Σχεση με οριακο/η.Υπαρχει κανεις που ΔΕΝ κακοπερασε?

Είναι έντονο προσωπικό βίωμα,όχι πληροφορίες από συγκεκριμένη πηγή.Όταν το βλέπω αλλού ή το ακούω,το αναγνωρίζω.Αφορά το γεγονός ότι κάποια άτομα έχουν μεγαλύτερη συναισθηματική δεκτικότητα και είναι δύσκολο να διαχειριστούν μαζί με τα δικά τους συναισθήματα,και τα συναισθήματα των άλλων τα οποία αντιλαμβάνονται και απορροφάνε..Είναι σίγουρο ότι πολλές οριακές προσωπικότητες εχουν αυτό το χαρακτηριστικό,και επειδή μέσα σε αυτό είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν τον εαυτό τους,είναι αυτόματα και δυσκολότερο να κατανοηθεί η στάση τους απ' έξω.

Ίσως σε βοηθήσει αν ψάξεις πράγματα γύρω απο τον επιστημονικό όρο -empathy-

Σ' ευχαριστω για την απάντηση!
Η αληθεια είναι οτι φοβαμαι να τον πλησιάσω και να του μιλήσω. Νιώθω πως ο,τι και να πω, απλά θα πάει χαμένο ή ακόμα χειρότερα θα τον θυμώσει περισσότερο...
Θα το προσπαθήσω πάντως!

Quote:

---

Originally Posted by megadeth502

The truth has been spoken.

---

Σ' ευχαριστώ, κι εσύ πολύ ωραία τα είπες, νομίζω ότι πάσχω από οριακή διαταραχή, έχω πάρα πολλά κοινά πραγματικά και θέλω να το πω στο γιατρό μου να δω τι θα μου πει.

Η αληθεια ειναι πιο πολυ κακοπερνας και βασανιζεσαι οταν σε διωξει οριστικα η φυγεις απο μονος, παρα οσο εισαστε μαζι. Ειναι μια πολυ ασχημη συναισθηματικη εμπειρια. Για να κατανοησουν οσοι δεν το εχουν περασει, φανταστειτε τον αγαπημενο σας αδερφο- μανα- φιλο, να αρχιζει να σου φερεται καποια στιγμη ανα τακτα διαστηματα αλλοπροσαλα, υποτιμητικα, προσβλητικα, να αντιλαμβανεσαι οτι κατι κακο συμβαινει και να μην σου βγαινει να τον βρισεις κτλ επειδη τον αγαπάς. Δεν μπορεις να χωνεψεις οτι δεν σε αγαπαει και τα συναισθηματα σου να τρωνε ενα πρωτογνωρο αρρωστημενο σκωτσεζικο ντουζ.
Βαλε μετα που μαθαινεις οτι ο αγαπημενος σου αδερφουλης τελικα του βγηκε ψυχολογικο προβλημα και δεν πολυκατανοει τι κανει, αλλα αν πας να τον δεις θα συνεχισει να σε πικραινει σε καθε ευκαιρια.

Καλησπέρα και παλι,
ναι η αληθεια ειναι οτι ένα διπολικό άτομο ειναι πολυ δυσκολο. Μετά απο 2 περίπου χρόνια γνωριμίας, με σχετικά μεγάλα διαστήματα απομάκρυνσης, μπορώ να πω πως δεν έχω ζοριστεί περισσότερο στη ζωή μου με άλλο άτομο.
Το συγκεκριμένο όμως με ενδιαφέρει αρκετά, και ερωτικά μα και σαν άνθρωπος.
Αυτό που έχω απορία είναι αν ποτέ τα άτομα με διπολική διαταραχή αντιλαμβάνονται πως παρά τις πίκρες και τις δυσκολίες που έχει μια τέτοια σχέση, υπάρχουν άνθρωποι που απλά τους αγαπάνε; Η γι αυτούς υπάρχουν παντού "εχθροί", γιατί κάπως έτσι νιώθω. Ναι έχω περάσει πολύ άσχημα, μου έχει μιλήσει απαίσια όμως εξακολουθώ να τον νοιάζομαι.
Αυτόν τον καιρό μαλιστα, 3-4 εβδομάδες δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας χωρίς να έχει προηγηθεί τσακωμός. Οκ, ίσως να περνάει την φάση της απομάκρυνσης, όμως ειναι δυνατόν να σκεφτεί ποτέ πόσο αυτό πληγώνει και τον άλλο ή στο κεφάλι του έχει μόνο την εικόνα πως αυτός είναι το θύμα και κανένας δεν τον καταλαβαίνει και δεν τον νοιάζεται;
Δεν ξέρω αν θα μιλήσουμε ξανά , γιατί απο αυτόν εξαρτάται, όμως απογοητεύομαι όταν απο πάνω ακούω οτι είμαι αδιάφορη.

Quote:

---

Originally Posted by userL

Καλησπέρα και παλι,
ναι η αληθεια ειναι οτι ένα διπολικό άτομο ειναι πολυ δυσκολο. Μετά απο 2 περίπου χρόνια γνωριμίας, με σχετικά μεγάλα διαστήματα απομάκρυνσης, μπορώ να πω πως δεν έχω ζοριστεί περισσότερο στη ζωή μου με άλλο άτομο.
Το συγκεκριμένο όμως με ενδιαφέρει αρκετά, και ερωτικά μα και σαν άνθρωπος.
Αυτό που έχω απορία είναι αν ποτέ τα άτομα με διπολική διαταραχή αντιλαμβάνονται πως παρά τις πίκρες και τις δυσκολίες που έχει μια τέτοια σχέση, υπάρχουν άνθρωποι που απλά τους αγαπάνε; Η γι αυτούς υπάρχουν παντού "εχθροί", γιατί κάπως έτσι νιώθω. Ναι έχω περάσει πολύ άσχημα, μου έχει μιλήσει απαίσια όμως εξακολουθώ να τον νοιάζομαι.
Αυτόν τον καιρό μαλιστα, 3-4 εβδομάδες δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας χωρίς να έχει προηγηθεί τσακωμός. Οκ, ίσως να περνάει την φάση της απομάκρυνσης, όμως ειναι δυνατόν να σκεφτεί ποτέ πόσο αυτό πληγώνει και τον άλλο ή στο κεφάλι του έχει μόνο την εικόνα πως αυτός είναι το θύμα και κανένας δεν τον καταλαβαίνει και δεν τον νοιάζεται;
Δεν ξέρω αν θα μιλήσουμε ξανά , γιατί απο αυτόν εξαρτάται, όμως απογοητεύομαι όταν απο πάνω ακούω οτι είμαι αδιάφορη.

---

Το θεμα ειναι, οτι μπορει κάποιος να ειναι αδιαφορος για σενα και χλιαρος στην σχεση σας, η να εξαφανιστει και να ψαχνεται αλλου, χωρις να εχει καποια διαταραχη. Πως ξερεις οτι η αδιαφορια του οφειλεται στην παθηση του κι οχι στο ποσο σε θελει η δεν σε θελει;

Διαβαζω συνεχως ατομα να ρωτανε πως θα τους φερθει σε μια σχεση το ατομο που εχει την ταδε διαταραχη " πως φερονται τα ατομα αυτα;"
Μα, τα ατομα που ΔΕΝ εχουν διαταραχες φερονται ΟΛΑ και σε ΟΛΟΥΣ το ιδιο; δεν εχουν προτιμησεις και απεχθειες; δεν εχουν καλυτερους η χειροτερους τροπους/ χαρακτηρα;
Γιατι λοιπον οσοι εχουν καποια παθηση , να φερονται σε ολους το ιδιο; δεν εχουν επιθυμιες και προτιμησεις αυτοι;

Σχετικά με την διαταραχή σαφώς δεν έβγαλα έτσι το συμπέρασμα... Αρχικά μου το είπε ο ίδιος και το επιβεβαίωσα μιλώντας σχετικά με γιατρό.
Δεν λέω, ναι η πιθανότητα είναι να ειναι χλιαρος και να μην ενδιαφέρεται απλά! Και θα ήταν και το πιο λογικό, γιατί θα έδινε κάποια λύση έτσι!
Το θέμα είναι οτι και στο παρελθον έχει φερθεί αντιστοιχα και επανεμφανίζεται σαν να μην έχει γίνει τίποτα! Και μάλιστα με κατηγορεί οτι είμαι εγώ η αδιάφορη που δεν πήρα τηλέφωνο, δεν έτρεξα απο πίσω του, ενω είναι αυτός που εξαφανίζεται και φέρεται περίεργα.
Απλά αυτή η συμπεριφορά του μου θυμίζει πολλές ιστορίες που έχω διαβάσει εδω

Θα μου πεις και ποιο το νόημα της ερώτησης μου...
Αν αυτός ο άνθρωπος λόγω της διαταραχής αυτής συνηθίζει να φέρεται έτσι γιατί μια έχει ανάγκη απο σχέση και μια όχι δεν μπορώ να κάνω και πολλά, αν δεν έχει να κάνει με αυτή την διαταραχή απλά λες οτι είναι μ@....ς.
ίσως πιο σωστό θα ήταν να ρωτήσω τον ίδιο βέβαια και να μην γενικεύω, απλά δεν μου βγαίνει να σηκώσω το τηλέφωνο...

Quote:

---

Originally Posted by userL

Σχετικά με την διαταραχή σαφώς δεν έβγαλα έτσι το συμπέρασμα... Αρχικά μου το είπε ο ίδιος και το επιβεβαίωσα μιλώντας σχετικά με γιατρό.
Δεν λέω, ναι η πιθανότητα είναι να ειναι χλιαρος και να μην ενδιαφέρεται απλά! Και θα ήταν και το πιο λογικό, γιατί θα έδινε κάποια λύση έτσι!
Το θέμα είναι οτι και στο παρελθον έχει φερθεί αντιστοιχα και επανεμφανίζεται σαν να μην έχει γίνει τίποτα! Και μάλιστα με κατηγορεί οτι είμαι εγώ η αδιάφορη που δεν πήρα τηλέφωνο, δεν έτρεξα απο πίσω του, ενω είναι αυτός που εξαφανίζεται και φέρεται περίεργα.
Απλά αυτή η συμπεριφορά του μου θυμίζει πολλές ιστορίες που έχω διαβάσει εδω

Θα μου πεις και ποιο το νόημα της ερώτησης μου...
Αν αυτός ο άνθρωπος λόγω της διαταραχής αυτής συνηθίζει να φέρεται έτσι γιατί μια έχει ανάγκη απο σχέση και μια όχι δεν μπορώ να κάνω και πολλά, αν δεν έχει να κάνει με αυτή την διαταραχή απλά λες οτι είναι μ@....ς.
ίσως πιο σωστό θα ήταν να ρωτήσω τον ίδιο βέβαια και να μην γενικεύω, απλά δεν μου βγαίνει να σηκώσω το τηλέφωνο...

---

επιβεβαιωσες οτι εχει παθιηση.
δεν επιβεβαιωσες αν σε γουσταρει η οχι. αυτο δεν επιβεβαιωνεται. προκυπτει απο το ποσο αδιαφορα σου φαινεται ο αλλος.
δενε χεις δει περιπτωσεις δλδ που καποιοι ξαναεμφανιζονται οταν ξεμενουν απο παρεα? ολοι διαταραγμενοι ειναι?

ε καλα κι εσυ, νομιζεις οτι επειδη σου ειπε κατι τετοιο, το πιστευει κιολας?
για εξκαρφωμα στο ειπε, για να σου δωσει μια δικαιολογια να τον ξαναδεχτεις πισω.
δενε ιναι χαζος να μην ξερει οτι εφυγε εκεινος. αλλο χαζος, αλλο διπολικος.
το ερωτημα δεν ειναι αν αυτος φερεται σπαστικα και δειχνει αδιαφορια επειδη ειναια αρρωστος η επειδη ειναι μαλακας η επειδη δεν πολυγουσταρει.

το ερωτημα ειναι ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕΣΑΙ με καποιον που δειχνει αδιαφορια και μια εμφανιζεται μια εξαφανιζεται.
εχεις καποια διαταραχη και δεχεσαι τετοια συμπεριφορα απο καποιον ειτε μαλακα , ειτε αρρστο?
αυτο πρεπει να αναρωτιεσαι...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

Διαβαζω συνεχως ατομα να ρωτανε πως θα τους φερθει σε μια σχεση το ατομο που εχει την ταδε διαταραχη " πως φερονται τα ατομα αυτα;"
Μα, τα ατομα που ΔΕΝ εχουν διαταραχες φερονται ΟΛΑ και σε ΟΛΟΥΣ το ιδιο; δεν εχουν προτιμησεις και απεχθειες; δεν εχουν καλυτερους η χειροτερους τροπους/ χαρακτηρα;
Γιατι λοιπον οσοι εχουν καποια παθηση , να φερονται σε ολους το ιδιο; δεν εχουν επιθυμιες και προτιμησεις αυτοι;

---

Πολλη ευλογη τοποθετηση.
Ταιριαζει με κατι απο οσα με προβληματιζουν τελευταια σε σχεση με τον συζυγο μου και μενα.
Αν ομως, μοτιβο της διαταραχης μεταξυ αλλων ειναι και η εχθροποιηση των οικειων και αγαπημενων;
Και η επιδειξη κακιστης συμπεριφορας οχι σε ξενους και καθημερινες τυχαιες συναναστροφες αλλα
ειδικα στους οικειους; Οπως περιπου ενα νηπιο δειχνει καλη συμπεριφορα στο σχολειο του κλπ
αλλα ολο ενταση και παραπονο ξεσπαει οταν βρεθει στην ασφαλεια του σπιτιου και της μητρικης αγκαλιας;
Θα ηθελα να ενημερωθω για τη διαταραχη αυτη, αν ειναι μεσα στις αναμενομενες συμπεριφορες του ατομου το ξεσπασμα
ειδικα σε οσους το αγαπουν, επειδη ξερει να τους χειριστει, νιωθει ασφαλεια και οτι δεν θα "προδοθει", δεν θα κριθει
τοσο αυστηρα.

Δεν νομίζω οτι είμαι σε θέση να σε βοηθήσω, όμως μπορώ να σου πω πως βίωσα κι εγώ κάτι αντίστοιχο. Σε μια σχέση δυο χρόνων και με έντονα συναισθήματα και απο τις δυο μεριές.
Τα ξεσπάσματα ήταν πολλά και έντονα, και πάντα χωρίς ουσιαστική αφορμή. Ενώ μπροστά σε άλλους φερόταν γλυκά, όταν μέναμε οι δυο μας ξέσπαγε με υποτιμητικό απέναντι μου τρόπο. Όσες φορές μάλιστα αντιδρούσα η απάντηση ήταν οτι δεν τον καταλαβαίνω.
Είναι πάρα πολλά τα μεμονωμένα περιστατικά, τόσο στον δικό μου άνθρωπο και σε άλλες περιπτώσεις που έχω διαβάσει και εδώ μέσα, για να μην αποτελεί κανόνα οτι οι οριακοί άνθρωποι όντως συμπεριφέρονται άσχημα κυρίως στους δικούς τους κοντινούς και αγαπημένους ανθρώπους. Δεν μπορώ να ξέρω σαφώς πόσο υποφέρουν και αυτοί μέσα τους, όμως δεν σημαίνει οτι πρέπει να κάνουν και τους γύρω τους να υποφέρουν. (Και αυτό το λέω επειδή συχνά διαβάζω οτι εμείς οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουμε το ζόρι ενός οριακού)

Πολύ φοβάμαι πως σε αυτή τη σχέση μόνο δίνεις και πολύ δύσκολα, έως ποτέ, παίρνεις.

Quote:

---

Originally Posted by userL

Δεν νομίζω οτι είμαι σε θέση να σε βοηθήσω, όμως μπορώ να σου πω πως βίωσα κι εγώ κάτι αντίστοιχο. Σε μια σχέση δυο χρόνων και με έντονα συναισθήματα και απο τις δυο μεριές.
Τα ξεσπάσματα ήταν πολλά και έντονα, και πάντα χωρίς ουσιαστική αφορμή. Ενώ μπροστά σε άλλους φερόταν γλυκά, όταν μέναμε οι δυο μας ξέσπαγε με υποτιμητικό απέναντι μου τρόπο. Όσες φορές μάλιστα αντιδρούσα η απάντηση ήταν οτι δεν τον καταλαβαίνω.
Είναι πάρα πολλά τα μεμονωμένα περιστατικά, τόσο στον δικό μου άνθρωπο και σε άλλες περιπτώσεις που έχω διαβάσει και εδώ μέσα, για να μην αποτελεί κανόνα οτι οι οριακοί άνθρωποι όντως συμπεριφέρονται άσχημα κυρίως στους δικούς τους κοντινούς και αγαπημένους ανθρώπους. Δεν μπορώ να ξέρω σαφώς πόσο υποφέρουν και αυτοί μέσα τους, όμως δεν σημαίνει οτι πρέπει να κάνουν και τους γύρω τους να υποφέρουν. (Και αυτό το λέω επειδή συχνά διαβάζω οτι εμείς οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουμε το ζόρι ενός οριακού)

Πολύ φοβάμαι πως σε αυτή τη σχέση μόνο δίνεις και πολύ δύσκολα, έως ποτέ, παίρνεις.

---

Eυχαριστω για την παραθεση της δικης σου εμπειριας.
Στη δικη μου περιπτωση εχω λαβει μεν, ωστοσο με ακριβο κοστος. Πανακριβα πληρωμενα οσα θετικα ελαβα.

Quote:

---

Originally Posted by userL

Δεν νομίζω οτι είμαι σε θέση να σε βοηθήσω, όμως μπορώ να σου πω πως βίωσα κι εγώ κάτι αντίστοιχο. Σε μια σχέση δυο χρόνων και με έντονα συναισθήματα και απο τις δυο μεριές.
Τα ξεσπάσματα ήταν πολλά και έντονα, και πάντα χωρίς ουσιαστική αφορμή. Ενώ μπροστά σε άλλους φερόταν γλυκά, όταν μέναμε οι δυο μας ξέσπαγε με υποτιμητικό απέναντι μου τρόπο. Όσες φορές μάλιστα αντιδρούσα η απάντηση ήταν οτι δεν τον καταλαβαίνω.
Είναι πάρα πολλά τα μεμονωμένα περιστατικά, τόσο στον δικό μου άνθρωπο και σε άλλες περιπτώσεις που έχω διαβάσει και εδώ μέσα, για να μην αποτελεί κανόνα οτι οι οριακοί άνθρωποι όντως συμπεριφέρονται άσχημα κυρίως στους δικούς τους κοντινούς και αγαπημένους ανθρώπους. Δεν μπορώ να ξέρω σαφώς πόσο υποφέρουν και αυτοί μέσα τους, όμως δεν σημαίνει οτι πρέπει να κάνουν και τους γύρω τους να υποφέρουν. (Και αυτό το λέω επειδή συχνά διαβάζω οτι εμείς οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουμε το ζόρι ενός οριακού)

Πολύ φοβάμαι πως σε αυτή τη σχέση μόνο δίνεις και πολύ δύσκολα, έως ποτέ, παίρνεις.

---

Θα συμφωνήσω απολυτα σε όλα .. τα περιγραφεις ολα ακριβως οπως ειναι ιδιως το τελευταιο . Σχετικα με αυτα που δινεις και δεν παιρνεις σχεδόν ποτε τιποτε

Quote:

---

Originally Posted by marykrk

Θα σας πω και τη δικιά μου εμπειρία... Αρχικά σίγουρα δεν θέλω να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι! Και θα μπορούσα να ξεχωρίσω αυτούς που το γνωρίζουν και προσπαθούν να το ξεπεράσουν και κάνουν το δικό τους αγώνα... Αλλά από την άλλη μπορώ να καταλάβω αυτόν που άνοιξε το θέμα. Το να είσαι με οριακό ήταν όχι απλά κακοπέραση για μένα ήταν καταστροφή..
Η αλήθεια είναι οτι είναι άκρως ερωτεύσιμοι. Απο την αρχή μπορείς να καταλάβεις το διαφορέτικό το περίεργο αλλά ο τρόπος που σε εξιδανικεύουν είναι ονειρικός...
Εκεί που ήσουν μια κοινή θνητή/ θνητός γίνεσαι βασίλισσα, το ιδανικό τους τα πάντα τους. Εγώ προσωπικά έζησα αρχικά την απόλυτη ευτυχία, τον απόλυτο έρωτα, το απόλυτο παραμύθι. Είχε τον τρόπο...Είναι απίστευτα χειριστικοί...Δεν μπορείς να καταλάβεις αμέσως τι παίζει...Είναι άνθρωποι πανέξυπνοι που ως ενήλικοι έχουν μάθει να κρύβουν την πάθηση τους...Μέχρι να καταλάβουν οτι είσαι εκει...Ότι δέθηκες...Εκεί ξεκίνησαν όλα...
Από ο ιδανικός καταντάς το τίποτα και την άλλη μέρα ο ιδανικός και πάλι το τίποτα...
Πάνω κάτω πάνω κάτω πάνω κάτω..
Η ζήλεια...άρρωστη, και όχι τυπική του στυλ τι φοράς και που πας, ζηλεια για την ύπαρξη σου, τον εαυτό σου τις εμπειρίες σου. Βρέθηκα να απολογούμαι γιατι στα 27 δεν περίμενα αυτόν, τον έναν..Στην αρχή ήταν αστείο αλλά έγινε εμμονη ...
και βάσανο, βασανηστήρια... Δεν με αγαπας, συνεχως.. Καθημερινά έπρεπε να αποδηκνίω τα αυτονόητα, να μην υπάρχει τίποτα στη ζωή μου εκτός απο αυτόν.. Να απαίτεί να βγάλω απο τη ζωή μου οτι αγαπώ, να μου δημιουργεί ενοχές για τα πάντα... Και εγώ να μην έχω δικαίωμα να νιώθω, καμία ενσυναίσθηση καμία συμπόνια..
Ειλικρινα, δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτό που πέρασα..Εφτασα σε σημείο δύσκολο.. Για να ξεμπλέξω έπρεπε να φτάσω στο χειρότερο σημείο. Θα μου πείτε΄χαζή είσαι ; Γιατί δεν έφευγες;
Με είχε ξεζουμίσει, με είχε κάνει να μπερδέψω το λογικό με το παράλογο. Μόνο όποιος το έχει περάσει μπορεί να με καταλάβει.
Δεν θέλω να το πάρουν στραβά όσοι πάσχουν από αυτό, δεν είστε όλοι έτσι, απλά λέω μια εμπειρία. Και εκτιμώ όσους παλεύουν με την ασθένεια τους. Όλοι κάτι κουβαλάμε, όλοι από κάτι πάσχουμε. Απλά για μένα σαν εμπειρία ήταν μαρτύριο. Και ακόμα είναι...

---

εχω μεινει αναυδη διαβαζοντας αυτα που λες. αυτο ακριβως εκανα κι εγω. αφου χωρισα αρχισα να το ψαχνω κι εχω ολα τα συμπτωματα. προσφατα διαγνωστηκα κι ολας. δεν εμπιστευομαι φυσικα αμεσως και ετσι συνεχιζω να το ψαχνω διαβαζοντας γυρω απο αυτο. οτι ειπες με φωτογραφιζει ομως

Quote:

---

Originally Posted by userL

Δεν νομίζω οτι είμαι σε θέση να σε βοηθήσω, όμως μπορώ να σου πω πως βίωσα κι εγώ κάτι αντίστοιχο. Σε μια σχέση δυο χρόνων και με έντονα συναισθήματα και απο τις δυο μεριές.
Τα ξεσπάσματα ήταν πολλά και έντονα, και πάντα χωρίς ουσιαστική αφορμή. Ενώ μπροστά σε άλλους φερόταν γλυκά, όταν μέναμε οι δυο μας ξέσπαγε με υποτιμητικό απέναντι μου τρόπο. Όσες φορές μάλιστα αντιδρούσα η απάντηση ήταν οτι δεν τον καταλαβαίνω.
Είναι πάρα πολλά τα μεμονωμένα περιστατικά, τόσο στον δικό μου άνθρωπο και σε άλλες περιπτώσεις που έχω διαβάσει και εδώ μέσα, για να μην αποτελεί κανόνα οτι οι οριακοί άνθρωποι όντως συμπεριφέρονται άσχημα κυρίως στους δικούς τους κοντινούς και αγαπημένους ανθρώπους. Δεν μπορώ να ξέρω σαφώς πόσο υποφέρουν και αυτοί μέσα τους, όμως δεν σημαίνει οτι πρέπει να κάνουν και τους γύρω τους να υποφέρουν. (Και αυτό το λέω επειδή συχνά διαβάζω οτι εμείς οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουμε το ζόρι ενός οριακού)

Πολύ φοβάμαι πως σε αυτή τη σχέση μόνο δίνεις και πολύ δύσκολα, έως ποτέ, παίρνεις.

---

εγω πιστευω πως παιρνεις και παρα πολλα μαλιστα, απλα αυτα που δινεις ειναι τοσα πολλα που σε εξαντλουν και τελικα δε χαιρεσαι αυτα που παιρνεις

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Η αληθεια ειναι πιο πολυ κακοπερνας και βασανιζεσαι οταν σε διωξει οριστικα η φυγεις απο μονος, παρα οσο εισαστε μαζι. Ειναι μια πολυ ασχημη συναισθηματικη εμπειρια. Για να κατανοησουν οσοι δεν το εχουν περασει, φανταστειτε τον αγαπημενο σας αδερφο- μανα- φιλο, να αρχιζει να σου φερεται καποια στιγμη ανα τακτα διαστηματα αλλοπροσαλα, υποτιμητικα, προσβλητικα, να αντιλαμβανεσαι οτι κατι κακο συμβαινει και να μην σου βγαινει να τον βρισεις κτλ επειδη τον αγαπάς. Δεν μπορεις να χωνεψεις οτι δεν σε αγαπαει και τα συναισθηματα σου να τρωνε ενα πρωτογνωρο αρρωστημενο σκωτσεζικο ντουζ.
Βαλε μετα που μαθαινεις οτι ο αγαπημενος σου αδερφουλης τελικα του βγηκε ψυχολογικο προβλημα και δεν πολυκατανοει τι κανει, αλλα αν πας να τον δεις θα συνεχισει να σε πικραινει σε καθε ευκαιρια.

---

Βλεπω οτι εισαι ονλαιν. Αν δεις το μηνυμα και θες απαντησε μου. θα θελα να κουβεντιασουμε γι αυτο