Originally Posted by
Ορέστης
Πωπω σοφοι, γιατροι, πωπω καθηγηταδες!
Πλακωσαν να μας σωσουνε απο τις κουτουραδες!
Μα μεταξυ τους μπηκανε αμεσως σε μπελαδες
Ποιος ειναι πιο καλος να γιανει κουζουλαδες
Με το δικο του γιατρικο που κανει και παπαδες!
Και οι αρρωστοι στεκοντουσαν ορθιοι να τους κοιτανε
Αυτοι απο μας ειν πιο τρελοι! Αρχισαν να ρωτανε
Και διχως αλλη προτροπη ή ομιλια να πουνε
Απο το ασυλο αρχισαν ευθυς να ξεγλιστρουνε
Ωσπου στο τελος ξεμειναν γιατροι, σοφοι μοναχοι
Χωρις αρρωστους να χουνε να διωξουν τα αγχη
Και τωρα τι θα κανουμε, τι θα απογενουμε;
Τι νοημα εχει η ζωη χωρις να σοφεργουμε;
Σε ποιον να δωκουν συμβουλη; Και ποιον να συνετισουν;
Για το δικο του το καλο βαθια να τον κοιμησουν;
Διαλεξεις και συνεδρια, στον τοιχο τα πτυχια
Να πανε στραφι ολα αυτα, δεν ειναι αμαρτια;
Και η ρομπα η ολολευκη η χιολιοποθημενη;
Να μεινει εκει αφορετη και κατασκονισμενη;
Ελπιδα ωρε συναδελφοι, θαρρω βρηκα τη λυση!
Κανεις την επιστημη μας να μη μας τη στερησει
Και αν οι τρελοι αποφασισαν να εξαφανιστουνε
Εμεις αναμεταξυ μας θα γιατροπορευτουμε!
Εμπρος εκεινο το κουτι φερτε για κληρωτιδα
Και ριξτε χαπια εγχρωμα για κληρους σα γαριδα
Οποιου κιτρινο λαχεται νοσηλευτης θα γιενει
Οποιου το ασπρο το χοντρο, καθηγητης με γενι!
Το κοκκινο το λαμπερο θα βγαζει αυθεντια
Και οποιος τραβει τα υπολοιπα βανει ζουρλομανδυα!
Ετσι γιατροι συνεχισαν στο εργο το δικο τους
Και οι τρελοι ελευθεροι βρηκαν το ονειρο τους