Quote:
Originally posted by weird
Καλημέρα μπόυμπού.
Διάβασα κάποια απο αυτά που γράφηκαν μα όχι όλα διότι ο χρόνος μου δεν ήταν αρκετός.
Θα ήθελα να προσθέσω κάποια πράγματα.
Εχω ζήσει την κατάσταση της μητριάς.
Ξέρω οτι η θέση σου είναι λεπτή και θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο άκρα.
Σε εκείνο της ξένης που δεν έχει καμιά σχέση με τα παιδιά κι απλά συγκατοικεί και στο άλλο άκρο της ξένης που αξιώνει τον ρόλο της μάνας.
Το ενδιάμεσο, βρίσκεται κατά την προσωπική μου γνώμη στο να είσαι η συγκάτοικος - φίλη - σύντροφος του πατέρα.
Κάτι λιγότερο απο μάνα, κάτι περισσότερο απο αδιάφορη τρίτη.
Σε ένα τέτοιο λεπτό ζήτημα, απαιτούνται πολλά τινά.
1. Σταδιακή μετάβαση απο τον μέχρι τώρα ρόλο σου, σε ένα νέο και πιο συνειδητοποιημένο που θα αναδιαμορφώσειτις ισορροπίες στο οικογενειακό σας σύστημα.
2. Καλή επικοινωνία και συνεννόηση με τον σύντροφο, χωρίς την παρέμβαση του οποίου τα παιδιά δεν θα δεχθούν τον όποιο ρόλο σου, αλλά θα σου δώσουν εκείνα έναν ρόλο που τα βολεύει.
Το καίριο λοιπόν, είναι να κάτσεις και να εξηγηθείς με τον σύντροφό σου.
Βρες την τόλμη να διεκδικήσεις με ψυχραιμία και σαφήνεια την βοήθεια του, για να υπάρχει αρμονία στις μεταξύ σας σχέσεις όλων.
Σε ενα δεύτερο στάδιο, έρχεται η συζήτηση με τα παιδιά, όπου τους εκφράζεις τα δικά σου συναισθήματα, θέλω και τις προθέσεις σου στο εξής.
Τέλος, όσον αφορά τα παιδιά, θα μπορούσες να διαδραματίζεις κάποιον ρόλο στην διαπαιδαγώγηση, κατόπιν καλής συνεννόησης με τον πατέρα, μα ο τελευταίος θα πρέπει να έχει τον κυριότερο λόγο στα δικά του παιδιά.