Originally Posted by
proteus
Zeroend, ζούμε σε μία κοινωνία όπου τα αφεντικά πίνουν το αίμα του εργαζόμενου, το λάιφ στάιλ περνάει το πρότυπο του επιτυχημένου, γυμνασμένου, υγιή αρσενικού και του μοιραίου, απαιτητικού, μοδάτου θηλυκού, η εξουσία είναι ανάλγητη και βίαια, φίλοι θεωρούνται όσοι σε χειροκροτούν, οι ερωτικές σχέσεις είναι αναλώσιμες.
Έτσι είναι ο κόσμος που ζούμε, είτε μας αρέσει είτε όχι. Επομένως έχουμε δύο λύσεις: Ή παίζουμε το παιχνίδι όσο καλύτερα μπορούμε με αυτούς τους όρους, ή λέμε "σας έχω όλους γραμμένους" και πορευόμαστε μόνοι μας. Κάποιοι από εμάς που το παίζουμε "ψαγμένοι" προσπαθούμε να κινηθούμε στη μέση οδό. Να πιστέψουμε πως υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Και πράγματι υπάρχουν, αλλά τους βρίσκεις με το κυάλι.
Όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσεις, το ζητούμενο είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Η γκρίνια και το "φταίει η κοινωνία η άδικη" δεν ωφελεί. Να ξέρεις πως ότι θελήσεις από τη ζωή, πρέπει να έχεις τα @@ να το πάρεις μόνος σου. Κανένας δεν πρόκειται να σου το δώσει, γιατί όλοι έχουν τα δικά τους, με σένα θα ασχολούνται; Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου, φίλε μου, όποια και αν είναι αυτή. Και να ξέρεις οτι όλοι εκτιμούν τους "πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες". Τους γκρινιάρηδες, κανείς.