Printable View
Χαίρομαι που συμφωνείς γιατί μερικές φορές έχω κινδυνέψει να τρελαθώ από αυτές τις παράλογες διαπιστώσεις. Οταν βλέπω \"δημοκρατικούς\" γονείς να φέρονται \"φασιστικά\" στα παιδιά τους, νομίζω ότι τα μάτια μου κάνουν πουλάκια. Ασε τη δημοκρατία στο ζευγάρι. Ονειρο θερινής νύχτας.
Ειναι κλασικα πλεον αυτα....ο κανονας δυστυχως...:(
Αύριο με το καλό η συνέχεια...
Καληνύχτα :)
Α! κάτι ακόμα. Η υπογραφή σου, είναι πολύ δυνατή. Μου αρέσει πολύ!
Άρα, να θεωρήσουμε οποιαδήποτε άλλη θεματολογία ταμπού, αν αυτή δεν επικεντρώνεται στην ευρεία έννοια της ψυχολογίας όπως την εννοείς ?Quote:
Originally posted by nature
Ψυχολογία δεν είναι μόνον οι ψυχικές ασθένειες.Quote:
Originally posted by sabb
Επειδή φίλε μου vince έχει ξανάρθει στην επιφάνεια το ζήτημα της θεματολογίας, επίτρεψε μου να μη μπορώ να κατανοήσω το γιατί δεν μπορούμε να συζητάμε για πολιτική σ\' ένα φόρουμ ψυχολογίας...Quote:
Originally posted by vince
Edit: Σβήνω το μήνυμα μου καθώς το θεωρώ απαράδεκτο να μιλάμε για πολιτική σε ένα φορουμ ψυχολογίας (πόσο μάλλον να έχουμε ένα θέμα που αφορά μόνο την πολιτική).
ΥΓ: Βάλτε και λίγο χιούμορ γιατί βάρυνε κάπως η συζήτηση..
Αν το θέλεις κι έτσι, πιστεύω πως τα πάντα εξαρτώνται κι έχουν άμεση σχέση με την πολιτική.
Αν η θεματολογία είναι συγκεκριμένη και περιστρέφεται μόνο γύρω από ψυχικές ασθένειες και προβλήματα, εγώ τουλάχιστον δεν θα ειχα κανένα απολύτως αντικείμενο ενασχόλησης , παρόλο που προσπαθώ να συμμετάσχω και σε θρέντς υποστήριξης.
..........................
....
Η ψυχολογία μας βοηθάει στη βελτίωση των σχέσεων με τον εαυτό μας, τους φίλους μας, την οικογένειά μας. Ολοι την χρειαζόμαστε και κανείς μας δεν τα ξέρει όλα (τα της ψυχολογίας).
Να μπω σ\'αυτό το φόρουμ για να μιλήσω πολιτικά είναι σαν να πηγαίνω σε σουβλατζίδικο για να φάω παγωτό.
Σ\' ένα βήμα ελεύθερης διακίνησης ιδεών, έστω κι αν κατά βάση, ουσία και όνομα, πραγματεύεται κυρίως θέματα ψυχολογίας, μπορούν να συζητηθούν τα πάντα, αρκεί να μην υπάρχουν προκαταλήψεις.
Η πολιτική, δεν είναι μόνο η έκφραση των ιδεολογικών τοποθετήσεων ενός πολιτικού χώρου, αριστερά, δεξιά ή κέντρο. Δεν θα έμπαινα ποτέ σε μια συζήτηση πολιτικού περιεχομένου για να υποστηρίξω την πολιτική ιδεολογία του χώρου στον οποίο ανήκω κι ούτε θα ήθελα να το κάνει κι οποιοσδήποτε άλλος. Το ποιος την έχει..μεγαλύτερη, δεν μ\' ενδιαφέρει - συγγνώμη κιόλας για την μεταφορά του όρου.
Πολιτική είναι κάθε τι που αφορά θεσμούς, νόμους, κοινωνικές ευαισθησίες, φτώχεια, πλούτο, ελευθερία έκφρασης ή λογοκρισία, διακίνηση ιδεών, αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων για το περιβάλλον και την οικολογία, το δικαίωμα στη γνώση για όλους ανεξάρτητα από κοινωνική καταγωγή και θέση, ζητήματα ρατσισμού, φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων, απομονωτισμού συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων...
Πολιτική είναι η ψυχολογία του πολιτικού και του ψηφοφόρου - όπως και το παρόν θρέντ - κι είναι μια γενική ματιά πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου μας και δεν χρεάζεται κανέις να τοποθετηθεί με βάση τον ιδεολογικό του χώρο αλλά την ευρεία πολιτική και κοινωνική του θέση πάνω στο θέμα.
Μπορεί να διαφωνώ με τον Νικήτα και την πολιτική του άποψη, αλλά εν τούτοις συμμετείχα στο αντικείμενο προβληματισμού του με αμέριστο ενδιαφέρον και δεν ένοιωσα ποτέ μου πως πηγαίνω σε σουβλατζίδικο να φάω παγωτό...
Το καλό με την θεωρία είναι ότι μπορεί να εμπλουτιστεί με πολλές όμορφες λέξεις και να διατυπωθεί με ποικίλους τρόπους.Quote:
Originally posted by nature
Eχω λοιπόν παρατηρήσει τα εξής:
1) οι ιδεολόγοι (στο δείγμα μου πάντα) συνήθως με απογοητεύουν. Επειδή μου αρέσουν τα όμορφα λόγια για την ισότητα των ανθρώπων, το δικαίωμα στην εργασία, οι διακηρύξεις περί ελευθερίας, κλπ, κλπ, ενθουσιάζομαι όταν βρίσκω κάποιον που να δηλώνει ομοϊδεάτης. Ξέρεις όμως πόσοι από αυτούς, τα εφαρμόζουν και στην προσωπική τους ζωή? Στον άντρα, την γυναίκα ή τα παιδιά τους? Ούτε το 5%. Σου το δηλώνω μετά λύπης. Την ώρα της πολιτικής συζήτησης είναι αγωνιστές υπέρ της ισότητας και της ελευθερίας και μέσα στο σπίτι είναι «αποφασίσαμεν και διατάσσομεν». Οι πρώτες φουρνιές παιδιών έχουν ήδη μεγαλώσει και έτσι έχω και τα πρώτα αποτελέσματα στις παρατηρήσεις μου. Ξέρεις τι έγιναν αυτά τα παιδιά? Πρόβατα. Χωρίς γνώμη, χωρίς κρίση, χωρίς αυτοπεποίθηση.
2) Οι άνθρωποι τελείως αντίθετων πολιτικών, ιδεολογικών πεποιθήσεων από τις δικές μου, με έχουν πολλές φορές εκπλήξει. Χαιρετίζω και βγάζω το καπέλο στην δημοκρατική συμπεριφορά τους απέναντι στην οικογένεια και τον περίγυρό τους.
Αυτοί που δεν καταδέχομαι να κάνω μαζί τους καμία πολιτική συζήτηση κρύβουν τελικά ανέλπιστες ομορφιές.
Έτσι, έχω καταλήξει να μην κρίνω τον άλλον από τις πολιτικές πεποιθήσεις που δηλώνει, αλλά από αυτό που είναι συνολικά, πίσω από τις δηλώσεις. Μου πήρε βέβαια καιρό να το καταλάβω και δεν είμαι σίγουρη αν το έχω εμπεδώσει τελείως. Είναι άλλωστε δύσκολο να καταπιείς ότι αυτός που λέει τα ωραία λόγια δεν τα εννοεί.
Στην πράξη οι έννοιες και οι αντιλήψεις είναι πιο ωμές, έτσι μια πρακτική πρόταση μπορεί να επιβληθεί μιας όμορφης θεωρίας.
Εφόσον έχουμε να κάνουμε στην ουσία με δύο συστήματα και μια κοινή θεμελιώδης αρχή (δημοκρατία) το εύλογο συμπέρασμα είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει εφαρμογή ενός εκ των δύο συστημάτων χωρίς αυτό να εξαρτάται από το άλλο ακόμα και σε ελάχιστο βαθμό. Η θεμελιώδης αρχή βασίζεται στο γεγονός ότι τα δικαιώματα είναι ίσα αλλά και περιορισμένα ως προς τον βαθμό επιρροής.
Στην κοινωνία ο προσανατολισμός σε κάποιον σύστημα καθιστά ευνόητο πως δεν μπορεί να υπάρξει η αρχή αυτή αν δεν υπάρχει συναίσθηση αυτής της αρχής από όλα τα άτομα που δεσμεύονται στην εφαρμογή αυτής. Εις άτοπο επαγωγή. Αν ο Χ θεωρεί πως το βάρος του ατομικού λόγου είναι σχετικό ως προς την ατομική ικανότητα διαχείρισης και επεξεργασίας γνώσεων, τότε πως μπορούμε να θεωρούμε ισότιμη την ατομική αξία?
Το βάρος της γνώσης δεν ζυγίζει απαραίτητα και μόνο το άτομο ή την θέση του στην κοινωνία, αλλά όπως φαίνεται ζυγίζει την ανισότητα των μελών της κοινωνίας. Από την μικρή κοινωνική τάξη, στην μεσαία (κέντρο) ως την μεγαλύτερη, η αντιστοιχία σε νούμερα είναι αντιστρόφως ανάλογη. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια κοινωνική ομάδα είναι πιο μορφωμένη ή πιο ικανή απο την άλλη ως σύνολο, αλλά η συνολική της εικόνα αντιπροσωπεύει τα μέλη της πιο εύστοχα από το κάθε μέλος ξεχωριστά.
Έρχομαι λοιπόν στο ιδιαίτερα ευαίσθητο σου μήνυμα nature και κυρίως στην ανισότητα που βρίσκεις μεταξύ της θεωρίας και της πράξης σχετικά με την εφαρμογή ιδεολογικών συστημάτων. Είμαστε άραγε όλοι οι άνθρωποι ίσοι? Τι μας κάνει ίσους? Η ανθρώπινη φύση ή μήπως η ανθρώπινη εξέλιξη?
Στην πράξη κάποιοι προσπαθούν περισσότερο, κάποιοι δεν μπορούν. Υπάρχουν αρκετές μοντέρνες θεωρίες για ομάδες δίχως ηγέτες.
Επιφανειακά μια ομάδα υπερέχει για την συνεργία της. Στρατηγικά όμως δεν παίζουν όλοι την ίδια μπάλα. Η ιδεολογία της ομάδας είναι πολύ όμορφη. Θα μπορούσε να ήταν πρώτη στο Champions League..στην θεωρία. Δυνατότητες υπάρχουν. Η ομάδα απουσιάζει.
....
Τα λόγια που λέει ο καθένας μπορεί να τα εννοεί. Δεν σημαίνει και πως ξέρει να τα εφαρμόσει.
Στην φωλιά ζεσταίνονται τα αυγά. Κάπου στα κλαδιά των δέντρων, σε κάποιο δάσος.
Καλή σας μέρα :)
Εδώ είναι το κλειδί vince!Quote:
Originally posted by vince
Quote:
Originally posted by nature
Eχω λοιπόν παρατηρήσει τα εξής:
1) οι ιδεολόγοι (στο δείγμα μου πάντα) συνήθως με απογοητεύουν. Επειδή μου αρέσουν τα όμορφα λόγια για την ισότητα των ανθρώπων, το δικαίωμα στην εργασία, οι διακηρύξεις περί ελευθερίας, κλπ, κλπ, ενθουσιάζομαι όταν βρίσκω κάποιον που να δηλώνει ομοϊδεάτης. Ξέρεις όμως πόσοι από αυτούς, τα εφαρμόζουν και στην προσωπική τους ζωή? Στον άντρα, την γυναίκα ή τα παιδιά τους? Ούτε το 5%. Σου το δηλώνω μετά λύπης. Την ώρα της πολιτικής συζήτησης είναι αγωνιστές υπέρ της ισότητας και της ελευθερίας και μέσα στο σπίτι είναι «αποφασίσαμεν και διατάσσομεν». Οι πρώτες φουρνιές παιδιών έχουν ήδη μεγαλώσει και έτσι έχω και τα πρώτα αποτελέσματα στις παρατηρήσεις μου. Ξέρεις τι έγιναν αυτά τα παιδιά? Πρόβατα. Χωρίς γνώμη, χωρίς κρίση, χωρίς αυτοπεποίθηση.
2) Οι άνθρωποι τελείως αντίθετων πολιτικών, ιδεολογικών πεποιθήσεων από τις δικές μου, με έχουν πολλές φορές εκπλήξει. Χαιρετίζω και βγάζω το καπέλο στην δημοκρατική συμπεριφορά τους απέναντι στην οικογένεια και τον περίγυρό τους.
Αυτοί που δεν καταδέχομαι να κάνω μαζί τους καμία πολιτική συζήτηση κρύβουν τελικά ανέλπιστες ομορφιές.
Έτσι, έχω καταλήξει να μην κρίνω τον άλλον από τις πολιτικές πεποιθήσεις που δηλώνει, αλλά από αυτό που είναι συνολικά, πίσω από τις δηλώσεις. Μου πήρε βέβαια καιρό να το καταλάβω και δεν είμαι σίγουρη αν το έχω εμπεδώσει τελείως. Είναι άλλωστε δύσκολο να καταπιείς ότι αυτός που λέει τα ωραία λόγια δεν τα εννοεί.
........................
................................
Έρχομαι λοιπόν στο ιδιαίτερα ευαίσθητο σου μήνυμα nature και κυρίως στην ανισότητα που βρίσκεις μεταξύ της θεωρίας και της πράξης σχετικά με την εφαρμογή ιδεολογικών συστημάτων. Είμαστε άραγε όλοι οι άνθρωποι ίσοι? Τι μας κάνει ίσους? Η ανθρώπινη φύση ή μήπως η ανθρώπινη εξέλιξη?
................
Τα λόγια που λέει ο καθένας μπορεί να τα εννοεί. Δεν σημαίνει και πως ξέρει να τα εφαρμόσει.
.........
Με αυτή σου τη διατύπωση με βοηθάς να συνδυάσω, την απάντηση σε σένα, τον Sabb και να εξηγήσω επίσης στη Sofia γιατί με αγγίζει τόσο πολύ η υπογραφή της. Πιστεύω λοιπόν πως η ανισότητα μεταξύ θεωρίας και πράξης οφείλεται σε ένα χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, που οφείλουμε να πολεμήσουμε:
την ανάγκη για ψευδαίσθηση.
Γι’αυτό εκνευρίζομαι όταν ακούω για διακίνηση ιδεών χωρίς προθυμία αυτοκριτικής….
Τι να τις κάνω τις σκέτες ιδέες? Τις γνωρίζω και τις γράφουν και τα βιβλία άλλωστε.
Στο παρασύνθημα είναι το ζουμί.
Πόσο πρόθυμος είναι ο καθένας να παραδεχτεί ότι δεν είναι τέλειος, αγνός γονιός, τέλειος, αγνός, άδολος πολίτης, ψηφοφόρος, άνθρωπος, σύντροφος, κλπ.
εξαρταται: απο τη στιγμη, τη δυναμη, τη διαθεση για εξελιξη, για βολεμα....χιλιαδες απαντησεις μπορει να δοθουν.Quote:
Originally posted by nature
Πόσο πρόθυμος είναι ο καθένας να παραδεχτεί ότι δεν είναι τέλειος, αγνός γονιός, τέλειος, αγνός, άδολος πολίτης, ψηφοφόρος, άνθρωπος, σύντροφος, κλπ.
Σαφως κ δεν ειναι ευχαριστο να διαπιστώνει κανεις τις αδυναμιες του, το ποσα κενα εχει...αλλα νομιζω πώς σ αυτη τη ζωη αν μη τί αλλο εχουμε ευκαιριες με διαφορους τροπους να μαθουμε πολλα πραγματα μεσα απο το σωμα, την ψυχη, το μυαλο μας.Κ η μεγαλυτερη προκληση ειναι ο ιδιος μας ο εαυτος.
Τότε να μην διακινούμε τις ιδέες, να μην ανταλλάσουμε απόψεις με κανέναν, να σταματήσουμε να επικοινωνούμε ?Quote:
Originally posted by nature
Γι’αυτό εκνευρίζομαι όταν ακούω για διακίνηση ιδεών χωρίς προθυμία αυτοκριτικής….
Επειδή η πολιτική είναι εξ αντικείμένου πεδίο αντιπαράθεσης κι αντιγνωμίας και όχι απαραίτητα προειλημμένης συμφωνίας ?
Συγγνώμη, αλλά μ\' αυτή τη λογική οι κοινωνίες είναι καταδικασμένες να μείνουν στάσιμες....
Κι αν κάποιος θεωρεί την διακίνηση των ιδεών - όπως ο υποφαινόμενος - ακρολίθι της ανθρώπινης νοησης και σε νευριάζει με την στάση του γιατί δεν βλέπεις πουθενά ψήγματα αυτοκριτικής διάθεσης, τι σ\' εμποδίζει να τον κριτικάρεις εσύ (ή οποιοσδήποτε άλλος) και να έρθεις σε ευθεία σύγκρουση ?
Να πιάνουμε θέματα επομένως που δεν μας αγγίζουν και να λέμε το μακρύ μας και το κοντό μας, να το παίζουμε ψυχαναλυτές των άλλων μεσ\' τη τύφλα μας και την άγνοια μας - με πρόθεση να βοηθήσουμε , δεν αντιλέγω - και να αποφεύγουμε τις συζητήσεις για σοβαρά κι επίκαιρα θέματα, όπως είναι η πολιτική με την ευρεία έννοια του όρου και όπως την εξήγησα στο προηγούμενο μήνυμα μου ....
Έτσι θα είμαστε όλοι καλά, χωρίς εντάσεις, μακρυά κι αγαπημένοι που λένε....
δε νομιζω οτι λεει αυτο η Nature (ελπιζω τουλαχιστον). Με την ευκαιρια ομως sabb δεν νομιζεις οτι θα ταν τοσο καλυτερα τα πραγματα, αν αντι να κριναμε συνεχεια τον απεναντι, να ξεκινησουμε πρωτα απο μας? Ας πουμε στο ποσο συνεπεις ειμαστε? Ποσο η θεωρια μας ή η ιδεολογια μας, περναει κ στον τροπο ζωης μας?
Δεν διαφωνώ..Άλλωστε ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα πολύ πολύ καλύτερος...
Το θέμα όμως δεν είναι αν όλοι μας κάνουμε την αυτοκριτική μας..
Τέθηκε ένας προβληματισμός, πως θέματα πολιτικής σε φόρουμ ψυχολογίας δεν συνάδουν κι επάνω εκεί εκφράζω την διαφωνία μου - το παγωτό σε σουβλατζίδικο που λέει και η nature..
Αν όντως όλοι λέτε άλλα κι άλλα καταλαβαίνω εγώ, τότε να με συγχωρνάτε, είναι θέμα ηλικίας και ζέστης μαζί...
Και κάτι άλλο : η πολιτική είναι κριτική ... Αλίμονο αν αφήναμε τους ταγούς της στο απυρόβλητο...
Ή αν αφήναμε τις απόψεις των άλλων χωρίς κριτική - καλοπροαίρετη φυσικά.
Κι η κριτική δεν είναι απαραίτητο να είναι σώνει και καλά κακή...
αν δεις πιο πανω διατυπωνω την ιδια αποψη με την δικη σου στο συγκεκριμενο θεμαQuote:
Originally posted by sabb
Αν όντως όλοι λέτε άλλα κι άλλα καταλαβαίνω εγώ, τότε να με συγχωρνάτε, είναι θέμα ηλικίας και ζέστης μαζί...
Ανάγκη για ψευδαίσθηση.Quote:
Originally posted by nature
Εδώ είναι το κλειδί vince!Quote:
Originally posted by vince
Quote:
Originally posted by nature
Eχω λοιπόν παρατηρήσει τα εξής:
1) οι ιδεολόγοι (στο δείγμα μου πάντα) συνήθως με απογοητεύουν. Επειδή μου αρέσουν τα όμορφα λόγια για την ισότητα των ανθρώπων, το δικαίωμα στην εργασία, οι διακηρύξεις περί ελευθερίας, κλπ, κλπ, ενθουσιάζομαι όταν βρίσκω κάποιον που να δηλώνει ομοϊδεάτης. Ξέρεις όμως πόσοι από αυτούς, τα εφαρμόζουν και στην προσωπική τους ζωή? Στον άντρα, την γυναίκα ή τα παιδιά τους? Ούτε το 5%. Σου το δηλώνω μετά λύπης. Την ώρα της πολιτικής συζήτησης είναι αγωνιστές υπέρ της ισότητας και της ελευθερίας και μέσα στο σπίτι είναι «αποφασίσαμεν και διατάσσομεν». Οι πρώτες φουρνιές παιδιών έχουν ήδη μεγαλώσει και έτσι έχω και τα πρώτα αποτελέσματα στις παρατηρήσεις μου. Ξέρεις τι έγιναν αυτά τα παιδιά? Πρόβατα. Χωρίς γνώμη, χωρίς κρίση, χωρίς αυτοπεποίθηση.
2) Οι άνθρωποι τελείως αντίθετων πολιτικών, ιδεολογικών πεποιθήσεων από τις δικές μου, με έχουν πολλές φορές εκπλήξει. Χαιρετίζω και βγάζω το καπέλο στην δημοκρατική συμπεριφορά τους απέναντι στην οικογένεια και τον περίγυρό τους.
Αυτοί που δεν καταδέχομαι να κάνω μαζί τους καμία πολιτική συζήτηση κρύβουν τελικά ανέλπιστες ομορφιές.
Έτσι, έχω καταλήξει να μην κρίνω τον άλλον από τις πολιτικές πεποιθήσεις που δηλώνει, αλλά από αυτό που είναι συνολικά, πίσω από τις δηλώσεις. Μου πήρε βέβαια καιρό να το καταλάβω και δεν είμαι σίγουρη αν το έχω εμπεδώσει τελείως. Είναι άλλωστε δύσκολο να καταπιείς ότι αυτός που λέει τα ωραία λόγια δεν τα εννοεί.
........................
................................
Έρχομαι λοιπόν στο ιδιαίτερα ευαίσθητο σου μήνυμα nature και κυρίως στην ανισότητα που βρίσκεις μεταξύ της θεωρίας και της πράξης σχετικά με την εφαρμογή ιδεολογικών συστημάτων. Είμαστε άραγε όλοι οι άνθρωποι ίσοι? Τι μας κάνει ίσους? Η ανθρώπινη φύση ή μήπως η ανθρώπινη εξέλιξη?
................
Τα λόγια που λέει ο καθένας μπορεί να τα εννοεί. Δεν σημαίνει και πως ξέρει να τα εφαρμόσει.
.........
Με αυτή σου τη διατύπωση με βοηθάς να συνδυάσω, την απάντηση σε σένα, τον Sabb και να εξηγήσω επίσης στη Sofia γιατί με αγγίζει τόσο πολύ η υπογραφή της. Πιστεύω λοιπόν πως η ανισότητα μεταξύ θεωρίας και πράξης οφείλεται σε ένα χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, που οφείλουμε να πολεμήσουμε:
την ανάγκη για ψευδαίσθηση.
Γι’αυτό εκνευρίζομαι όταν ακούω για διακίνηση ιδεών χωρίς προθυμία αυτοκριτικής….
Τι να τις κάνω τις σκέτες ιδέες? Τις γνωρίζω και τις γράφουν και τα βιβλία άλλωστε.
Στο παρασύνθημα είναι το ζουμί.
Πόσο πρόθυμος είναι ο καθένας να παραδεχτεί ότι δεν είναι τέλειος, αγνός γονιός, τέλειος, αγνός, άδολος πολίτης, ψηφοφόρος, άνθρωπος, σύντροφος, κλπ.
Η πρόταση αυτή νομίζω πως κρύβει ένα πολύ βαθύ και μακρύ νόημα. Όσο για την υπογραφή της Sofias μάλιστα ειπώθηκε πως την διατύπωσε κάποιος ψυχίατρος.. δεν είναι τυχαίο..
Η ερώτηση μου είναι η εξής. Αν αφαιρέσουμε την ψευδαίσθηση από τον άνθρωπο τι έχουμε? Σάρκα και οστά (για το καλό του παραδείγματος αφήνω το μυαλό σαν ένα ερωτηματικό)? Κύτταρα και μόρια? Ηλεκτρόνια? Πρωτόνια? Κουάρκ? Πόσο βαθιά φτάνουμε?
Στην αντιπέρα όχθη τι έχουμε? Πλανήτες? Ηλιακά συστήματα? Γαλαξίες? Σύμπαν? Πόσο μακριά φτάνουμε?
Πως συνδέονται αυτά μεταξύ τους? Σαν δύο όρια που φαντάζουν απέραντα?
Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι την ανθρώπινη ψευδαίσθηση. Η αντιμετώπιση της μπορεί να φτάσει πολύ βαθιά και πολύ μακρυά, όμως στην ουσία δεν λύνει το παζλ που λέγεται άνθρωπος αντιθέτως προσθέτει περισσότερα κομμάτια σε αυτό.
Δεν είπα ότι δεν συνάδουν.Quote:
Originally posted by sabb
Δεν διαφωνώ..Άλλωστε ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα πολύ πολύ καλύτερος...
Το θέμα όμως δεν είναι αν όλοι μας κάνουμε την αυτοκριτική μας..
Τέθηκε ένας προβληματισμός, πως θέματα πολιτικής σε φόρουμ ψυχολογίας δεν συνάδουν κι επάνω εκεί εκφράζω την διαφωνία μου - το παγωτό σε σουβλατζίδικο που λέει και η nature..
.................................
Είπα πως δεν αρκούν.
Ζήτησα να προχωρούμε ένα σκαλί παραπάνω.