Quote:
Originally posted by Alobar
\'... Δεν μπορώ να καταλάβω και ειλικρινά δεν μπορώ να αντεπεξέλθω στις παρούσες συνθήκες.
Μου είναι πολύ δύσκολο να δεχθώ ότι σε έναν χώρο όπως αυτός εδώ που υποτίθεται ότι λειτουργεί για να υποστηρίξει τους πάσχοντες και τους αναξιοπαθούντες, υπάρχουν μέλη που προτάσσουν τον εγωισμό τους και έχουνε σαν απώτερο σκοπό να πούνε την τελευταία κουβέντα.
Ακόμη περισσότερο λυπάμαι που βλέπω μέλη επικινδύνως να διαχειρίζονται άτομα και καταστάσεις, τα οποία βρίσκονται σε πολύ η απλά δύσκολη ψυχολογική κατάσταση.
Δεν μπορώ να καταλάβω ειλικρινά που μπορεί να οδηγήσει όλη αυτή η μεγαλομανία και η έλλειψη ηθικής απέναντι στον συνάνθρωπό μας.
Όμως όπως είπα είναι ένας ανοιχτός χώρος εδώ μέσα και πρέπει να ανεχτούμε πολλές καταστάσεις.
Ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσει κανείς αυτού του είδους τα προβλήματα είναι απλά να τους γυρίσει την πλάτη. Όταν δεν θα έχουν που να απευθυνθούν θα σιωπήσουν από μόνοι τους.
Το άσχημο είναι ότι απευθύνονται στα ταπεινότερα των συναισθημάτων μας και δυστυχώς είναι ανθρωπίνως εξαιρετικά δύσκολο να τους αποφύγεις.
Υ.γ.
Σε ευχαριστώ για τις καλές σου κουβέντες...\'
... σε μένα Κνουλπ, δε τίθεται θέμα του κατά πόσο μου είναι δύσκολο να το δεχτώ, όσο το ότι μου είναι στενάχωρο. Συμβαίνει έξω, συμβαίνει πάντα και σχεδόν παντού. Πόσο μάλλον εδώ που όπως λες κι εσύ υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται υποστήριξη. Κι αναλόγως της αδυναμίας τους, αφήνονται ή όχι έρμαια στις διαθέσεις κάποιων που δεν έιναι και οι καλύτερες πάντα. Όσο πιο αδύναμος δηλώνεις, τόσο περισσότερο τηρείς τις προϋποθέσεις για να γίνεις υποχείριο του οποιουδήποτε. Λες ότι δε ξέρεις πού μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό. Μα δεν οδηγεί πουθενά, απλά για μένα είναι ο ανώδυνος και εσφαλμένος τρόπος για να κουκουλώνονται οι αδυναμίες όσων το κάνουν. Όταν όμως ο δικός μας ανώδυνος τρόπος γεννιέται απ\' την οδύνη του άλλου, ναι γίνεται επικίνδυνο. Μου είναι προφανές πως τελικά μάλλον δε πάει και πολύ καλά η \'έξω\' ζωή όταν εδώ ή σε ανάλογους χώρους, γίνεται κάποιος οπαδός τέτοιων συμπεριφορών. Όταν ήμουν άρρωστη Κνουλπ, είχα γύρω μου 10 άτομα. Οι 8 πήραν τον πούλο γιατί υπέθεσαν ότι \'ανήμπορος ή αδύναμος\' συνοδεύεται πάντα κι απ\' το \'ηλίθιος\'. Εν ολίγοις, δε τους έδωσα την \'χαρά\' να ταΐσουν τη δική τους ανεπάρκεια. Οι 2 που έμειναν, άφησα να με χειριστούν για δικό μου όφελος. Την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση στη ζωή τους, την έπαιρναν με το σπαθί τους και δε περίμεναν να τη νιώσουν μέσω εμού. Κι όταν ήμουν αλκοολική, πάλι έδωσα τον πούλο σε κάποιους που επιχείρησαν το ίδιο. Μακάρι όλοι μας να είμαστε σε θέση να το αντιλαμβανόμαστε όποτε πάει να συμβεί, αλλά δυστυχώς δε γίνεται πάντα αυτό. Όπως είπε και η Ρέίν, ό,τι έχουμε να αποδείξουμε, στο τομάρι μας το αποδεικνύουμε. Οι άλλοι θα συνεχίσουν να είναι όπως είναι και ο άνθρωπος δε πάει μπρος με την επιβεβαίωση των άλλων αλλά με το τί κάνει για τον εαυτό του. Είτε με αποδεχτούν οι άλλοι, είτε όχι, στο φεγγάρι δε θα φτάσω αν δε κουνήσω τα πόδια μου. Αλλά για να τα κουνήσω, οφείλω να με προστατεύω ταυτόχρονα από καλοθελητές.
Κατ\' τ\' άλλα, μη με ευχαριστείς για τις καλές κουβέντες μου. Δε νιώθω ότι προσφέρω κάτι με το να γράφω εδώ. Νιώθω όμως ότι βοηθιέμαι όταν βλέπω σκέψεις που ανταποκρίνονται στο δικό μου μήκος κύματος κι αυτό μου φτάνει.
:)
