χα, σωστός.
Printable View
χα, σωστός.
αν εξακολουθήσεις να παλεύεις όπως παλεύεις δεν θα τα παίρνεις για πολλά χρόνια ακόμα- γκαραντίντ.Quote:
Originally posted by interappted
εγω τον ακουω αλλωστε αν δεν παρω τα χαπια μου δεν ειμαι καθολου καλο θεαμα ουτε για το παιδι μου ουτε κ για κανεναν αλλον
μακαρι μακαρι τοσο που παλευω..και για μενα και οσους το παλευουν σκληρα.
αρχισα να φρικαρω με τα συγκεκριμενα ραντεβου...Την Τριτη λεμε δε μου βγαινει Χθες και σημερα αν πηγαινα θα τα λεγα ολα....ΤΗν τριτη μπορει να εχει πεταξει το πουλι..και να εχει ερθει το πουλι μουγκα στη στυρουγκα
Καλημέρα Ίντερ, δεν έχω παρακολουθήσει την συζήτηση απο την αρχή της, σχώρα με για όποια παρανόηση.Quote:
Originally posted by interappted
αρχισα να φρικαρω με τα συγκεκριμενα ραντεβου...Την Τριτη λεμε δε μου βγαινει Χθες και σημερα αν πηγαινα θα τα λεγα ολα....ΤΗν τριτη μπορει να εχει πεταξει το πουλι..και να εχει ερθει το πουλι μουγκα στη στυρουγκα
Τι εννοείς με το να λες την Τρίτη θα έχει πετάξει το πουλάκι;
εχθες και σημερα δεν ειμαι καθολου μα καθολου καλα αν ειχα συνεδρεια μια απο αυτες τις ημερες θα μιλουσα θα γινοταν ουσιαστικη συνεδρεια Εχω ομως καθε Τριτη στις 8.Αυτη την Τριτη που μας περασε δεν ειχα καμια ορεξη να του μιλησω..δεν ηθελα να βγαλω τα σωψυχα μου..μου συμβαινει πολυ συχνα αυτο .ολες τις ημερες να λεω ποτε Θα ερθει η Τριτη να του τα πω και μολις ερχεται δεν εχω ορεξη να βγαλω κιχ...του λεω τα πολυ απλα δεν εχω ορεξη να παω στη δουλεια, κλεινιμαι στο δωματιο μου κι ομικρος κλαιει απο εξω και νιωθω οτι κλαταρω και τετοια κι αυτα με το ζορι..συνηθως κανω κανα τεταρτο να παρω μπρος
Όχι Ιντερ μου.
Άνοιξε την πόρτα.
Παρε το παιδί στην αγκαλιά σου, ησύχασέ το, χάιδεψέ το, ας το να σε χαιδέψει κι εκείνο. Θα δεις πόσο καλύτερα να αισθανθείς.
Το πρόβλημα αυτό που έχεις, το έχω κι εγώ και το έχω συζητήσει με την δικη μου ψυχολόγο, το πρόβλημα δλδ του ότι πολλές φορές όταν παω είμαι καλά και θα προτιμούσα να την έβλεπα την μέρα που δεν είμαι καλά. Αλλά επειδή πρακτικά δεν γίνεται, βρήκα την λύση και αποφάσισα να γράφω στο ημερολογιάκι μου ό,τι θεωρώ πως είναι σημαντικό. Κι έτσι καταφέρνω και μεταφέρω στην ψυχολόγο ότι σημαντικές σκέψεις κάνω.
εμενα με βαζει να του τα διαβασω δεν τα διαβαζει αυτος...οποτε παλι στην πικρα ειμαι..
για το μωρο νομιζω οτι ειναι καλυτερα να με βλεπει οταν ειμαι καλα οταν ειμαι χαλια δεν θελω να με βλεπει του λεω οτι η μανουλα δεν ειναι καλα αλλα αυτος εκει...νομιζω οτι αναπληρωνω οταν ειμαι στα καλα μου...
τωρα πχ θελει να του διαβασω παραμυθι με ασκησεις...κ οι 2 μας εχουμε τα δικια μας..δεν μπορω να το κανω..
Ναι, το ξέρω, κι εμένα μου ζητάει να της διαβάσω παραμύθια αλλά τον τελευταίο καιρό είμαι κομμάτια κάθε βράδυ και της υπόσχομαι όλο αύριο και αύριο....Θα το βρω αυτό το αύριο άραγε;...
Ιντερ, πολύ καλά κάνει και σε βάζει να τα διαβάσεις. Θέλει να ακούσει την φωνή σου, τη χροιά της, το ύφος, το ΅σπάσιμο΅. Εξάλλου η δική σου φωνή είναι, αν δεν βγουν απο το στόμα σου τι νόημα έχει;
θα το βρεις το αυριο..να εισαι σιγουρη,θα το διεκδικησει τοσο γλυκα που δεν μπορεσεις να τις αντισταθεις...μονο αυτα μας αγαπανε γνησια κ αδολα..αλλα κι εμεις εχουμε τα δικια μας
ο γιατρος με βαζει να τα διαβασω γιατι μου λεει οτι δεν ειναι δυνατον να συνονοοουμαστε με γραμματα..πιστευει οτι εχω προβλημα να εκφραζομαι λεκτικα..κ παει να μου το σπασει
Εννοείς να δώσεις φωνή στα συναισθήματά σου;
ναι νομιζω οτι οι φωνητικες μου χορδες σαμποταρουν τα συναισθηματα μου για αυτο του γραφω στα χαρτια αλλα λεει οτι ειναι ηληθιο αυτο που λεω..κι οτι οι φωνητικες χορδες εινα για να εκφραζουν οχι μονο τα χερια τα χαρτια και τα μολυβια..με πιεζει να μαθω να εκφραζομαι και λεκτικα...κατι παει να γινει αλλα ακομα πιεζομαι να το κανω
Ποιος είπε τι οτί είναι ηλίθιο; Σόρρυ, δεν κατάλαβα.
Κι εμένα οι φωνητικές μου χορδές κάτι παθαίνουν όταν φθάνουμε στον \"κόμπο\". Δεν θέλω να σπάσω, δεν θέλω να κλάψω. Καταφέρνω και βρίσκω διέξοδο στην εκλογίκευση, δίνω όνομα στα συναισθήματά μου αλλά τα αντιμετωπίζω απ\'έξω. Προσπαθώ να τα ελέγξω για να μη με καταπιούν. Αλλιώς είμαι έτοιμη για Επίδαυρο, χα χα χα.:D:D:D
lol ..... σημερα κοιτουσα στα αληθεια να μαθω την γλωσσα των κωφαλαλαων...πιο καλα θα τα εφραζω ετσι..αν μας παρασυρει το συναισθημα φιλινας ασε τα...ελεγχο θελει κι οτι καταφερουμε..
Την νοηματικη γλωσσα ηθελα να μαθω και εγω μια περιοδο και ειχα κανει μια ερευνα στο internet αλλα μου φανηκε εξαιρετικα δυσκολη...ασε που δεν θα ειχα ομιλητη να την εξασκησω οποτε θα την ξεχναγα αμεσως.
καλα δε το συζητω για το ποσο δυσκολη ειναι οπως ακομα δεν καταλαβα καλα-καλα ποιος ειναι ο λογος που εφαγα κολλημα να τη μαθω...αντε και τη μαθαινα θα αναγκαζα κ τον ψυχιατρο μου μα τη μαθει???κι ομως εχω φαει κολλημα
αρχιζω να δυσκολευομαι με αυτη την εξαρτηση με το γιατρο μου...αρχιζω να δυσκολοευομαι να περιμενω την Τριτη για να δω πως θα παω την υπολοιπη βδομαδα...με εχει βοηθησει τοσο αλλα αυτο το να περιμενω 6 ημερες να ερθει αυτη η μια και να τυχαινει ολες τις υπολοιπες μερες την αναγκη να του μιλησω κ την Τριτη να κανω μια ωρα να ανοιξω το ρημαδι το στομα μου....απο την Τριτη μεχρι σημερα με εχει πηδηξει στην κυριολεξεια η διαταραχη μου..και ποιος ξερει πως θα ειμαι μεχρι την Τριτη!μαι πανω μια κατω σε αποτομες αλλαγες σε κλασματα δευτερολεπτου...κ συνηθως με αφηνει στα τοσο κατω...κ αν ειμαι στα πανω μου την ωρα της συνεδρειας πως θα περιγραψω αυτες τις ημερες?θα ξαναπεσω στανταρτ μετα...θα βγω εξω και θα σκεφτομαι απο κεινη την ωρα την ερχομενη Τριτη στις 8
Εγώ αντιθέτως, είναι κάποιες φορές που δεν είμαι καλά και ξέρω ότι θα βάλω τα κλάματα. Και τα βάζω, ή άλλες φορές μόλις θίξουμε κάποιο συγκεκριμένο θέμα που με ενοχλεί πάλι δακρύζω. Δεν μπορώ να τα κρατήσω... Το μόνο που σκέφτομαι κάποιες φορές και δεν θέλω να κλάψω είναι ότι παθαίνω απίστευτο πονοκέφαλο μετά, μου χαλάει όλη η μέρα, πρίζονται τα μάτια μου και έχω και δουλειά αμέσως μετά, όποτε αυτό με μπλοκάρει... μήπως θα έπρεπε να το βάλω μια μέρα που να μην έχω τίποτα μετά; Τι λέτε κιεσείς;
Γιατί; Προγραμματίζονται τα δάκρυα;
Τα δάκρυα όχι αλλά ίσως αποφεύγω να μιλήσω για πράγματα που με πονάνε..άρα αποφεύγω τα δάκρυα..
Δεν κερδίζεις τίποτα όμως με το να αποφεύγεις τα φλέγοντα, δεν το καταλαβαίνεις;
perpatontas απο πειρα σου λεω οτι αν το κρατησεις το κλαμα χειροτερα θα γινεις.Ειναι κι αυτο μιοα μορφη εκφρασης των συναισθηματων σου..Εγω που αποφευγα μεχρι ενα σημειο να κλαψω κοντεψα να παθω ζημια ημουνα στην τσιτα κ σε πανικο κι οταν ξεσπασα 5-6 μερες μετα ηταν σα να εξιλεωθηκα και ηρεμισα.Μπηχτα κ μη μασας..
ναι αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι μετά δεν μπορώ να πάω στη δουλειά κλαμμένη; γιαυτό σκέφτομαι σοβαρά να αλλάξω μέρα και ώρα συνεδρίας;. Συμβαίνει να έχω δουλειά αμέσως μετά βδομάδα παρα βδομάδα... και το έχω παρατηρήσει, όταν είμαι χαλαρή άγγίζω τα φλέγοντα όπως είπε και ο/η εξίστιρ και δεν έχω πρόβλημα σε αυτό, ίσα ίσα μου είπε ο ψυχολόγος μου ότι το έκανα και πολύ γρήγορα μάλιστα. Εμένα το κλάμα με λυτρώνει νιώθω πολύ καλύτερα μετά.
Δεν ξέρω κορίτσι μου.
Εγώ και στην δουλειά που είμαι κάποιες φορές βρίσκω τρόπους να απομονώνομαι και να κλαίω, αν το αισθάνομαι.
Άλλαξε την ώρα αν νομίζεις οτί σου κάνει καλό. Οτιδήποτε λειτουργεί θετικά για σένα καντο.
για τη δουλεια τι να σου πω?προσπαθησε να επαναφερεις τον εαυτο σου τουλαχιστον τις ωρες που εισαι στη δουλεια(ποιος μιλαει τωρα αλλα...)βλεπεις δεν ειναι τυχαιο που ολοι οι ψυχολογοι και οι ψυχιατροι εχουν κουτι με χαρτομαντηλα διπλα...σε αυτον που παω τωρα ειναι ο μονος που εκλαψα μπροστα του αν και το κλαμα το θεωρω καθαρα προσωπικη υποθεση και στην αρχη δεν μου αρεσε να με βλεπει να κλαιω γιατι μισω τον οικτο..μετα εβαλα σε προτεραιοτητα τη θεραπεια κ αφησα την περηφανια κατα μερος κ τωρα αρχιζει το πρωτο δακρυ και μετα δεν μπορω να κλεισω τη βανα...κοιτα ομως τη διαφορα εγω εχω κανονισει την συνεδρεια ακριβως μετα τη δουλεια.3-7 δουλευω και 8 εχω συνεδρεια μετα για να γυρισω καλα στο γιο μου κανω βολτες κατω μονη μου...φυσαω-ξεφυσαω και οταν μπω στο σπιτι ειμαι πιο ηρεμη.Το διαστημα που πιεζα τον εαυτο μου πολυ να μη κλαψει αποκτησα μια μικρη κοιστη στο ματι απο πανω απο την πολυ πιεση..παλι μισω το κλαμα αλλα οταν μου βγει του δινω και καταλαβαινει..αφου λειτουργει τοσο λυτρωτικα..σαν να γενναει η ψυχη μου ενα πραμα...
Σ\' ευχαριστώ Εξίστιρ και ιντερ!
existir και εγω βρει την τουαλετα στη δουλεια μερος για κλαμα...μετα αυτοσαρκαζομαι και λεω οκ την καθαρισα την τουαλετα...βοηθησα και την καθαριστρια..μετα απλα αποφευγω να κοιταω τους συναδερφους στα ματια
Δεν νομίζω ότι αισθάνονται οίκτο όταν σε βλέπουν να κλαις. Εμένα μένει ατάραχος, δεν ξέρω αν με κοιτάει γιατί δεν τον κοιτάω εγώ :) και μολις μπορώ να μιλήσω το συζητάμε...τι ήταν αυτό που με κάνει να συγκινηθώ και τέτοια. και μ\' αρέσει πολύ.
Δυστυχώς κι εγώ είμαι απο το άτομα που άπαξ κι αρχίσω να κλαίω, όλη μου η ύπαρξη συνταράσσεται πόσο μάλλον όταν το κάνω παρουσία ανθρώπων.
Δεν ξέρω πια γιατί τα δάκρυα απόκτησαν τέτοια αξία, δεν ξέρω. Ίσως γιατί είναι ό,τι πιο αυθεντικό μας απέμεινε. Ό,τι πιο αληθινό.
existir γιατι ισως και να ειναι η γνησια εκφραση που κανει περα κ λεξεις και περιγραφες..τα λεει ολα τελευτια παλι εχω πεσει στη λουμπα να μην μπορω να κλαψω ερχεται στο ματι και εξαφανιζεται πριν καν κυλησει το πρωτο δακρυ με αποτελεσμα να με πιανει τρεμουλο..καμια συμβουλη????
έχεις σκεφτεί γιατί μπορεί να μην τρέχει εν τέλει; το γνωρίζεις αυτό;
και εμενα το ιδιο κανει...αλλα οταν ανακαλυπτουμε την αιτια κ τη συζηταμε ξανακλαιω αλλα και μενα μου αρεσει μιας κι ο γιατρος αυτο το αποκαλει φως στα \"φαντασματακια \"που εχω μεσα μουQuote:
Originally posted by perpatontas..
Δεν νομίζω ότι αισθάνονται οίκτο όταν σε βλέπουν να κλαις. Εμένα μένει ατάραχος, δεν ξέρω αν με κοιτάει γιατί δεν τον κοιτάω εγώ :) και μολις μπορώ να μιλήσω το συζητάμε...τι ήταν αυτό που με κάνει να συγκινηθώ και τέτοια. και μ\' αρέσει πολύ.
ναι είναι λύτρωση να καταλαβαίνεις γιατί κλαις....ξέρεις παλιότερα μου έλεγε η μάνα μου ότι δεν υπάρχει λόγος μερικές φορές όταν κλαίμε ή όταν δεν είμαστε καλά. Εγώ πάντα πίστευα ότι δεν είναι τυχαίο. Γιαυτό νιώθω καλά που καταλαβαίνω τώρα γιατί κλαίω.
Εσείς ξέρετε πως αισθάνεστε όταν κλαίτε; Μπορείτε να το κατονομάσετε;
δεν ξερω γιατι δε μου κανει τη χαρη να τρεξει κ ανακουφιστω..αλλα νιωθω οτι θελω να ξεσπασω και δεν μπορω ο γιατρος μου μου εχει πει οτι ειναι σαν αρνηση της λυτρωσης..το κλαμα παντως ποτε δεν ειναι τυχαιο ...βλεπεις ποσες συνεσρειες χρειαστηκαν για να μαθεις τους λογους που κλαις??μπορει να ειναι τοσο καλα κρυμενοι που ομως πρεπει να βγουν στην επιφανεια..ο πρωτος λογος που εκλαψα μπροστα του (αν εξεραισεις την πρωτη φορα που ηταν για το πένθος μου για τον αντρα μου)ηταν οταν παραδεχτηκα στα 30 μου οτι το χερι της μανας μου ειναι τοσο ξενο πανω μου...το χα ξαναγραψει κ καπου εδω..κι αυτο ειχα να το ξεθαψω απο την ημερα που θυμαμαι τον εαυτο μου..ουτε καν πηγαινε εκει το μυαλο μου..το χα κανει delete απο την μνημη μου...ομως να που βρισκοταν μια πολυ σημαντικη αιτια του κλαματος μου!κ οντως εκτοτε σταματησα να νιωθω πληγωμενη απο αυτο
οχι απλα το βιωνω παραβολικα θα ελεγα οτι ειναι σαν να κανω μπανιο στα σωψυχα μου..ειναι πολυ τρελλο?Quote:
Originally posted by Existir
Εσείς ξέρετε πως αισθάνεστε όταν κλαίτε; Μπορείτε να το κατονομάσετε;
φοβερό....ερχόμαι σε λίγο κοντά σας αν είστε ακόμη μέσα
Άρα το κλάμα εξαγνίζει την ψυχή σα να λέμε; Την αφήνει καθάρια;
ετσι νομιζω..οχι εντελως καθαρη θελει πολυ κλαμα να την κανεις να λαμπει απο καθαριοτητα...αλλα καθε φορα νομιζω παντα,προσπαθεια να το προσεγγισω κανω ειναι σαν να καθαριζεις ενα μερος..δε νιωθεις την ιδια ανακουφηση μετα απο ενα γερο κλαμα οπως μετα το κυριολεκτικο μπανιο?εγω ετσι περιπου νιωθω..
ειχα πει στο γιατρο μου οτι ουτε πια το κλαμα με εκφραζει πια καποτε και κει μου ειπε οτι αρνουμαι οτιδηποτε μπορει να με ανακουφισει..εκεινη την ημερα καραεκλαψα..τωρα παλι τα ιδια...αλλα πταν ειναι να βγει θα βγει..ισως ειναι επειδη καταβαθος νομιζω οτι το κλαμα ειναι εκδηλωση αδυναμιας ενω στην ουσια χρειαζεται πολυ ψυχη για να κλαψεις
να κλαψεις ομως ουσιαστικα οχι το βουγουκλε !!!