Printable View
Peyote με συγχωρεις!Δεν διαβασα πολυ καλα το θεμα και ελεγα τα δικα μου,παρακολουιθω τη συζητηση,θα γραψω οταν βρω χρονο αργοτερα.Quote:
Originally posted by GreenPeyote
δεν απαντάς...
Οι διαδικτυακοι καβγαδες ειναι ανοστοι δεν τρωγονται σε ζεστο πιατο:cool:
Sorry marley, πολύ ωραία τα είπες, έπρεπε να γίνω μλκας...Quote:
Originally posted by Marley
Η σοβαροφανεια και ο προσανατολισμος μονο στην τονωση του εγω μας και στην επιδιξεια με οποιονδηποτε τροπο,μας κανει να μαστιγονομαστε,να πληγωνουμε και να υψωνουμε τειχη για να απολαυσουμε κατι αχρηστα δωρα που μας προσφερουν.Καλυτερα να ειμασταν ολοι τρελοι και να παιζαμε μπαλλα με την ευαισθησια και το ενδιαφερον προς τους αλλους,την ενοτητα, το χιουμορ και την αλληλεγγυη.
αίτιο για απομόνωση . Το κραταω αυτό. Αν όλοι κοροιδεύουν ενα στυλ, μια συμπεριφορά, αλλα εγω δεν το κάνω, διοτι δεν με εκφράζει, διότι το βρίσκω ανήθικο ή ανούσιο ή διοτι δεν εχω τοσα κομπλεξ κτλ, τοτε θετω τον εαυτό μου στον κίνδυνο της απομόνωσης. Αυτό το συνανταμε πολύ συχνα και πιο εμφανως στο σχολείο. Η θαείσαι με αυτους που κοροιδευουν ή με εκεινους που κοροιδευονται. Αλλα σε καθε ειδους κοινωνική ομαδοποίηση υπάρχει η αναγκη συγχώνευσης των ομοιών και \"αποδεκτών\" και περιθωριοποίησης των διαφορετικών ή των όσων θεωρουνται ( όχι πάντα συνειδητά)απειλή.Quote:
Originally posted by vince
Να ξεκαθαρίσω κάτι..όταν μιλάω για ανθρώπους που πατώνουν δεν μιλάω απαραίτητα για άτομα με οικονομικές δυσκολίες αλλά κυρίως για άτομα με ηθική συρρίκνωση...δηλαδή άτομα που υποβιβάζονται σε ηθικό επίπεδο..τους διεφθαρμένους..και αυτούς που καταπατούν άτομα αγνότερα απο αυτούς. Το \"χρονικό\" της κοροιδίας ίσως να μην είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ..είπα κάτι για αρχή και τέλος... αλλά έτσι όπως το βλέπω έχει αίτιο κοινωνικό, ειδικά περί κοινωνικής θέσης. Η επιλογή αυτή (εφόσον ξέρει ο καθένας τι είναι ηθικό και τι όχι) καθορίζει και την ηθική κατάταξη του ατόμου στην κοινωνία ..Παραπέρα..στον χώρο του σχολείου μπορώ να επιλέξω για παράδειγμα να μην θάβω τους καθηγητές μου. Αυτό παρόλο που ηθικά είναι ορθό, αποτελεί σαφές αίτιο για απομόνωση απο την κοινωνική ομάδα των συμμαθητών. Μερικές φορές δεν είναι η αντίδραση που ενοχλεί (ίσα ίσα που γοητεύει) αλλά η γαλήνη που έχουν μερικοί άνθρωποι..Με λίγα λόγια ότι μας δίνει το δικαίωμα (ακόμα και εάν είναι δικό μας προνόμιο) το καταχράζουμε...
Ίσως βέβαια να μην είναι ξεκάθαρα όσα λέω παραπάνω. Γενικά όμως όλοι έχουν κοροιδέψει και απο κάτι. Και όλοι έχουν γίνει αντικείμενο κοροιδίας σε κάποια φάση στη ζωή τους...εκτός και άν μιλάμε για κάποιον άνθρωπο που παρέμεινε αγνός.
Το δευτερο απο τα λεγόμενά σου που κρατώ είναι αυτό που λες περι ποδοπατήματος.
Ναι, οι περισσότεροι ανθρωποι καταχράζονται εύκολα, πατανε τον άλλον, όταν τους αφηνει το περιθωριο ελευθεριας να τον πλησιασουν αρκετα ή να είναι δοτικός ή ανοιχτός ή ευγενικός μαζί τους. Ειναι αυτη η έλλειψη αυτοελέγχου αλλα και αυτο και ετερο σεβασμού. Είναι η έλλειψη αγάπης για τον ίδιο μας τον εαυτό εν τέλει και η ανεπάρκειά μας να δίνουμε και να λαμβάνουμε εν ελευθερία. Είναι τα άγχη και οι αγωνία μας, είναι λίγο απο όλα και όλα μαζί αυτά που οδηγούν στην \"μικροψυχία\" ή στον κακώς νοούμενο εγωισμό.
Όταν η ζωή μας στρέφεται γύρω απο το εγώ μας, τότε είμαστε σκλάβοι και δυστυχώς εκτεθειμένοι σε όλα τα σκοτεινά σημεία μας, οπως το να κοροιδεύουμε και το να μας κοροιδεύουν.Quote:
Originally posted by Marley
Η σοβαροφανεια και ο προσανατολισμος μονο στην τονωση του εγω μας και στην επιδιξεια με οποιονδηποτε τροπο,μας κανει να μαστιγονομαστε,να πληγωνουμε και να υψωνουμε τειχη για να απολαυσουμε κατι αχρηστα δωρα που μας προσφερουν.Καλυτερα να ειμασταν ολοι τρελοι και να παιζαμε μπαλλα με την ευαισθησια και το ενδιαφερον προς τους αλλους,την ενοτητα, το χιουμορ και την αλληλεγγυη.
Ενας ανθρωπος που είναι επιδεικτικός είναι πολύ πιο ευάλωτος στην κοροιδία απο άλλους, λόγω του βάρους που έχει πάνω του η ανάγκη οι αλλοι να τον αποδέχονται και να τον θαυμάζουν. Η ανάγκη να γίνεται ενδεχομένως το επίκεντρο.
Όταν ολη η ζωη μας στρεφεται γυρω απο το εγω μας, τοτε δεν αγαπαμε αρκετα ουτε τον εαυτό μας όυτε και κανέναν αλλο΄.
Tο εχω νιωσει κι εγω αυτο διαβαζοντας σε:)Quote:
Originally posted by BALANCE
Πωπω... Δεν σας προλαβαίνω... Είστε πολύ γρήγοροι στις απαντήσεις σας!
......
Τελικά Weird αρχίζω να πιστεύω ότι βρήκα την αδελφή ψυχή μου σε σένα!!!! Οτι γράφεις, είναι σαν να το έχω βιώσει εγώ... Παναγία μου!!!
:D:D
weird, όντως υπάρχει μεσα μας σαν ένστικτο η κοροϊδία ( σε κάποιο βαθμό έστω )...ίσως όμως αυτη η \"σκοτεινή πλευρά\' που λες να μην είναι παρά η ανάγκη μας για επιβεβαίωση, η δική μας ανασφάλεια, υπάρχει σε όλους μας και σε κάποιο βαθμό καλύπτει την εγγενή μας ανάγκη να υπενθυμίσουμε την δική μας ύπαρξη ( ενδεχομένως και την διαφοροποίηση - \"ανωτερότητά\" μας ).απλά ανάλογα με την αυτοπεποίθηση και τα βιώματά μας, γίνεται στοιχείο της καθημερινής μας συμπεριφοράς ή εκδηλώνεται μόνο όταν νιώθουμε να \"απειλούμαστε\".το λεω αυτό, γιατί από κάποιον συνομιλητή σου ( δεν θυμάμαι ποιόν ) διάβασα πως και αυτοί που κοροϊδεύουν κρύβουν πόνο και συμφωνώ απόλυτα στο ότι υπάρχει και αυτή η όψη του νομίσματος.
είναι κάτι που οι περισσότεροι έχουμε λίγο - πολύ κάνει, άν όχι ως παιδιά τότε σαν ενήλικες και αν όχι άκομψα, τότε πιο εκλεπτυσμένα...για παράδειγμα,διαβάζοντάς σε προσπαθούσα να σκεφτω πότε εχω κοροϊδέψει...αλλά τελικά είναι πολύ σχετικό. πχ μου φαίνεται κάπως να γελάσω με κάποιον, αλλά ειρωνική έχω σίγουρα υπάρξει, χωρίς να το καταλαβαίνω πάντα αλλά το έχω κάνει και συνειδητά...
εγω εχω να πω οτι αφηστε να σας κοροιδεψουν ελευθερα....
βγαλτε τον εαυτο σας ελευθερα προς κριτικη στα αδιακριτα βλεματα.
Οσο πιο πολυ τον κρυβεται τοσο χειροτερο ειναι.
Αληθεια τι εχετε να φοβηθητε??
Τους αλλους που σχολιαζουν η τον ιδιος σας τον εαυτο???
κρινο, εχεις δίκιο..νομίζω πως είναι εμφανές σε όλους μας πως όσες φορές φοβηθήκαμε την κοροϊδία ήταν από φόβο προς τον εαυτό μας και μόνο.πάντα οι άλλοι έχουν την δύναμη που τους δίνεις εσύ.
ε μα τι να λεμε τωρα???
παλια που με απασχολουσε, οταν εβλεπα καποιον να παει να μου το παιξει καπως,
εγω εβγαινα στην αντεπιθεση τραβωντας στα ακρα κανωντας το χειροτερο....
Μια ελεγε για μενα, πεντε του απαντουσα εγω μιλωντας παλι για μενα.
Πλεον βεβαια εχω φτασει σε αλλο ακρο αναισθησιας, οπου αν δω κατι τετοιο απλα βαριεμαι και το απαξιωνω με την μια.
ΥΓ δεν ξερω βεβαια αλλα απο πιτσιρικας ειχα ενα βιτσιο να μου αρεσει να εκτιθεται ο εαυτος μου σε τριτους. Οποτε η κοροιδια ηταν μεσα σε αυτα που αναμενα να εισπραξω και αυτο ηταν φυσιολογικο....
Στελα μου,Quote:
Originally posted by stella78
weird, όντως υπάρχει μεσα μας σαν ένστικτο η κοροϊδία ( σε κάποιο βαθμό έστω )...ίσως όμως αυτη η \"σκοτεινή πλευρά\' που λες να μην είναι παρά η ανάγκη μας για επιβεβαίωση, η δική μας ανασφάλεια, υπάρχει σε όλους μας και σε κάποιο βαθμό καλύπτει την εγγενή μας ανάγκη να υπενθυμίσουμε την δική μας ύπαρξη ( ενδεχομένως και την διαφοροποίηση - \"ανωτερότητά\" μας ).απλά ανάλογα με την αυτοπεποίθηση και τα βιώματά μας, γίνεται στοιχείο της καθημερινής μας συμπεριφοράς ή εκδηλώνεται μόνο όταν νιώθουμε να \"απειλούμαστε\".το λεω αυτό, γιατί από κάποιον συνομιλητή σου ( δεν θυμάμαι ποιόν ) διάβασα πως και αυτοί που κοροϊδεύουν κρύβουν πόνο και συμφωνώ απόλυτα στο ότι υπάρχει και αυτή η όψη του νομίσματος.
είναι κάτι που οι περισσότεροι έχουμε λίγο - πολύ κάνει, άν όχι ως παιδιά τότε σαν ενήλικες και αν όχι άκομψα, τότε πιο εκλεπτυσμένα...για παράδειγμα,διαβάζοντάς σε προσπαθούσα να σκεφτω πότε εχω κοροϊδέψει...αλλά τελικά είναι πολύ σχετικό. πχ μου φαίνεται κάπως να γελάσω με κάποιον, αλλά ειρωνική έχω σίγουρα υπάρξει, χωρίς να το καταλαβαίνω πάντα αλλά το έχω κάνει και συνειδητά...
η αληθεια είναι οτι αν και κατάλαβα αυτά που λες, δεν κατάλαβα τι βγαίνει απο αυτά που λες.
Βλεπω μια ταση να δικαιολογήσεις το ενστικτο της κοροιδιας σαν αναποσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξής μας.
Λες οτι υπάρχει μια εγγενής ανάγκη να υπενθυμίσουμε τη δική μας ύπαρξη/διαφοροποίηση/ανωτερότητα.
Λες επίσης οτι μπορεί να κρύβεται πολύς πόνος πίσω απο την κοροιδία.
Συμφωνω,
οτι η κοροιδια κρύβει πόνο, αδυναμία, ανασφάλεια, επιδεικτικότητα.
Ωστόσο, εκείνο το οποίο τόνισα απο την αρχή και που ουσιαστικά με ενδιέφερε ήταν οτι φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό κι οχι τόσο τους άλλους. Την πλευρά εκείνη του εαυτού μας που θα μας θέσει εν αμφιβολία και ενδεχομένως θα γελάσει μαζί μας.
Εμεις δύνουμε τη δυνατότητα στην κοροιδία του άλλου, να έχει επιρροή πάνω μας με τον οποιονδήποτε τρόπο(αμηχανία, επιθετικότητα, ανησυχία, αμφιβολία, ενόχληση).
Μπορούμε απλά να σφυρίξουμε αδιάφοροι που λεει και ο Κρινο , αλλα αυτό θελει πρωτα καποια εσωτερικη δουλιτσα:)
Οσο για το οτι όλοι εχουμε κοροιδεψει, ειρωνευτει, απαξιώσει, θα ανησυχούσα αν το αρνιόμασταν!
Αυτό ίσως βοηθήσει όσους ενοχλεί ιδιαίτερα η κοροιδία των αλλων, να δουν το θεμα καπως πιο σφαιρικά και ως εκ τούτου, πιο ρεαλιστικά.
Κι εμενα μου αρεσει η εκθεση. Καμια φορα θυμωνω πολυ με αυτη μου την ταση.Quote:
Originally posted by krino
ε μα τι να λεμε τωρα???
παλια που με απασχολουσε, οταν εβλεπα καποιον να παει να μου το παιξει καπως,
εγω εβγαινα στην αντεπιθεση τραβωντας στα ακρα κανωντας το χειροτερο....
Μια ελεγε για μενα, πεντε του απαντουσα εγω μιλωντας παλι για μενα.
Πλεον βεβαια εχω φτασει σε αλλο ακρο αναισθησιας, οπου αν δω κατι τετοιο απλα βαριεμαι και το απαξιωνω με την μια.
ΥΓ δεν ξερω βεβαια αλλα απο πιτσιρικας ειχα ενα βιτσιο να μου αρεσει να εκτιθεται ο εαυτος μου σε τριτους. Οποτε η κοροιδια ηταν μεσα σε αυτα που αναμενα να εισπραξω και αυτο ηταν φυσιολογικο....
Ειναι σαν να προκαλω με το να ειμαι τόσο πολυ εγω και μαλιστα, σε κόσμο.
Στην κοροιδία , ταιριάζει η απαξίωση, η αδιαφορία ( και αν ειναι κανεις σε φαση, η συμπόνια, γι αυτον που κοροιδεύει ... )
Το υφος της πλακα μεταμορφονετε σε κακια οταν ξερεις πως ο αλλος εχει θεματα αυτοεκτιμισης!
Εμπειρικα και μονο ημουνα απο τα θυματα που εκατσα για πολυ καιρο μεσα σε αυτον τον φαυλο κυκλο.
Να βλεπεις πως δεν σε περνει αλλο να θες να φυγεις να ντρεπεσε που αφηνεις να σου συμπεριφερονται ετσι
και απο την αλλη να μην φευγεις για να μην προδωσεις την οποια ανασφαλεια κουβαλας.
Εκανα μεγαλη χαζομαρα που δεν ξεκαθαρισα τα πραγματα στην ωρα τους.
Τα 2 τελευτεα εφηβικα μου χρονια ηταν σκετη αιδια!Διαμορφοσα χαρακτηρα με βαση τα λεγομενα του ''φιλου''.
Ο φταιχτης ειναι καθαρα το θυμα εαν το δουμε πρακτικα.Εαν ομως το δουμε Ανθρωπιστικα ο θυτης μπενει στην κατηγορια του μουνοπανά.Μπορω να πω με 100% σιγουρια πως οτι κουσουρι κουβαλαω το κουβαλαω απο 2 ανθρωπους.Ειδα την ταπεινωση και την υποταγη μονο μπροστα σε 2 ανθρωπους που οποτε τους συνανταω κομπλαρω και δεν νιωθω καθολου ανετα ειναι αστειο ακομα και τωρα που ειμαι μεγαλο παιδι να δειλιαζω και να νιωθω αιδιαστικα με τον εαυτο μου σε καθε τετοια συναντιση.Ο ενας ειναι ο πατερας μου που απο μικρο πατσαβουρι με ανεβαζε αχρηστο με κατεβαζε ολα αυτα απο την ηλικια των 7-8 που δλδ αρχισα να ψιλοκαταλαβαινω τι μου γινεται εως και τα 15-16 ΟΛΑ αυτα για να γινω ΜΑΓΚΑΣ με @@...Πλεον εχει αλλαξει η σχεση μας απο τοτε αλλα ακομη και σημερα το βιωνω πχ οταν παμε να κανουμε μαζι μια δουλεια ξεκιναει ο πανικος πως παλι κατι θα κανω λαθος και πως παλι θα ακουσει ολη η γειτονια για το ποσο ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΕΙΜΑΙ...Συνηθος αυτο τελειωνει με ενα Ε εεελα παρε τον μπουλο οσο αστειο και αν φαινεται.
ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ τον γυρο κοσμο που τον περιβαλλει.Με τα πολλα οτι σκατα ειχε στην ψυχουλα του το μετεφερε και στην οικογενεια του.Οτι αδυναμια ειχε την ξεσπουσε με βια στα δικα του μελη.
Τωρα οσον αφορα τον αλλον.Ηταν φιλαρακι με το οποιο για χρονια ειχαμε καλη σχεση ηταν ''αρχηγοπουλο'' της παρεας και γουσταραμε να τα λεμε...Εως οτου καψω απο το μαυρο.Ηταν η εφηβεια που προειπα που την περασα πολυ ασχημα με μπολικη δοση τρελας και καταχρησης.Του ειχα τοση αδυναμια που τον αφηνα να με τσαλαπαταει με την καρδια του.
Γιατι την πατησα ετσι?Ενω οποτε ημασταν μαζι ηταν σαν αρνακι ηταν ο πραγματικος του εαυτος οταν ομως εμπενε στην μεση και η παρεα που ο θεος να την κανει παρεα γιατι αμα δεν επαιζε μαυρο ο καθενας εκανε το παγωνι-----Αρχιζε ο χλευαζμος η επιθετικοτητα ΠΑΝΤΑ σε ψυχολογικο επιπεδο.Ποτε δεν το ειχα με το ''καυλαντιζω τον αλλον.Μπορει και να το εκανα αλλα δεν το σηκωνε η καρδια μου να βλεπω τον αλλον να του γαμαω την ψυχολογια...Και ειδικα να τον ξεμπροστιαζω σε αλλους μπροστα.Ειναι απο τα χειροτερα μου συναισθηματα αυτα...Αρχιζεις να μπενεις στο ΡΟΛΟ!!!Ε και επειδη με τα πολλα καταλαβα τι κουμασια ειναι ολοι δεν εκανα καμια προσπαθεια να αλλαξω τον ρολο αυτον αλλα μοναχα να χαιρετισω και να φυγω...Ολα αυτα με στιγματισαν ισως επειδη ειμαι ιδιετερα ανασφαλης.Εαν φυσιολογικος ανθρωπος δεν θα εφτανε σε τετοιο σημειο.
Μαθημα δεν ξερω αν πηρα...Δεν εχω διορθωσει κατι μεσα μου απο τοτε...Τα χαπια αρχησα μονο τιποτα αλλο.Νομιζω αυτο τα λεει ολα...Πισω απο καθε καταχρηση κρυβεται ενα προβλημα!Οποτε ναι οκ καταλαβα πως δεν ειμαι ο μονος προβληματικος.Απλα εγω τσαλακωσα την εικονα μου και με χιουμορ μαλιστα...Παντως εκτος απο την αρρωστια που νιωθω μεσα μου νιωθω ποιο ΑΝΘΡΩΠΟΣ με μεγαλυτερη κατανοηση...Δεν κραταω καμια κακια γιατι οπως ειπα ο βασικος μαλακας ημουνα εγω που αφησα να μου συμβουν αυτα...Δεν τα διαχειριστικα σωστα μπορει να εφταιγε και η ηλικια μου.
Ελπιζω να μην κουρασα με το θεμα μου απλα ειχα την αναγκη να τα πω μπας και ξεστραβωθει καποιος που ειναι σε αναλογη θεση.Θα τον συμβουλευα να προσπαθησει οσο ποιο γρηγορα μπορει να ξεκαθαρισει αυτα τα οποια τον προβληματιζουν στις σχεσεις του πριν να ειναι αργα και πριν να γινει θυμα χειραγωγησης!!!!