Printable View
Μα αυτό ακριβώς βλέπω σαν πρόβλημα nature. Η θεματοθέτρια έχει και φόβους και φραγμούς και αναστολές. Το μοναδικό θέμα στο οποίο δεν φαίνεται να τα έχει, είναι σε σχέση με την τεκνοποίηση. Όπου δεν βλέπω απλή προσέγγιση, αλλά υπεραπλούστευση κάποιων δεδομένων.Quote:
Originally posted by nature
όπως δηλώνει και το nickname μου, μου αρέσει μία πιο φυσική και πιο απλή προσέγγιση στα θέματα αυτά. Όχι τόσοι φόβοι και τόσοι φραγμοί. Οχι τόσες αναστολές.
Σιγουρα, μεγαλύετρη σημασία έχει το πως μεγαλώσαμε...Γονιός είναι αυτός που σε μεγαλώνει, περισσότερο απο εκείνον που έδωσε το γεννετικό υλικό.Quote:
Originally posted by Nora
Weird αν μεγάλωνες σε ένα περιβάλλον με αγάπη, φροντίδα και γεμάτο χαμόγελα
γιατί να θύμωνες αν γεννιόσουν με εξωσωματική?
Γιατί να θυμώσεις με την μαμά σου που παρά το Χ πρόβλημα που μπορεί να είχε, μπήκε σε όλη αυτή την διαδικασία για να σε φέρει στον κόσμο?
Και στο κάτω κάτω, τι έχει μεγαλύτερη σημασία?Πως γεννηθήκαμε ή πως μεγαλώσαμε?
Θα θύμωνα γιατί είμαι κάπως ρομαντική... αλλά και πάλι, ίσως θύμωνα μόνο αρχικά... μέτα μπορεί να καταλάβαινα...
Quote:
Originally posted by carrie
εχω αντρα, αλλα που κολλαει μου εξηγεις?πιστευεις οτι η ελλειψη ανδρα με κανει να μη θελω παιδια?
δεν το καταλαβα αυτο....
εννοεις οτι δεν θες να κανεις παιδια???
ναι. δε θελω να κανω παιδια. οχι γιατι τα μισω ή γιατι φοβαμαι μη χαλασω τη σιλουετα μου η την καριερα μου. αν τυχαινε να μεινω εγκυος εννοειται θα το κραταγα το παιδι και θα ημουν και χαρουμενη, μαρεσουν τα παιδια, απλα δε βλεπω κανεναν ισχυρο και καλο λογο να μεινω συνειδητα εγκυος, ειδικα τη στιγμη που τοσα παιδια μεγαλωνουν σε ιδρυματα. γιατι να μεινω εγκυος? για να διαωνισω τα γονιδια μου? να ικανοποιησω τον εγωισμο μου? ή την περιεργεια μου πως θα ειναι να κανω παιδι με τον αντρα μου και ανθρωπο μου? να πιστευω οτι το παιδι μου επειδη θα εχει τα γονιδια μας θα ειναι καταπληκτικο, να νιωσω οτι στεριωνω με αυτο τον τροπο τον γαμο μου, να συνεισφερω στην κοινωνια να διαιωνιστει το ανθρωπινο ειδος?
σεβαστη η αποψη σου και γενικα δεν διαφωνω ετσι οπως το θετεις.
Απο την αλλη εχω και την αποψη οτι σε αλλο κοσμο εζησα εγω, σε αλλο κοσμο θα ζησει ενα παιδι σημερα.
Οι συνθηκες εχουν γινει απαραδεκτα πιο σκληρες.
Οχι οτι καθοριζει κατι αυτο, απλα ειναι επιβαρυντικο.
σίγουρα ο κόσμος είναι πολύ πιο σκληρός σήμερα και είναι πολύ πιο δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί τώρα παρά πριν 10-15 χρόνια απλά πιστεύω πως αν του μάθεις τα ιδανικά της τότε ζωής και δεν το μεγαλώνεις μέσα στο φόβο του σήμερα τότε θα γίνει πιο ισσοροπημένος άνθρωπος και θα μπορέσει να ανταπεξέλθει καλύτερα στα προβλήματα του τώρα αρκεί να είσαι δίπλα του.
αυτο το σκεφτομουν εντονα παλια, αλλα τωρα προσπαθω να ειμαι πιο αισιοδοξη και ρελαιστρια. αν το καλοσκεφτεις ανκαι παλια η ζωη σκληρη ηταν ο λιμος και οι αρρωστιες θεριζαν, δεν υπηρχε ο ΟΤΕ, η ΕΥΔΑΠ και η ΔΕΗ ουτε το ΕΣΥ, πεθαινες με μια απλη γριπη κτλ κτλ. ομως η ροδα συνεχιζε και γυριζε. για να μην αναφερθουμε και σε πολεμους, τουρκικο ζυγο στην Ελλαδα κτλ κτλ.
.....Και εγώ!Quote:
Originally posted by Sofia
...................Σ αυτο το φορουμ, εγω προσωπικα περιμενα περισσοτερη ευαισθησια...
Πιστεύω πως η θεματοθέτρια αντιμετωπίστηκε με πολύ σκληρό και δογματικό τρόπο.
Καταλήξαμε ούτε λίγο ούτε πολύ να τη στείλουμε γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες για ψυχανάλυση, επειδή θέλει να γίνει μητέρα, με έναν τρόπο τόσο διαδεδομένο στις ανεπτυγμένες χώρες.
Που? στην Ευρώπη του 2000!
Ειλικρινά μου κάνει κατάπληξη...
Και ενώ είναι ψυχολογικό φόρουμ, δεν είδα και πολλούς να θαυμάζουν το κουράγιο της, να την τονώνουν, να τη στηρίζουν στο μοναχικό αλλά αισιόδοξο δρόμο που επιθυμεί να τραβήξει.
Και αυτή είναι η ομορφιά των forums...
Το ότι διαβάζεις απόψεις που ούτε καν σου περνάνε από το μυαλό ότι υφίστανται
Το ότι μπορείς και κάνεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, έστω και γραπτά
Συμμετέχω σε διάφορα φόρουμς αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα \"χμ..γιατί δεν μου απαντήσανε έτσι?\" ή \"γιατί δεν είναι πιο ευαίσθητοι\"
Όσο περισσότερα μη άγνωστα για μένα διαβάζω, τόσο περισσότερο διευρύνω την σκέψη μου, οπότε και θα οδηγηθώ στο σωστό μονοπάτι;)
μπορει πριν με αυτο που ειπα να φανηκα επιθετικη κ αυστηρη,αλλα ειχα αυτον τον τονο οχι γιατι θελει να κανει παιδι χωρις πατερα(γιατι κ εγω που ειχα δεν καταλαβα κ τεραστια διαφορα) αλλα επιτεθηκα γιατι με τα λεγομενα της εμενα μου φανηκε οτι παει να καλυψει συναισθηματικα κενα χαμηλης αυτοπεποιηθησης..αυτο μονο ηθελα να πω...
Το οτι ειναι μια σοβαρη αποφαση νομιζω οτι το ξερει κ η ιδια κ αφου δεν βρηκε καποιον τι να κανει??κι αν βρει στο μελλον καποιον ειμαι σιγουρη πως θα δεχτει ενα παιδι κ δεν θα της καταστρεψει τον ερωτα(τον εχουμε υπερεκτιμησει κ αυτον)
Αν λοιπον κοπελα μου νομιζεις πως το παιδι δεν το θες για τα λογους που ειπα πιο πανω...να το σκεφτεις σοβαρα και η τυχη να ειναι μαζι σου
δεν νομίζω πως η θεματοθέτρια αντιμετωπίστηκε σκληρά απλά το θέμα είναι σκληρό από μόνο του και αυτό και μόνο αυτό πιστεύω ότι σχολιάστηκε έτσι, εξάλλου ζήτησε την γνώμη και άλλων και αυτό έγινε. είμαι μία από αυτούς που μίλησαν λίγο \'σκληρά\' αλλά η ζωή έτσι είναι και εξάλλου δεν ζητάς την γνώμη κάποιου για να ακούσεις αυτό που εσύ θέλεις αλλά για να πάρεις και μια διαφορετική άποψη για να διευρύνεις λίγο την σκέψη σου. και όταν διαβάζω στην αρχή πως θέλει να κάνει παιδί και μετά επικεντρώνεται στην εμφάνιση της και στο ότι δεν έχει βρει σύντροφο με τα δικά της μέτρα και σταθμά τι να καταλάβω; όπως έχω πει και παραπάνω αλλού είναι το πρόβλημα και προσπαθεί να το καλύψει με το να κάνει παιδί,
Quote:
Originally posted by nature
Πιστεύω πως η θεματοθέτρια αντιμετωπίστηκε με πολύ σκληρό και δογματικό τρόπο.
το σκληρο και δογματικο δεν καταλαβα που το ειδες....
Καταλήξαμε ούτε λίγο ούτε πολύ να τη στείλουμε γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες για ψυχανάλυση, επειδή θέλει να γίνει μητέρα,
η ψυχαναλυση κανει παντα καλό ακομα και αν θες να πας για σκαψιμο.
Το ζητουμενο εδω δεν ηταν ακριβως οτι θελει να γινει μητερα, αλλα ο περιπλοκος τροπος που διαλεξε.
με έναν τρόπο τόσο διαδεδομένο στις ανεπτυγμένες χώρες.
τωρα ερχεσαι στα λογια μου....
στις αναπτυγμενες χωρες οπως λες, κατσε να αναπτυχθουμε, να σταματησει να υπαρχει ρατσισμος και ενα σωρο αλλα και βλεπουμε.
Που? στην Ευρώπη του 2000!
εχασες 9 χρονια....
επιπλεον εδω ειναι βαλκανια.
Ειλικρινά μου κάνει κατάπληξη...
εμενα καθολου.
Και ενώ είναι ψυχολογικό φόρουμ, δεν είδα και πολλούς να θαυμάζουν το κουράγιο της, να την τονώνουν, να τη στηρίζουν στο μοναχικό αλλά αισιόδοξο δρόμο που επιθυμεί να τραβήξει.
και η θεματοθετρια και εσυ εχετε λαθος τροπος σκεψεις για αυτο και η ταυτιση.
Το ζητουμενο μου εμενα δεν ειναι η θεματοθετρια αλλα το παιδι που θα γεννησει. Η φιλη μας, ενηλικη ειναι, εμπειρη στην ζωη οσο την αφορα ειναι αυστηρα δικο της θεμα.
Εδω ομως μιλαμε για αλλο ανθρωπο οπου μοιραια εχει καποιες πιθανοτητες εναντιον της.
Και εξηγουμε: Ας υποθεσουμε μια οικογενοια δυο γονεων που ειναι εξισου καλοι ανθρωποι και μια αλλη με ενα μονο γονεα εξισου καλο ανθρωπο. Κατα την γνωμη σου τα παιδια που θα γεννηθουν, σε ποια οικογενοια θα μεγαλωσουν πιο σωστα???
Και γενικα επειδη εχω παρεξηγηθει,
τιποτα δεν ειναι απολυτο, μπορει η φιλη μας να κανει ενα παιδι και να μην συμβουν τιποτα απο ολα αυτα.
Μπορει να γινει το καλυτερο ολων απο τις υπολοιπες οικογενοιες.
Μπορει ομως σωστα???
Εγω στη θεση της φιλης μας πριν παρω μια τελικη αποφαση θα φροντιζα να ενημερωθω απο ειδικο παιδοψυχολογο για τα πιθανα προβληματα που θα ειχε το παιδι και μετα θα αποφασιζα...
ΥΓ και για να το γενικευσω, κανενας γονεας δεν θα εχανε αμα εκανε μια επισκεψη σε ενα παιδοψυχολογο ουτως η αλλως.
Nature & Sofia, που χάνεται η ευαισθησία σ\' αυτό το φόρουμ ? Η Λίζα έχει ήδη προαποφασίσει το τι θα κάνει, η ευαισθησία αφήνεται σε όσους είχαν την καλοσύνη να πουν αυτό που πιστεύουν σωστό ή λάθος. Είμαι αντίθετος όχι στη μονογονεική οικογένεια σαν αξίωμα, αλλά στις επιπτώσεις που το ίδιο το παιδί θα υφίσταται από τις επιλογές της..
Κι εδώ πρόκειται για συνειδητή επιλογή...
Αλήθεια, αφού ο πατέρας από φύση δεν μπορεί να τεκνοποιήσει, για ποιο λόγο δεν μπορεί να δημιουργήσει ένας άντρας μονογονεική οικογένεια ? Γιατί μπορεί να είναι προνόμιο της μητέρας να γονιμοποιήσει το ωάριο της με το σπέρμα ενός άγνωστου δότη και δεν είναι δικαίωμα του πατέρα να χρησιμοποιήσει τη μήτρα μιας άγνωστης γυναίκας ?
Η διαφορά πολύ απλά έγκειται στο γεγονός πως η ανάδοχος μήτρα κυοφορεί επί 9 μήνες και στο φινάλε φινάλε στο μέλλον μπορεί να διεκδικήσει και με νομική προσφυγή το παιδί λόγω \"χρησικτησίας\"...Ο άγνωστος πατέρας δεν έχει αυτό το δικαίωμα, άλλωστε οι καταθέσεις στην τράπεζα σπέρματος προστατεύουν και νομικά την ανωνυμία του δότη...Ποιες στο καλό είναι οι ισοτιμίες κι οι ευαισθησίες που πρέπει να τηρούνται και δεν γίνεται ?
Η ισοπέδωση των πάντων σε μια κοινωνία που αναλίχθηκε όταν στη γη περπάτησε ο o homo erectus ( homo ethicus) δεν μπορεί να γίνεται στο όνομα ευαισθησιών που δεν τηρούνται..
Yπαρχει και η αναδοχος μητερα σαββ, βλεπε ρικυ μαρτιν. εχει διδυμα τωρα
Στην ερώτησή σου απαντώ πως ναι, έχω παιδιά και μάλιστα 4 :)Quote:
Originally posted by λίτσα
δεν νομίζω να ήθελα να γεννηθώ από άγνωστους γονείς γιατί η ζωή μου θα ήταν ένα μαρτύριο και θα ζούσα πάντα με την απορία πως θα ήταν αν τους είχα γνωρίσει και κάτι άλλο με όλο τον σεβασμό έχει κανείς από εσάς παιδιά; γιατί όταν έχεις τα πάντα τα βλέπεις με άλλα μάτια.
Οταν απέκτησα το πρώτο μου παιδί, ήμουν μικρή...
Για την ακρίβεια σπούδαζα.
Και στα διαλείματα την κοπανούσα από το Πανεπιστήμιο για να θηλάσω το μωρό μου.
Και επέστρεφα στο μάθημα....
Δεν σχεδίασα από πριν τη ζωή μου. Δεν έβαλα μολύβι και χαρτί να εξετάσω τα εισοδήματα μας, το μέγεθος του σπιτιού ή πόσα χρόνια πρέπει να έχω κάνει ψυχανάλυση.
Επιπλέον επειδή ήμουν μικρή δεν τα ήξερα όλα όταν απέκτησα το πρώτο μου παιδί....
Αλλά και τώρα δεν ξέρω αρκετά....
Κάθε μέρα μαθαίνω και το λέω με κάθε ειλικρίνεια.... Μαθαίνω από βιβλία, από φίλους, από οπουδήποτε, ακόμα -και είναι ίσως το πιο σημαντικό- από τα ίδια μου τα παιδιά... Όταν θα τα έχω μάθει όλα θα είναι αργά για να αποκτήσω παιδιά.
Δεν θα ήμουν πια μητέρα τους αλλά ...γιαγιά τους.
Ισως και προγιαγια τους.
Μπορεί και να μην υπάρχω. ...Η μάλλον ποτέ δεν θα τα μάθω όλα....
Όπως και κανείς μας πιθανόν.
Τέλος επειδή ακριβώς ποτέ κανείς δεν τα ξέρει όλα, πιστεύω πως αν περίμενα να φτάσω σε αυτό το ιδεατό που φαντάζονται πολλοί αγχωμένοι εδώ, θα είχα χάσει τόσο πολλά τόσο εγώ όσο και τα παιδιά.