Originally Posted by
wanderer010
"Κουράστηκα να μιλώ για μένα"
"Εντάξει"
"Δεν κάνει σε τίποτα καλό. Το να σε αφήσω να με μάθεις θα σε κάνει να έχεις μία περισσότερη γ- εικόνα για εμένα από ότι μπορείς να φανταστείς"
"Δεν έχω τέτοια εικόνα. Είσαι αυτός που είσαι"
"Ό,τι πεις. Μπορούμε να σταματήσουμε; Απλά μίλα για πράγματα άσχετα"
"Εντάξει"
Μετά ξανά, "Κουράστηκα να μιλώ για εμένα"
Τέλος πάντων, μπορεί να ήταν διαδικτυακά, αλλά δέθηκα με αυτόν τον άνθρωπο, και ανησύχησα, στενοχωρήθηκα, τρόμαξα, αγχώθηκα, αλλά ξέρω πως θα ήταν πολύυυυυυυ χειρότερο αν ήταν έξω από οθόνες.
Και "κάποιοι άνθρωποι απλά δεν πρέπει να μιλούν" (ενοχή/φταίξιμο-κοίτα τι μου έκανες)
"Γιατί να θέλω να ακουστώ; Ποτέ δεν ακούτε εσείς οι άνθρωποι" ("απόδειξη" ενοχής/φταιξίματος)
Και βλακείες, ένας που μοιάζει ΤΟΣΟ με στοιχεία ναρκισσιστικής συμπεριφοράς, δεν "σταματά" να μιλά για τον εαυτό του έτσι. Είναι απλώς μία ακόμη ενοχή, να σε κάνουν να πιστέψεις πως τους έβλαψες και πως είναι δικό σου λάθος.