Printable View
Δεν έχεις άδικο. Θεωρώ ότι και το σεξ είναι καλύτερο με μικρότερους άντρες. Και είναι, όπως λες, με λιγότερα προβλήματα. Απλά πρέπει να τύχει όχι μόνο να γνωρίσεις κάποιον μικρότερο που να σου αρέσει και να του αρέσεις αλλά και να αποδέχεται τη διαφορά ηλικίας (λίγο περιορισμένο). Μοιάζω 28 με 32 και ο άλλος σε προσεγγίζει γι΄αυτό που φαίνεσαι. Αν μάθει όμως πραγματική ηλικία θα μείνει ή θα την κάνει;Quote:
Originally Posted by Remedy
Moυ θυμιζεις αυτη τη φιλη μου. Τους ειχες ερωτευτει αυτους? Αυτοι ηταν ερωτευμενοι μαζι σου? Σε κυνηγησανε? Καλυτερα να το κανεις τριμηνο αντι για μηνα, και να τους γνωριζεις πολυ καλυτερα, εχοντας στο νου σου αν κατσει να κανεις μια ωραια σχεση κι οχι κατευθειαν γαμους και παιδια, που ο αλλος να σε θελει και να κοβεται για σενα, οχι χλιαρες αηδιες..Quote:
Originally Posted by carrie
Κάποιο ενθουσιασμό σίγουρα τον είχα. Αλλά όταν άρχισαν "τα χαστούκια" μου φυγε. Ναι και με τον πρώτο που περιέγραψα διήρκησε πάνω από τρίμηνο. Ακόμα με κυνηγάει. Αλλά ξέρετε γιατί (μη το λέω ξανά και ξανά) και μάλιστα του έχει κακοφανεί που του το έκοψα τελευταια. Μου είπε και το περιβόητο ¨κάτσε μαζί μου να περνάμε καλά μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο"Quote:
Originally Posted by carrie
Kαλα εγω εχω ακουσει το καλυτερο απο καποιον που πηγαινε για γαμο με την κοπελα του "περιμενε με μεχρι τα 35 σου, θα εχω χωρισει και θα εισαι ο δευτερος γαμος μου." Αυτα τα παιρνεις και τα πετας. Μην ψαχνεις τοσο συνειδητα για καποιον, ανοιξου στη ζωη, απολαυσε αυτο που εχεις τωρα, τη μοναξια σου, περανα καλα, μηνα γχωενσαι αν και ποτε θα κανεις παιδια, και τοτε οποιος σου ερθει αναγκαστικα θα πρεπει να αποδειξει οτι αξιζει και σε θελει, και δε θα υποχωρεις τοσο ευκολα σε 5 καλες κουβεντες. Το εχεις συνειδητοποιησει οτι ο αντρας πρεπει να σε θελει πολυ, εσενα και μονο εσενα?????????
Ναι, καλή παρέα αναμφίβολα, αλλιώς υποθέτω δεν θα συνέχιζε καθόλου. Αλλά το περιεχόμενο των συζητήσεων ποιο ήταν - και για να πω την αλήθεια, αναρωτήθηκα και πόσες ήταν αυτές οι έξοδοι. Τελικά λοιπόν σε τι ταιριάζατε? Θέλω να πω πως για μια επιτυχημένη σχέση, εκτός από όσα έχεις πει, την καλή (στα γούστα σου) εμφάνιση, το (συμβατό υποθέτω) κοινωνικοοικονομικό στάτους, την καλή ερωτική χημεία και τους κοινούς στόχους (απαραίτητοι, αλλά στα πολύ αρχικά στάδια μόνο μια γενική άποψη μπορείς να συζητήσεις με τον άλλον), χρειάζεται και ένα βαθύτερο ταίριασμα. Πέρα από το φαίνεσθαι, τη χημεία και το είδος της σχέσης που επιθυμούμε. Τι ακριβώς λοιπόν ζητάς από έναν άνθρωπο (όχι από μια σχέση, οι σχέσεις ξεκινάνε από δύο άτομα), πόσο συμβατά είναι με αυτά που εσύ είσαι και πώς προσπαθείς να τον γνωρίσεις καλύτερα? Επίσης, τι παραβλέπεις, τι νομίζεις πως δεν είναι σημαντικό?Quote:
Originally Posted by Blue1
Τί ζητάω από μια σχέση; Να νιώθω καλά άσχετα με την εμφάνιση και το κοινωνικοοικονομικό στάτους. Απλά στην εμφάνιση και στο κοινωνικοοικονομικό από αυτά που έχω δει πιστεύω ότι λειτουργούν καλύτερα οι συμβατές σχέσεις μακροπρόθεσμα όταν περάσει πια ο ενθουσιασμός και το ερωτικό πάθος.
μα δν είπα πως δν έχει δικαίωμα να ονειρευτεί.Quote:
Originally Posted by Blue1
να διεκδικήσει τί?
τον γάμο?
ο γάμος ή η μόνιμη σχέση έρχεται γιατί θα το θελήσουν κ οι δύο.
κάτι σαν φυσικό γεγονός.
στους 2 μήνες γνωριμίας πόσο να γνωρίσεις τον άλλο?
για μένα δν έκανε καλά που του το είπε.
ίσως γιατί είμαι παραδοσιακή κ την πρόταση περιμένω μα μου την κάνουν κ όχι να την κάνω.
γιατί αφού χωρίσανε αναρωτιόταν γιατί την χώρισε κ τον ήθελε ακόμη.
νομίζω πως οι περισσότερες σχέσεις αρχίζουν κατά λάθος. δηλαδή κανείς δεν λέει από την αρχή ΄τωρα κάνω σοβαρή σχέση". ξεκινάει κάτι και μπορεί να μετατραπεί σε σχέση, μπορεί και όχι. μπορεί να σου κάτσει κάποιος και να κολήσεις μαζί του.
Γεγονός ότι μετά από 2 μήνες δεν είναι να μιλάς για γάμο-παιδί αφού δεν τον γνωρίζεις τον άλλο αλλά υπάρχουν άνθρωποι που στο ξεκαθαρίζουν σχεδόν από την αρχή ότι δεν ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο. Απλά κάπου καταλαβαίνω και τη κοπέλα γιατί ήθελε να παντρευτεί και να κάνει άλλο ένα παιδί στα 43 και την είχε πιάσει άγχος γιατί πότε θα το κάνει; στα 46; Σωστό δεν είναι για τη σχέση, ανθρώπινο όμως είναι.
όταν θέλεις να κάνεις ένα παιδί ακόμη δν κάθεσαι μέσα στο σπίτι κ ξαφνικά όταν βγεις έξω κ γνωρίσεις κάποιον, αποφασίζεις πως θέλεις κ παιδί.
εγώ στα 40 που είμαι τώρα αν γνώριζα κάποιον δν θα του έλεγα πως θέλω να κάνουμε παιδί μέσα σους 2 μήνες.
όχι μν τυχόν κ φύγει, αλλά μετά από πείρα ζωής κ επειδή έχω κ εγώ ένα παιδάκι, γιατί απλά δν τον γνωρίζω.
τα λάθη δν είναι για να επαναλαμβάνονται.
όταν πρόκειται για παιδιά.
είναι τρομερά εγωϊστικό να κάνεις ένα παιδί επειδή ντε κ καλά θέλεις ένα ακόμη.
το παιδάκι της πατέρα έχει κ πατέρα δν έχει.
υπάρχει λόγος να κάνει κ σε ένα επόμενο το ίδιο?
αν του αρεσεις,προφανως και θα αποδεχεται την διαφορα ηλικιας.Quote:
Originally Posted by Blue1
αυτα , οτι μοιαζουμε ολες 15 χρονια μικροτερες ειναι μαλλον στο μυαλο μας.
αυτη που βλεπει, αυτη εισαι.αν του αρεσεις και σου αρεσει,οκ...
και τι θα πει "αν μαθει την πραγματικη σου ηλικια"? δεν θα του πεις ψεματα!
Κάνετε λάθος επιλογές.
Εντυπωσιάζεστε πάντα στην από όλα αυτά που γράφετε πιο πάνω, κοινωνικοοικονομική εμφάνιση, ωραία εμφάνιση, σεξ κλπ και προχωράτε από ενθουσιασμό σε σχέση χωρίς να γνωρίσετε καλά τον άλλο σα χαρακτήρα. Μπλέκεται τον ενθουσιασμό με τον έρωτα και την αγάπη, που είναι έτερον εκάτερον. Στην πορεία αρχίζουν τα προβλήματα, αφού αγνοήσατε βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του άλλου και σταθήκατε αποκλειστικά σε κάποια που δεν είναι και τα απαραίτητα για να πετύχει μια σχέση. Τραυματίζεστε και μετά χωρίζεστε. Και συνεχίζετε το ίδιο και με άλλους.
Και φτάνετε σε μιαν ηλικία όπου καταλαβαίνετε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια πήγαν χαμένα. Αναγνωρίζετε εκ των υστέρων ότι αποτύχατε. Και μετά επιζητάτε τον όποιο συμβιβασμό και λόγια παρηγοριάς.
Είσασταν δηλαδή επιπόλαιες και ανώριμες ως προς τις επιλογές σας και γι’ αυτό υποφέρετε τώρα. Βλέπω καθημερινά πολλά τέτοια παραδείγματα, όχι μόνο στο φόρουμ.
Και απορρίπτατε άντρες επειδή δεν σας ενθουσιασαν, που είχαν όμως πολλά στο νου για να σταθούν δίπλα σας και να σας κάνουν ευτυχισμενες, αλλά δεν καταδεχτείκατε να τους δώσετε την ευκαιρία.
Δίδαγμα για τις μεγαλήτερες, μάθημα για τις μικρότερες σας.
Ευχαριστώ!!
[QUOTE=ioannis2;228922]Κάνετε λάθος επιλογές.
Εντυπωσιάζεστε πάντα στην από όλα αυτά που γράφετε πιο πάνω, κοινωνικοοικονομική εμφάνιση, ωραία εμφάνιση, σεξ κλπ και προχωράτε από ενθουσιασμό σε σχέση χωρίς να γνωρίσετε καλά τον άλλο σα χαρακτήρα. Μπλέκεται τον ενθουσιασμό με τον έρωτα και την αγάπη, που είναι έτερον εκάτερον. Στην πορεία αρχίζουν τα προβλήματα, αφού αγνοήσατε βασικά στοιχεία της προσωπικότητας του άλλου και σταθήκατε αποκλειστικά σε κάποια που δεν είναι και τα απαραίτητα για να πετύχει μια σχέση. Τραυματίζεστε και μετά χωρίζεστε. Και συνεχίζετε το ίδιο και με άλλους.
Aγαπητέ ioanni,
εσείς δεν κοιτάτε εμφάνιση, ηλικία, μυαλό στην καλύτερη περίπτωση όταν είναι να κάνετε μια σχέση με μια κοπέλα, και ιδιαίτερα όταν θέλετε να παντρευτείτε και στη χειρότερη όλα τα άλλα + την οικονομική κατάσταση (όχι ότι τα βρίσκετε, εννοείτε αυτό). Δεν υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις αντρών ιδιαίτερα "ανοικτομάτιδων". Κάπως έτσι είναι και με τις γυναίκες. Γενικά οι περισσότεροι άνθρωποι είτε άντρες είναι, είτε γυναίκες κοιτούν πάντα το καλύτερο σε όλους τους τομείς. Ακούγεται συμφεροντολογικό; Μπορεί, αλλά είναι η πραγματικότητα. Αν εσύ τώρα είσαι υπεράνω όλων αυτών των θεμάτων, τότε μπράβο σου. Είσαι η εξαίρεση.
Και φτάνετε σε μιαν ηλικία όπου καταλαβαίνετε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια πήγαν χαμένα. Αναγνωρίζετε εκ των υστέρων ότι αποτύχατε. Και μετά επιζητάτε τον όποιο συμβιβασμό και λόγια παρηγοριάς.
Είσασταν δηλαδή επιπόλαιες και ανώριμες ως προς τις επιλογές σας και γι’ αυτό υποφέρετε τώρα. Βλέπω καθημερινά πολλά τέτοια παραδείγματα, όχι μόνο στο φόρουμ.
΄
Καλά σε αυτό το σημείο δεν παλεύεσαι! Εννοείς ότι τα προηγούμενα χρόνια πήγαν χαμένα επειδή δεν βρήκαμε κάποιο σύντροφο να ταιριάζουμε και να κάνουμε παιδιά και οικογένεια; Ωραία είμαστε αποτυχημένες σύμφωνα με την άποψή σου. Αν τα είχαμε κάνει αυτά και στην πορεία, για κάποιους λόγους, είχαμε χωρίσει πάλι αποτυχημένες θα είμασταν σύμφωνα με την γνώμη σου; Δηλαδή για σένα επιτυχημένος είναι όποιος του έχουν πάει καλά στη ζωή, έχει καλό σύντροφο, έχει ωραία οικογένεια κλπ. Οι άλλοι στον κυάδα. Η ζωή όμως είναι ένας διαρκής αγώνας και μέσα στους αγώνες είναι και τέτοια θέματα.
Και πες ότι σε κάποιον του πήγε καλά στη ζωή του βρήκε σύντροφο που να του ταιριάζει και έκανε οικογένεια. Σημαίνει ότι πάντα θα είναι καλά με αυτή τη σχέση; Και αν είναι καλά ο ένας με τη σχέση θα είναι και ο άλλος καλά; Τα περισσότερα ζευγάρια που είναι παντρεμένα δεν είναι μες στο συμβιβασμ'ό; Πολλοί μάλιστα και εγκλωβισμένοι.
Να σε βλέπουμε λοιπόν να σε χαιρόμαστε εσένα και όλους τους άντρες που κάνετε επιτυχημένες επιλογές και σφίζεται από ευτυχία εμείς που και λάθοι κάνουμε και αποτυχημένες επιλογές!
Blue1,
Γράφω όλα αυτά γιατί έχω δει αρκετές κοπέλες πως κάνουν τις επιλογές τους και πως μετά χωρίζουν, να επιλέγουν εύκολα τον καθένα που θα τους πουλήσει λίγο μούρη και πολλή ενθουσιασμό, τον οποίο και θα πιστέψουν ή να δίνονται στον κάθε κολλιτσίδα. Άμα δεν ξέρει από τέτοια σας φαίνεται χαζός, ανώριμος και δεν μπορεί να κάνει ευτυχισμένη μια γυναίκα. Αυτός είναι για μένα ο κυάδας για τον οποίο γράφεις.
Και μετά να τις βλέπεις χωρισμένες, στα μπαρ να παρακαλάνε τον καθένα που ψάχνει για έρωτα της μιας νύχτας. Γιατί κάποτε τις ενθουσίασε με τη συμπεριφορά και τα έχει του ο κάθε μ....ας που ήξερε τον τρόπο να τα καταφέρνει με τις γυναίκες και αυτές τον πιστέψανε.
Το ζήτημα είναι επίσης εκεί όπου κάνεις μια φορά το λάθος και μετά πας να το ξανακάνεις και δεν αφήνεσαι να επιλέξεις κάτι το οποίο παλιά με την πρώτη απέρριπτες.
Τώρα, είναι και υποκειμενικό, όταν περάσουν αρκετά χρόνια με τέτοιες εμπειρίες και βλέπεις κάποτε τους υπόλοιπους με οικογένειες, έστω κι αν έχουν τα δικά τους προβλήματα, και να μένεις μόνη, γιατί δεν πέτυχες ένα από τους κι από εσένα άποδεκτούς προορισμούς της ζωής, τότε καταλαβαίνεις αν νοιώθεις ευτυχία ή δυστυχία. Τότε είναι που καταλαβαίνεις ότι οι επιλογές του παρελθόντος ήταν επιπόλαιες.
Έχω πάρει αρκετά διδάγματα γι’ αυτά από συζητήσεις με γυναίκες κάποιας ηλικίας που βίωσαν τέτοιες καταστάσεις, κατάλαβαν το λάθος και δίνουν μαθήματα σε άλλους να μην πάθουν κι αυτοί τα ίδια.
Γιάννη, είσαι σκληρός αλλά μ' αρέσεις.:P
Έχεις δίκιο, οι ανωριμότητες πληρώνονται, αλλά το θέμα είναι να μαθαίνουμε και το γιατί των ανωριμοτήτων μας. Οι επιλογές μας έχουν ένα υπόβαθρο που μας οδηγούν στο να κάνουμε αυτές και όχι άλλες.
Άρα δεν υπάρχουν μόνο οι πληρωμές αλλά και οι εκπτώσεις. Νομίζω πως δικαιούται ο καθένας και τα δύο, και τη συνειδητοποίηση των λανθασμένων επιλογών και τη γενναιοδωρία προς τον λανθάνοντα εαυτό, της αποδοχής των ελαφρυντικών του.
Αλλιώς κάθε λάθος μας θα το αισθανόμαστε τραγικά ακυρωτικό ως προς τον εαυτό, άρα κάθε λάθος θα φέρει και εκμηδένιση μέσα του.
Δεν είναι ανάγκη να το κάνει βρε Γιάννη, μπορεί και να μην το κάνει.
Πχ σκέψου το ίδιο για σένα. Κάποια πράγματα που δεν έμαθες, ή που δεν τα έμαθες με τον σωστό τρόπο, ή που τα έλαβες ως πληροφορίες διαστρεβλωμένες, αυτές δεν είναι επόμενο να σε οδηγήσουν σε επιλογές που θα φέρουν τη σφραγίδα των πληροφοριών που είχες ως δικά σου δεδομένα? Νομίζω ναι. Αν τις πληροφορίες αυτές τις αποδομήσεις, αλλάξεις το υλικό τους κατά κάποιον τρόπο, στο μέλλον θα κάνεις παρόμοιες επιλογές ή θα είναι έστω και ελαφρώς κι αυτές διαφοροποιημένες από τις προηγούμενές τους? Επίσης ναι νομίζω.