Quote:
Originally posted by nature
Weird, ότι η «πλάκα» με ενόχλησε, νομίζω δεν χρειάζεται να το επαναλάβω μιας και το έδειξα αμέσως, παρά τη «ντιρεκτίβα» που επιχειρήθηκε χτες αλλά και προχτές, από ορισμένους με σκοπό να μην υποστηρίζουμε τον εκάστοτε βαλλόμενο από εμφύλια πυρά συμφορουμίτη. Ότι τάχα τον μειώνουμε και ότι τάχα είμαστε ρατσιστές και τον υποστηρίζουμε, θεωρώντας τον ανίκανο να υποστηρίξει τον εαυτό του. Μπούρδες που δικαιολογούν τον εγωϊσμό, τον εγωκεντρισμό και τη κοινωνική απάθεια προς τον διπλανό μας.
Για μένα αυτό είναι το πιο λυπηρό της υπόθεσης. Η κοινωνική απάθεια. Βάλλεται ή χλευάζεται κάποιος και αντί ΑΥΤΟΜΑΤΑ να έρθουμε στη θέση του και να μας βγει λιγουλάκι ευαισθησία, λέμε μαλακίες του τύπου «δεν ανακατεύομαι», «δεν μας είπε ότι ενοχλήθηκε», «ας τα βγάλει πέρα μόνος του». Αυτό είναι που μας κάνει ζούγκλα, τόσο εδώ όσο και στη κοινωνία που άλλωστε το «εδώ» είναι καθρέφτης της.
Αυτό είναι που ξεδοντιάζει και την έννοια της συχνά επικαλούμενης από τον Νίκο ή άλλα μέλη, «αυτορρύθμισης» και την κάνει απλά ένα καλό ανέκδοτο.
Δυστυχώς σε μια κοινωνία με αυτό που αποκαλώ κοινωνική απάθεια δεν υπάρχει αυτορρύθμιση, ούτε εδώ μέσα ούτε εκεί έξω. Ο κόσμος θα πάει με το μέρος των πολλών, που άλλωστε η εξουσία έχει φροντίσει να έχει ανάμεσά τους τα πλοκάμια της. Ο διαφορετικός λοιπόν ή αυτός που ασκεί κριτική θα βρεθεί στην άκρη μόνος του, αντικείμενο χλευασμού από ανθρωπάκια που νομίζουν ότι αντλούν δύναμη συντασσόμενα με την πλειοψηφία.
Με την έννοια αυτή το παρόν φόρουμ μου προσφέρει 2-3 πράγματα, αλλά με λυπεί σε 5-10 άλλα και η σούμα βγαίνει με αρνητικό πρόσημο.
Πρέπει δηλαδή να μας πει ο συνάνθρωπός μας ότι στεναχωρήθηκε, μπας και σηκώσουμε λίγο τα μάτια μας να τον κοιτάξουμε?
Μόνοι μας δεν βλέπουμε?
Δεν μπορούμε να έρθουμε στη θέση του άλλου?
Τι στο διάβολο, δεν μας έλεγαν από μικρά ότι «δεν κάνουμε στους άλλους αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουν»?
Τελικά ακούμε τις λέξεις μόνο σαν ήχους και δεν τις εμπεδώνουμε. Δεν τις κατανοούμε. Οι προτάσεις είναι απλά ένα σύνολο φθόγγων στα αυτιά μας, χωρίς νόημα. Η κριτική σκέψη είναι ένα άλλο ανέκδοτο.
Οσο με αφορά, τις τελευταίες 2 μέρες έχω δεχτεί τα ακόλουθα σχόλια όχι για κάποια προκλητική μου δήλωση (που ακόμα και αυτή στα πλαίσια της ελεύθερης έκφρασης θα είχα δικαίωμα να κάνω) αλλά γιατί σήκωσα τα μάτια μου και είδα τον διπλανό μου, είτε λεγόταν λίμπα είτε λεγόταν weird:
«…..σωτηρολάγνος ρατσιστής, χωροφύλακας, γυναίκα διαιτητής με αξύριστες γάμπες, αυστηρό υπερεγώ που τρέφεται με δενξέρωτι, ψυχοπονιάρα, κακοήθη με μικρότητα, υστερική, ανόητη, και ότι πρέπει να σηκώσω τα πόδια ψηλά (!!) για να δει το φόρουμ άσπρη μέρα…...».
Τα σχόλια αυτά αποτελούν επίσης κακοποίηση και βία....
Παρακαλώ όποιος αναγνωρίζει τον εαυτό του μέσα στα σχόλια που προανέφερα να μην απαντήσει εδώ, γιατί θα γίνει μπάχαλο το θέμα της weird, ας απαντήσει από όπου αλλού θέλει. Εγώ προσωπικά δεν θέλω απάντηση, τα συμπεράσματά μου τα έχω βγάλει.
Πραγματικά είναι κάτι που με εκπλήσσει να βλέπω ανθρώπους να είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι όταν τα πυρά αφορούν τη καμπούρα τους και να μην αντέχουν μύγα στο σπαθί τους, ενώ στους διπλανούς τους να είναι αδιάφοροι, απαθείς, χοντρόπετσοι.
Είπαμε, καθρέφτης της κοινωνίας όμως :(
Μια σκέψη που περνά από το μυαλό μου είναι ότι στη κοινωνία, τους φίλους μας και τους συνομιλητές μας, τους διαλέγουμε. Εδώ όχι.
Επεξεργάζομαι αυτή τη σκέψη…….
Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας τις πρώτες 2 σελίδες του θέματος. Δεν ξέρω αν θα διαβάσω και τις υπόλοιπες……
Είναι όπως το βλέπει ο καθένας.