ΥΠΑΡΧΕΙ \"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ\" ΔΙΑΖΥΓΙΟ;

Δεν εχω καταφερει να βγαλω ακρη.
Εκεινο που εχω ξεκαθαρισει ειναι οτι τα εχεις μπλεξει οσο δεν παει αλλο.


Θα σου υπενθυμισω ομως την 101% λαθος τακτικη σου, να ανακατευεις στην ζωη σου (σας) τα δυο παιδια του.
Μιλας για ενηλικα παιδια (που και γλωσσα εχουν μπολικη και τσαμπουκα....) και οχι για ανηλικα.


Αντι να στηθεις ξεκαθαρη απεναντι σου με αποψη για το τι θες απο εδω και περα,
πηγαινεις φτιαχνεις ενα φαγητο, ριχνεις και ενα πηδημα και για το θεμα πολυ ελαχιστα καταλαβα οτι ειπατε.
Και το πηδημα και το φαγητο ειναι καλα, αρκει να επονται και οχι να προηγουνται.



Επισης εχω βαρεθει να συζηταμε για τον \"κακο\" πρωην (?) συζυγο σου.
Μηπως ηρθε η ωρα να μιλησεις για τον εαυτο σου?
Γιατι δειχνεις ενα προσωπο, \"κοιτατε τι μου κανει εδω ενα τερας....\"
αλλα φοβαμαι, οτι πιθανον να κουβαλας και εσυ μεσα σου ενα αλλο τερας,
και να μην το γνωριζεις....


Πριν συνεχιζεις με το ξορκισμα του κακου αρσενικου,
δες και μεσα σου.

ειναι πολυ πολυ δυσκολο

η αληθεια ειναι

οταν δρας ετσι

σπασμωδικα

να βρισκεις το δικιο σου

και οι αλλοι ανθρωποι ειναι

ισως θελουν λιγο καιρο να εναρμονιστουν με νεα δεδομενα

εστω κι αν τα παλια ηταν αδικα

αλλα εδω δεν εχουμε νεα δεδομενα

αλλα μια boubou

με συμπαικτες εμας

να προσπαθει χωρις να ξερει ακριβως τι θελει

να εφαρμοσει κατι

οι αλλοι ειναι ανθρωποι

ο συζυγος σου ζητησε να δει το παιδι γιατι εχει ψιλοσαστισει με τη φαση

και δεν ξερει τι να περιμενει

παντως ειναι κριμα

λεμε πραγματα εδω αλλα ο καθενας οταν προσπαθει να βρει το δικιο του στην πραξη δυσκολευεται πολυ!

ισως και τα παιδια

και ο αντρας σου ακομη

να περιγραφουν το δικο τους γολγοθα σε καποιο αλλο φορουμ...

ειναι κριμα η παροσρμητικοτητα

να παιρνει ανεπιστρεπτι

ο,τι με πολυ κοπο στρωθηκε

και για καποιους λογους λειτουργησε

συνιστω ηρεμια

και καμια φορα να ξερουμε να τα βαζουμε και με τον εαυτο μας

οταν δεν ξερουμε τι θελουμε

η να μπορουμε να περιμενουμε πωτα να βρουμε τι θελουμε και μετα να πραττουμε

κι ακομα κι αν βρουμε τι θελουμε

ας δεχομαστε οτι αυτο το θελω αναπροσαρμοζεται και στο μπορω

η και συμπεριλαμβανει και το μαζι

μου φαινεται δυσκολη η ζωη αλλιως

boubourina,

ο krino ειναι πολυ σωστος.
ακου προσεκτικα αυτα που σου λεει παραπανω. δεν εισαι ξεκαθαρη καθολου.

τι δουλεια εχει να πας να μαγειρεψεις και να κανεις σεξ ;

οταν τα προβληματα υπαρχουν εντονα και μαλιστα αλυτα ;

αν δεν ξεκαθαρισεις εσυ την θεση σου ετσι θα τραβιεσαι και πολυ φοβαμαι για χρονια.

Quote:

---

Originally posted by researcher
και οι αλλοι ανθρωποι ειναι

ισως θελουν λιγο καιρο να εναρμονιστουν με νεα δεδομενα

εστω κι αν τα παλια ηταν αδικα
........................................
.....................................
ισως και τα παιδια

και ο αντρας σου ακομη

να περιγραφουν το δικο τους γολγοθα σε καποιο αλλο φορουμ...

---

Καλα researcher, λες και ησουν μεσα στο μυαλο μου!!
Σημερα το πρωι οδηγωντας για τη δουλεια σκεφτομουν το εξης:
Εκεινα τα παιδια που πριν απο 5 μηνες εγραφα τι καλα που τα πηγαιναμε και ποσο αγαπημενοι ειμαστε................. ποσο ανωμαλα θα εχουν προσγειωθει με την νεα κατασταση.
Ναι ειναι ενηλικα Κρινο, αλλα μην νομιζεις οτι οταν ξεστομιζουν κατι, μπορουν να αναλογιστουν τις συνεπειες που μπορει να εχει αυτο που λενε. Ειμαι σιγουρη οτι αναρωτιουνται που εχει παει η παλια Μπουμπουρινα, και τι δουλεια εχει αυτη η καινουρια \"μεγαιρα\" στο σπιτι τους.

Ναι πρεπει να τους δωσω λιγο χρονο να προσαρμοστουν στη νεα πραγματικοτητα. Και η νεα πραγαμτικοτητα ειναι οτι η Μπου δεν αντεχει την αυτοθυσια, απαιτει και εκεινη λιγα βασικα πραγματα μεσα απο την οικογενεια της, λιγη ξεκουραση, λιγο ελευθερο χρονο, λιγη παραδοχη.
Αρα κανοντας την επανασταση τους εκεινα, προσπαθωντας να διεκδικησουν νεες ελευθεριες συμφωνα με τα χρονια τους, πεσανε πανω στην μπουμπου που εκανε και εκεινη την επανασταση της και που και εκεινη διεκδικει.
Μηπως μοιαζω με τα δεκαοχταχρονα σε συμπεριφορα και τροπο διεκδικησης.
Δεν θυμαμαι ποιος μου ειχε πει μεσα στο forum οτι με φανταζεται να χτυπαω τα ποδια μου στο πατωμα και να λεω \" θελω, και το θελω τωρα!!!\"

Quote:

---

Originally posted by boubourina


Ναι ειναι ενηλικα Κρινο, αλλα μην νομιζεις οτι οταν ξεστομιζουν κατι, μπορουν να αναλογιστουν τις συνεπειες που μπορει να εχει αυτο που λενε.

---

και γιατι θα πρεπει να αναλογιζονται τις συνεπειες των οσων ξεστομιζουν?
Η μηπως νομιζεις οτι οταν ησουν εσυ 18 χρονων, οσα ελεγες, αντιλαμβανοσουνα τι συνεπειες θα μπορουσες να ειχες?

Απορω κιολας, γιατι υπαρχουν αυτες οι κρισεις για παιδια 18 χρονων.
Δεν υπηρξαμε εμεις ποτε 18 χρονων?



Μου δινεις την εντυπωση οτι οσο χρησιμοποιει τα παιδια ο αντρας σου, αλλο τοσο το κανεις και εσυ, δινοντας τους χωρο, ειτε για να κατηγορησεις ειτε για να δικαιολογησεις ενιοτε τα παιδια του αντρα σου.
Περα ομως απο τις δικαιολογιες, ειτε αφορα εσενα ειτε τον αντρα σου, η σχεση ειναι μεταξυ εκεινου και εσενα. Τα παιδια ουτε καν θα επρεπε να υπαρχουν στη συζητηση μας.



Αλλα επειδη εδω εχουμε εσενα και οχι τον αντρα σου, θα μεινω σε εσενα.
Και οπως ειπα πιο πριν, αντι να εξωραιζεις το προβλημα αρχινα απο την ριζα του. ΕΣΕΝΑ.

Quote:

---

Originally posted by krino
και γιατι θα πρεπει να αναλογιζονται τις συνεπειες των οσων ξεστομιζουν?
Η μηπως νομιζεις οτι οταν ησουν εσυ 18 χρονων, οσα ελεγες, αντιλαμβανοσουνα τι συνεπειες θα μπορουσες να ειχες?

Απορω κιολας, γιατι υπαρχουν αυτες οι κρισεις για παιδια 18 χρονων.
Δεν υπηρξαμε εμεις ποτε 18 χρονων?
Ακριβως αυτο εννοουσα οταν εγραψα οτι δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο μπερδεμα δημιουργειται. Και το σκεφτηκα, γιατι ακριβως θυμαμαι πως ημουν πριν 20 χρονια. Το μονο που με ενδιεφερε ηταν να κερδισω ελευθεριες και δικαιωματα. Η διαφορα μου ηταν οτι επειδη οι γονεις μου ειχαν κανει αρκετη δουλεια ως προς τις αρχες που θα επρεπε να ασπαζομαι, ελεγα οτι ελεγα, αλλα με σεβασμο στο προσωπο τους, ποτε δεν διαννοηθηκα να τα κανω ολα ισιωμα και να τους μιλαω οπως στον κολλητο.


Μου δινεις την εντυπωση οτι οσο χρησιμοποιει τα παιδια ο αντρας σου, αλλο τοσο το κανεις και εσυ, δινοντας τους χωρο, ειτε για να κατηγορησεις ειτε για να δικαιολογησεις ενιοτε τα παιδια του αντρα σου.
Κοιτα να δεις σιγουρα και ο αντρας μου και η μαμα μου και τα παιδια, και οι φιλοι μου και οι συνεργατες θα εχουν μια δικη τους πλευρα να πουν σε αυτο η καποιο αλλο Forum.Δεν μπορω να ξερω τι σκεφτονται. Αλλα τουλαχιστον θα με ενδιεφερε να ηξερα τι σκεφτονται και δεν ειμαι αδιαφορη απεναντι τους. Εδω γραφω εγω γιατι μονο για δικο μου λογαριασμο μπορω να γραψω και δεν εχω εξουσιοδοτηση να γραφω εκ μερους κανενος αλλου.
Με την βοηθεια σας ομως, καταφερνουμε να δημιουργησουμε τον \"δικηγορο του διαβολου\" και να γινεται διαλογος και αντιλογοςText
Περα ομως απο τις δικαιολογιες, ειτε αφορα εσενα ειτε τον αντρα σου, η σχεση ειναι μεταξυ εκεινου και εσενα. Τα παιδια ουτε καν θα επρεπε να υπαρχουν στη συζητηση μας.

Οσο υπαρχουν στη ζωη μου, στο σπιτι μας και γενικα στην καθημερινοτητα μου, θα υπαρχουν και στη συζητηση μου, δεν γινεται αλλιως Κρινο.

Αλλα επειδη εδω εχουμε εσενα και οχι τον αντρα σου, θα μεινω σε εσενα.
Και οπως ειπα πιο πριν, αντι να εξωραιζεις το προβλημα αρχινα απο την ριζα του. ΕΣΕΝΑ.
ΑΝΑΛΥΣΗ;;;;;;;

---

Quote:

---

Originally posted by boubourina
Ακριβως αυτο εννοουσα οταν εγραψα οτι δεν μπορουν να καταλαβουν ποσο μπερδεμα δημιουργειται. Και το σκεφτηκα, γιατι ακριβως θυμαμαι πως ημουν πριν 20 χρονια. Το μονο που με ενδιεφερε ηταν να κερδισω ελευθεριες και δικαιωματα. Η διαφορα μου ηταν οτι επειδη οι γονεις μου ειχαν κανει αρκετη δουλεια ως προς τις αρχες που θα επρεπε να ασπαζομαι, ελεγα οτι ελεγα, αλλα με σεβασμο στο προσωπο τους, ποτε δεν διαννοηθηκα να τα κανω ολα ισιωμα και να τους μιλαω οπως στον κολλητο.


και καλα εκανες και καλα κανουν τα συγκεκριμενα παιδια.

Οσο για το θεμα σεβασμου που βαζεις, δεν εχει να κανει με τα παιδια.
Μιλας για αλλες εποχες με αλλα δεδομενα.
Εδω μιλαμε για φρεσκα κουλουρια.
Και θα πρεπει να τα αντιμετωπιζεις σαν τετοια και οχι οπως ησουν εσυ πριν 20 χρονια.


Κοιτα να δεις σιγουρα και ο αντρας μου και η μαμα μου και τα παιδια, και οι φιλοι μου και οι συνεργατες θα εχουν μια δικη τους πλευρα να πουν σε αυτο η καποιο αλλο Forum.Δεν μπορω να ξερω τι σκεφτονται. Αλλα τουλαχιστον θα με ενδιεφερε να ηξερα τι σκεφτονται και δεν ειμαι αδιαφορη απεναντι τους. Εδω γραφω εγω γιατι μονο για δικο μου λογαριασμο μπορω να γραψω και δεν εχω εξουσιοδοτηση να γραφω εκ μερους κανενος αλλου.
Με την βοηθεια σας ομως, καταφερνουμε να δημιουργησουμε τον \"δικηγορο του διαβολου\" και να γινεται διαλογος και αντιλογοςText


γιατι να σε ενδιαφερουν τι σκεφτονται?
ουτε δικα σου παιδια ειναι, ουτε τους ηξερες και απο χθες.
Στην παρουσα φαση μαλιστα σου φερονται εχθρικα (για τους δικους τους λογους), πως πρεπει με το στανιο να γινεται αυτοκολλητοι?
Εκεινα μαλιστα δεν το επιδιωκουν, η μονη που το παλευει (αδικως) εισαι εσυ....




Οσο υπαρχουν στη ζωη μου, στο σπιτι μας και γενικα στην καθημερινοτητα μου, θα υπαρχουν και στη συζητηση μου, δεν γινεται αλλιως Κρινο.


το ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ειναι δικη σου ανασφαλεια και την εχεις αναγαγει σε γενικο κανονα για να καλυψεις οτι δεν μπορεις με την λογικη.
Βεβαιως και γινεται, αφου πρωταρχικη ευθυνη για τα παιδια αυτα, εχουν οι κηδεμονες τους....
Εσυ με ποιο ρολο ασχολησε ακριβως?




ΑΝΑΛΥΣΗ;;;;;;;



δεν σε επιασα ακριβως,
εννοεις να σου κανω αναλυση αυτο που ειπα η τι ακριβως?

---

Γράφεις
1) οσο μεγαλωνει η αποσταση μεταξυ μας τοσο ευχομαι να μικρυνει η αποστση με τα παιδια του. Ολα του τα παιδια



2) Τα παιδια αυτη τη στιγμη παιζουν το παιχνιδι τους και δεν μπορουν να αναλογισοτυν τη ζημια που κανουν, ή μπορει και να το κανουν επιτηδες. (αφου δεν πετυχε με τη μαμα μας, δεν θα πετυχει με καμμια) αλλα ο αντρας μου νοημον ον 50 ετων δε βλεπει τι παει να συμβει;


3) Αρα κανοντας την επανασταση τους εκεινα, προσπαθωντας να διεκδικησουν νεες ελευθεριες συμφωνα με τα χρονια τους, πεσανε πανω στην μπουμπου που εκανε και εκεινη την επανασταση της και που και εκεινη διεκδικει.
Μηπως μοιαζω με τα δεκαοχταχρονα σε συμπεριφορα και τροπο διεκδικησης.
Δεν θυμαμαι ποιος μου ειχε πει μεσα στο forum οτι με φανταζεται να χτυπαω τα ποδια μου στο πατωμα και να λεω \" θελω, και το θελω τωρα!!!\"



4) Δεν μπορω να ξερω τι σκεφτονται. Αλλα τουλαχιστον θα με ενδιεφερε να ηξερα τι σκεφτονται και δεν ειμαι αδιαφορη απεναντι τους.

5) Οσο υπαρχουν στη ζωη μου, στο σπιτι μας και γενικα στην καθημερινοτητα μου, θα υπαρχουν και στη συζητηση μου




Διάβασα προσεκτικά το θέμα σου Μπου, και στάθηκα στα παραπάνω σημεία.

1) Με ξενίζει αυτή σου η φράση. Είχες αναφέρει κάτι ανάλογο παλιότερα, λέγοντας, αφού δεν μπορούμε να είμαστε καλά με τον άντρα μου, ας είναι τουλάχιστον αυτά ευτυχισμένα. Σχολιάσαμε μαζί αυτή τη φράση και σου είπα τότε, τι κρύβεται πίσω από την θέλησή σου να θυσιάσεις την δική σου ευτυχία, στο βωμό της ευτυχίας αυτών των παιδιών? Σαν να ακούω ένα « ή εγώ ή εκείνα» μου φαίνεται. Σαν να υπάρχουν μόνο τα δύο άκρα και όχι το μέσο.
2) Θεωρείς δηλαδή ότι τα παιδιά βάζουν λόγια στον άντρα σου? Είναι αντίπαλοι, αλλά ανώριμοι αντίπαλοι. Ανησυχείς μήπως θέλουν να σαμποτάρουν τη σχέση σας. Κι εκείνος? Εκείνος που δεν είναι παιδί, αλλά παίρνει τοις μετρητοίς τα λόγια των παιδιών του, πώς θα τον αντιμετωπίσεις? Δεν θα του καταλογίσεις κάποιο μερίδιο ευθύνης?
3) Σου το είχα πει εγώ και είχες αντιδράσει κάπως αμυντικά-επιθετικά ;) Ναι, η σπασμωδική και παρορμητική συμπεριφορά σου, η ρευστότητα του μέσα σου, η δυσκολία σου να εκφραστείς ήρεμα και αποτελεσματικά στον άντρα σου, η μεσοβέζικη λύση του είμαστε και δεν είμαστε μαζί μέχρι να συμμορφωθείς, δείχνουν μια ανωριμότητα. Μοιάζει σαν να έχετε εμπλακεί σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι σχέσεων μεταξύ σας. Είναι λογικό τα παιδιά να διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία σε θέματα επανάστασης…
4) Αυτή την φράση, έτσι ακριβώς όπως την γράφεις, θα μπορούσες να την πεις στους ίδιους, ρωτώντας του άμεσα και ειλικρινά.
5) Νομίζω ότι δυσκολεύεσαι λίγο να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Από τη μια έρχονται τα θετικά, από την άλλη μπαίνουν τα αρνητικά συναισθήματα. Ίσως είναι πιο εύκολο να τα αγαπάς, όταν είσαι χώρια με τον σύντροφό σου.


Μπου, καταλαβαίνω ότι κι εσύ βλέπεις πως η στάση σου στο θέμα δεν είναι ώριμη και ξεκάθαρη κι αυτό σε γεμίζει ντροπή.
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ξεκαθαρίσει θέλω και συναισθήματα.
Μα κάντο για σένα, όχι για να συμμορφωθεί ο σύζυγος.
ΓΙΑ ΣΕΝΑ και μόνο.
Για να μπορέσεις να δράσεις όπως πραγματικά θέλεις.
Αυτοπειθαρχήσου στο να σε αγαπήσεις, δίνοντάς σου όλο τον χώρο και τον χρόνο που σου είναι απαραίτητα :)

πως παει μπου,
μιας και εισαι online?

Quote:

---

Originally posted by krino
πως παει μπου,
μιας και εισαι online?

---

Εχθες εμεινα σπιτι μου. Χωρις φοβο αλλα και χωρις \"παθος\".
Σημερα λεω να ξαναπαω μιας και ο αντρας μου θελει να δω τη διαφορα με τα παιδια.
Εχθες το βραδυ παντως, με τον Μπου καθομασταν στο μπαλκονι και πιναμε μια μπυρα και ο μεγαλος γιος επλυνε τα πιατα και δεν ακουσα κανεναν να του το ειχε ζητησει.
Θα κανω το σταυρο μου, που λενε και θα δοκιμασω παλι αλλη μια φορα.
Αλλωστε η μαμα μου 300μτ μακρια ειναι.
Εκεινο που καταλβα ειναι οτι ουτε εγω ουτε ο Μπου θελει να ζησουμε χωρια. Αυτο ειναι ενα καλο σημειο για να προσπαθησουμε και οι δυο.
Και στο κατω κατω...... δεν θα αυτοκτονησω κιολας!!!!:P:P:P

ΟΟΟΟΟΟΟχι θα κατσω να σκασω ∮♪♬♫∮♪♬♫

Κοινώς Μπου, κάθε φορά που θα γίνεται κάτι, θα πετάγεσαι στην μαμά σου

Πρόσεξε, γιατί από ένα σημείο και μετά, δεν θα σε παίρνουν σοβαρά και απλά θα τους φανεί φυσιολογικό να πηγαινοέρχεσαι

Quote:

---

Originally posted by Nora
Κοινώς Μπου, κάθε φορά που θα γίνεται κάτι, θα πετάγεσαι στην μαμά σου

Πρόσεξε, γιατί από ένα σημείο και μετά, δεν θα σε παίρνουν σοβαρά και απλά θα τους φανεί φυσιολογικό να πηγαινοέρχεσαι

---

Μπα θα το κοψω το πηγαινε -ελα στη μαμα μου. Αλλωστε δεν την αντεχω κιολας!!!

Καλα μην παιρνεις και στα σοβαρα Νορακι ολα οσα λεω!!!
Απλα οταν τσιτωνω αρχιζω και το ριχνω στην τρελη!!
Ξερεις ποσες φορες με εχει σωσει αυτο στη ζωη μου;

Αυτό πρέπει να το καταλάβει και ο σύζυξ..ότι όταν σε πιάνουν οι τρέλλες σου, δεν εννοείς όσα λες και όσα κάνεις

πιστευω οτι ηρθε ο καιρος να συζητησεται σαν μεγαλοι και εμπειροι ανθρωποι που ειστε.
Με οση σοβαροτητα απαιτει η κατασταση.

boubourina, έχω διαβάσει με προσοχή όλα τα θέματά σου από όταν ξεκίνησες να γράφεις.
Θα μπορούσα να σου μιλάω για ώρες.
Αλλά εδώ γράφω, και θα σταθώ σε κάποια σημεία.

- άλλον γνώρισες, με άλλον κατέληξες
συμβαίνει πολύ συχνά, ιδιαίτερα όταν τα βλέπουμε όλα έτσι όπως θα θέλαμε να είναι
ουδέν μεμπτόν σε αυτό
άλλωστε, σχεδόν κανένας δεν ξεκινάει μια σχέση βασισμένος σε στατιστικές μελέτες, λογικά συμπεράσματα και μελλοντολογικές προβλέψεις
όπως αλλάζουν οι άλλοι στην πορεία, έτσι αλλάζουμε κι εμείς
απλώς η δική μας αλλαγή δεν είναι εμφανής στα μάτια μας


- πίστεψες ότι μπορείς να τα καταφέρεις όλα και ήσουν γεμάτη ειλικρινείς κάλλιστες προθέσεις
πλην όμως, συνέβη η ζωή
άλλαξαν τα δεδομένα, ξεθώριασαν τα ροζ γυαλιά, εμφανίστηκε η φθορά της απογοήτευσης και ξαφνικά μια μέρα συνειδητοποίησες ότι βρίσκεσαι εντελώς αλλού από το σημείο που πήγαινες
συμβαίνει πολύ συχνά
τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση;
ή ξαναγυρνάμε πίσω και ξαναξεκινάμε, πράγμα αδύνατον αφού είναι φύσει αδύνατον να ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν και να ξαναγίνουν οι συνθήκες ίδιες... δεν μπορούμε να σβήσουμε αυτά που βιώσαμε
ή συνεχίζουμε από το σημείο στο οποίο βρεθήκαμε, φτιάχνοντας τη ζωή μας εκεί και προχωρώντας ανάλογα με τα νέα δεδομένα, μέχρι να βρεθούμε σε κάποιο άλλο σημείο
αυτό είναι ενα από τα ωραία πράγματα στη ζωή: αλλάζει, κινείται, μεταλλάσσεται
αλλά να συνεχίσουμε χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα του σημείου στο οποίο πηγαίναμε αρχικά
αυτό θα ήταν καταστροφικό για τη συνέχεια


- ό,τι και να γίνει, ό,τι και να κάνεις, μην ξαναπείς και μην ξανασκεφτείς τι έκανες εσύ για τα παιδιά του και τι έκαναν αυτά για σένα
ούτε μια στιγμή
είναι άδικο για εκείνα
ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για παιδιά τα οποία δεν έχουν σταθερότητα στη ζωή τους, προσπαθούν να βρουν μια δική τους ισορροπία μέσα στα νέα δεδομένα της ζωής τους (εννοώ το διαζύγιο και τον νέο γάμο και τη νέα ζωή), μια προσπάθεια που γίνεται εξαιρετικά πιο δύσκολη σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας τους και συνεπώς την έλλειψη εμπειριών, σε συνδυασμό με την εφηβεία, σε συδυασμό με το ότι αντί να ψάχνουν να βρούν τον εαυτό τους, ψάχνουν πρώτα να βρούν τη θέση τους και τη βάση τους
έχουν έναν πατέρα και μία μητέρα στους οποίους (σύμφωνα με τα λεγόμενά σου) δεν μπορούν να στηριχτούν
και νομίζω είναι γνωστό ότι, άσχετα με τις τάσεις ανεξαρτητοποίησης και την αίσθηση ότι μπορούν να κατακτήσουν τον κόσμο που φέρνει μαζί της η εφηβεία, τα νέα παιδιά χρειάζονται ένα σταθερό σημείο στη ζωή τους
που αυτά τα παιδιά δεν το έχουν

είναι άδικο για εσένα
γιατί προσπαθείς να καλύψεις τρύπες που δεν καλύπτονται, με αποτέλεσμα να εξαντλείσαι ψυχολογικά και να απογοητεύεσαι
γιατί πολύ σύντομα θα αρχίσεις να νοιώθεις ενοχές για το δικό σου παιδί
γιατί σύντομα θα αρχίσεις να νοιώθεις ενοχές για τα μεγάλα παιδιά
γιατί θα ανισορροπείς όλο και περισσότερο ρίχνοντας το κέντρο βάρους της ζωής σου και της όποιας ευτυχίας σου σε λάθος σημείο


- μάθε τι θέλεις
έχοντας συνεχώς υπόψη ότι (προς το παρόν τουλάχιστον) αυτό για το οποίο ξεκίνησες, άλλαξε
έχοντας συνεχώς υπόψη ότι με όποιον και να ζήσεις, βασικά και ουσιαστικά ζεις με τον εαυτό σου
όπως και στις περισσότερες σχέσεις, χρειάζεται ειλικρίνεια
κι αν δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, δεν θα δουλέψει η σχέση σου με τον εαυτό σου
κι αν δεν δουλέψει η σχέση με τον εαυτό σου, δεν θα δουλέψει καμμία άλλη, όσα παιδιά άλλου κι αν μεγαλώσεις, όσα πιάτα κι αν πλύνεις
αφού μάθεις τι θέλεις, κάντο και ζήσε με αυτό
θα είσαι καλά


- κάνε κάτι άλλο
άλλαξε την καθημερινότητά σου
γύρνα στο σπίτι από την δουλειά και μην κάνεις τίποτα, αν έτσι αισθάνεσαι
τάισε μόνο το μωρό κι εσένα
πλύνε μόνο τα ρούχα του μωρού
διάβασε
δες τηλεόραση
γράψε εδώ
μπορούν να τα καταφέρουν και χωρίς να τρέχεις πίσω τους
και να μην το κάνεις για να \"δουν αυτοί πόσο σε χρειάζονται\"
ούτε να το κάνεις για εκβιασμό ή για νάζια ή για καπρίτσιο
αν έτσι αισθάνεσαι, έτσι κάνε
(κι αν καταφέρεις να το κάνεις για μια εβδομάδα χωρίς να πεταχτείς επάνω για να μαγειρέψεις για τα παιδιά ή για να γυαλίσεις τα παπούτσια του άντρα σου, τότε όντως χρειάζεται να αλλάξεις τακτικές)




αν θέλεις να φύγεις, φύγε
αν θέλεις να μείνεις, μείνε

το μόνο που έχεις να σκεφτείς είσαι εσύ

αν δεν είσαι έτοιμη να πάρεις μια απόφαση αυτήν τη στιγμή, κάτσε εκεί που είσαι μέχρι να είσαι σε θέση να πάρεις μια απόφαση
χωρίς δυσαρέσκεια
χωρίς γκρίνια
χωρίς να υπομένεις

να το σουρντίζεις έτσι δεν κάνει καλό σε εσένα πάνω απ\'όλα


μην τη φοβάσαι τη ζωή
μην ακούς τον κόσμο
μην βασίζεις τις αποφάσεις σου πάνω σε \"πρέπει\" και κοινωνικά κατεστημένα
μην κλαις εσύ με σκοπό να μην κλαίνε άλλοι
όποιος είναι να κλάψει, θα κλάψει
είναι προσωπικό του θέμα
δεν θα τον βοηθήσουν τα δικά σου δάκρυα



αλλά πάνω απ\'όλα ξαναλέω... είσαι εσύ και τι πραγματικά θέλεις εσύ
πραγματικά όμως...