Originally Posted by
Lou!..
φωτεινη ναι ειναι 1-1.5 μηνα περιπου κ ειπα να συνεχισω σε αυτο το νημα γιατι εχει συνεχεια, γιατι να ανοιγα αλλο? βεβαια παει κ ερχεται, τη μια ειμαι καλα κ μετα μπορει να ειμαι πολυ down.
Θεοφανια καλο ακουγεται το κολπο σου κ φαινεται να λειτουργει. βεβαια εγω ειμαι αρκετα μοναχικος ανθρωπος κ τα λεω με τον εαυτο μου συνηθως.
επισης δυσκολευομαι να εκφραζω αρνητικα συναισθηματα στους αλλους, εκτος απο τους γονεις μου που τους εχω πρηξει. θα σου πω ενα κουλο που εγινε πολυ προσφατα στο σπιτι.
γενικως αρχισα να κλαιω καποιες στιγμες στο σπιτι, οπότε όποτε γινεται αυτο ερχεται ο πατερας μου να πει, σουτ ησυχια μην κλαις σε ακουν οι γειτονες κ θα φωναξουν την αστυνομια. του λεω δε με νοιαζει, χεστηκα για τη γνωμη των γειτονων. μετα λεει ενοχλεις, κανεις θορυβο, δε σεβεσαι κανεναν. ενταξει εδω να συμφωνησω μαζι του. μια μερα ξυπναω το πρωι με διαθεση καταθλιψης. παω στην κουζινα, βαζω εναν καφε, καθομαι στο τραπεζι κ αρχισα να κλαιω. απεναντι υπαρχει μια μπαλκονοπορτα. μετα μπαινει η μανα μου κ αναβει το φως!!!!! κ ερχεται κατααγχωμενος ο πατερας μου κ λεει στη μανα μου: "μα τι ανοιγεις το φως, δεν ξερεις οτι φαινομαστε? μας βλεπουν οι απεναντι!!!!" εντωμεταξυ οι απεναντι ηταν 2 πατζουρια κ 2 κουρτινες. λες κ η ολομελεια της απεναντι πολυκατοικιας να ειχε συγκεντρωθει να παρακολουθει εμενα να κλαιω σα να ημουν συναυλια των u2!
εγω τα πηρα στο κρανιο, του ειπα οτι δε με ενδιαφερει αν με βλεπουν να κλαιω γειτονες που ουτε γνωριζω τη φατσα τους, πως δε φαινεται τι κανω ακριβως απο τετοια αποσταση, πως κανεις δεν ειναι παρων να κοιταει, κ πως το να κλαις στο σπιτι σου δεν ειναι το ιδιο με το να κυκλοφορεις γυμνος στην πλατεια συνταγματος.:mad:
θελω να σoυ πω με αυτο οτι το να εκφραζεις αρνητικα συναισθηματα στο σπιτι μου ειναι taboo.
κατα τα αλλα ειναι ο ιδιος ανθρωπος που οταν τον ρωτησα, γιατι με κλεισανε μεσα στην κλινικη το 99, λεει οτι δεν ειναι κ τπτ κ ειναι το ιδιο με το να πας στο κατ, αυτος ειναι πολυ φιλελευθερος ανθρωπος κ ολα τα προβληματα ειναι το ιδιο, εγω ειμαι η ρατσιστρια που βλεπω τις ψυχ κλινικες διαφορετικα απο τα αλλα νοσοκομεια.
επισης ενα αλλο προβλημα ειναι οτι τουλαχιστον αυτη την περιοδο πιο πολυ, αλλα κ απο πιο παλια, μπορω να πως οτι το παρελθον μου το ασχημο με βασανιζει ακομα κ αφου γινει παρελθον η τουλαχιστον καποια τραυματα ξαναανοιγουν. κ αυτο δεν ξερω τι να κανω, γιατι ουτε να ξεχασω μπορω, ουτε να αλλαξω το παρελθον.
κ μου εχει δημιουργησει κατι σαν εμμονες κ καποιες ψυχαναγκαστικες συμπεριφορες που ειχαν σα στοχο να διωξουν τις ασχημες αναμνησεις. αλλα δε λειτουργησε, μαλλον απεχτησα λιγο ΙΔΨ. πχ παλιοτερα οποτε μου ερχονταν "απαγορευμενες" αναμνησεις εγω πηγαινα κ εγραφα σε ενα τετραδιο η σε χαρτακια ποστ-ιτ, αν σου ερθει αυτο θα σκεφτεις ετσι η αλλιως κ αυτο μου εγινε κανονικο χουι για αρκετο καιρο! μετα θυμωνα τα πεταγα ολα στα σκουπιδια κ μετα το ξανακανα! τωρα αυτο εχει σταματησει αλλα τα κολληματα ολο κ βρισκουν τροπους να εμφανιστουν, δλδ καποιο θεμα εχω κ εκει!
