περι πενθους δυσκολες ερωτησεις......

Παρόλο που ... :

Quote:

---

Originally posted by interappted
σημερα νιωθω σκατα απαισια
το κενο κ η απωλεια με εχουν περιτργυρισει
κομματια ειμαι
ενα εδω ενα εκει κ ενα παραπερα πολλα πουθενα
...

---

είδες τελικά που κάπου στο βάθος (Σ-Ο-Υ) υπάρχει ένα ... ΦΩΤΑΚΙ ??? :

Quote:

---

Originally posted by interappted
.... αφου η γη ειναι στρογγυλη αν υποθεσουμε ....αν ριξεις κατι καλο θα κανει τον κυκλο της γης κ παλι θα επιστρεψει σε εσενα..... αλλα παντα περιμενω τα οσα καλα κανω να επιστρεψουν καποια στιγμη σε εμενα ..... κι .... οσα εμποδια κ να βρουν καθως κανουν αυτον κυκλο της γης .... οσο κ αν αργησουν εξακολουθω να τα περιμενω...

---

καλή σκέψη αυτή για ν΄αρχίσεις τη χρονιά ε?

Όλα να σου πάνε καλά - μεσα απ΄την καρδιά μου :)

Quote:

---

Originally posted by psychangel
Ας μη κολλάμε μωρέ στα .. ορόσημα !
\"τέλος μέρας - βδομάδας - χρόνου ...\" κλπ

Ας περισώσουμε την κάθε στιγμούλα μας ...
το μόνο λάφυρο είναι οι .. \"στιγμούλες μας στο χρόνο\"
Αυτές μονάχα, και οι ανάσες μας που τις αρχίζουν και τις τελειώνουν είναι που έχουν σημασία ...
Όλα τα άλλα είναι μονάχα .. τελετές , έθιμα , επαναλήψεις και συνήθειες πολλές φορές χαρούμενες μόνο
κατ΄ επίφαση χωρίς νόημα και μόνο για λίγους ...

Πάλεψε για τις ... στιγμούλες σου και εξασφάλισε μια ανάσα για την κάθε μιά για να σε πάει παρακάτω ... μέχρι το φως στο τούνελ ...

---

Ένα από τα πιο τρυφερά και σοφά πράγματα που έχω διαβάσει phychangel!
Και το δικό σου παράδειγμα με τη μπάλα μ\'άρεσε πολύ Ίντερ ...

Σου εύχομαι από καρδιάς η ζωή να σου φέρει από εδώ και μπρος ότι σου πήρε...Φιλάκια στο μικρό σου και σε σένα...

ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου
κι εγω ευχομαι το κουραγιο που παιρνω να επιστρεψει σε εσας με το πιο γλυκο μου χαμογελο γιατι στιγμες που δεν πιστευω σε περιθωρια αλλα εχω αναγκη να τα δω μου τα δειχνεται
ειμαι συγκινημενη
ευχαριστω

Κι εγώ σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γιατί συμμετέχετε σε αυτή εδώ τη συζήτηση, την \"περι πενθους δυσκολες ερωτησεις...\" όπως πολύ εύστοχα την ονόμασες Ίντερ...

Πραγματικά δύσκολες ερωτήσεις μιας και οι περισσότεροι άνθρωποι από την \"πραγματική\" ζωή μας δεν αντέχουν τέτοια θέματα...Δεν τους κατηγορώ γιατί κι εγώ κάποτε ήμουν μια κατηγορία τους... Αλλάζουν θέμα σε χρόνο dt μόλις ακουστεί η λέξη θάνατος, πένθος... Λες και θα μολυνθεί η ζωή τους αν καθίσουν να σκεφτούν ή να συζητήσουν μαζί σου αυτά τα θέματα...Ή έστω απλά να σε ακούσουν...(Υπάρχουν φίλοι μου που δεν ήρθαν να με δουν ούτε μια φορά από το φόβο τους μην μολυνθούν...)

Εγώ πιστεύω ότι οι πραγματικά ώριμοι άνθρωποι που ρουφάνε τη ζωή μέχρι και την τελευταία της σταγόνα είναι αυτοί που έχουν πλήρη συναίσθηση της θνητότητας της δικής τους και των γύρω τους και βρίσκουν το κουράγιο να μιλάνε τόσο για τη γλύκα της ζωής όσο και για την πίκρα του θανάτου...
Μακάρι μια μέρα να γίνω ένας από αυτούς...

εχεις τοσο δικιο anwnimi λες κ ειναι χολερα λες κ κολλιεται ..λες κ δεν χωραει στη ζωη ο θανατος,προκαταληψεις σαν να κουβαλας ενα αρνητικο επιπεδο που μπορει κ μεταφερεται σε οποιον σε συναντησει κ συ να υποχρεωουσαι να μην το συζητηας πολυ μην χτυπησουν ξυλο η μη φτυσουν τον κορφο τους ετσι ημουνα κι εγω πριν
κι εγω αλλαζα παλια κουβεντα
\"μια πιθαμη απο μας ας ειναι....αλλα τελικα ειδα πως δεν απεχει απο κανεναν
σημερα πηγα πανω για κακη μου τυχη κ παλι εναν διαδρομο παρακατω γινοτανε κηδεια δεν ακουστηκε κανενας οδυρμος η κλαμα αλλα εμενα μου φερε στην μνημη μου πραγματα απο τη δικια μας κηδεια που τα ειχε εντελως ξεχασει η μνημη μου μου ηρθανε στιγμες..κοιταξα πανω στον ουρανο..ηταν λευκος προφανως επειδη γυρω απο τη θεσσαλονικη χιονιζει αναρωτηθηκα αλλη μια φορα τι να υπαρχει εκει αραγε..λεω πως ξερω..μα απο την αλλη λεω οτι οχι εναν καρπο(κ ξερω αρκετα καλα τι συμβολιζει -το δικαιωμα κυριαρχιας του Θεου)αλλα κι ολοκληρο το δεντρο να ετρωγε το δημιουργημα του αυτη η τιμωρια..ειναι εξω απο τον ανθρωπο ξενο επιπονο μυστηριο
σε οτι κατασταση κ να ειναι ο νεκρος εμεις που μενουμε απο πισω..κοιταμε τι??χωμα γιατι η τιμωρια λεει:\"απο το χωμα προηρθες κ σε αυτο θα επιστρεψεις\"κ παει ταξιδια το μυαλο μου
ψαχνω ματαια να βρω το πως το γιατι το τι??κ το μυαλο μου δεν μπορει
σταματαει
κοντευουν 2 χρονια κ το μονο που ειπα σημερα στο μνημα ειναι οτι θα περασουν τα χρονια οπως περασαν κι αυτα τα δυο
θυμηθηκα τον πρωην μου ψυχιατρο αυτον που με πηγαν κατευθειαν μετα τα τριημερα
μου ειπε οτι οπως λενε κ οι Κατσιμιχαιοι:ειναι την απουσια σου πως παω να συνηθισω\"
μπορω να πω πως εμαθα σχεδον να ζω στην απουσια του
αλλο το οτι μου λειπει κι αλλο οτι εμαθα να ζω χωρις αυτον κ κυριως να ανταπεξερχομαι με το παιδι
ειναι λιγες οι φορες που θα θελα την γνωμη του στο μεγαλωμα του παιδιου
αλλα
αν ελειπε καπου
αν ειχε φυγει...αν αν θα ηταν αλλιως η κατασταση του ειναι που με ποναει
κομματιαστηκε η ψυχη μου
θαφτηκε ενα μεγαλο μερος του μαζι του
ενιωσα θυμο για αυτον μιας κ μεχρις ενος σημειου ηταν επιλογη του να λειπει απο τη ζωη
ενιωσα τυψεις για τισ δυσκολες στιγμες τα ασχημα μου λογια
αλλα τελικα καταλαβα οτ αυτο που με ποναει δεν ειναι τοσο η απουσια του απο τη ζωη μου
ειναι η απουσια του απο τη ζωη
κι ομως καλουμαι κ θα προσπαθησω να εκτελεσω το καθηκον μου οχι να το δεχτω οχι να το καταπιω αλλα να ζησω με αυτο το κακο

geia kai xronia pollaaaaaaaaaaaaaaa.

ma ti eise esy telika?
yena?
koutavi?
ti apola?
niose th zwh kai oxi to synesthima.
palepse gia to shmera kai oxi gia panta...
gia to paidisou kai oxi gia ton kosmo.
gia thn psyxisou kai oxi gia to synolo....
to allosou miso xathike....
min katastrefeis to allo miso pou einai o giosoy.
thelei na tou dixeis ta panta san pateras kai mana taytoxronos.
ki esy mporeis....
exeis perasei twsa....
mhn afiseis thn pligh na ginei epidimeia....
eise dynath kai to xereis...
xereis th kanei mia mana gia to paidiths..
ola ta provlimata...psyhologika kai mh...
einai ptesmata mprosta sto aggeloudisou...
xereis esy...............

xronia pollaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

filika giwrgos

Λοιπόν ..
Θα πω μερικές σκέψεις , έτσι όπως περίπου τις έκανα κι εγώ όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσω το σκληρό \"μετά\" ενός θανάτου ...
Ένιωσα ότι έπρεπε να σκεφτώ έτσι για να μπορέσω ν΄ αφήσω τόπο και χρόνο μέσα μου να πάρει αυτός που έφυγε τη \"σωστή\" θέση στη μνήμη μου , στα συναισθήματά μου στην καθημερινότητα μου , στο \"σκληρό\" μετά ... το \"ΧΩΡΙΣ\" ...

Quote:

---

Originally posted by interappted
..... σε οτι κατασταση κ να ειναι ο νεκρος εμεις που μενουμε απο πισω..κοιταμε τι??χωμα γιατι η τιμωρια λεει:\"απο το χωμα προηρθες κ σε αυτο θα επιστρεψεις\"κ παει ταξιδια το μυαλο μου
ψαχνω ματαια να βρω το πως το γιατι το τι??κ το μυαλο μου δεν μπορει
σταματαει

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
.... η κατασταση του ειναι που με ποναει

---

όπως το λες και μόνη σου : \".. στο χώμα θα επιστρέψεις\"
εκεί στο μνήμα δεν είναι ο \"άνθρωπος\" εκείνος έτσι όπως τουλάχιστον τον ήξερες, τον έζησες, τον ένιωσες και σε ένοιωσε και κείνος .. Με σάρκα και οστά και δύναμη ζωής και σκέψη και αντίληψη και ενέργεια ...
Εκεί είναι πια ... \"τα εξ΄ ων συνετέθη\". Τα στοιχεία της χημείας , ο άνθρακας , το ασβέστιο, ο σίδηρος , το νάτριο , το κάλιο ... όλα όσα αποτελούσαν το σώμα του και αποτελούν και το χώμα (και όλη τη γνωστή ύλη που φτιάχτηκε ο κόσμος μας) γιατί όπως είπες κι εσύ \"... από το χώμα προήρθες ... \"
Ο άνθρωπός σου είναι \"παρουσία\" ΜΕΣΑ σου ...
Στο μυαλό σου και στα αισθήματα που σου υποκινούν οι μνήμες των αισθήσεων που χάραξε μέσα σου η παρουσία του εν ζωή και τώρα πια οι συνειρμοί τα ανακαλούν και τα αναπαράγουν και τα ξαναζείς πάλι και πάλι και έχεις την εντύπωση πως είναι εδώ και του θυμώνεις , μετανιώνεις , πέφτεις , σηκώνεσαι και πάλι τον έχεις μπροστά σου ...

Quote:

---

Originally posted by interappted
μπορω να πω πως εμαθα σχεδον να ζω στην απουσια του
αλλο το οτι μου λειπει κι αλλο οτι εμαθα να ζω χωρις αυτον

---

Πίστεψέ με, είναι πολύ σημαντικό να προσπαθήσεις να μάθεις να ζεις ΜΕ-ΤΗΝ-ΑΠΟΥΣΙΑ του
Γιατί έχει διαφορά, αν με καταλαβαίνεις, να λες ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ του και ... \"κάπου\" μέσα σ΄ όλο αυτό το ΤΕΡΑΑΑΣΤΙΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ΠΙΑ Μ΄ ΟΤΙ ΧΑΘΗΚΕ υπάρχω κι ΕΓΩ ...
από το να λες : ΕΙΜΑΙ εγώ, ΣΥΝΕΧΙΖΩ τη ζωή μου , ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ , ΕΛΠΙΖΩ να την κάνω καλύτερη, θα ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑ ν΄ αξιωθώ με μια υγιή σχέση, ΚΑΝΩ ,ότι μπορώ με νύχια και με δόντια ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΩΤΑ γιατί αγαπώ τον ΕΑΥΤΟ μου επειδή είμαι υπεύθυνη και αγαπώ το μικρό και πρέπει για ΧΑΡΗ του να φροντίσω τον ΕΑΥΤΟ μου για να ΜΗ ΜΕ ΛΥΠΑΤΑΙ και να παίρνει ΔΥΝΑΜΗ από μένα και νάναι ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ για ΜΕΝΑ και ΟΛΑ αυτά ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ μου μέσα στην οποία λειτουργώ ΧΩΡΙΣ να ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝ εκείνος . Όλες αυτές οι ΖΩΤΙΚΕΣ μου λειτουργίες (γιατί ΕΓΩ είμαι εν ΖΩΗ) γίνονται εν ΑΠΟΥΣΙΑ του ... και έτσι θα ΓΙΝΟΝΤΑΙ πάντα από δώ και πέρα για όσο θα είμαι ΕΓΩ ΕΝ ΖΩΗ .

Quote:

---

Originally posted by interappted
κομματιαστηκε η ψυχη μου θαφτηκε ενα μεγαλο μερος του μαζι του ενιωσα θυμο για αυτον μιας κ μεχρις ενος σημειου ηταν επιλογη του να λειπει απο τη ζωηενιωσα τυψεις για τισ δυσκολες στιγμες τα ασχημα μου λογια

---

μη λες ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΤΗΚΕ η ψυχή σου .. Μπορεί να τσαλακώθηκε, να πληγώθηκε, να απελπίστηκε, να πόνεσε, να θύμωσε, να πανικοβλήθηκε, να αποδυναμώθηκε .... με μεγάλη ένταση γι αυτό κι έπιασες πάτο άλλωστε αλλά ... είναι ολόκληρη και το παλεύει να ξετσαλακωθεί , να γειάνει να ξαναγίνει \"στρογγυλή\" ...
και όχι ΔΕ ΘΑΦΤΗΚΕ τίποτα ΔΙΚΟ σου στο χώμα, μα αυτός που πήγε στο χώμα τώρα ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, είναι οι ΜΝΗΜΕΣ σου, έγινε πια ΚΟΜΜΑΤΙ της δικής ΣΟΥ ζωής που έζησες και δέθηκες με την παρουσία του και που θα υπάρχει όσο έχει δύναμη το μυαλό σου να επεξεργάζεται και να ανακαλεί αυτές τις μνήμες καλές ή κακές , αγαπημένες ή οργισμένες ...
Και οι τύψεις .. !
Αλλάζει τίποτα πια ? τι νόημα έχουν οι τύψεις ?
άλλωστε όταν έκανες αυτό για το οποίο τώρα μετανιώνεις , πόσο σίγουρη είσαι ότι τότε που το έκανες είχες τη δύναμη ή ότι ΔΕΝ ήταν πάνω από τη δύναμη σου να ενεργήσεις διαφορετικά ...?
Πόσο σίγουρη είσαι ότι το -όποιο- φταίξιμο καταλογίζεις τώρα εσύ στον εαυτό σου ήταν 100% δική σου υπαιτιότητα κι όχι οι περιστάσεις μιας δύσκολης ζωής που σε εξώθησαν να φερθείς έτσι από ένστικτο ... \"ψυχικής\" επιβίωσης και αυτοάμυνα ... ?

Ιντερ καλή μου ,
η ζωή είναι ΕΔΩ, μπροστά είναι το μέλλον ΣΟΥ και το ΜΕΛΛΟΝ του μικρού ..
Θα πορευτείτε ΜΑΖΙ, δίπλα δίπλα , θα τον στηρίξεις και θα σε στηρίξει ...
Φτιάξε όσο καλύτερα μπορείς τη ζωή σου, άνθησε , στάσου στα πόδια σου και σίγουρα αυτό θα είναι και για το μικρό σου ότι καλύτερο μπορείς να του προσφέρεις ..

Quote:

---

Originally posted by keeper34
geia kai xronia pollaaaaaaaaaaaaaaa.

ma ti eise esy telika?
yena?
koutavi?
ti apola?
niose th zwh kai oxi to synesthima.
palepse gia to shmera kai oxi gia panta...
gia to paidisou kai oxi gia ton kosmo.
gia thn psyxisou kai oxi gia to synolo....
to allosou miso xathike....
min katastrefeis to allo miso pou einai o giosoy.
thelei na tou dixeis ta panta san pateras kai mana taytoxronos.
ki esy mporeis....
exeis perasei twsa....
mhn afiseis thn pligh na ginei epidimeia....
eise dynath kai to xereis...
xereis th kanei mia mana gia to paidiths..
ola ta provlimata...psyhologika kai mh...
einai ptesmata mprosta sto aggeloudisou...
xereis esy...............

xronia pollaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

filika giwrgos

---

σωστος απλα σπαω ενιοτε

psychangel για αλλη μια φορα ευχαριστω πολυ
εισαι πολυ ευστοχη
επειδη εχθες καταμιζεριασα σημερα θελω να μοιραστω κατι που διαβασα κ μου κανε κλικ
ισως θεωρηθει ασχετο αλλα εμενα μου ειπε αρκετα για τη στιγμες που αμφισβητω την πιστη μου σε εμενα
\"την Κιβωτο την φτιαξαν ερασιτεχνες ενω τον Τιτανικο επαγγελματιες\"
ξεροντας την καταληξη κι απο τα δυο πλεουμενα
ναι καμια φορα ακομα κ σαν ερασιτεχνης της ζωης μπορεις να πετυχεις πολλα

συγνωμη για τισ αδυναμες στιγμες μου κ την αναγκη μου να τις μοιραστω

Ίντερ, τουλάχιστον εδώ δε χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη αν θες να κλάψεις, να γελάσεις, να εκφραστείς! Γι\'αυτό άλλωστε το αγαπάμε αυτό το μέρος! Εδώ η χολέρα είναι δύσκολο να κολλήσει...ηλεκτρονικά!:)

Psychangel, μ\'αρέσει η δυναμικότητά σου, ξεχειλίζει ζωή, ωριμότητα, δύναμη! Μπράβο σου παιδί μου, είπες τόσα ωραία πράγματα στην Ίντερ που εγώ έπρεπε να κάψω \"ασφάλειες\" για να τα διαννοηθώ τουλάχιστον...
Σ\'ευχαριστώ κι εγώ για όσα πολύτιμα έγραψες και θα προσπαθήσω έχω στο νου μου κάθε μέρα που ξυπνάω...

Αυτό που αρχίζω δειλά δειλά να καταλαβαίνω, για μένα προσωπικά, δεν ξέρω Ίντερ μου αν ισχύει και για σένα, είναι κάτι που στην αρχή το θεώρησα εξωφρενικά τρελό όταν μου πρωτομπήκε στο μυαλό:
Μήπως μερικές φορές κάποιος φεύγει για κάποιο λόγο που αφορά εμάς;
Μήπως το \"σενάριο\" της ζωής μας με μια απώλεια θέλει να μας μάθει κάτι;
Μήπως κάποιοι από μας ήμασταν τόσο αλλού, σε πράγματα ανούσια που τα θεωρούσαμε τότε σημαντικά (πολλή δουλειά, λάθος σχέσεις και φιλίες, υλικά αγαθά) και αυτή η απώλεια ήθελε να μας ταρακουνήσει;
Μήπως ο αβάστατος πόνος που μας προκάλεσε μας κάνει έστω και ένα λιθαράκι πιο σοφούς και πιο συνειδητοποιημένους;
Μήπως ο θάνατος ήρθε για να μας ταρακουνήσει τόσο και να μας πει \"ΞΥΠΝΑ! ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Ή ΓΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Ή ΖΗΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΕΓΩ - ΖΗΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ!\"

Προσωπικά για μένα η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις σε άλλες είναι ναι και σε άλλες ίσως. Όχι σε καμία. Όχι πως έχω πάρει το δρόμο για να τα υλοποιήσω όλα αυτά. Προσπαθώ, ίσως πολλές φορές κάνω ότι προσπαθώ, να τον βρω...

Ο Καζαντζάκης έγραψε:
\"Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα, το λέμε Ζωή...\"

Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να κάνουμε το φωτεινό διάστημα φωτεινότερο και όχι σκοτεινότερο...Η δυσκολότερη μάχη μας...

παντα συνφωνω με τον Καζαντζακη!
για μενα η στενη μου γνωριμια με το θανατο ηταν κ μια πιο στενη γνωριμια κ με την τιμωρια!
αλλωστε η τιμωρια δεν ειναι η θνησιμοτητα αλλα το οτι ξερουμε οτι ειμαστε θνητοι
με αυτο ειχα παντα συμβιβαστει
αλλα μονο με τον δικο μου θανατο
μιλησα με την πεθερα μου σημερα κ δεν ξερω απο που πηγαζει αυτο το κουραγιο της
μου ειπε οτι αυτη ειναι η καταληξη καθε ζωντανου οργανισμου
αλλος προλαβαινει κ κανει τον κυκλο του κ αλλος οχι
ολοι θα \"φυγουμε\"μια μερα καποιοι αργα κ καποιοι γρηγορα
τα σκεφτηκα ολα
ποσο πολυ κ ποσο λιγο απεχουμε απο τα ζωα?
ζουμε κανοντας εναν κυκλο ολα τα οντα
με την μοναδικη διαφορα οτι εμεις το ξερουμε
κι ομως παλι δεν μου καθεται καλα
ο ανθρωπος αντιδραει σαν να μην ειναι κ ο θανατος μερος της ζωης
σαν να ειναι αφυσικο
να μην μας\" κολλαει\"
ο νους δεν το χωραει δεν το επεξεργαζεται σωστα
αλλα κ κατι αλλο που ειπε η πεθερα μου με ηρεμισε
μπορει εκει κ να ειναι καλυτερα απο οτι ειμαστε εμεις..
κ να ειναι εγωιστικο που τον ζηταμε πισω για να σταματησει ο πονος μας
ποιος ξερει?\"κοιμητηρια\"ελπιζω οτι οντως αναπαυονται , ξεκουραζονται κι ισως καποτε σε αλλο χωροχρονο ξανασυναντηθουμε ..
μου λειπει
αλλα εγω ζω οπως πολυ σωστα ειπωθηκε
κ τι θα κανω με αυτο το \"φαινομενο \"της ζωης?
αυτο ειναι στο χερι του καθενα αν τη στειχιωσει κ απλα επιβιωνει η αν μετα απο εναν μεγαλο συναισθηματικο κυκλο κανει κ τον κυκλο της ζωης
βλεπω το γιο μου να μεγαλωνει
εκλεισε στις 16 Νοεμβριου τα 5..τον κοιταω
θυμαμαι τοτε ηταν 3
μας αρεσει η οχι η ζωη-η φυση δεν σταματαει συνεχιζεται κ μεις ως μερη της αυτο ωφειλουμε να κανουμε

Inter μου, σήμερα πρώτη φορά κάθισα και διάβασα όλο αυτό και το άλλο thread που άνοιξες.
Δεν νιώθω ικανή να σου πω οτιδήποτε.
Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορώ να σου πω πόση θλίψη ένιωσα.
Γι\' αυτά που έχεις περάσει εσύ και ο γιός σου και που εγώ ούτε στο ελάχιστο μπορώ να νιώσω.
Αλλά και μαζί χαρά...ναι, χαρά για τη δύναμη που φαίνεται να έχεις σαν άνθρωπος...
για τη δύναμη που δείχνεις κάθε μέρα ζώντας (και όχι απλά επιβιώνοντας) για σένα και για το παιδί σου...
Πραγματικά, τα λόγια μου φαίνονται πολύ λίγα μπροστά σ\' αυτά που ένιωσα καθώς σε διάβαζα...
Δεν ξέρω αν ένιωσες ποτέ ανατρίχιασμα διαβάζοντας κάποιον. Αυτό το ανατρίχιασμα νιώθω με σένα...

Κι αφού δεν μπορώ να εκφράσω αυτό που νιώθω με δικά μου λόγια θα σου το πω με τα λόγια κάποιου άλλου...

\"Ποιος ξέρει, δε θ\' αγαπιόμασταν τόσο, ίσως,
αν από τόσο μακρυά δε βλέπονταν οι ψυχές μας.
Τόσο κοντά δε θα \'μασταν, ίσως, ποιος ξέρει,
η μοίρα αν δε μας είχε χωρίσει.\"

Αυτά είχε γράψει ο Ναζίμ Χικμέτ για το θανατο ενός πολύ αγαπημένου του προσώπου και κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλη σοφία. Γιατί μόνο εσύ ξέρεις πόσο έχει δυναμώσει η αγάπη σου γι\' αυτόν...μετά...

Και η συνέχεια της σοφής σκέψης του είναι η εξής...

\"Μα τι ευτυχία φανταστική είναι να εννοής
να καταλαβαίνεις ό,τι έρχεται, ό,τι φεύγει\"

Στο ξαναλέω, δεν μπορώ με λόγια να σου εκφράσω αυτό που νιώθω. Αλλά πιστεύω στον άνθρωπο και στη δύναμη που κρύβει μέσα του. Και πιστεύω και σε σένα.

΄Σου εύχομαι να έχεις ένα ήρεμο βράδυ... :)

να΄σαι καλα eirineta!κ μονο ενιωσα οτι με ενιωσες
κι εγω οπως θα διαβασες πολυ συχνα το μονο που εμπιστευομαι ειναι η ιδια η φυση
το ενστικτο της μανας κ το ενστικτο της επιβιωσης
η σκεψη καμια φορα μπορει να αντιφασκει αλλα το ενστικτο ειναι εμφυτο
δεν ξερω γιατι εχω βοηθηθει τοσο σκεπτομενη τη φυση
αλλα σκεφτομαι πως ολα τα οντα ακομα κ το πιο \"κακο\"οδηγουμενα απο το ενστικτο της μητροτητας καταφερνουν να μεγαλωσουν τα μικρα τους προστατευοντας τα απο τους κινδυνους
κ στις πιο αντιξοες συνθηκες το ενστικτο της επιβιωσης τα κανει ανθεκτικα κ παντα η φυση βρισκει τον τροπο της να συνεχισει ....ολα ειναι ενας κυκλος μια αλυσιδα κ η προσπαθεια μου να νιωσω οτι κ εγω οπως ολοι ειμαστε μεσα σε αυτον τον κυκλο σε αυτη την αλυσιδα μπορω κ εντασσομαι κ συνεχιζω
οποτε σπαω πολυ συχνα (ισως κ αυτο απο ενστικτο)κοιταω τον ουρανο
σκεφτομαι τι ειμαστε απο κει πανω,,κατοικοι του πλανητη γη
δεν ξερω αν χαζεψα η αν οχι αλλα ειναι κατι που με βοηθαει

Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο?
Να βρεις τρόπους, σκέψεις ου σε βοηθούν και σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα...
Πώς γίνεται να χάζεψες Inter μου?
Τέτοιες σκέψεις δεν κάνουν οι χαζοί...
Δεν έχεις αφεθεί στον κόσμο, τον παλεύεις...
Και γι\' αυτό θα ανταμειφθείς...
Κι έτσι είναι, η Φύση τόσες χιλιάδες χρόνια υπάρχει με τον ίδιο τρόπο...
Οι άνθρωποι είμαστε που εναλλασσόμαστε...
Καλημέρες!!

ακριβως!οσο κ να πας κοντρα στα ενστικτα σου δεν...
κι αν προσπαθησε παλι δεν..
ειναι το πιο δυνατο ζωο του πλανητη

Quote:

---

Originally posted by interappted
ασχετο αλλα εγω τον παλιο μου θεραπευτη τον εχω γραμμενο!οχι οτι δεν τον πας αλλα εγω εφυγα οποτε γεια σας..στην πρωτη που πηγα που με παρατησε αυτη δεν με ενοιαξε γιαι δεν εμεινα στιγμη χωρις θεραπευτη
φυγε εσυ ελα εσυ ενα πραγμα
τωρα ομως σε αυτον που ειμαι τι να πω?????????δεν τολμαω να σκεφτω...ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΛΕΩ

---

Χαχα..Αυτή που σε παράτησε ήταν η τύπισσα που σου έλεγε Ιωάννα η ανασφάλεια χαλάει τις σχέσεις σου την ώρα που οριόταν στον άντρα της δια τηλεφώνου ότι είναι έγγυος και αυτός είχε πάει κομμωτήριο;;;Ο πρώτος ήταν ο Ιστορία Καμπινέ;;;;Εγώ είχα έναν unique θεραπευτή και δεν ήθελα να έχω και κανένα..Το δώρο της Ψυχοθεραπείας σου λένε μετά..Μωρέ ας μην είχα προβλήματα και ούτε απ\'έξω δεν θα περνούσα.......Μετά ρε μου στοίχισε που έφυγα.....Είμαι λέει κατά βάθος εξαρτητική προσωπικότητα και είχα απαγγιστρωθεί από τον ντόκτορα τόσο που με εκνεύριζε και έφυγα..Είχα σπαστεί.....Εγώ ήμουνα ένα ραντεβού του και αυτός ολόκληρο υδραυλικό σύστημα ψυχοσυναισθηματικής ισορροπίας.....Την καινούρια δυσκολεύτηκα να την χωνέψω αν και γλυκιά..Μου την βίδωνε και μου την βιδώνει που όλα τα ρίχνει σε εμένα...Προσπαθεί να μου πλασσάρει έναν κόσμο ιδεώδη..Επειδή αυτή παντρεύτηκε και ευτύχισε όλες θα έχουμε την ίδια τύχη..Ρε αισθάνομαι λες και είμαι σε Μοναστήρι......Για να λύσεις το οριακό-είναι σαν να μου λέει-κάνε σχέση και κράτα την,βρες δουλειά και μείνε, κάνε φίλους και μην τους παρατάς και ας είναι μαλάκες..Μην φοβάσαι αν σε εγκαταλείψουν..Είναι απλά φόβος..κι ας έχεις φάει καμιά 50 απορρίψεις που λες να βγάλεις βιβλίο:ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΝ!!!ή ΚΑΝ\'ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΡΡΙΨΟΥΝ σε παράφραση του KAN\'TOYΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ...Δεν είναι κακό να λες ότι πας σε ψυχίατρο αφού αυτή είναι και δεν έλαχε κανείς να την αποκαλέσει απροσάρμοστη..Ρε όποιος δεν έχει βιώσει δεν νιώθει..Διάβασε πέντε έξι βιβλία και μπήκε στο πνεύμα λες και ο κόσμος είναι τόσο ιδεώδης όσο το ψυχοθεραπευτικό ιατρείο......Δεν καταλαβαίνει ότι εγώ δεν μπορώ να γίνω αυτή.....Είναι το γμτ ρε συ.......Έγκυος έμεινε και πάλι χαζή χαρά γεμάτη..Ούτε επιλόχεια κατάθλιψη ούτε πολλά κιλά..Συχτίρ δηλαδή.....Τα έχω πάρει!!!!!Είναι μετά να μην πέφτει η αυτοεκτίμησή σου έχοντας μπροστά σου προβαλλόμενο αυτό το μοντέλο ανθρώπου-γυναίκας;;;;Είναι σαν να πέρασε από την ζωή και να μην ένιωσε πόνο..Δάκρυ να μην κύλησε στο μάτι της......Αφού σκέφτομαι:Το Ladose πρέπει να βγήκε απ\'τα αντιγόνα της...
Την επόμενη φορά που θα μου την πει για κανά γκόμενο θα της πω:Δεν τα φτιάχνεις εσύ μαζί του να σου πω μετά αν πρέπει να έχεις borderline για να τον απορρίψεις.....

Τοσο ομορφες κουβεντες... απο ολους σας.
Αγγιγμα ψυχης, σας ευχαριστω!
Δεν εχω διαβασει πολυ Καζαντζακη αν και ο θελω... Συμφωνω πολυ με την θεση του, να κοιταμε την αβυσσο καταματα.. και να συνεχιζουμε, να ζουμε...
Αυτο που λες Ιντερ για τη φυση με εκφραζει τοσο!
Το καλοκαιρι που ειμαι κοντα στις χαλκιδικιωτικες θαλασσες αλλαζει το ειναι μου.. Ανασαινει ολοκληρο.
Η φυση ειναι ηλιαχτιδα για την καρδια.... Μου θυμισες σκεψεις παλιες κι αγαπημενες... Να σαι καλα!
Πολλα πολλα φιλια σε ολους.

Κασσι
ολα αυτα τα συναισθηματα και τις σκεψεις που κανεις για την τωρινη σου, τα συζητας ανοιχτα μαζι της?

Quote:

---

Originally posted by weird
Τοσο ομορφες κουβεντες... απο ολους σας.
Αγγιγμα ψυχης, σας ευχαριστω!
Δεν εχω διαβασει πολυ Καζαντζακη αν και ο θελω... Συμφωνω πολυ με την θεση του, να κοιταμε την αβυσσο καταματα.. και να συνεχιζουμε, να ζουμε...
Αυτο που λες Ιντερ για τη φυση με εκφραζει τοσο!
Το καλοκαιρι που ειμαι κοντα στις χαλκιδικιωτικες θαλασσες αλλαζει το ειναι μου.. Ανασαινει ολοκληρο.
Η φυση ειναι ηλιαχτιδα για την καρδια.... Μου θυμισες σκεψεις παλιες κι αγαπημενες... Να σαι καλα!
Πολλα πολλα φιλια σε ολους.

---

πισω απο τις τσιμεντενιες οικοδομες τα αμαξια τα φαναρια που ως ανθρωποι διαφοροποιηθηκαμε απο ολο το αλλο φυσικο περιβαλλον ακομα σε μια θαλασσα σε ενα βουνο εκει νιωθεις ενα με τη φυση για αυτο χαλαρωνεις γιατι εισαι εκει που ειναι το φυσικο σου περιβαλλον
καποια ζωα τρεχουν γρηγορα καποια αλλα οχι καποια ζωα ειναι θυματα καποιοι θυτες κι ομως αυτο ειναι φυση
ακομα κ τα ζωα θυματα μεχρι την τελευταια στιγμη εχουν το ενστικτο της επιβιωσης.Το χαρακτηριστικο του ανθρωπου ειναι οπως αλλα τρεχουν,πεταν κτλ αυτο εχει τη συναισθηση
δεν τρεχει οσο ενα τσιταχ δεν εχει την δυναμη του λιονταριου αλλα εχει την συναισθηση που τον διαφοροποιει
κ θα παω λιγο πιο μακρυα
οι αρκουδες τοσο δυνατα ζωα δεν αντεχουν τον χειμωνα κ ενστικτοδως πεφτουν σε χειμερια ναρκη για να επιβιωσουν
κι οταν βλεπεις τοσο καλους μηχανισμους στη φυση δεν πρεπει να αμφιβαλλει κανεις για τους δικους του μηχανισμους
δεν ειναι δικο του επιτευγμα ειναι κοινο χαρκτηριστικο σε ολα τα οντα προσπαθησα να βαλω ενα video κι ευχομαι να βγει
εκει ολοι θα σουμε οτι σεν απεχουμε απο τα ενστικτα μονο οταν απαρνιομαστε την φυση μας
http://www.youtube.com/watch?v=GK0R3lT6tzs θα παρακαλουσα να το δειτε σε ful screen

Quote:

---

Originally posted by weird
Κασσι
ολα αυτα τα συναισθηματα και τις σκεψεις που κανεις για την τωρινη σου, τα συζητας ανοιχτα μαζι της?

---

Είναι αλήθεια πως θα έπρεπε..Της έχω κάνει νύξεις........Ε τώρα αν αρχίσω να διαμαρτύρομαι φοβάμαι πως θα βγάλω πολλή κακία και θα με πιάσει το νευρικό μου.......Στυλ: Δεν ξέρεις τίποτα από borderline....αφού ποτέ δεν βίωσες ούτε κενά μοναξιάς ούτε τίποτα...Κάτι θα βρω να της πω αν πάρω καμιά ανάστροφη......

Quote:

---

Originally posted by interappted
ναι καμια φορα ακομα κ σαν ερασιτεχνης της ζωης μπορεις να πετυχεις πολλα

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
κ τι θα κανω με αυτο το \"φαινομενο \"της ζωης?
αυτο ειναι στο χερι του καθενα αν τη στειχιωσει κ απλα επιβιωνει η αν μετα απο εναν μεγαλο συναισθηματικο κυκλο κανει κ τον κυκλο της ζωης

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
μας αρεσει η οχι η ζωη-η φυση δεν σταματαει συνεχιζεται κ μεις ως μερη της αυτο ωφειλουμε να κανουμε

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
κι εγω οπως θα διαβασες πολυ συχνα το μονο που εμπιστευομαι ειναι η ιδια η φυση
το ενστικτο της μανας κ το ενστικτο της επιβιωσης
η σκεψη καμια φορα μπορει να αντιφασκει αλλα το ενστικτο ειναι εμφυτο
δεν ξερω γιατι εχω βοηθηθει τοσο σκεπτομενη τη φυση
αλλα σκεφτομαι πως ολα τα οντα ακομα κ το πιο \"κακο\"οδηγουμενα απο το ενστικτο της μητροτητας καταφερνουν να μεγαλωσουν τα μικρα τους προστατευοντας τα

απο τους κινδυνους
κ στις πιο αντιξοες συνθηκες το ενστικτο της επιβιωσης τα κανει ανθεκτικα κ παντα η φυση βρισκει τον τροπο της να συνεχισει ....ολα ειναι ενας κυκλος μια αλυσιδα κ η

προσπαθεια μου να νιωσω οτι κ εγω οπως ολοι ειμαστε μεσα σε αυτον τον κυκλο σε αυτη την αλυσιδα μπορω κ εντασσομαι κ συνεχιζω
οποτε σπαω πολυ συχνα (ισως κ αυτο απο ενστικτο)κοιταω τον ουρανο
σκεφτομαι τι ειμαστε απο κει πανω,,κατοικοι του πλανητη γη

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
ειναι το πιο δυνατο ζωο του πλανητη

---

Quote:

---

Originally posted by interappted
κι οταν βλεπεις τοσο καλους μηχανισμους στη φυση δεν πρεπει να αμφιβαλλει κανεις για τους δικους του μηχανισμους

---

Κρύβεις αλλά και πλέον φανερώνεις απίστευτη δύναμη κορίτσι μου!

Σήμερα γύρισα σπίτι καταβεβλημένη από μία ακόμα...κηδεία. Μέσα σε 14,5 μήνες χρειάστηκε να πάω σε 5 εκ των οποίων οι 3 συγγενείς α και β βαθμού.


Δεν έχω να πω τίποτα γι\' αυτό αλλά και μπροστά σε αυτά που έγραψες Ίντερ μου. Είναι όλα πέρα για πέρα αληθινά! Ήθελα να τα συγκεντρώσω όλα για να φαίνονται ακόμα πιο
δυνατά. Μπράβο κορίτσι μου!

σε ευχαριστω μιας κ δυναμωνουν κι εμενα
το μονο που βλεπω στην tv ειναι τα ντοκυμαντερ του σκαι
εκει βλεπω τα κοινα μας κ αυτο με βοηθαει παρα πολυ
σημερα ειδα χιμπατζηδες να σκοτωνουν χιμπατζηδες οπως καποιες ανθρωπινες σπεκιρες
ειδα να αλληλοσκοτωνονται για τα εδαφη..
ειδα να τρων μωρα ανθρωπων αυτων που ζουν στη φυση
κ πειστηκα ακομα περισσοτερο εκει πιο κοντα στη φυση ο θανατος του κοριτσιου απο ενα χιμπατζη που οι χωρικοι καταπατησαν το δασος που ζουσε φανηκε πιο \"φυσικος\" απο τον θανατο ενος ηρωινομανη..γιατι πισω απο την ηρωινη πχ κρυβεται οχι ενας αλλα εκατομυρια δολοφονοι ανθρωποι
ειδα ατομα να πεινανε να διψανε
ανθρωποι κι αυτοι
κ λεω οτι ο καθε θανατος γινεται τεραστιος οταν τον απομονωνεις
ενω οταν ακους πχ 10εκατομ παιδια πεθαινουν το χρονο απο την πεινα
εκει ο μαζικος θανατος γινεται απλα ενα τραγικο νουμερο
χωρις να σκεφτεσαι ενα ενα τα παιδακια τους γονεις τους
λες 10 εκ.
κ μεις τοσο εγωιστικα σκαλωνουμε στον εναν του δικου μας
κ τα συναισθηματα μας γινονται τα τραγικοτατα του πλανητη
που κανεις δε μας καταλαβαινει γιατι ο θανατος εδω ειναι ξενος
τρελλαινομουνα (κ ακομα )της εκταφης
3 χρονια σου λεει κ φυσικα κλαιγομαστε
γιατι για τους εαυτους μας ειμαστε το κεντρο της γης
γιατι περυσι στην Παλαιστινη οι ταφοι ηταν ομαδικοι καμια πολυτελεια στην υστατη κατοικια
ετσι λοιπον αυτες τις μερες που γεμιζω το μυαλο μου με τετοιες σκεψεις σκεφτομαι ποσο εγωιστικο ειναι οταν σε καταπινει το πενθος
την ιδια μερα κ ωρα κ καποιοι αλλοι κλαινε
αλλα δεν μας νοιαζει
την ιδια μερα κ ωρα
κ καποιοι αλλοι κλαινε αλλα..δεν ηταν τοσο δεμενοι οσο εμεις αλλα ...αλλα ...
αλλα...
πως ξαφνικα μεταλασσεται το ολο συναισθημα αν κοιταξεις κ πιο περα?αν περα απο τον εαυτο σου δεις κ του αλλουνου τον πονο
ειναι ιδιος
κι ο καθε ενας μας προσπαθει να βρει ενα τροπο να πιαστει να συνεχισει να επιβιωνει
ο δικος μου φαινεται οτι ειναι αυτος
το να πω οτι ανηκω σε μια φυση με γεννηση κ θανατο κ το χαρακτηριστικο του ειδους μου ειναι να μελεταει τα αλλα ειδη για να μαθει στην τελικη τον εαυτο του

δειτε λιγο κ το video κ θα δειτε οτι δεν εχω αδικο ουτε τζατζεψα τοσο

Εχω αρκετο καιρο να μπώ Ιντερ μου..
Πιστεψε, βλεπω μεγαλη εξελιξη!!! Αναρωτιεμαι, αυτη ειναι η κοπελα που ανοιξε αυτο το ποστ?
Εχεις αρχισει να κανεις τον προσωπικο σου πονο, σοφια εσωτερικη, δημιουργια, με το να γραφεις εδω τις σκεψεις σου, φιλοσοφια... Διακρινω την χαραμαδα το φως, ενα μικρο τιποτα, μια σχισμη αναιπαισθητη αλλα και παλι τα παντα!! Ενα λαμπυρισμα στην αβυσσο, που ομως αν δεις απο ψηλα, θα διακρινεις χιλιαδες, εκατομμυρια τετοια λαμπυρισματα, οσα και οι ψυχες των ανθρωπων που χαραζουν τον δρομο τους μεσα στα σκοταδια της υπαρξης...
Με γεμιζει χαρα η δυναμη σου, το οτι υπαρχεις και παλευεις... Σ Ευχαριστω!!!

Διαβαζω τις σκεψεις και σκεφτομαι:
Θεε μου... τι αναγκαστηκα να κανω στην ηλικια των 13-14?
Οταν αλλα παιδια γελουσαν.. ανεμελα, εγω αναμετριομουν με τα σκληρα δεδομενα της ζωης και του θανατου, παλευα με μια σκοτεινη θλιψη κι εγραφα:
\"Η εφηβεια ειναι η πιο δυσκολη περιοδεος στη ζωη του ανθρωπου. Ειναι η στιγμη που ξυπνοουν μεσα του τα μεγαλα ερωτηματα, που καταλαβαινει ποιες ειναι οι μεγαλες ερωτησεις, εχει την ωριμοτητα πια να αναρωτηθει. Δεν εχει ομως την εμπειρια και την σοφια που χρειαζεται για να δωσει τις απαντησεις.. Ειναι παγιδευμενος στα ερωτηματα του.. πνιγμενος στα γιατι.\"
\"Η εφηβεια σε φερνει σε επαφη με τα γιατι. Αλλα δεν εχει τελος, οπως πολλοι πιστευουν. Εχει μονο αρχη που ειναι πιο αισθητη λογω της προηγουμενης παιδικης ηλικιας.\"
Ανατριχιασα που τα θυμηθηκα. Διαβαζοντας σε...
Φιλακια πολλα και στο παιδι:)

αν σε εκανε εστω κ κατι να νιωσεις καλα τοτε ειναι χαρα μου
!εχει 2 χρονια τωρα κ πιστεψε με δεν εχει αλλαξει κατι στο συναισθημα μου
κατα καιρους σα ρομποτ προσπαθουσα να κανω οτι καναν αλλοι κ βοηθηθηκαν πχ βολτες , ταξιδια αλλα τιποτα!κενο!πριν 2-3 βδομαδες πηγα στον παιδοψυχιατρο του γιου μου του ειπα οτι μου τον ζηταει κ μου ειπε να προσπαθησω να δοσω στο μικρο οσο το δυνατον λιγοτερες διασιασης στο προβλημα του θανατου του πατερα του
εκεινη την στιγμη μου ηρθε να του πω \"τι λες ανθρωπε μου???\"ομως κρατηθηκα κ σιγα-σιγα ειπα οτι αν ειναι να κανει καλο στο γιο μου τοτε την επομενη φορα που θα μου πει οτι τοθ λειπει ο πατερας του θα του πω\"το ξερω κ σε νιωθω\"κ τπτ αλλο οπως με συμβουλεψε ο γιατρος του χωρις να αρχιζω να κλαιγομαι κι εγω μαζι του
το κανα!δυσκολο μεν ..το πρωτο βραδυ περιμενα να κοιμηθει για να ξεσπασω
το δευτερο αρχισα να συμπαθω την ιδεα της μη δραματοποιησης
μου λειπει ο αντρας μου, ποναω ναι, εχω ενα κενο τεραστιο στην ψυχη μου αλλα...πρεπει να βρω πια τις αμυνες μου!κ τις βρηκα κι αρχισα να σκεφτομαι ολα αυτα!το καθετι μπροστα μου το αναλυω με το μυαλο μου με τη φυση σα δεδομενο
το οτι ψιχαλιζει κ η ψιχαλα μπορει να σταματησει η να γινει δυνατη βροχη..
κι ετσι βγηκα μονη μου στο μονοπατι που βοηθαει εμενα
!!κι οσο περισσοτερο τα σκεφτομαι τοσο περισσοτερο βοηθιεμαι να θελω να ζησω εστω κ με τοσο πονο κ να βοηθησω κ το πιτσιρικι να κανει τον κυκλο της ζωης του οσο το λιγοτερο σημαδεμενος γινεται να ειναι απο το θανατο του πατερα του

πχ σημερα πηρε μια φωτογραφια του αντρα μου κ ειπε τι γραφει πισω?η φωτογραφια δεν γραφει τπτ κ απαντησε μονος του \'πεθαμενος μπαμπας\'
κοπηκα ανατριχιασα συναισθηματικα ηταν το ιδιο οπως τις αλλες φορες αλλα η αντιδραση διαφορετικη
του ειπα δωσε του ενα φιλακι κ ασ την στη θεση της
μετα του ειπα να παμε να δουμε μαζι τηλεοραση..
συντομα το ειχε ξεχασει
εγω οχι αλλα ειδα οτι η αντιδραση μου ηταν για πρωτη φορα υγιειης

Σημερα αν ζουσε θα γιορταζε......
τωρα...
γιορταζει ο γιος μου μιας κ λογω καυγαδων για το ονομα τον βαφτισα μετα το θανατο του αντρα μου δινοντας του το ονομα του
τωρα μου φαινεται μακαβριο που του δωσα το ονομα του
τη γιορτη του την επισκιαζει η γιορτη αυτου που μας λειπει
δεν μπορεσα να πω καν Χρονια Πολλα στο γιο μου
δεν θελω να με βλεπει σε αυτη την κατασταση
εχω κλειστει στο δωματειο μου..κ παιρνω τον μονοδρομο της φυσης
εχω κουραστει να στεκομαι
ισως ειναι καιρος γοα μια συντομη\"χειμερινη ναρκη\"κ θα περιμενω την ιδια τη φυση να με ξυπνησει οταν \"βγει\"ολοκληρωθει το επετειακο του πενθους

Χρονια πολλα στον γιο σου! Ειναι τυχερος που εχει μια μανουλα που προσπαθει τοσο πολυ...
Θα ειναι δυσκολο να πρεπει να αντεχεις να βλεπεις τον πατερα μεσα στον γιο, και τον γιο μεσα στον πατερα..
Ενα δυσκολο \"Αναμεσα\".
Κουραγιο Ιντερ μου.
Χαρηκα για το διαφορετικο της υγειους σου αντιδρασης οπως την λες..Προοδος. Αργη και σταθερη. Ετσι οπως σκαει η μυτουλα του σπορου μεσα απο το χωμα.. Αργα αλλα δυναμικα.

ετσι ειναι weird ειναι κ ιδιοι
κοιταω τα ματια γιου μου κ ειναι τα ιδια λιγο πιο σκουρα απο τα γαλανα του αντρα μου
το βλεμμα του ιδιο το σουλουπι του οι κινησεις του
καμια φορα αυτο μου δινει χαρα γιατι βλεπω ενα ζωντανο κομματι του κ το πιανω κ ειναι σαν να αγκαλιαζω ενα κομματι του
κι αλλες φορες με τρελλαινει τον βλεπω κ μου λειπει πιο πολυ
κ δεν φταιει φυσικα το μωρο αλλα εκεινες τις στιγμες αποφευγω να ειμαι διπλα του μηπως κ σπασω
σε ευχαριστω για το κουραγιο!

Χτες το βραδυ διαβαζα ενα πολυ ωραιο κεφαλαιο για την απωλεια σε ενα πολυ ξεχωριστο βιβλιο!
Σκεφτηκα εσενα Ιντερ μου αλλα και την anwnimi με την οποια η απωλεια μας εχει φερει τοσο κοντα...
Θελω να το γραψω, εδω, σ αυτη τη στηλη να το μοιραστουμε ολοι μαζι κι εχεις, εχετε το λογο μου πως θα το κανω συντομα!

περιμενουμε weird!ειμαι σε μια πολυ ασχημη θεση
στις 1 Φεβρουαριου κλεινει 2 χρονια κ ειμαι σε κριση κ συνεπεσαι η αλλαγη αγωγης κ θελω απο καπου να παρω ανασα!

Άχ Ίντερ, ο χρόνος είναι τόσο σχετική επινόηση κι όμως μας σημαδεύει τόσο πολύ: ημερομηνίες, επέτειοι, είτε για ευχάριστα είτε για δυσάρεστα...
Σίγουρα θα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα καλή μου... Όπως ήταν και πριν ένα χρόνο, την έχεις περάσει την περσινή ψυχρολουσία και θα το ξέρεις...Όμως τώρα ίσως μπορέσεις να κάνεις και μια ανασκόπηση...Να κοιτάξεις πίσω σε αυτά τα δύο χρόνια και να δεις αυτά που κατάφερες και που δεν πίστευες την 1η Φεβρουαρίου πριν από 2 χρόνια ότι θα τα πετύχαινες...Κι όμως τα πέτυχες...Και θα πετύχεις ακόμα περισσότερα...θα δεις...

anwnimi σε ευχαριστω πραγματικα
πριν 2 χρονια οντως ενιωθα οτι δεν προκειται να αντεξω
κι αυτο το ενιωθα ολο τον πρωτο χρονο
ηθελα να πεθανω κι εγω κ με κρατουσε το πιτσιρικι κ το ενστικτο της επιβιωσης το οποιο ειναι το μονο δωρο που μας προικισε η φυση(τα ενστικτα)
μπροστα στο συναισθημα:ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ηρθαν το μητρικο κ της επιβιωσης τα ενστικτα κ αντεξα
κι αφου αντεξα τοτε ναι θα αντεξω
κι αφου αντεχω να επιβιωνω
καποια στιγμη θα αρχισω να ζω αντι να επιβιωνω
ομως οσο πλησιαζει η ημερομηνια αναβιωνω το ιδιο σοκ
με τη διαφορα οτι πλεον καταλαβα οτι μπορω να ανταπεξελθω
να μη το δω εγωιστικα πια
αλλωστε εμαθα να ζω πρακτικα 2 χρονια χωρις αυτον
συνηθισα
ομως μου λειπει κ θα μου λειπει κ αυτη ειναι μια πληγη που τωρα πια ξερω να την κουβαλαω

\"ομως μου λειπει κ θα μου λειπει κ αυτη ειναι μια πληγη που τωρα πια ξερω να την κουβαλαω\"

Αυτό τα λέει όλα Ίντερ... Κι εγώ πια νιώθω περισσότερο έτσι... Δεν πίστευα ότι θα φτάσω σε σημείο που να έχω τη δύναμη να νιώσω αυτή τη κουβέντα που λες κι εσύ... Κι όμως...
Μερικές φορές με πιάνει πολύ μεγάλη αγωνία και περιέργεια για το πως θα νιώθω του χρόνου στην \"επέτειο\" ή σε 2, σε 3 χρόνια... Γιατί πρώτη φορά στη ζωή μου βίωσα τόσο αντικρουόμενα, δυνατά και ισοπεδωτικά συναισθήματα που μερικές φορές μου φαίνεται ότι αυτοί οι 15 μήνες ήταν 15 χρόνια...

weird μου πολύ θα ήθελα να διαβάσω αυτό που σε άγγιξε τόσο πολύ!
Ποιο βιβλίο είναι; Το \"Αν...\" ή άλλο;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
\"ομως μου λειπει κ θα μου λειπει κ αυτη ειναι μια πληγη που τωρα πια ξερω να την κουβαλαω\"

Αυτό τα λέει όλα Ίντερ... Κι εγώ πια νιώθω περισσότερο έτσι... Δεν πίστευα ότι θα φτάσω σε σημείο που να έχω τη δύναμη να νιώσω αυτή τη κουβέντα που λες κι εσύ... Κι όμως...
Μερικές φορές με πιάνει πολύ μεγάλη αγωνία και περιέργεια για το πως θα νιώθω του χρόνου στην \"επέτειο\" ή σε 2, σε 3 χρόνια... Γιατί πρώτη φορά στη ζωή μου βίωσα τόσο αντικρουόμενα, δυνατά και ισοπεδωτικά συναισθήματα που μερικές φορές μου φαίνεται ότι αυτοί οι 15 μήνες ήταν 15 χρόνια...

---

κι εγς καπως ετσι ειμαι
ο χρονος του πενθους απεχει απο αυτον των ημερολογιων
χανεται μεσα σου ...
τελικα το μονο που αλλαζει ειναι οτι αναγκαζεσαι να παρεις χαμπαρι οτι αυτο εγινε
κ δεν προκειται να αλλαξεις
να δεις το κενο κ την τεραστια πληγη εντονα μεχρι να καταλαβεις οτι αυτα θα σε συντροφευουν ολη σου τη ζωη
καμια μερα δεν θα ειναι οπως πριν...
αλλα ολες παρα το κενο,παρα τις ξαφνικες εκρηξεις(λες κ καποιες στιγμες οσος καιρος κ να περασε ειναι σαν να το μαθαινεις τωρα..)
κ μαθαινεις να ζεις με αυτο
γιατι εισαι αναγκασμενος να το υποστεις
κ σιγα-σιγα να προχωρησεις οσο μπορεις
κ οταν γυρνας παλι πισω στα αρχικα σταδια να λες στον εαυτο σου μεχρι να τον πεισεις οτι περασε ενα ημερολογιακο διαστημα απο τοτε κ καπως ετσι με τις πτωσειςι κ με τα κλαματα θα περασουν κι αλλα ημερολογιακα ετη
κ θα μεγαλωνεις μαζι τους
οταν πεθανε ο αντρας μου ημουν στα 29 κι ο γιος μου 3
τωρα εγω ειμαι στα 31 κι ο μικρος 5
να που μεγαλωσαμε!μαζι με το γεγονος κι εμεις

\"σου πα θα πεθανω αν σκτοτωθεις...ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ..\"

ο χρονος της καρδιας δεν εχει καμια σχεση με τον χρονο των ρολογιων γλυκες μου....
Το κειμενο που μιλα για την απωλεια ειναι 20 σελιδων, ειναι απο ενα βιβλιο που νομιζω λεγεται ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ και εχει γραφει απο δυο ειδικους πανω στον θανατο. Τι εννοω, ασχολουνται με ανθρωπους που προκειται να πεθανουν και τους βοηθανε να κανουν το περασμα....
Αυριο θα παω στο σπιτι μιας φιλης μου να το δακτυλογραφησω διοτι εγω σπιτι δεν εχω υπολογιστη προς το παρον!
Φιλακια πολλα.

περιμενω με ανυπομονισια
σημερα ειναι η ημερα
νιωθω θυμο οργη αγανακτηση....

αν μπορεσεις να πεις κ τον ακριες τιτλο του βιβλιου..
μαλλον θα μου φανει πολυ χρησιμο

Ιωάννα,
αν αισθάνεσαι ότι θα ήθελες να του πεις κάτι, σα να σε άκουγε, νιώσε ελέυθερη να το κάνεις, ίσως σε απελευθερώσει από ένα κομματι πένθους...


«Έχω διαλέξει τόπο για τον τάφο μου».
«Πού βρίσκεται;»
«Όχι μακριά από δω. Σ\' ένα λόφο, κάτω από ένα δέντρο που βρίσκεται ψηλά πάνω από μια λίμνη. Πολύ γαλήνιο μέρος. Ωραίο μέρος για στοχασμό».
«Λογαριάζεις να στοχάζεσαι εκεί;»
«Λογαριάζω να είμαι πεθαμένος εκεί».
Γελάει. Γελάω κι εγώ.
«Θα \'ρχεσαι να με βλέπεις;»
«Να σε βλέπω;»
«Να \'ρχεσαι να κουβεντιάζουμε. Κανόνισε να είναι Τρίτη. Πάντα Τρίτη έρχεσαι».
«Είμαστε άνθρωποι της Τρίτης».
«Σωστά. Άνθρωποι της Τρίτης. Θα \'ρχεσαι να κουβεντιάζουμε, λοιπόν;»
Είχε εξασθενήσει πάρα πολύ μέσα σε λίγο χρόνο.
«Κοίταζε με», μου λέει.
«Σε κοιτάζω».
«Θα έρχεσαι στον τάφο μου; Να μου λες τα προβλήματα σου;»
«Τα προβλήματα μου;»
«Ναι».
«Και θα μου δίνεις λύσεις;»
«Θα σου δίνω ό,τι μπορώ. Αυτό δεν κάνω πάντα;»
Α, να μιλάω...»
Κλείνει τα μάτια και χαμογελάει.
«Έχω διαλέξει τόπο για τον τάφο μου».
«Πού βρίσκεται;»
«Όχι μακριά από δω. Σ\' ένα λόφο, κάτω από ένα δέντρο που βρίσκεται ψηλά πάνω από μια λίμνη. Πολύ γαλήνιο μέρος. Ωραίο μέρος για στοχασμό».
«Λογαριάζεις να στοχάζεσαι εκεί;»
«Λογαριάζω να είμαι πεθαμένος εκεί».
Γελάει. Γελάω κι εγώ.
«Θα \'ρχεσαι να με βλέπεις;»
«Να σε βλέπω;»
«Να \'ρχεσαι να κουβεντιάζουμε. Κανόνισε να είναι Τρίτη. Πάντα Τρίτη έρχεσαι».
«Είμαστε άνθρωποι της Τρίτης».
«Σωστά. Άνθρωποι της Τρίτης. Θα \'ρχεσαι να κουβεντιάζουμε, λοιπόν;»
Είχε εξασθενήσει πάρα πολύ μέσα σε λίγο χρόνο.
«Κοίταζε με», μου λέει.
«Σε κοιτάζω».
«Θα έρχεσαι στον τάφο μου; Να μου λες τα προβλήματα σου;»
«Τα προβλήματα μου;»
«Ναι».
«Και θα μου δίνεις λύσεις;»
«Θα σου δίνω ό,τι μπορώ. Αυτό δεν κάνω πάντα;»
Να σου πω τι θα κάνουμε. Όταν πεθάνω, θα μιλάς εσύ. Κι εγώ θ\' ακούω».

....

«Από τη στιγμή που μπορούμε ν\' αγαπάμε ο ένας τον άλλο, και να θυμόμαστε το αίσθημα της αγάπης που μας έδενε, μπορούμε να πεθάνουμε χωρίς να φύγουμε πραγματικά. Όλη η αγάπη που έδωσες και πήρες, εξακολουθεί να υπάρχει. Συνεχίζεις να ζεις - στις καρδιές των ανθρώπων που άγγιξες και γαλούχησες όσο ήσουνα στη ζωή».
Η φωνή του ήταν βραχνή, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να σταματήσει για λίγο να μιλάει. Έβαλα πάλι το φυτό στο περβάζι και πήγα να κλείσω το κασετόφωνο. Η τελευταία φράση του Μόρρι πριν το κλείσω, ήταν:
«Ο θάνατος δίνει τέλος σε μια ζωή, όχι σε μια σχέση».

Από το \"Το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής - Κάθε Τρίτη με το Μόρρι\"

Πράγματα χιλιοειπωμένα αλλά τόσο αγνά και αληθινά. Προσπαθώ να τα κάνω πιστεύω μου κι εγώ, όσο δύσκολο κι αν είναι...