Printable View
Μπουμπου..............Πως τα παας κοριτσι μου? Παλευεις? Εγω τα χαλια μου, χειροτερα. Μονο που γυρισα στο σπιτι μας, ανακατωνω τα επιπλα, καθαριζω και τριβω πατωματα 100 φορες τη μερα, κουραση τρελλη και απο υπνο τιποτα..................ουτε πιαστηκα, ουτε ξεθυμανα, ουτε τιποτα. Το μυαλο ξεσπαει και στελνει τοσα δακρυα στα ματια μου που δεν βλεπω μπροστα μου...........
Ναι τελικα περασα στην θλιψη, στον θρηνο και στα δακρυα. Μονο που δεν αντεχω.
Τοσο δυσκολο να ξεκινησω την καθε μου μερα και αφορητο φορτιο να καταφερω να την τελειωσω.
Κλαιω με το παραμικρο πλεον, Και δεν νιωθω καμμια δυναμη μεσα μου, ψυχικη ή σωματικη.
Ειναι βαρυ να παω στη δουλεια, ειναι ασηκωτο να φροντισω το παιδι. Ενα κουρελι νιωθω απο το πρωι μεχρι το βραδυ.
Δακρυα, δακρυα, δακρυα αλλα δεν αλλαζουν τιποτα.
Ναι... το Ποτέ με τρελαινειιιιιιιιιιιιιιι!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!
δεν θα τον ξαναδω ΠΟΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!! Ειναι απιστευτο, ειναι ασυλληπτο, Ρε Τακούλη, ρε Μπουμπουρίνο μου! τι γινεται τωρα?
Καθε μερα αγαπη μου απο τοτε που γεννησα το μωρακι μας, ρωτουσα τον εαυτο μου: Ποιον αγαπας περισσοτερο? Τον αντρα σου ή τον γιο σου? και ξερεις αγαπουλα ποια ηταν η απαντηση? Εσενα, εσενα, εσενα.... χωρις εσενα ποτε δεν θα αναζητουσα ενα παιδι, απο την αγαπη μου για σενα γεννηθηκε το μωρακι μας. Και τωρα αγαπουλα μου?????? τωρα εχασα εσενα, εχασα οτι ηθελα περισσοτερο στη ζωη μου, εχασα τον κοσμο μου, το σωμα μου, την ψυχη μου, το μυαλο μου, Νομιζεις οτι μπορω να συνεχισω???? Γραφω και σπαραζω αγαπη μου, καρδια μου. Αλλα δεν εισαι εδω να μου σκουπισεις τα δακρυα, δεν εισαι εδω να με παρηγορησεις, να με αγκαλιασεις, να με ησυχασεις.
Boubourina... ζήτα βοήθεια βρε κοριτσάκι μου... Αφού είναι τόσο δύσκολο αυτό που έχεις να περάσεις, ζήτα βοήθεια για να το σηκώσεις. Και καλύτερα όχι με φάρμακα, βρες έναν άνθρωπο να του μιλάς. Ψυχολόγο, φίλο, δεν ξέρω, αρκεί να μπορείς να του μιλάς και να τα βγάζεις από μέσα σου και να νιώθεις λίγο καλύτερα. Δεν ξέρω αν θέλεις να νιώσεις καλύτερα, βέβαια, μια τέτοια απώλεια νιωθω ότι ίσως να σε κάνει να θέλεις να θρηνείς για πάντα... Ωστόσο εκείνος θα ήθελε να είσαι λίγο καλύτερα κάθε μέρα που περνάει, δε θα ήθελε να τελειώσει η ζωή σου με την απώλειά του... Σκέψου ότι τώρα κατά κάποιον τρόπο ''ζεις και για τους δυο σας'', τον έχεις στην καρδιά σου, τον κουβαλάς μαζί σου όπου κι αν πηγαίνεις και προχωράς... Αυτό που λες να ζητήσεις βοήθεια με το μωρό δεν είναι κακή ιδέα, αρκεί να είναι κοπέλα που να νοιάζεται κ να μην το κάνει μόνο για τα χρήματα. Θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα καλή μου, θα το δεις... Ακόμα κι αν δε θέλεις ή δε μπορείς να το σκεφτείς τώρα... Καλή συνέχεια και περιμένουμε νέα σου.
μπου....καλημέρα...
σου στέλνω μια αγκαλιά, (ξέρεις, από κείνες που λέγαμε, με εμβόλια)...
Αχ στρειδι μου γλυκο, ναι τωρα του μιλαω αλλα παλι αποκριση καμμια, εχει αδειασει η ζωη μου, μακαρι να μην ειχα αγαπησει τοσο, Θεε μου ειναι τοσο βασανιστικο!!!!! Τον κουβαλαω μεσα μου και ειναι τοσο μεγαλο το φορτιο που νιωθω τα σπλαχνα μου ετοιμα να εκραγουν.Quote:
Originally Posted by streidi
Και ΘΥΜΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΝΩ, ΘΥΜΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΝΩ, ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥ!!
Και ΖΗΛΕΥΩΩΩΩΩΩΩ καθε γυναικα που εχει τον αντρα της και καθε παιδι που βλεπω με τον πατερα του και θελω να ΟΥΡΛΙΑΞΩ!!!!!!!!!! ειναι Α Δ Ι Κ Ο!!!! Α Δ Ι Κ Ο ΑΔΙΚΟ, μα πολυ αδικο, τρελαινομαι.........
Boubourina μαζί σου... Καλά κάνεις και τα νιώθεις όλα αυτά και να τα νιώθεις. Είναι τόσο φυσιολογικά...και αλήθεια, είναι τόσο άδικο πραγματικά... όμως από κάπου πρέπει να αντλήσεις και λίγη δύναμη και λίγη ελπίδα για το μέλλον... μπορώ να φανταστώ πόσο απεχθές σου είναι και να το ακούς αλλά πρέπει να κάνεις αυτή την προσπάθεια...για σένα...πες πως σε φροντίζεις για χάρη του Τάκη σου που δεν είναι εδώ για να το κάνει...Quote:
Originally Posted by boubourina
Θεοφανει την αρπαζω την αγκαλια σου, την εμβολιασμενη :) και ακουω το τραγουδι του Αλκινοου που εβαλες, ονειρο ηταν ναι ονειρο ηταν.
Ξυπνησε η Γιουλη, και με βρηκε βουτηγμενη στα δακρυα.
Και με αγκαλιασε
Και με παρηγορησε
Και μου ειπε..."για αυτο σε διαλεξε, γιατι ησουν δυνατη, γιατι αντεχες και αγαπουσες ταυτοχρονα........"
Πολυ μεγαλη κουβεντα
Πολυ μεγαλη παρηγορια
Σημερα δεν ειχα κουραγιο να παω στη δουλεια
Εμεινα σπιτι
Τωρα ειμαι μονη μου, η μικρη εφυγε για δουλεια στην καφετερια
Απο ανεμελη εφηβη στα δυσκολα
Παλι καλα που βρεθηκε δουλεια
Μενουμε μαζι
Συμφωνησαμε να μου πληρωνει τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ και εγω τα υπολοιπα.
Καλυτερα μαζι παρα να παω στη μαμα μου και εκεινα μονα τους.
Εμεινα με οτι τον θυμιζει, αλλα χωρις αυτον τον ιδιο, εμεινα με οτι αγαπησα εξαιτιας του αλλα χωρις ΕΚΕΙΝΟΝ να αγαπω.
:'-( boubourina....Quote:
Originally Posted by boubourina
μπου...μαζί με την αγγαλιά, σου στέλνω τις σιωπές μου...μερικές φορές δεν χρειάζονται λόγια.....και ένα τραγουδάκι..
Μας @#$ες πρωί-πρωί..:)
http://www.youtube.com/watch?v=wTrESDwOuyg
Επιτηδες το κανω, ετσι για να σας κανω καταθληπτικους και εσας!!! :P :P :P :*Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
μπουμπου...θα το αντεξουμε και να εχουμε ακομα και ευτυχιες στη ζωη! να το δεις!
εγραψα πριν λιγο το ακολουθο μνμ στην Ναταλι...
"εια σου Ναταλι
Ο μικρος ειναι καλα τωρα απλα ετυχε να αρρωστησει τοτε που ειχα τα σαραντα. Την αλλη Κυριακη Ο Τακης κλεινει 3 μηνες απουσιας απο την ζωη μου
Πως νιωθω? Στην αρχη σοκ, μετα κλαμα, μετα αποξενωση απο ολους, μετα καταλαβα οτι κανενας δεν εμενε πλαι μου στον πονο μου και μεσα σε 3 μηνες εφτασα να εχω τον πονο μου καλα κρυμμενο πισω απο ενα πικρο χαμογελο στα χειλη, να ακουω προβληματα του τυπου "καποιος μου γρατζουνησε το αμαξι", 'η πηρα 4-5 κιλα το χειμωνα και τωρα δεν χωραω στα ρουχα μου" κλπκλπ. Εχουν οι ανθρωποι προβληματα! και εσυ χαμογελας οταν θελεις να ξεφωνισεις, και ολα γυρω σου εχουν το ρυθμο που ειχαν παντα και το συμπαν αδιαφορει για την αγαπη σου που χαθηκε και απλα συνεχιζει να κυλαει η καθε μερα οπως παντα, σαν να μην εχει συμβει τιποτα!!!! αλλα για σενα ολα εχουν αλλαξει, ολα εχουν χαθει, η καθε "χαρα" σε ποναει, το πρωτο ποδηλατο του μικρου σου φερνει δακρυα που δεν ειναι εδω ο μπαμπας να το δει, το dvd της βαφτισης και του γαμου ειναι μαρτυριο, νομιζεις οτι οι πιο χαρουμενες στιγμες σου τωρα δειχνουν τραγικες, και εισαι μονη σου, απιστευτα μονη σου, και ολοι σε ρωτανε πως εισαι και απαντας ... καλα ειμαι αφου ειμαι ορθια? αφου εγω δεν εχω πεθανει αρα ειμαι καλα!!!!!!!!!!! τραγικο? ειρωνικο?"
και να σας πω και το αποκορυφωμα τωρα!!!!!!!!
Παρασκευη ειμαι με τη μαμα μου και τον μικρο εξω γιατι ηθελε να του ψωνισει ρουχα.
Στην επιστροφη ενω οδηγω αρχιζει την μουρμουρα οπως παντα οτι δεν την προσεχω, δεν της δινω σημασια, αδιαφορω για τα προβληματα της κλπκλπκλπ
Της λεω οτι χιλια καλα μου κανει, μου κραταει το παιδι, με βοηθαει κλπ αλλα με αυτη την αποδοκιμασια της με αποξενωνει και χαλαει την σχεση μας
Μην πολυλογω αρχιζει οτι εχω μια φιλη που δεν ειναι αυτη που φαινεται και οτι πρεπει να απομακρυνθω απο κοντα της και στο τελος το ξεστομιζει!
ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΕΡΣΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ .... ΝΑ ΦΙΛΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ??????????
Εγκεφαλικο εγω
Και της λεω: και γιατι μου λες τωρα? τωρα που ποναω, πρεπει να μου μπηξεις αλλο ενα μαχαιρι? και τι θες να κανω τωρα? να ζητησω το λογο απο τον αντρα μου?
Ντροπη σου της λεω, το παιδι σου ποναει και εσυ του γυριζεις αλλο ενα μαχαιρι στην πληγη
στο λεω για να σε προφυλαξω απο αυτην, μου απανταει
Και τι να το κανω τωρα, θα μου κλεψει τον αντρα? Ακομα και αν ειναι αληθεια, τωρα τον εχουμε χασει και οι Δυο.
Περιμενω να ακουσω τα σχολια σας
Περιμενω αποψεις σας
μπου...
(περιμενα κάτι τελείως διαφορετικο όταν είδα το μνμ)......
Έλεος.
Μπες τσατ.
μπιμπι μου..δεν έχει σημασία...μα καμία σημασία αν φιλιόταν ή όχι..αν είδε σωστά η μαμά σου ή όχι...σημασία έχει ότι αγαπησες πολυ τον Τάκη και τον έχασες και πονάς και είνα αφόρητο.Για μένα πρέπει να πας σε καποιον ειδικό να σε βοηθήσει.Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις μονη σου και προφανώς ακόμα και οι φίλοι που σε αγαπάνε πραγματικά δεν μπορούν να σε βοηθήσουν...Πραγματικά πες μου σε νοιάζει αν ο Τάκης φιλόταν τότε με εκείνη? Δεν νομίζω...εμένα δεν θα με ένοιαζε πια...ίσως να ήταν και αλήθεια, η μαμά σου προσπαθησε να σε προφυλάξει απο μια φίλη που μπορεί να μην είναι φίλη..απλά το έκανε με λαθος τρόπο,και οι γονείς είναι άνθρωποι....αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να ζήσεις, να μπορέσεις κάποια στιγμή να ξαναχαμογελάσεις,να μπορέσεις να χαρείς το παδί σου, να μπορέσεις να ξαναγαπήσεις την ίδια σου την ζωή..και νομίζω πως πρέπει να ζητήσεις βοήθεια...και πάλι όπως πάντα...γνώμη μου...
Τι να πω βρε μπουμπουρίνα, μένω στο γεγονός πως η ζωή μπήκε σε κανονικούς ρυθμούς για όλους τους άλλους εκτός από σένα. Κ εσύ προσπαθείς να μπεις επίσης στο δικό τους κόσμο τον γνωστό καθημερινό αλλά από μέσα σου υποφέρεις.
Κάπου πρέπει να ισορροπηθούν τα πράγματα. Ούτε στο ένα άκρο, ούτε στο άλλο.
Να μπαίνεις κ εσύ στο δικό τους αλλά και οι υπόλοιποι στο δικό σου.
Αν και νομίζω ότι προέχεις εσύ ασυζητητή.
Τώρα για τη μαμά σου! Ασχολίαστο... Μου κίνησε την περιέργεια πάντως γιατί στο είπε μετά τα παράπονα και την έμμεση απόριψη τη δική σου σ'αυτά που ζητάει. Πιθανώς αν της έλεγες ναι μαμά έχεις δίκιο κλπ, μπορεί να μη στο είχε πει ακόμα..
Εύχομαι κουράγιο, δύναμη και να βρεις τον τρόπο σιγά σιγά έστω κ σταδιακά να φεύγει λίγο απ'το βάρος από πάνω σου.