Originally Posted by
EmaFil
Καλησπέρα και σε σένα.
Εγώ αυτό που καταλαβαίνω και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, είναι ότι ναι μεν απολαμβάνεις πράγματα από τη ζωή δεν τα απολαμβάνεις όμως στον μέγιστο βαθμό ..οπότε ίσως εκεί πρέπει να το δουλέψεις λίγο.
Εκατό ζωές να είχαμε ή να ζούσαμε 1000 χρόνια πάλι δεν θα χορταίναμε, όσα και να κάναμε...πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτή την ιδέα...και να σου πω και το άλλο, ...ίσως να είναι καλύτερα έτσι...γιατί αποδεχόμενοι το πεπερασμένο της ύπαρξης μας, μας κινητοποιεί ώστε να θέσουμε συγκεκριμένους στόχους...όχι να μας πηγαίνει η ζωή όπου θέλει αλλά εμείς να πηγαίνουμε τη ζωή εκεί που θέλουμε εμείς. Σε αντίθετη περίπτωση, η αναβλητικότητα και η τεμπελιά, παραμονεύουν.
Όσον αφορά για το αν ζεις την τέλεια ζωή και πάλι πρέπει να αποδεχτούμε ότι όλα τα πράγματα τελειώνουν κάποτε ...και τα καλά και τα κακά...η ζωή μας δεν ακολουθεί γραμμική πορεία...
Εμένα πάντως με ηρεμεί όταν γνωρίζω το πόσο μικροσκοπικοί είμαστε σε αυτό το τεράστιο και ανεξερεύνητο σύμπαν. Με κινητοποιεί να ζήσω το σήμερα και όχι να σκέφτομαι κάτι το οποίο δεν ξέρω πότε θα έρθει. Εξάλλου ΚΑΠΟΙΑ μέρα θα έρθει και ο θάνατος, ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες μέρες οφείλουμε να ζήσουμε και απολαύσουμε τη στιγμή.