Printable View
Αχ carrie... ο συγκεκριμένος δυστυχώς όχι μόνο βρίσκεται σε άλλη πόλη από εμένα, αλλά πλέον και σε άλλη χώρα! Ερχεται 1-2 φορές τον χρόνο Ελλάδα αλλά και πάλι τότε πηγαίνει Αθήνα, οπότε άστα βράστα. Θα μείνει για πάντα ο ανεκπλήρωτος μεγάλος έρωτάς μου! :)
Έτσι όπως έχουν πέσει τα εισιτήρια πια, και στο Β. Πόλο να μένει αγγελικούλα, άμα θες......:)Quote:
Originally Posted by aggelik
Έχετε επικοινωνία? Δηλαδη, μπορείς να τον βρεις άμα θες?
Όπως είπα μου περναει κι εμένα από το μυαλό το σενάριο του 3ου προσώπου, αλλά δε θέλω να το πιστέψω... Είπαμε, είχα πειστεί πως ο δικός μου ήταν "διαφορετικός" (δε θέλω να αναφέρω υπερβολικές ατάκες αγάπης που μου έλεγε μονο και μόνο γιατί είμαι σίγουρη πως θα αρχίσετε να γελάτε με το μέγεθος της υπερβολής την οποία ως χάπατο εγώ πίστευα). Να μου γράφει ποιήματα, πως ζει και αναπνέει μόνο για μένα και άλλα τέτοια ρομαντικά. Και νταραβεριζόταν με άλλη αυτός ο τόσο ρομαντικός άνθρωπος; Δεν το χωράει ο νους μου!Quote:
Originally Posted by carrie
(Από την άλλη βεβαια, μήπως χωράει ο νους μου και τις υπόλοιπες σαχλο-δικαιολογίες του; Μπα...)
Είμαστε φίλοι στο facebook αλλά δεν έχουμε επικοινωνία, μια φορά "μιλήσαμε" όλη κι όλη, τα τυπικά, πριν από ενα χρόνο περίπου. Δεν ξέρω αν είναι δεσμευμένος. Αφήστε που ντρέπομαι :o
χμ...βγάλε το "παντρεμένη" απ το στάτους σου, διέγραψε τα τραγούδια τύπου "οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ", ξεκίνα με΄το "κόκκινη γραμμή", άνοιξε το τσατ κάτω δεξιά να είσαι ον λάιν, (όπου θα φτιάξεις μια ομάδα με μοναδικό μέλος αυτόν), και περίμενε, κλαίγοντας μεν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.....Quote:
Originally Posted by aggelik
o γαλανοματης μαγισσος, ηταν διατεθιμενος οταν γνωριστηκατε να ζησετε μαζι, η ειχε αλλα σχεδια για την ζωη του?Quote:
Originally Posted by aggelik
Μπα... αν περιμένω μόνο από αυτόν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να κάνει πρώτος την κίνηση προσέγγισης, τον ξέρω καλά. Και την μοναδική φορά που επικοινωνήσαμε μετά από 5 χρόνια που είχαμε να βρεθούμε (και ενώ ήμασταν φίλοι στο facebook 2-3 μήνες) ήταν που εγώ του έστειλα ένα μήνυμα, ρωτόντας τον τα τυπικά. Μου απάντησε βέβαια στο ίδιο δευτερόλεπτο, αλλά αυτό ήταν, δεν συνεχίστηκε η επικοινωνία. Εξάλλου ο τύπος είναι θεός και το ξέρει, μπορεί να έχει οποιαδήποτε θελήσει οποτεδήποτε θελήσει. Είναι όμως καλό παιδί :)Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Αχ, για πρώτη φορά μετά από καιρό γράφω στο φορουμ και χαμογέλάω, πολύ καλό μου κάνετε!Quote:
Originally Posted by Remedy
Τον μάγισσο τον γνώρισα όταν ήμουν φοιτήτρια και ενώ όλο το πανεπιστήμιο ήξερε ότι είχα σοβαρή σχέση ετών. Αυτός (μάλλον δεν το ήξερε ακόμη) σε ένα χορό έκανε την "κίνησή του" κι εγώ με τα χίλια ζόρια αντιστάθηκα. Μετά από λίγο καιρό ήταν που χωρίσαμε με τον δικό μου για κάποιους μήνες. Ενα βράδυ ο "μάγισσος" ξαναεκανε την κίνησή του, εγώ όμως τη συγκεκριμένη βραδιά ήμουν εντελώς χάλια, έπινα και κάπνιζα μέχρι σκασμού γιατί "πενθούσα" για τον ίδιο λόγο που "πενθώ" και σήμερα και ήμουν πολύ χάλια. Εκαίνη τη βραδιά επέμενε πολύ, επέμενα πολύ κι εγώ όμως, δεν είχα όρεξη, τον ξενέρωσα. Από τότε (και ενώ ακόμα ήμουν χωρισμένη) έκανε πολύ μικρές προσπάθειες προσεγγισης, εγώ όμως παρόλο που έλιωνα γι' αυτόν ήθελα κάτι "τρανταχτό", δεν μπορούσα να πειστώ με τα "μικρά" που μου έδειχνε. Το αποτέλεσμα; Εκανα (όντας χωρισμένη- το ξανατονίζω) μια σχέση με έναν άλλο, ο οποίος ένα βραδυ που ήμουν εγώ "καλά" μου εξέφρασε ξεκάθαρα το ενδιαφέρον του. Από τότε ο "μάγισσος" άρχισε να απομακρύνεται, αν και μέχρι να φύγει στρατο και να χαθούμε, βρισκόμασταν αρκετές φορές στην ίδια παρέα.
AXA!!!!! Kαι σου απαντησε στο ιδιο δευτερολεπτο.... Χμ... :cool::rolleyes:Quote:
Originally Posted by aggelik
Αγγελικη ειδες; εσκασες ενα χαμογελο καλη αρχη ε; θα δεις οτι σιγα σιγα θα τα βλεπεις ολα πιο ψυχραιμα.και που εισαι, δεν χανεις τιποτε να ξαναστειλεις μεσω φεϊς κανενα μηνυμα στον γαλανοματη θεο..ολα θα πανε καλα.
Συμφωνώ με τις κυρίες του φόρουμ!!!
Λοιπόοον...
έχει τρεις μέρες που γύρισα πίσω. Αναπνέω και πάλι με το ζόρι, είμαι σαν φάντασμα τόσο μέσα στο σπίτι όσο και εκτός...
Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, μόνο να κοιμάμαι, ούτε καν να τρώω. Με το ζόρι πήγα στη δουλειά, ένιωθα να πνίγομαι, να μου κόβεται η αναπνοή.
Ούτε και να ντυθώ δεν μπορώ, κάθε ρούχο που έχω είτε θα είναι δώρο του είτε θα μου θυμίζει κάτι, κάποια από τις όμορφες στιγμές.
Όταν ήμουν ακόμη με τους γονείς μου με πήρε τηλέφωνο, μου είπε πως μ' αγαπάει πολύ αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να αλλάξει η τροπή που πήραν τα πράγματα. Δεν μπόρεσα να μιλήσω, να του απαντήσω, δεν έβγαινε η φωνή. Εκλεισα το τηλ και έκλαιγα για ώρες.
Δεν μπορώ άλλο, δεν αντέχω άλλο, δεν ξέρω τι να κάνω...
Καλώς ήρθες γλυκιά μου. Περνάς τόσο δύσκολα, όλοι σε καταλαβαίνουμε. Όσο και αν σου φαίνεται αδύνατο να συμβεί αυτή τη στιγμή, ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές σου. Τώρα σε ό,τι αφορά το τηλεφώνημα, τι να πω. Δε νομίζω ότι θα σου κανει καλό η όποια επικοινωνία έχετε. Ενταξει, σε αγαπάει, ωραία, αλλά δεν μπορεί να είναι μαζί σου. Έκανε την επιλογή του, τα τηλεφωνήματα δεν έχουν νόημα.
Συγγενικό μου πρόσωπο που μετά απο χωρισμό ήταν στην ίδια κατάσταση περίπου με εσενα, πείστηκε και πήγε σε έναν ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτή. Τον βοήθησε πάρα πολύ. Ίσως μια τέτοια βοήθεια να σε στήριζε σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής σου.
αγγελικουλα μου γλυκεια....
ειναι λογικο κουκλα μου που σε πιανουν τα κλαμματα τωρα που γυρισες σπιτι...ειναι η πρωτη φορα νομιζω που συνειδητοποιεις τον χωρισμο...κλαψε να ξεσπασεις,μην το πνιγεις μεσα σου...δωσε χρονο εστω δυο τρεις μερες στον εαυτο σου να εκτονωθει με οσο κλαμα,φαγητο,γλυκο θελει, χωρις καμμια ενοχη...επειτα θα φωναξεις καποιον δικο σου να σε βοηθησει να μαζεψεις πραγματα που στον θυμιζουν μεσα στο σπιτι και θα τα αποθηκευσετε καπου για να μην εχεις αμεση επαφη.
παντως συμφωνω και εγω για καποιον ψυχοθεραπευτη..18 χρονια ειναι πολλα για να τα αποτιναξεις απο πανω σου,μονη σου...ζητα βοηθεια...
λοιπον...κλαψε οσο θες κι επειτα σου εχουμε σχεδια...δεν θα καθεσαι ολη μερα σπιτι να βασανιζεσαι εε..?
τωρα εγω θα σου πω κατι τελειως spiritual ας το πουμε... :p
διαβαζοντας το μηνυμα σου δεν ενιωσα λυπη για σενα..αντιθετα ενιωσα ενα θετικο προαισθημα...
πιστεψε το η μη...κατι μου λεει.... πως ολα ηρθαν ετσι οπως ηρθαν για καλο...κατι καλο θα σου συμβει συντομα...
σε φιλω!
Serena, αυτές οι "διαισθήσεις" που έχεις γενικά σου βγαίνουν; Αμα είναι να παίρνω ελπίδες! :)
Πάντως είσαι το δεύτερο άτομο από το οποίο ακούω κάτι τέτοιο. Μια φίλη μου, μου είπε κάτι παρόμοιο, ότι αισθάνεται πως κάτι καλό θα μου συμβεί. Τι να πω... Μακάρι!!!
Κατά τα άλλα είμαι μια από τα ίδια χάλια. Δεν υπάρχει μια μέρα που να μη με πιάσουν τα κλάμματα, δεν υπάρχει ένα βράδυ που να έχω κοιμηθεί ήσυχα, χωρίς να πεταχτώ από τον ύπνο μου με ταχυπαλμίες και καταιδρωμένη...
Και τα όνειρα συνεχίζουν να με βασανίζουν. Και γίνονται χειρότερα! Από εκεί που συνήθως ονειρευόμουν ότι είμαστε μαζί και είναι όλα καλά, πλέον σχεδόν κάθε βράδυ ονειρεύομαι πως όχι μόνο είμαστε καλά αλλά φιλιόμαστε και κάνουμε έρωτα. Και είμαι (στο όνειρο) τόσο ευτυχισμένη... Και μετά ξυπνάω και είμαι χάλια :(
Λέτε να είναι απλώς η "έλλειψη" την οποία πλέον αρχίζω και νιώθω έντονα ή μηπως κάτι άλλο; Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τα όνειρα αρκετά, πιστεύω όμως πως κάτι συμβολίζουν (δεν ξέρω τί!).