βγες στο δροο εξω και κανε βολτες
Printable View
βγες στο δροο εξω και κανε βολτες
Καταλαβαίνω τον πόνο σου, ο γιατρός σου θα σε βοηθησει και η αγωγή σου. Κατα τ'αλλα δεν εισαι σε θεση να "βοηθηθεις" απο εμας απλα επαναλαμβανεις το ιδιο πραγμα που σε βασανιζει. Αλλα εμεις δυστυχως δεν νομιζω οτι μπορουμε να κανουμε κατι. Εδώ και τόσα μηνυματα εισαι χαμενος λες το ιδιο και οτι υποφερεις. Ε βγες κανε μια βολτα καλα σου ειπε.Quote:
Originally Posted by txopit
Πήγα για ένα περπάτημα μόνος μου γενικά αποφεύγω τον κόσμο γτ νμζ ότι ξέρουν για εμένα και γτ δεν ξέρω τι να πω,αυτό με κάνει να απομονωνομαι όλο και περισσότερο, νμζ ότι ξέρουν ότι είμαι ότι χειρότερο υπάρχει σε αυτή την κοινωνία
O κόσμος έχει καί τά δικά του προβλήματα.... οπότε μήν νομίζεις ότι όλοι σέ κοιτάζουν και όλοι σκέφτονται κάτι για σένα...
Καλά έκανες και βγήκες για περπάτημα τουλάχιστον.. κάνει κάλο ναι νιώθεις ωραία μετά..
και εγω τα ιδια αν και ειμαι 24 δεν θελω να σκευτωμαι οτι και εγω θα παω 26 και παραπανω ετσι
πειτε κανεις τπτ αν ειναι κανεις μεσα για την κουβεντα
που εχει καλα παιδια βρε παιδια να παμε να ανταμωσουμε χαχα. που ομως να μην ειναι κομπλεξικα πρωτημο απαλα και ωραια
σιγουνας η ζωη και με ενα μπερδεμενο μυαλο, και θεοουμε ολλα να τα γκρεμησουμε
Τι φάρμακα παίρνεις;;Quote:
Originally Posted by txopit
Έπαιρνα διάφορα μέχρι τώρα, .Εχω λίγες μέρες που ξεκίνησα το λεπονεξ. Πάιρνω 250 τη μέρα μαζί με σολιαν 100. Σήμερα έχω γενέθλια, γίνομαι 27. Χθες είχα βγει με τους δικούς μου έξω. Δεν μπορούσα ούτε να σταθώ. Ένιωθα σαν φυτό, μου έκλειναν τα μάτια, δεν μπορούσα να μιλήσω κλπ. Μέχρι που τους είπα και φύγαμε, Το λεπονεξ έχω που το ξεκίνησα περίπου 2 βδομάδες. Δεν έχω δει κάποια διαφορά ακόμα, Χθες ήταν βασανιστήριο αυτό που πέρασα.
Χρόνια πολλά! Χρόνια καλά!
παντος παιδια εγω ειμαι που επιφυλακτικος με τα ψυχοφαρμακα και γενικα με την ιατρικη επιστημη πανω στην ψυχικη υγεια... βεβεια δεν ενοω οτι δεν εχει προχωρησει πολυ... ουτε πως δεν εχει βοηθησει σε πολες περιπτωσεις... αλλα οπως και να το κανουμε ειναι κατι εντελως αορατο με μονα δεδομενα τα αποτελεσματα αυτης (π.χ. συμπτωματα)... και πολες φορες εχω δει και εγω πολυ κοσμο που οταν μπαινει σε προγραμμα αγογων απο την μια βλεπει να βοηθαει σε ενα αλλα απο την αλλη χαλαει δεκα... δλδ πολες φορες και εγω αλλα και δικα μου ατομα.. εχουν δει οτι με τα πιο πολα φαρκαμα ισοροπουν λιγο στο θεμα τους αλλα π,.χ. μια συχνη παρεμνεργεια ειναι οτι ειναι ασν σε λιθαργο... οποτε καλα ειναι πρωτα να βλεπεςι αρκετα εναν ψυχολογο αν κρτατας τουλαχιστον και να συζητιεταια αρκετα αν και πως χρειαζεται να πας σε γιατρο... φυσικα δεν πρεπει να χανεται καμια εμπιστοσυνη προς τον γιατρο γιατι αυτο ειναι το χειρωτερο
κσαναλεω δεν θελω να πω οτι δεν αξιζει η ψυχιατρικη και η ψυχολογια ισα ισα χαρης σαυτην εχουν βοηθηθει ποσος κοσμος αναλογα με τον βαθμο που εξεωλισεται καθε τοσο πλεον... απλα με παραξενευει οτι καμια φορα θα εις πολα ατομα μετα απο καποιες αφωγες να ειναι πολυ νταουν... που ειναι λογικο μεν και δεν σημενει οτι δεν παρακολουθειται και το νταουν ατομο... απλα ειναι σωστο συνεχος να σκευτωμαστε και να προχωραμε
χρονια πολλα και σε σενα φιλε μου... ππιστευω πως καλα ειναι να μπεις σε μια απλη καλη ρωτα στην ζωη σου και στοις καταστασεις σου... κοιτωντας ευθεια και προσαθησε να κοιτας και τον εαυτο σου οσο μπορεις...
Σήμερα έχω τα γενέθλια μου, από παιδί...κανείς δεν με θυμήθηκε ως συνήθως, όχι πως περίμενα να χτυπάει το τηλέφωνο μου συνεχώς αλλά ούτε και να μην μου εύχεται κανείς. Να ένα δείγμα, ότι η κοινωνία με θεωρεί νεκρό. Νιώθω σαν ένα απόβλητο που πρέπει να πεταχθεί άμεσα, σαν ένας ιός που πρέπει να εξοντωθεί ώστε να μείνει το υγιές κομμάτι του οργανισμού - κοινωνίας. Το μυαλό μου παραμένει σε ένα κενό, τα συναισθήματα μου παγωμένα, Δεν νιώθω τπτ απλά. Αυτό που σκέφτομαι συνέχεια είναι ότι θα πεθάνω, αργά η γρήγορα, ή θα μείνω τελείως φυτό. Όταν είμαι με κόσμο νιώθω εναν κόμπο στο λαίμό, δεν μπορώ να μιλήσω και αν πω κάτι θα είναι τελείως ξέγκαρδο. Σκέφτομαι ότι από τότε που ξεκίνησα τα χάπια ή ζωή μου έχει καταστραφεί. Πήγα σε γιατρούς προκείμενοου να βρω τον εαυτό μου και όχι για να τον χάσω τελείως. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω. Βλέπω ένα πλάσμα άδειο κενό με ένα βλέμμα απλανές, του τρελού. Νμζ ότι όλοι το ξέρουν. Δεν μπορώ να νιώσω αγάπη χαρά, ζωντάνια. Δεν μπορώ να εκφραστώ, να γελάσω, να κλάψω να νιώσω. Είναι σαν να μην βλέπω όπως λέω χαρακτηριστικά στους γιατρούς που με παρακολουθούν. Σαν να έχει κολλήσει ο εγκέφαλός μου. Θέλω να σας πω μία σκέψη μου. Εχω δεχθεί τρομερή βία στη ζωή μου από παιδί, σωματική, ψυχολογική , σεξουαλική. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν βρήκα τη δύναμη το σθένος να αντιδράσω όταν δεχόμουν τη βία. Έμεινα παθητικός αποδέκτης της.
Λυπάμαι για αυτά που έχεις περάσει txopit. Όμως αφού λες ότι είχες προβλήματα κοινωνικότητας κτλ πριν την αγωγή, γιατί ρίχνεις όλο το φταίξιμο στην αγωγή; Πρόσεξε, δεν λέω να ρίξεις το φταίξιμο στον εαυτό σου ή ότι η αγωγή δεν επηρεάζει, αλλά εννοώ ότι δεν μπορείς να περιμένεις λύση μόνο από ρύθμιση αγωγής ή διακοπή της ή από τους γιατρούς. Ίσως ψυχοθεραπεία που να το πιάνατε ένα θέμα τη φορά, π.χ. θέλω να γίνω πιο κοινωνικός και να αλλάξουμε τον τρόπο που σχετίζομαι με τους άλλους, να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση ή τώρα να δουλέψουμε στο θέμα της ενσυναίσθησης ή τώρα να δούμε πως θα βοηθηθώ στο θέμα της συγκέντρωσής μου να σε βοηθούσε κάπως;
Μία προσπάθεια να κάνεις αλλαγές στην καθημερινότητά σου; Αν κάθεσαι μέσα στο σπίτι να αρχίσεις λίγο περπάτημα ή κάποιες εξόδους ή κολύμπι ή κάτι άλλο; Οι αλλαγές στην ψυχολογία έρχονται σταδιακά βήμα βήμα μερικές φορές. Άμα επικεντρωθείς σε μικρά πράγματα αντί να αναλύεις την μεγαλύτερη εικόνα και να σου φαίνονται όλα βουνό, ίσως σε βοηθήσει κάπως.
Δεν ξέρω, ιδέες ρίχνω. Εύχομαι να βρεις σύντομα την άκρη σου και να σε ακούσουμε πιο χαρούμενο και αισιόδοξο σύντομα!
Νιώθω ότι είναι το τελευταίο μου βράδυ, φεύγει η ψυχή μου
Δεν είναι το τελευταίο σου βράδυ βρε, έπεσες, θα ξανασηκωθείς! Πως περνάς τη μέρα σου συνήθως, θέλεις να μας πεις;
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου συμβαίνει, νμζ ότι θα μείνω τελείως φυτό. Το μόνο που βιώνω είναι ένα κενό στο μυαλό μου. Είναι σαν να μην βλέπω τον κόσμο, σαν να μην βιώνω καταστάσεις. Μιλάω και δεν με αναγνωρίζω δεν αναγνωρίζω τη φωνή μου. Σηκώνομαι το πρωί και πίνω έναν καφέ. Δεν έχω όρεξη να φάω τπτ, Μετά αν δεν μου πουν οι γονείς μου να κάνουμε κάτι, συνήθως μένω μόνος μου και βυθίζομαι στις σκέψεις μου. Καπνίζω αρκετά αλλά προσπαθώ να το ελέγχω. Σήμερα σηκώθηκα και μετά από παρότρυνση του πατέρα μου, πήγαμε για ένα περπάτημα. Με το ζόρι μπόρεσα και πήγα, περπατάω και δεν νιώθω το σώμα μου, νιώθω ότι ο εγκέφαλός μου έχει νεκρώσει. Δεν λέω καλημέρα σε κανέναν γτ δεν μου βγαίνει να μιλήσω όταν δω κάποιον, ακόμα και αν αυτός είναι συγγενής,. Γενικά είναι σαν να μην ξέρω πως να σταθώ έξω σε κόσμο. Συνήθως μέσα στη μέρα θα χαζέψω κανένα άρθρο στον pc, θα διαβάσω κάτι στο φορουμ και αυτά. Πραγματικά αυτό που βιώνω είναι σαν ένας πρόωρος θάνατος. Κάτι που δεν εύχομαι να περάσει κανείς στη ζωή του, ότι κακό και να έχει κάνει. Είναι σαν το εγώ σου, ο εαυτός σου, να έχει αποσυνδεθεί από το σώμα σου. Επίσης νιώθω μια αδυναμία. Δεν πάιρνω πρωτοβουλία για κάτι. Όλο αυτό με φοβίζει πολύ. Φοβάμαι ότι θα χαθώ τελείως από αυτόν τον κόσμο. Είναι πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο. Δεν ξέρω τι να πιστέψω πλεόν. Πηγαίνω σε γιατρούς πάνω από μία τριετία και η κατάσταση αντί να φτιάχνει, επιδεινώνεται. Έχω αλλάξει πολλές φορές φαρμακευτική αγωγή. Τελευταία ξεκίνησα να παίρνω το λεπονεξ. Ανέχομαι τις παρενέργειες που μου κάνει γτ οι γιατροί μου λένε ότι όταν φτάσουμε στην απαιτούμενη δόση θα δω αποτελέσματα. Φίλους δεν έχω. Έχω ένα αίσθημα κενού, που δεν με αφήνει να συναναστραφώ με κόσμο. Επίσης έχω την εντύπωση ότι αυτό που βιώνω φαίνεται και στον έξω κόσμο, και ότι όλοι με καταλαβαίνουν. Θέλω να ρωτήσω, αν κανείς άλλος εδώ μέσα βιώνει ή έχει βιώσει ανάλογες εμπειρίες. Τι είναι αυτό και αν περνάει με κάποιον τρόπο. Κάνω κάτι λάθος, μπορώ να κάνω κάτι που δεν κάνω. Είναι σαν ο εγκέφαλός μου να έχει νεκρώσει.
Οι γιατροί τι πλάνο σου έχουν δώσει; Θεωρείς ότι μία ψυχοθεραπεία δεν θα βοηθούσε, έστω να έχεις έναν άνθρωπο να μιλάς; Μοιράζεσαι με τους δικούς σου αυτά που γράφεις εδώ σε εμάς;
Πάντως εγώ βλέπω πολύ συγκροτημένα κείμενα, έστω κι αν σου παίρνει περισσότερο χρόνο και σκέψη να τα γράψεις σε σχέση με παλιότερα, δεν μπορεί να είσαι τόσο πολύ χάλια όσο λες από άποψη συγκέντρωσης βρε 'συ. Μήπως αυτομαστιγώνεσαι και υπεραναλύεις συνεχώς; Δεν υποτιμώ τις δυσκολίες που περνάς, κάθε άλλο. Απλά προσπαθώ να δω και κάποια θετικά ή μία βάση να κρατηθείς και να χτίσεις πάνω σε αυτή μέσα σε όλο αυτό. Κάτι που ίσως εσύ δεν βλέπεις.
Οι γιατροί μου λένε ότι περιμένουν να δράσει το λεπονεξ, Ψυχοθεραπεία έκανα παλαιότερα, τώρα στη φάση που είμαι δεν ξέρω αν θα βοηθούσε, στους δικούς μου τα λέω κάθε μέρα. Συγκροτημένα γράφω εδώ γτ προσπαθώ να βρω μια λύση,
Αν έκανες τά αντίθετα από αυτά που κανείς τώρα;
Αν για παράδειγμα όλη μέρα κάθεσαι Στον καναπέ ξεκίνα σιγά σιγά νά βγαίνεις πρός τά έξω. Βόλτες κλπ.Quote:
Originally Posted by txopit
Σε λίγες μέρες ξεκινάνε γενικά πολλά προγράμματα χόμπι δραστηριότητες. Μπορείς νά ψάξεις λίγο καί νά γραφτείς κάπου. Χορός γυμναστική κάτι ομαδικό κλπ.
Σιγά σιγά ναν αποκτήσεις κάποιες καλές συνήθειες που Θα σε βοηθάνε στο θέμα διάθεσης
Δεν αντέχω άλλοοοο, δεν γίνεται να είμαι έτσιι, σας παρακαλώ βοήθεια, ικετεύω, δεν θελώωω
Εμείς πώς μπορούμε νά βοηθήσουμε; γιατί παραπάνω έχουν γραφτεί πολλά άλλα δεν λες κάτι άλλο μετά ούτε παίρνεις απόφαση να κάνεις κάτι.
Ο γιατρός σού τί σού έχει πει;να περιμένεις; ενώ τού λες ότι είσαι έτσι σου λεεί περιμενε;;Quote:
Originally Posted by txopit
Ο γιατρός μου είπε να κάνω υπομονή μέχρι να δράσει το λεπονεξ, τον ρώτησα αν μπορώ να κάνω κάτι που δεν το κάνω και μου απάντησε αρνητικά. το χάπι το ξεκίνησα νοσηλευόμενος σε πολυ μικρή δόση 25 μγ. Τώρα από εχθές παίρνω 300 μαζί με 100 σολιαν. Δεν έχω καταλάβει κάποια ουσιαστική διαφορά. Πόσο να περιμένω ακόμα, πόση υπομονή να κάνω, Θα με βοηθούσε αν μου λέγατε για το χάπι πληροφορίες, οι αν υπάρχουν άλλοι που ήταν έτσι και το ξεπέρασαν, Ν
Υπάρχουν κάποια παιδιά που παίρνουν λεπονέξ και μπαίνουν στο φόρουμ σποραδικά, αλλά δεν ξέρω αν θα δουν το θέμα σου αφού ο τίτλος είναι άλλος και δεν συχνάζουν στην κατηγορία "Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα" . Επίσης αν κάνεις μία αναζήτηση με τον όρο "λεπονέξ" ίσως κάτι να βρεις.
Θέλω να γίνω καλά κουράστηκα, να βαδίζω στα χαμένα
θέλω να ζήσω και γω να ερωτευθώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ, να πάρω ανάσα
Κααλησπέρα φίλε txopit..από χάπια δε γνωρίζω..γνωρίζω όμως ατομο που και αυτός με χρηση αντικαταθλιπτικών περιγράφει οτι δεν εχει συναισθήματα...ουτε ευχαριστα ...ουτε δυσαρεστα.
Αρχικά προσπάθησε να μένεις ψυχραιμος....και εννοειται ν αακολουθεις τις συμβουλες του γιατρου σου (ωστόσο μια δευτερη ΙΑΤΡΙΚΗ γνωμη δεν εβλαψε ποτε κανενα).Επίσης δοκίμασε να κανεις καποια πραγματα με το ζορι.Θα βγεις αυριο για περπατημα ..βαλε στοχο να πεις καλημερα σε 2 ανθρωπους...κανε το με το ζορι...καθε μερα θα το κανεις.Μικρα απλα πραγματακια.
Μη σκεφτεσαι και αναλυεις τι βλεπει ο κοσμος σε εσενα και τι σκεφτεται για σενα...κανεις δεν σκεφτεται τπτ.Επισης δεν καταλαβαινω το κολλμ ασου με τις σεξουαλικες προτιμησεις.Τι βασανιζεις βρε καλό μου τον εαυτό σου.Το τι ονειρα βλεπεις αγνοησε τα..συμβαινουν αυτα σε ολους και αντρες και γυναικες...σιγα μη κρινουμε απο τα ονειρα μας τι ειμαστε και ποιοι ειμαστε.Αλλα αντε και ησουν γκευ..ε και???
Παρτο ολο απο τηναρχη...ενα βημα καθε μερα...σιγα σιγα...με το ζορι .Πολλοι που αντιμετωπιζουμε θεματα αγχουσ,πανικου περασαμε φασεις που αναγκαστηκαμε να κανουμε πραγματα με το ζορι προκειμενου να μενουμε λειτουργικοι.
έχω ένα αίσθημα κενού μέσα μου. Είναι σαν να μην είμαι ο εαυτός μου. Πήγα για περπάτημα, δεν ξέρω νιώθω άδειος τελείως. δεν μου βγαίνει να μιλήσω με κόσμο.
Μπορεί να μην είσαι ο εαυτός σου...είτε γιατι τα φαρμακα σε εχουν επηρεάσει...είτε γιατι η ψυχολογια σου είναι στα πατωματα.Κι εγώ οταν βαραγα κρισεις πανικου για μηνες καθημερινά και η μιση μου μέρα ηταν μια κριση πανικου δεν ημουν ο εαυτός μου.Ο εαυτός μου θα σκεφτόταν λογικά και δε θα νομιζε ολη την ωρα οτι είμαι άρρωστη...ο εαυτός μου δε θα επαιρνε σβαρνα τους γιατρούς από φοβίες οτι κάτι έχω.Δυστυχώς όμως το κάνω...γιατι καποιες φορες οι φοβιες μας ξεπερνουν τη λογική μας.Και φανταζομαι δεν ειμαι μονο εγω εδω μέσα...ολοι τα ζορια μας τραβαμε αλλιως δε θα τα λεγαμε απο εδω μεσα.
Έτσι κι εσύ ...περνας τα ζόρια σου.Για να το ξεπερασεις ολο αυτό θα πρέπει να φροντίζεις να μένεις λειτουργικός (για αυτό παλευουμε πολλοί).ξεκίνα λοιπον και κανε πραγματακια με το ζορι.Καθε μέρα και από κάτι.Σε λίγο θα παψει να είναι με το ζόρι.
Για περπατημα πηγαινεις μονος σου?Που πηγαίνεις?Γυρω απο το σπιτι σου?
Ναι μόνος μου πηγαίνω συνήθως ή με τη μητέρα μου, μια διαδρομή κοντά στο σπίτι μου. Νμζ ότι οι γιατροί δεν με καταλαβαίνουν,βδιαφορετικ� � θα με βοηθούσαν.
φοβάμαι τόσο πολύ, είναι σαν να κοιμάται ο εγκέφαλός μου, είμαι μόνος μου σε όλο αυτό, φοβάμαι ότι θα τρελαθώ τελείως.Δεν νιώθω τπτ παρά μόνο μια κούραση.Ανεβαίνω τα σκαλιά του σπιτιού μου και κουράζομαι. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, πως να εξηγήσω αυτό που μου συμβαίνει. Είναι σαν οι λειτουργίες του εγκεφάλου μου να έχουν επηρεαστεί. Οι γνωστικές μου λειτουργίες επίσης. Έχω μείνει κολλημένος στη μητέρα μου. Αν δεν είχα αυτή ούτε στο γιατρό δεν θα πήγαινα.
Μια χαρα σε καταλαβαίνουμε πιστεψε με...το θεμα ειναι να πας ενα βημα παρακατω.Εκει επικεντρωσου.Δεν πειραζει που εχεις μεινει κολλημενος στη μητερα σου...σε αυτες τις φασεις ολοι κολλαμε στην οικογενεια μας συνηθως γιατι χρειαζομαστε βοηθεια.Λοικο.Θα συνέλθεις και θα ξεκολλήσεις και από τη μανα σου και θα ερωτευτείς και όλα.Αφου το θέλεις και τοσο πολύ επικεντρωσου στο πως θα βγεις από ολο αυτο.Σταματα να ασχολησε με το πως νιώθεις ή το πως δε νιωθεις.Με το να σκεφτεσαι ολη την ωρα αυτο το πραγμα δε σε βοηθαει και δεν εχει και νοημα.Παρακατω προχωρα.Βγηκες σημερα?Μιλησες με καποιον?Εχεις σκεφτει να παρεις αν κατοικιδιο?
Υπαρχει η δυνατοτητα να πατε μια βολτα καπου πιο μακρυα?Μια βολτα στην παραλια πχ.Κατσε εκει και κοιτα τη θαλασσα...πετα πετρουλες ...παρε αναπνοες.Αυτο αρκει.
Με το φαγητο πως τα πας?Τρως?
Πήγα μια βόλτα κοντά στο σπίτι μου. Δεν ξέρω αντικρίζω κόσμο και δεν μου βγαίνει να χαιρετήσω πόσο μάλλον να ανοίξω μια κουβέντα, κόσμο που ξέρω από παιδί όχι κανέναν άγνωστο, ειμαι σαν ζωντανός νεκρός και νμζ ότι όλοι το ξέρουν για μένα, υποφέρω, φαγητό προσπαθώ να τρώω κανονικά. Δεν ξέρω κάθε μέρα νμζ ότι είναι η τελευταία μου. Αφού τα βράδια κοιμάμαι με την μητέρα μου για να μην φύγω μόνος μου.
https://www.youtube.com/watch?v=3TWuCGW8EhE
Δες το...
Καμια ταινια βλεπεις?Πιο παλια ...πιο μικρος ειχες καποιο χομπι?
Συμφωνώ με νικολινα,
Παρακολουθώ τά βίντεο του κυρίου όπως καί άλλων καί είναι πολύ βοηθητικά.
Ο συγκεκριμένος έχει πολύ ωραίος λόγο καιρό κάθε φορά στα βίντεο του ξεδιαλυνεται τό τοπίο, για πολλά θέματα, όσα προσεγγίσει
ποιο μικρός δεν ήμουν έτσι, δεν φοβόμουν ότι πεθαινω, δεν νμζ ότι με σχοίάζει ο κόσμος, είχα ενέργεια, έπαιζα μπάσκετ, πήγαινα για τρέξιμο, με τη σχολή μου τα πήγαινα καλά, διάβαζα και συγκεντρωνόμουν κλπ
Ίσως είναι από τα τελευταία ποστ που κάνω. Δεν ξέρω τι άλλο να πω για να γίνω κατανοητός. Κανείς δεν θα μπορέσει να με καταλάβει ποτέ,
Μπορεί μόλις να έδωσες μια ιδέα για μερική λύση στο πρόβλημα.
Έκατσες καί θυμήθηκες τί έκανες τελευταία φορά που ήσουν καλά. Όταν ήσουν μικρός ποιές ασχολίες σέ έκαναν χαρούμενο.
Δοκίμασε νά κάνεις κάτι που έκανες μικρός λοιπόν ναι σέ ευχαριστούσε.Δεν γίνεται νά βοηθήσουμε κάπως αλλιώς. Ρωτάς συνέχεια για τό φάρμακο που παίρνεις. εγώ έχω ψάξει στο ίντερνετ και βλέπω ότι είναι πολύ αποτελεσματικό αλλά θέλει χρόνο. Κάνε λοιπόν υπομονή. Εκτός όμως από φάρμακα χρειάζεσαι καί ψυχοθεραπεία και όχι απλά νά σού δίνει τά φάρμακα καί τέλος.Quote:
Originally Posted by txopit