Γυναικεία απιστία

Κατ' αρχήν όποιος έχει παιδιά σε μια ηλικία του σχολείου από δω μέσα που εκφράζει αυτές τις αποψεις θα μπορεί να καταλάβει ότι τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές αλλά και πολύ σκληρά. Σ' έναν τσακωμό παιδιών είναι πλέον του βεβαίου οτι θα χρησιμοποιηθούν βαριές κουβέντες από άλλα παιδιά. Όποιος έχει παιδιά έχει υπόψη του τι είναι η ενδοσχολική βία είτε σωματικη είτε ψυχολογική. Όπιος δεν έχει δεν μπορεί να το νοιώσει στο πετσί του.
Όύτως ή άλλως η ελπίδα ότι δεν θα διαρρεύσει το γεγονός είναι ψεύτικη γιατί δεν θα πρεπει να ενημερωθούν οι δάσκαλοι των παιδιών για να προσέχουν και να ναφέρουν την συμπεριφορά τους? Στο ληξιαρχείο σε μια τοπική κοινωνία όταν γνωστοποιηθούν οι διαδικασίες περί πατρότητας δεν θα γίνει σχολιασμός από κανέναν όταν οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοι της περιοχής? Πρώτα απ΄ολες οι υπαλληλοι που ψοφάνε για κους κους θα το σχολιάσουν.

Δεν είπα να τσακώνονται οι γονείς. Δηλαδή δεν θα αλλάξει τίποτα? Θα μπορούν ναπηγαίνουν οπυδήποτε και να λένε να ο πουτσ@ρ@ς να και ο φουκαράς? Γιατί κάπως έτσι είναι η ωμή πραγματικότητα. Το άρλεκιν είναι ωραίο για σήριαλ αλλά όχι για την ζωή.

Επειδή οι επόμενες δυο εβδομάδες είναι οι πλέον δύσκολες και ψυχοφθόρες για αυτούς τους ανθρώπους (θα μιλήσουν στα παιδιά, μετακόμιση, έναρξη διαδικασιών με δικηγόρους κλπ) θα ενημρώνω με καθυστέρηση

Τίποτα περισσότερο από υπέρμετρος αντρικός εγωισμός.
Μια γυναίκα γίνεται αυτομάτως *******, από τη στιγμή που δεν είναι πλέον "δική" μας. Τότε που άντρας από "******ράς" γίνεται φουκαράς. Και δεν τολμάει να το ομολογήσει, ακόμη κι αν κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο.

Quote:

---

Originally Posted by nickgr

Κατ' αρχήν όποιος έχει παιδιά σε μια ηλικία του σχολείου από δω μέσα που εκφράζει αυτές τις αποψεις θα μπορεί να καταλάβει ότι τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές αλλά και πολύ σκληρά. Σ' έναν τσακωμό παιδιών είναι πλέον του βεβαίου οτι θα χρησιμοποιηθούν βαριές κουβέντες από άλλα παιδιά. Όποιος έχει παιδιά έχει υπόψη του τι είναι η ενδοσχολική βία είτε σωματικη είτε ψυχολογική. Όπιος δεν έχει δεν μπορεί να το νοιώσει στο πετσί του.
Όύτως ή άλλως η ελπίδα ότι δεν θα διαρρεύσει το γεγονός είναι ψεύτικη γιατί δεν θα πρεπει να ενημερωθούν οι δάσκαλοι των παιδιών για να προσέχουν και να ναφέρουν την συμπεριφορά τους? Στο ληξιαρχείο σε μια τοπική κοινωνία όταν γνωστοποιηθούν οι διαδικασίες περί πατρότητας δεν θα γίνει σχολιασμός από κανέναν όταν οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοι της περιοχής? Πρώτα απ΄ολες οι υπαλληλοι που ψοφάνε για κους κους θα το σχολιάσουν.

Δεν είπα να τσακώνονται οι γονείς. Δηλαδή δεν θα αλλάξει τίποτα? Θα μπορούν ναπηγαίνουν οπυδήποτε και να λένε να ο πουτσ@ρ@ς να και ο φουκαράς? Γιατί κάπως έτσι είναι η ωμή πραγματικότητα. Το άρλεκιν είναι ωραίο για σήριαλ αλλά όχι για την ζωή.

---

νικ οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι κ σου μιλαω με το πως ενιωθα εγω τοτε που οι γονεις μου δεν τα πηγαιναν καλα κ κατηγορουσε ο ενας τον αλλον με αποτελεσμα εγω να βλεπω πολυ σπανια τον πατερα μου καλο ειναι να σκεφτουνε τα παιδια κ μονο κ να αφησουν στην ακρη τους εγωισμους

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Τίποτα περισσότερο από υπέρμετρος αντρικός εγωισμός.
Μια γυναίκα γίνεται αυτομάτως *******, από τη στιγμή που δεν είναι πλέον "δική" μας. Τότε που άντρας από "******ράς" γίνεται φουκαράς. Και δεν τολμάει να το ομολογήσει, ακόμη κι αν κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο.

---

...πόσο εύστοχη!!!

nickgr, καλησπέρα.

Με κάθε ειλικρίνεια θα σου πω ότι κι εγώ, όπως και άλλες συμφορουμίτισες πιο πάνω, έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι σε όλες αυτές τις σελίδες δε γράφεις για το πρόβλημα ενός καλού σου φίλου, αλλά για το δικό σου.

Δεδομένης αυτής της εντύπωσής μου, λοιπόν, προσπαθώ να καταλάβω το θυμό σου, όχι ως ένδειξη αλληλεγγύης στο φίλο σου ή στο ανδρικό φύλο, αλλά ως μια αλήθεια σου που ακολουθεί το χωρισμό.

Νομίζω ότι όπως και σε άλλα πένθη έτσι και σ’ αυτό θα χρειαστεί χρόνος, για να πάψεις να ''λιθοβολείς τη μοιχαλίδα'' (όπως φαίνεται να το βιώνεις τώρα), για να αποδεχτείς την απώλεια, το τέλος, για να κάνεις την ειρήνη σου με ένα γάμο που έκανε τον κύκλο του και κάποια στιγμή έκλεισε ως κεφάλαιο, ακόμα κι αν έγινε με αλήθειες που πονάνε.

Το κεφάλαιο πατέρας, όμως, δεν έχει κλείσει και καμιά τζίφρα δικηγόρου δεν μπορεί να σου στερήσει την αγάπη των παιδιών σου.
Αυτό να το κρατήσεις γερά σε μια φάση δύσκολη για σένα.

Πώς θα ζήσει η γυναίκα με το νέο της σύντροφο, τι θα κουτσομπολέψουν οι υπάλληλοι στο ληξιαρχείο, τι θα πει ο περιπτεράς και ο μανάβης της γειτονιάς είναι έγνοιες που κάποια στιγμή θα ξεθωριάσουν και το εύχομαι.
Το σημαντικό είναι να ζουν τα παιδιά σε ένα ήρεμο περιβάλλον και να μπορούν να νιώθουν την αγάπη των γονιών τους,
έστω και αν αυτοί ζουν σε ξεχωριστά σπίτια ξεχωριστές ζωές.

Από εκεί και πέρα οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους, αλλά και για να φροντίσει ο καθένας τον εαυτό του, την ψυχική του υγεία.. ακόμα και να ζητήσει τη βοήθεια και υποστήριξη ενός ειδικού αν αυτό χρειάζεται.

Ξαναλέω, πάντα με βάση την εντύπωση που έχω ότι είσαι ο άνθρωπος για τον οποίο γράφεις σε γ' ενικό..

Το θέμα με τα παιδιά το έχουν βρεί. Από κεί και πέρα θα πρέπει ο καθένας να μην κάνει προτάσεις στον άλλο πουν δυσκολευουν συναισθηματικά. Μπορεί αυτές οι προτάσεις να γίνονται καλοπροαίρετα αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουν και οι δύο ότι πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες τους. Κατά δεύτερον εγώ προσωπικά δεν χαρακτήρισα ως τώρα καμία ως τάνα οπότε μην μου προσάπτεται τέτοια κατηγορία. Ούτε θεωρώ αυτήν έτσι γιατί μιλάμε με όλους και απλά της λέω ότι έτσι όπως έγιναν τα πράγματα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Το δίλλημα που είχε αυτή η γυναίκα ήταν να μείνει με τον άντρα της που την αγαπούσε και την αγαπάει αλλά και αυτη τον αγαπάει όπως δηλώνει αλλά δεν είναι ερωτευμένη Ή να ζήσει με τον άντρα που έχει ερωτευτεί. Αυτά είναι επιλογές αλλά από κάποιο σημείο και μετά (δηλαδή από κάποια ηλικία και μετά) τα λάθη κοστίζουν πολύ σε χρόνο. Ότι είναι ένας χρόνος για τον 25αρη είναι ένας μήνας για τον σαραντάρη. Άρα αν ένας σαραντάρης κάτσει σε μια σχέση 2 χρόνια και δεν ευδοκιμήσει τότε είναι σαν ναχει πετάξει μια δεκαετία ο 25αρης. Όσοι έχουν φτάσει εκεί το καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι ειναι δύσκολο αλλά και φυσιολογικό να μην το αντιλαμβάνονται. ¨οσο για την μοναξιά που αναφέρθηκε ότι φοβούνται οι άντρες μάλλον δεν έγινε αντιληπτό το νόημα. Πρεέπι νασ κεφτόμαστε βαθύτερα και όχι επιφανειάκά. Μετά από μια τέτοια περιπέτεια και οι δύο (ακόμη και να στραβώσει στην περίπτωση της γυναίκας) είναι σχετικά εύκολο να βρουν μια και δυο συντροφιές για ναπερνουν την ώρα τους (ακόμη και τα 80χρονα χούφταλα βρίσκουν μια Βουλγάρα 30 χρόνια μικρότερη τους για παρές). Αλλά αυτό θέλουν οι περισσότεροι ή αποζητούν κάτι βαθύτερο και ποιοτικότερο? Γιατί άλλο η συντροφιά ενός ανθρώπου με τον οποίο σε δένου αρκετές δυσκολίες, τα παιδιά και αρκετός χρόνος ακι άλλο η συντροφιά από ανάγκη με κα΄ποιυς ανθρώπους με παρόμοια βιώματα. Οι τραυματικές εμπειρίες δεν σε αφήνουν να δίνεσαι ολοκληρωτικά και να εμπειστεύεσι με αγνές προθέσεις. Όπως ανέφερα ΔΕΝ υπήρχαν εντάσεις και καυγάδες μέσα στο ζευγάρι. Ούτε πάθη και ζήλειες. Καλό είναι να σκεφτόμαστε βαθύτερα και όχι με μόνο σκεπτικό την σεξουαλική ικανοποίηση. ΠΡΟΣΟΧΗ δεν λέω ότιν δεν έχεο βαρύτητα σε μια σχέση αλλά μην το ανάγουμε στο ένα μοναδικό συστατικό στοιχείο μιας σχέσης γιατί το΄τε οι κυρίες που αντιδρούν με το σκεπτικό αυτο θα πρέπει να διαλύουν τους γάμους τους ( αν είναι παντρεμένες) ανά τακτά χρονικά διστήματα. Γιατί ΄οταν είσαι ελέυθερος χωρίς υποχρεώσεις εύκολα κατηγορείς τους παντρεμένους ότι ζούν μίζερα και έχουν χάσει το νόημα του έρωτα. Αλλά θα θελα να δώ μετά από 5-10 χρόνια γάμου που θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις οικογενειακές υποχρεώσεις σου, στις κοινωνικές κλπ και ταυτόχρονα όπου σε κάλυπταν παππύδες και γιαγιάδες σευτές τις υποχρώσεις (τα παιδιά από το σχολείο, μαγείρεμα, φύλαξη παιδιών γαι έξοδο ή εκδρομή) να μην μπορούν πια για λόγους υγείας. Έτσι καποιος στα 25 του (όπως και γω άλλωστε τότε) δεν μπορεί να μπεί στο πετσί αυτού του ρόλου από το να πηγαίνει τακτικά σούπερ μαρκετ, να διαβάζει τα παιδιά, να τα πηγαίνει σε παιδικά πάρτυ, σε αγγλικά, σε αθλητικές δραστηριότητες, και έν γένει να κάνει ότι έκαναν και οι γονείς μας και τα βρίσκει με έτοιμα. Επιπλεόν θα πρέπει να λάβει υπόψη και τυχόν προβλήματα υγείας ή προβλήματα λειτουργίας των σπιτιών των γονιών ή πεθερικών στα οποία πρέπει να δώσει λύσεις γιατί πελαγώνουν. Δεν περιμένω από όσους δεν έχουν μπεί σε αυτές τις διαδικασίες να το αντιληφθούν όπως δεν τα αντιλαμβανόμουν κια γω άλλωστε παλιότερα. Απλά περιμένω να μην είναι απόλυτοι στις απόψεις τους γιατί κανείς όταν ξεκινά μια νέα ζωή δεν προγραμματίζει ότι θα έρθουν όλα αλλιώς. Είναι αυτό που λένε ότι καροϊδευεις το λούζεσαι και όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεος γελά ειρωνικά. Να ξέρετε ότι το τέλειο (άρα και η τέλεια σχέση ή ο τέλειος σύντροφος) είναι ο εχθρός του εφικτου. Εδώ ένα υλικό αγαθό προσπαθούμε να επιλέξουμε (αυτοκίνητο, ηλεκρτική συσκευή) και ποτέ δεν το βρίσκουμε όπως το θέλουμε, πάντα κάτι διαφορετικό θα θέλαμε. Πόσο σ΄έναν άνθρωπο που η ψυχολογία του, η σκέψη του και οι αντιδράσεις του είναι δυναμικά (δυναμικά εννοούμε τα φαινόμεν αμπου μεταβάλλονται με το χρόνο και τις συνθήκες που επιδρούν). Όποιος πιστεύει (προσωπική μου άποψη) ότι βρήκε τον ιππότη ή την πριγκήπισσα πλανάται πλάνην οικτρά. Γιατί την δεδομένη στιγμη έχει αυτές τις προδιαγραφές αλλά μετά αλλάζει πρωτα από όλα ο ίδιος αλλά και ό άλλος. Απόδειξη τούτου είναι ότι αν δεν συνέβαινε αυτό δεν θα υπήρχαν διαζύγια και χωρισμοί σχέσεων. Και μην μου πείτε ότι ψάχνουμε μέχρι να βρούμε το τέλειο γιατί τον ή την ερωτευμένη εκείνη την ώρα αν τους ρωτήσεις θα σου απαντήσουν ότι βρήκαν τον τέλειο σύντροφο και μετά πάο λίγα χρόνια γίνεται ο χειρότερος. Γι' αυτό ισχυρίζομαι ότι η ζωή μας είναι γεμάτη συμβιβασμούς. Ελάχιστοι είναι που δεν ζουν με συμβιβασμούς (δεν είμαι σε αυτούς) αλλά χαρακτηρίζονται περιθωριακοί σε κάθε ομάδα ή κοινωνία. Εδώ βέβαι γεννάται το ερώτημα αν μπορεί μια ομάδα (όπως η οικογένεια) να επιβιώσει και λειτουτγήσει δίχως συμβιβασμούς προς όφελός της. Αυτά τα ερωτήματα τα θέτω προ προβλαηματισμό και όποιος απαοπειραθεί να τα απαντήσει καλό είνα να σημειώσει σε ένα χαρτί τις απαντήσεις του και μετά από 5 χρόνια να ξανααπντήσει. Να δει αν είναι ίδιες

Ο άνθρωπος γαι τον οποίο γράφω είανι ένας πολύ καλός μου φίλος. Το τι κουβέντα έχουμε κάνει δεν λέγεται. Όπως έγραψα παραπάνω μιλάω και την γυναίκα του. Ούτε την ανέφερα ωσ μοιχαλίδα. Κάποια στιγμή όλοι όταν ακούμε στην τηλέοραση γαι διάφορες ασθένειες και για αγωνία ανθρώπων για την έυερση θεραπέιας (ακόμα και για την απεργάι στα φαρμακεία που ο άλλος δεν μπορεί ναπάρει φάρμακα) δεν μας αγγίζουν ιδιαίτερα. Όταν όμως σκάσει δίπλα μας σε φίλους, αδέλφια κλπ που έχουμε ψυχική επαφή μαζί τους (γιατί αν είναι στο διπλανό διαμέρισμα που λέμε απλά μαι καλημέρα δεν μας νοιάζει και θα πούμε και την βλακέια μας) τότε μας πονάει και ασχολούμαστε σοβαρά και με δια΄θεση συμπαράστασης. Σκέφεσαι άπό τα πιο απλά ότι η παρέα δεν θαναι όπως πρώτα στις γιορτές ή στις διακοπές και γενικότερα στις χαρές και στις στενοχώριες. Επιπλέον δεν υπάρχει καμιά διάθεση από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα αντιπαράθεσης και ρεβανσισμού γιατί έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι προς συμφέρον τους αλλά και των παιδιών. Για να καταλάβετε τα δυο σπίτια θα βρίσκονται σε μια απόσταση 200 μέτρων και τα παιδιά θα 'εχουν απεριόριστη επικοινωνία και με τους δυο γονείς. Έχουν αντιληφθεί και οι δυο τι έγινε και δεν υπάρχει κακία μεταξύ τους. Το αντιμετωπίζουν με εντυπωσιακή στωικότητα. Απλα΄κα΄ποιες ενεργειες φερνουν σε δύσκολες καταστάσεις ψυχολογικές τον έναν ή τον άλλο επειδλη ουσιαστικά ακομη δεν μπορούν να το χωνέψουν.

Quote:

---

Originally Posted by nickgr

τα παιδιά θα 'εχουν απεριόριστη επικοινωνία και με τους δυο γονείς. Έχουν αντιληφθεί και οι δυο τι έγινε και δεν υπάρχει κακία μεταξύ τους. Το αντιμετωπίζουν με εντυπωσιακή στωικότητα. Απλα΄κα΄ποιες ενεργειες φερνουν σε δύσκολες καταστάσεις ψυχολογικές τον έναν ή τον άλλο επειδλη ουσιαστικά ακομη δεν μπορούν να το χωνέψουν.

---

Οk, nick!
Αν δεν υπάρχει κακία και έχουν τακτοποιηθεί όλα έτσι όπως μας τα γράφεις,
τότε τα πράγματα είναι σε καλό δρόμο και ό,τι άλλο είναι ίσως περιττό..

Οι αλλαγές και η νέα κατάσταση που τις ακολουθεί θέλουν πάντα χρόνο.
Για όλους τους εμπλεκόμενους, είτε τους άμεσα.. είτε τους έμμεσα..

Quote:

---

Originally Posted by nickgr

Μετά από μια τέτοια περιπέτεια και οι δύο (ακόμη και να στραβώσει στην περίπτωση της γυναίκας) είναι σχετικά εύκολο να βρουν μια και δυο συντροφιές για ναπερνουν την ώρα τους (ακόμη και τα 80χρονα χούφταλα βρίσκουν μια Βουλγάρα 30 χρόνια μικρότερη τους για παρές). Αλλά αυτό θέλουν οι περισσότεροι ή αποζητούν κάτι βαθύτερο και ποιοτικότερο? Γιατί άλλο η συντροφιά ενός ανθρώπου με τον οποίο σε δένου αρκετές δυσκολίες, τα παιδιά και αρκετός χρόνος ακι άλλο η συντροφιά από ανάγκη με κα΄ποιυς ανθρώπους με παρόμοια βιώματα. Οι τραυματικές εμπειρίες δεν σε αφήνουν να δίνεσαι ολοκληρωτικά και να εμπειστεύεσι με αγνές προθέσεις. Όπως ανέφερα ΔΕΝ υπήρχαν εντάσεις και καυγάδες μέσα στο ζευγάρι. Ούτε πάθη και ζήλειες.

---

Καταρχας, η εναλλακτικη της συζυγου με την οποια εχει κανει κανεις παιδια, εχει μια ποιοτικη σχεση οπως λες και δεκαπεντε βιωματα, δεν ειναι η 30 χρονια μικροτερη Βουλγαρα. Αυτη η λογικη του ασπρο-μαυρο δεν ειναι καν συζητησιμη. Και που ειναι το βαθυ και το ποιοτικο στη σχεση, οταν μιλαμε για ελλειψη επικοινωνιας, αλληλοκαλυψης και ειλικρινειας; Γιατι δε γινεται να τα ριχνουμε ολα στην γυναικα, σιγουρα και ο φιλος σου εφταιγε σε αρκετα πραγματα ωστε η αλλη με δυο παιδια να φυγει απο το γαμο τους, ανωριμο ναι, αναιτιο οχι. και παντα φταινε και οι δυο. Αν τα πανε καλα σε φιλικο επιπεδο και εχουν αυτη την ποιοτητα που λες, ας μεινουν φιλοι, ουτως η αλλως θα ειναι παντα τα παιδια που θα τους ενωνουν. Αλλα σε μια ερωτικη σχεση, σε μια σχεση που δινεσαι και δινεις χρονια απο τη ζωη σου, αρα τη ζωη σου, δε μπορεις να μενεις παραιτουμενος των δικαιωματων σου να εισαι παθιασμενος, ερωτευμενος, πληρης, ευτυχισμενος. Οσο ουτοπικο και αν ακουγεται αυτο.

Ποιος θα προτιμουσε να εχει τη συντροφια μιας γυναικας που τον εχει βαρεθει ερωτικα, που καταπιεζεται και υποκρινεται, και οχι καποιας που να εχει ορεξη και παθος και ερωτα για αυτον; Γιατι ο φιλος σου να συμβιβαστει; Φοβαται οτι δε θα βρει κατι αλλο να εμπιστευτει στο μελλον οπως λες παρακατω; Κακως, ο φοβος ειναι κακος συμβουλος πολλες φορες. Ή για χαρη των παιδιων; Ειχα τετοιους γονεις που εμεναν μαζι για χαρη μου, και τους παρακαλουσα σε καποια φαση στην εφηβεια μου να χωρισουν, αν θες να ξερεις, μπορει βεβαια να ειμαι η εξαιρεση.

Το να ειναι η σχεση dead, oπως την περιγραφεις, χωρις παθη και ζηλειες, θα οδηγουσε αν μη τι αλλο στο τελος της. Ειτε εμεναν μαζι ειτε χωριζαν, που απο οτι φαινεται ειχε τελειωσει πριν χωρισουν. Ο καρδιογραφος πρεπει να πηγαινει πανω κατω πανω κατω, η ευθεια γραμμη σημαινει παπαλα. Απλα πραγματα.

ΕΠισης, οι τραυματικες εμπειριες στους αδυναμους ανθρωπους τους δινουν αλλοθι για να μην ξαναπροσπαθησουν, και στους δυνατους τους δινουν μαθηματα ωστε να αποφευγουν παλια λαθη, και να προσδοκουνε τα ωραια πραγματα που νιωσανε στο παρελθον, να τα νιωσουν σε μεγαλυτερο βαθμο στο μελλον.

Δεν μπορείς να υποχρεώσεις κάποιον/α να συνεχίσει σε μια σχέση που δεν τον γεμίζει. Ο γάμος του φίλου σου ήδη διαλύθηκε, απομένει η επίσημη επικύρωση.

Ασχέτως της συμπεριφοράς, η γυναίκα βρισκόταν με ένα σύζυγο που για τους δικούς της λόγους δεν τη γέμιζε, που περίμενε να ωριμάσουν γι αυτήν οι συνθήκες και να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία να την κάνει. Μπορεί εξαρχής να μην τη γέμιζε ο άνθρωπος, να ήταν γι αυτήν ένας συμβιβασμός και απλά να ξερε να προσποιείται, να ήταν απλά ένας καλός σύντροφος και όχι ο άντρας της ζωής της. Και ο φίλος της να ναι ο άντρας της ζωής της που τελικά τον βρήκε. Μπορεί αρχικά να ήταν ευτυχισμένη με την επιλογή της, όμως στη συνέχεια και σε αυτό σίγουρα θα συνέβαλε η στάση του φίλου σου μέσα στο γάμο, έχασε το ενδιαφέρον της, δεν τη γέμιζε και φυσικό ήταν να ψάχνει αλλού. Τουλάχιστον όμως όφειλε να είναι ξεκάθαρη απέναντι στο φίλο σου από την αρχή και όχι να το αφήσει μετά που προχώρησε ο νέος της δεσμός βαθιά. Θα πρεπε ακόμα, χρόνια πριν να μιλήσει μαζί του γι αυτά που την ενοχλούσαν στο γάμο και να του ζητήσει να τα αλλάξει. Να ξέρεις όμως ότι πολλές φορές αντιμετωπίζουμε τους άλλους, ακόμα και αυτούς που μένουν δίπλα μας, πολύ επιφανειακά, δεν εμβαθύνουμε στην επικοινωνία και στη σχέση μαζί τους ή προσπερνούμε τα όσα συμβαίνουν χωρίς να πιάνουμε τον παλμό του άλλου και μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι ο άλλος είναι ευτυχισμένος και ζούμε στη ψευδαίσθηση αυτή ενώ ο άλλος μπορεί να ναι δίπλα μας και να βιώνει τη δική του δυστυχία. Ή η συμπεριφορά μας τους κάνει δυστυχισμένους ενώ εμείς ζούμε στη ψευδαίσθηση ότι ειναι ευτυχισμένοι με ότι τους προσφέρουμε.

Πάντως μου κάνει εντύπωση το ότι υπήρξε για τόσα χρόνια πιστή. Οπότε τα όσα γράφονται πιο πάνω για πουτάνες και τέτοια δεν έχουν σχέση εδώ. Οπότε δεν το βλέπω σαν απιστία αλλά σαν φυσιολογική φυγή από κάτι που δεν γέμιζε πλέον. Ο φίλος σου πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται την επόμενη μέρα, πρώτα απ όλα το παιδί, μετά τη δική του προσωπική ζωή. Αυτή έκανε την επιλογή της, ας ξεκίνήσει να σκέφτεται τις δικές του επιλογές.

Άρχισαν τα πρώτα. Η σύζυγος θέλει να αναφέρεται ότι υπήρχε διάσταση δυο ετων από κοινού στο ζευγάρι ώστε να μην αναφέρεται καθόλου ο πραγματικός λόγος. Αυτό όμως θίγει τον σύζυγο ο οποίος αντιπρότεινε να αναφέρεται απλά ότι δεν υπήρχαν ερωτικές επαφές στο γάμο τον τελευταίο χρόνο ώστε να είναι στρογγυλεμένο και να μην εκτίθεται η σύζυγος. Αυτή επιμένει όμως στη θέση της και αυτό είναι άδικο για τον σύζυγο επειδή είναι πολύ χαμηλών τόνων. Αλλά ο δικηγόρος του συζύγου ταχει πάρει στο κρανίο και λέει να στείλει εξώδικο με τα πραγματικά γεγονότα

kalo ekswdiko kai na ta xiliasoun.

Quote:

---

Originally Posted by nickgr

Άρχισαν τα πρώτα. Η σύζυγος θέλει να αναφέρεται ότι υπήρχε διάσταση δυο ετων από κοινού στο ζευγάρι ώστε να μην αναφέρεται καθόλου ο πραγματικός λόγος. Αυτό όμως θίγει τον σύζυγο ο οποίος αντιπρότεινε να αναφέρεται απλά ότι δεν υπήρχαν ερωτικές επαφές στο γάμο τον τελευταίο χρόνο ώστε να είναι στρογγυλεμένο και να μην εκτίθεται η σύζυγος. Αυτή επιμένει όμως στη θέση της και αυτό είναι άδικο για τον σύζυγο επειδή είναι πολύ χαμηλών τόνων. Αλλά ο δικηγόρος του συζύγου ταχει πάρει στο κρανίο και λέει να στείλει εξώδικο με τα πραγματικά γεγονότα

---

Καλα αυτη τα εχει χασει τελειως ομως...Τον εχει ξεφτιλισει τον καημενο τον ανθρωπακο και παταει πανω στο φιλοτιμο του. Οτι χειροτερο.Ευτυχως ο δικηγορος βλεπει τα γεγονοτα στην πραγματικη τους διασταση και ελπιζω να μην κανει πισω.Δεν ειναι και στο χερι του βεβαια.Μακαρι να μην λιποψυχησει ο συζυγος και κανει συμβιβασμο για να γινει το δικο της και παλι.Κοβει και ραβει το ξεκωλι...

μα, αν δεν κανω λαθος, ο συζυγος θεωρει πολυ εξευτελιστικο κοινωνικα, τον πραγματικο λογο (μας ελεγες, μικρη κοινωνωια, ολοι θα το κουτσομπολεψουν κλπ).
πως λοιπον ο δικηγορος του προτεινει εξωδικο με τα πραγματικα γεγονοτα? θα ηθελε ο συζυγος να μαθευτει κατι τετοιο?