάτι της αυτοπεποιθήσης τώρα. Έχω εργασία για το σπίτι να γράψω πράγματα που με κάνουν άξιο άνθρωπο. Στην αρχή ξεκίνησα λέγωντας του ότι δεν είμαι άξια. Και εκείνος μου απάντησε κάτι πολύ όμορφο. Μου είπε : εγώ δεν σε ξέρω προσωπικά για να ξέρω ακριβώς τον χαρακτήρα σου και την συμπεριφορά σου,τώρα σε μαθαίνω, όμως το ότι είσαι μόλις 23 και πήρες την απόφαση να κάνει ψυχοθεραπεία, να βρεις την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου,και να νικήσεις τους φόβους σου και τα συμπτώματα σου αυτό αυτομάτως σε κάνει άξια. Μου έδωσε κουράγιο. Και έκατσα χθες το βράδυ και έγραψα τους λόγους που είμαι άξια. Και ήταν πολύ περισσότεροι από όσους νόμιζα.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
Γεια σου Αλίκη! Θα με ενδιέφερε να μου έλεγες ποια ωμέγα τρια λιπαρά παίρνεις... Σε ευχαριστω εκ των προτερων
αυτοι που ειναι στο κοσμο τους συνηθως δε τους αρεσει να οδηγουν γιατι πρεπει να κοιτανε συνεχεια το δρομο
Γεια σου!!!! Mollers Forte λέγονται τα συγκεκριμενα. Μπορείς να πάρεις και το κλασσικό μουρουνέλαιο Mollers (που είναι σε υγρή μορφή). Εγώ προτιμώ τις κάψουλες γιατί το υγρό έχει πολύ έντονη γεύση ψαριού. Εάν δεν παίρνεις βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής μπορείς να παίρνεις δυο κάψουλες την ημέρα. Εγώ πχ παίρνω και πολυ βιταμίνες επομένως παίρνω μία. Ελπίζω να βοήθησα! Πάντως εάν σκέφτεσαι να το αρχίσεις είναι μια πολύ καλή λύση για το ανοσοποιητικό και την διάθεση. Ελπίζω να βοήθησα! Να έχεις μια όμορφη μέρα!Quote:
Originally Posted by ΜΙΜΙ
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App
respect anna 137
Σ ευχαριστώ πολύ...για ποιο πράγμα όμως?Quote:
Originally Posted by KIPRIANOS85
Καλημέρα Αλίκη μου, σε νιώθω δυνατή τις τελευταίες μέρες κ χαίρομαι πολύ. Ωραία η άσκηση που σου έβαλε...προγραμματίζει το μυαλό με θετικότητες...σε βάζει να κρατάς καθημερινό ημερολόγιο συναισθημάτων κ συμπεριφορών? Κάθε πότε τον βλέπεις? Η πλάκα είναι εγώ που έκραζα παλιά το survivor το βλέπω καθημερινά τώρα μήπως κ εγώ "κολλήσω" το ηθικόν ακμαιότατον που λένε..χαχα...βλέπω κ τη Σπυροπούλου που εξελίσσεται καλά το κοριτσάκι. Μια άλλη πάλι τραγουδίστρια πριν μπει είχε νεροφοβία (δε βουτούσε το κεφάλι στη θάλασσα), υψοφοβία κ κρίσεις πανικού...εκεί έστρωσε, γύρισε κ έλεγε...μετά απο ολα αυτά που έζησα δε πιστεύω να ξαναφοβηθώ...το σκέφτομαι καμιά φορά, τι διαφορά θα είχα αν ήμουν απο μικρή στον αθλητισμό!! Να είχα ένα προπονητή σαν της Δαλάκα...τώρα τι σου λέω, εσύ μάλλον δε θα το βλέπεις...Quote:
Originally Posted by Alice_1990
Καλημέρα!!! Ακόμα όχι δεν έχω καθημερινό. Μόνο καταστάσεις που μου προκάλεσαν αρνητικές σκέψεις. Ναι νιώθω λίγο καλύτερα η αλήθεια είναι. Νιώθω δυνατή σε σχέση με πριν 2 μήνες που είχα παραδώσει τα όπλα. Η αλήθεια είναι πως δεν το βλέπω, αλλά φαντάζομαι τι θα περνάνε οι άνθρωποι επειδή ξέρω πάνω κάτω το κόνσεπτ. Χωρίς φαγητό, κάτω από τον ήλιο όλη μέρα, χωρίς ανέσεις, χωρίς επαφή με τους δικούς σου ανθρώπους, με τόσο κουραστικά αγωνίσματα... χρειάζεται πειθαρχεία. Και η συγκεκριμένη κοπέλα που λες είχε θέσει τον στόχο προφανώς και κοιτούσε εκεί. Γιατί έχεις και την ομάδα από πίσω. Είναι πολύ πιεστικό αλλά σου δίνει ένα μάθημα ζωής όπως ο αθλητισμός: ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι τα όρια σου. Κάθε μέρα θα ανακαλύπτεις ότι αντέχεις λίγο ακόμα από την προηγούμενη.Quote:
Originally Posted by Anna137
Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App