Printable View
καθολου, αφου οταν ζεις σε ενα καλο κι ομορφο περιβαλλον, νιωθεις καλυτερα να κυκλοφορεις συχνοτερα ακομα και μονος σου! οταν το περιβαλλον ειναι τελειως σκατα οπως εδω που ζω εγω στην Αθηνα, τοτε δεν εχεις ορεξη ουτε μεχρι το περιπτερο να πας. βγαινεις εξω σε πιανει πονοκεφαλος και μονο απ'τα κορναρισματα κλπ. ειδικα τωρα καλοκαιριατικα με τετοια ζεστη, μετα τις 7-8 κυκλοφορω μονο...
ναι έχεις δικιο και σαυτο,οταν ημουν στη θεσσαλονικη δεν έβγαινα συχνά,άλλωστε οι 2 μεγαλες πολες της ελλαδος ειναι χάλια,καθόλου πρασινο ή έστω καποιο πάρκο,πολυ φασαρία και γεμάτο μεταναστες.
Η Σαλονικα ναι, ειναι καπως καλυτερη απο Αθηνα, αλλα σε σχεση με καποια πραγματα στα ιδια δεδομενα κινειται, με τη διαφορα οτι εχει λιγοτερη εγκληματικοτητα κ μεταναστες, αλλα κατα τ αλλα κινηση, φασαρια, χαμος, κ ζεστη, πολυ ζεστη, κ απο πρασινο κ φυση μονο 2-3 μερη ενδεικνυνται.....
Παντού έχει ομορφιές, αν μπορείς να τις δεις. Οσο για την Αθήνα (και την Θεσσαλονίκη), είναι μια πολύ ιδιαίτερη πόλη, με τα καλά και τα κακά της.Quote:
Originally Posted by PurplePuppet(male)
δε νομίζω ότι αυτό ισχύει!Quote:
Originally Posted by insect
Εντάξει, ίσως το λέω επειδή (κυρίως) οι εργαζόμενοι και οι παντρεμένοι έχουν περισσότερη κοινωνική ζωή. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις δε λέω...Quote:
Originally Posted by claire
έχουν ή δεν έχουν κοινωνική ζωή? επειδή στο πρώτο ποστ λες πως δεν έχουν φίλους!
Αναλόγως. Κοινωνική ζωή ναι, η φιλία και οι σχέσεις είναι κάτι πιο δύσκολο
Σημασία δεν έχει ο χώρος στον οποίο βρίσκεσαι αλλά ο τρόπος με τον οποίο ζεις στον χώρο αυτό. Και σκατά να ναι ο χώρος, άμα παιρνάς ωραία, άμα έχεις φίλους και δεν είσαι μόνος, άμα έχεις εκεί ανθρώπους να σε αγαπούν και άμα είσαι και ευχαριστημένος με αυτά που κάνεις θα νοιώθεις υπέροχα και αυτό το υπέροχο, το ευχάριστο θα προσπερνά στο νου σου την όψη του χώρου. Όμως άμα λείπουν όλα αυτά τα ωραία από τη ζωή σου και σε παραδεισένιο χώρο να σαι θα βιώνεις πλήξη, ανία, απογοήτευση, θα συχαθείς το χώρο και θα θες να φύγεις.
Φίλε μου Ίνσεκτ, καταλαβαίνω το δράμα της μοναξιάς που νοιώθεις, που ακόμα και εδώ στα μηνύματα σου προσπαθείς να το επισκιάσεις κάπως, να μην το παρουσιάσεις τόσο δυσάρεστο. Πιστεύω αυτή την κατάσταση ξεκίνησες να τη βιώνεις από παιδί και όχι επειδή οι άλλοι παντρεύτηκαν και ξεκόψατε. Και το να μην παντρευτεί κάποιος, εκτός κι αν είναι επιλογή, είναι εν μέρει συνέπεια της κοινωνικής απομόνωσης. Η απομόνωση ή ο αποκλεισμός από τις παρέες στερούν σε σημαντικό βαθμό τη δυνατότητα να μάθεις να συναναστρέφεσαι και να κάνεις γνωριμίες.
Το να βγαίνεις μόνος, να περπατάς μόνος κλπ είναι απλά φυγή από το χώρο του σπιτιού, αλλαγή χώρου, που λίγο ελαφρύνει τη διάθεση, τίποτα περισσότερο. Η αλλαγή είναι να το να βρεις λίγους ανθρώπους, αυτούς με τους οποίους ταιριάζεις. Σου τα χω ξαναπεί!
Μιλώ για όταν η μοναξιά δεν είναι συνηδειτή επιλογή ζωής. Και το χειρότερο κάποιες φορές να νοιώθεις ότι σε πιάνει ασφυξία από τη μοναξιά, σα να θες αέρα να αναπνεύσεις και να μην υπάρχει.
Εντάξει δε λέω, δεν είναι και τόσο δυσάρεστα, δεν πεθαίνω και από καρκίνο ακόμα! Ίσως να είναι και επιλογή μου η μοναξιά, να είχα κάτι επάνω μου που να προκαλούσε τους άλλους να με πειράξουν, η να ήμουν υπερβολικά χαμηλών τόνων για τους υπολοίπους, και όταν συναντούσα άσχημες συμπεριφορές να αποτραβιόμουν. Είναι περίεργο δα αλλά θυμάμαι ότι όταν κάποιος είχε πρόβλημα κάποια ευαισθησία ερχόταν και το έλεγε προσωπικά, μακρυά από παρέες, από τον λιθοβολισμό του πλήθους. Πράγματι όπως λες κι εσύ από μικρός έδειχνα μακρυά από τον υπόλοιπο κόσμο, φαίνεται τα προβλήματα μου χτύπησαν νωρίς τη πόρτα. Λοιπόν, αυτά για την ώρα, θα τα πούμε πιο μετά.
Άμα η μοναξια είναι επιλογή τότε μπορεί να ναι μορφή ευτυχίας.
Λοιπόν υπάρχει πολύ βία στον κόσμο και στην ανθρώπινη ψυχή. Τις προάλλες πήγα για ένα μπάνιο στη θάλασσα μόνος μου και μετά από λίγο ήρθε μια μητέρα με τα παιδιά της, το ένα, ούτε δύο ετών να ήταν , μου πετούσε χαλίκια, το έκανε μία το έκανε δύο, τελικά φώναξα στη μάνα να μαζέψει το κωλόπαιδο της. Εσάς σας αρέσει τόση βία που υπάρχει? Γιατί να γίνονται γονείς τέτοιοι άνθρωποι? Θα έφταιγα εγώ αν πετούσα και γω χαλίκια πίσω στο κωλόπαιδο και την μάνα του?
εσυ δεν εισαι ενα κακομαθημενο κωλοπαιδο, οποτε δνε θα ειχες καμια δικαιολογια αν το εκανες.Quote:
Originally Posted by carrot
το παιδι, δεν εχει ευθυνη εφοσον ετσι το μαθανε.
την ευθυνη την εχει η μανα του, η οποια για να μην ασχοληθει να το συμμαζεψει, προτιμαει να το αφηνει να ενοχλει τον καθενα και να κανει το μπανιο της.
δεν ξερω αν αυτο αρκει για να την βγαλουμε και ανικανη μητερα :ρ ειναι μαλλον υπερβολικο .
αλλα μουλαρα ειναι σιγουρα!
το παιδι δεν ειναι κωλοπαιδο! ενα παιδακι 2 ετων ειναι! τι περιμενεις βρε καροτ? να σου λυνει κ διαφορικες εξισωσεις?
αν εβλεπα ενα παιδακι στη θαλασσα να πεταει χαλικια θα σκεφτομουν, οτι το παιδακι βρηκε ενα καινουργιο παιχνιδι κ ανακαλυπτει τον κοσμο κ δεν ξερει οτι δεν ειναι σωστο να πεταει χαλικια στους αλλους.
η μαμα του μπορει να ηταν οντως γαιδουρα, η μπορει να ηταν απασχολημενη κ να μην προσεξε τις σκανταλιες του παιδιου η ποιος ξερει τι αλλο.
παντως αν εβλεπα εναν τριανταρη που επειδη ενα διχρονο του πεταξε χαλικια στην παραλια, παει κ πεταει πισω χαλικια στο μωρο κ τη μανα του, θα ελεγα να ενας εντελως ανωριμος τριανταρης! (με μυαλο διχρονου). εφοσον σε ενοχλουσε καλα εκανες κ ειπες στη μαμα να μαζεψει το παιδακι. σιγα τη βια πια, τα χαλικια του μωρου. νομιζω οτι κανεις το κουνουπι ελεφαντα.
Έχεις μεγάλο πρόβλημα, μεγαλύτερο από την Remedy.