κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

λοιπόν στη τωρινή δουλειά κοντεύω να κλείσω τα 3 χρόνια. Γενικά, και εγώ είμαι άνθρωπος που τολμάω επαγγελματικές αλλαγές και παίρνω το ρίσκο.

Η αλήθεια είναι πως δεν κυνηγάω τη μετάθεση σε κάποιο πιο \"δραστήριο\" τμήμα, γιατί έλεγα στον εαυτό μου, πως αυτή η \" ησυχία\" του τωρινού γραφείου, θα μου επέτρεπε να διαβάσω για το διδακτορικό, οπότε η μετάθεση να γινόταν με πιο ευνοϊκούς όρους.

και όπως ξαναέγραψα έχω μια ξεκούραστη καθημερινότητα. από τι να κουραστώ? μέχρι και για τις δουλειές του σπιτιού έχω βοήθεια.
είναι για μένα σχετικά βολικά τα πράγματα και πάλι δεν μπορώ να χαρώ. Έχω ελεύθερο απόγευμα και δεν έχω διάθεση να πάρω τηλ να βγω με μια φίλη, να πάω στα μαγαζιά, να πάω ένα κινηματογράφο.

Κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα αυτά ε?

Να σας περιγράψω μια μέρα που θα με έκανε χαρούμενη?

Πρωί δουλειά με ενδιαφέρον έστω και αν έχει τρέξιμο, απόγευμα μέχρι αργά διάβασμα, και μετά βραδινή έξοδος για φαγητό με τον άντρα μου ή φίλους.
Μια τέτοια μέρα θα με γέμιζε, τουλάχιστονμέχρι πριν λίγο καιρό.

και ναι Φοίβη μου κατηγορώ τον εαυτό μου.

Ξέρεις, απο όσα διαβάζω, μου έρχεται στο μυαλό οτι δεν αξιοποιείς πλήρως το δυναμικό σου. Η ζωή σου είναι εύκολη κι αυτό, πίστεψέ με, δεν είναι κακό. Απο την άλλη, αυτή η ευκολία σου στερεί την ικανοποίηση της επιτυχίας μετά απο ένα δύσκολο αγώνα.
Αυτή η ζωή μπορεί να είναι σούπερ για κάποιον άλλο και να σε ζηλεύει η μισή Ελλάδα, όπως αναφέρθηκε πολύ εύστοχα.
Εσένα όμως σου κάνει?

πριν λίγο googlara το όνομά μου στο internet και βρήκα κάποια επιστημονικά άρθρα που γράφτηκαν σε μια πιο δραστήρια περιοδο της ζωής μου και συγκινήθηκα και παράλληλα θύμωσα με τη τωρινή κατάσταση. Θυμήθηκα την περιοδο που έγραφα, που ξενυχτουσα διαβάζοντας, που με πίεζε ο καθηγητής μου και τη θυμήθηκα με χαρά και μου λείπει πραγματικά.

Την εποχή που ήσουν δημιουργική, καλή μου...

αυτό είμαι εγώ τελικά, αν δεν αισθάνομαι δημιουργική μάλλον τίποτα δεν έχει γύρω μου ενδιαφέρον και ψιλοκαταρρέω.
και δυστυχώς έχω μάθει να είμαι δημιουργική μέσα από τη δουλειά ή τις σπουδές μου και όχι μέσα από κάποιο χόμπι.

αφού λοιπόν η πραγματικότητα είναι φιλική προς τη δημιουργικότητά μου, αυτή γιατί με έχει εγκαταλείψει?

Τι εννοείς οτι η πραγματικότητά σου είναι φιλική προς τη δημιουργικότητά σου?

αυτό που έλεγα πιο πάνω, ξεκούραστη, χωρίς ιδαίτερες υποχρεώσεις που θα μπορούσαν να με ταλαιπωρούν.

Κι όμως, είπες πρίν οτι λειτουργείς καλύτερα υπό πίεση.

ναι βέβαια, αλλά δεν σου κρύβω ότι αισθάνομαι άσχημα όταν διαπιστώνω, πως όλα κυλούν ομαλά και εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω.

Δεν έχω δικαιολογία να δώσω στον εαυτό μου. τι να πω, δεν με πιέζουν για αυτό δεν μπορώ να λειτουργήσω??

Δεν ξέρω αν πάει έτσι. Νομίζω πως η δημιουργικότητα δεν λειτουργεί γραμμικά, έτσι κι αλλιώς. Δεν ακολουθεί κανόνες αιτίας-αποτελέσματος, έτσι δεν είναι?
Δείχνει να είσαι σε περίοδο ξηρασίας ... κι αυτό συμβαίνει και είναι φυσιολογικό. Αλλά μάλλον είσαι πολύ καιρό εκεί...κι αυτό ξεπερνάει τα όρια της \"φυσιολογικής\" ξηρασίας, έ?

ακριβώς Φοίβη μου.

Είναι πολύ καλό που το ξέρεις.
Είναι ένα πρώτο βήμα. Σημαντικό βήμα.

και το επόμενο βήμα??