εγραψα ακριβως
παντα υπαρχουν διαφορα ερπετα που θα πολιτικοποιησουν προς συμφερον τους τον ανθρωπινο πονο
ετσι δεν εχω γραψει κατι διαφορετικο απο αυτο που εγραψε ο συμφορουμιτης
Printable View
Μακαρι να ψοφουσε. Θα γλυτωνε η κοπελα που δεν εφταιγε σε τιποτε. Αυτος, σκουπιδι ειναι.
Επ7σης, αν πραγματικα το ηθελε θα το πετυχαινε μετα. Δεν το εκανε ομως προτιμησε να καθαρισει την κοπελιτσα για να μην φυγει να ζησει την ζωουλα της χωρις αυτο το σκουπίδι.
ποιός ήταν ο θύτης και ποιός ήταν το θύμα αυτά έχουν σημασία μετά το έγκλημα;
το να είσαι καλός άνθρωπος σημαίνει ότι δεν θα γίνεις δολοφόνος;
ή αν δεν είσαι καλός άνθρωπος, γίνεται να μην πάθεις κακό;
παρατηρώ μια αποστασιοποίηση στην κοινωνία σαν να μην μας εμπεριέχει ό,τι γίνεται, σα να γίνεται κάπου αλλού όχι σε εμάς
αυτό μου φαίνεται σαν την ατάκα που διαβάζω συχνά και που λέει πως «στον χωρισμό πάντα ευθύνονται και οι δύο» (όταν βλέπεις το δογματικό ΠΑΝΤΑ, σαν θεική εντολή, καταλαβαίνεις αμέσως πως είναι false η πρόταση). Δεν έχει σημασία πως ο ένας ήταν αθώος που δολοφονήθηκε; Φέρουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης (αν μπορούμε να πούμε πως έχει ευθύνη το θύμα);
ναι, η ηθική θα σε εμποδίσει σίγουρα στο να δολοφονήσεις (προσοχή: όχι φονεύσεις) έναν αθώο. Και δεν πρόκειται για περιβάλλον πολέμου
και τα δύο είναι εργαλεία, και η ταύτιση και η αποστασιοποίηση.
Για να βγάλουμε αντικειμενική κρίση εξυπηρετεί η αποστασιοποίηση. Για να κάνουμε επίκληση στο συναίσθημα (όπως κάνουν οι εισαγγελείς και οι δικηγόροι από την άλλη) εξυπηρετεί η ταύτιση, είτε με τον θύτη είτε με το θύμα.