Originally Posted by
Jason
Yπαρχει η συνειδητη μοναξια οπου καποιος για διαφορους λογους επιλεγει να απομονωθει απο προσωπα,χωρους,καταστασεις γιατι με αυτο τον τροπο θεωρει οτι θα νιωσει καλυτερα για καποια πραγματα κ για καποιο διαστημα και μετα μπορει να επανελθει.
Υπαρχει κ η μοναξια της εγκαταλειψης απο τον περιγυρο,το κοντινο η λιγοτερο κοντινο περιβαλον που ειναι κ ο χειροτερος απο καθε αποψη,οπου καποιος αισθανεται πως οι φιλοι του ,οι γνωστοι του κ λοιποι τον αντιμετωπιζουν πλεον καπως,του δινουν ολο κ λιγοτερη σημασια κ στο τελος τον ξεχνουν,εξαφανιζονται.Ετσι το ατομο αυτο αρχιζει να νιωθει οτι για ολη αυτη την καταληξη το προβλημα ειναι αυτος,οτι αυτος εκανε κατι η δεν εκανε κατι κ εμεινε μονος του,αυτο εχει μαλλον σαν αποτελεσμα να κλειστει στον εαυτο του σε τετοιο βαθμο που να μην θελει να εχει καμια κοινωνικη επαφη,να τα εχει με τον εαυτο του,να επιδιωκει την απομονωση γιατι ετσι θα νιωσει υποθετικα καλυτερα,αλλα σαν αποτελεσμα πολυ χειροτερα.