Τάδε θα μπορούσες να πεις εν συντομία τι σας έφερε ως εδώ;Quote:
Originally Posted by Tade
Printable View
Τάδε θα μπορούσες να πεις εν συντομία τι σας έφερε ως εδώ;Quote:
Originally Posted by Tade
Εμένα πάντως η ψυχολόγος όσο αφορά τι πρέπει να κάνω δεν μου έδωσε κατεύθυνση.Απλά με τη συζήτηση και το ψάξιμο καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό που φαίνεται να είναι η αιτία των καυγάδων στην πραγματικότητα είναι η αφορμή.Η αιτία είναι η έλλειψη επικοινωνίας και κυρίως από την μεριά του άνδρα μου η προσπάθεια να σκεπάζουμε σαν την γάτα αυτά που συμβαίνουν στην σχέση μας.Σήμερα πάλι έγινε ένα περιστατικό και νιωθω χάλια γιατί ουσιαστικά πάλι ήρθαμε σε ρήξη.Αυτός για άλλη μια φορά κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.Μήπως τελικά θα πρέπει να φύγω από αυτήν την προβληματική κατάσταση;Και να μην το κουράζω με την ψυχολόγο;Quote:
Originally Posted by Tade
Λίνα καλησπέρα. Βλέπω γενικά στο θέμα εδώ, όχι μόνο στο δικό σου αλλά και στου τάδε και του Μπλάκραμπιτ, ότι γενικά εχετε και οι τρεις μια παρόμοια κατάσταση. Θέλω να πω είστε ακόμα νέοι ανθρωποι και παρόλα αυτά αναλωνεστε σε σχέσεις οι οποίες σας κάνουν κακό. Έτσι κρίνω εγώ από αυτά που λέτε τουλαχιστον.Quote:
Originally Posted by Lina94
Το είπα και στο θεματοθετη και το λέω και σε εσένα. Αν κρίνω από το νικνειμ σου έχεις γεννηθεί το 94? Είσαι δηλαδή ούτε είκοσι οχτώ χρονών. Είσαι νέα κοπέλα και μάλιστα πολύ νεότερη από το θεματοθετη που είναι σαράντα. Δεν είναι κρίμα για σένα να αναλωνεσαι σε μια κακή σχέση? Σε μια σχέση που δεν έχει επικοινωνία? Που χρειάζεται βοήθεια ψυχολόγου? Που το μόνο που κάνετε είναι να προσποιειστε ότι δεν υπάρχουν προβλήματα? Που ίσως μένετε εκεί μόνο για τα παιδιά σας? Τουλάχιστον ο θεματοθετης αυτό λέει, αν δεν ισχύει για εσένα, διόρθωσε με.
Επιμένω στο ζήτημα της ηλικίας σου διότι είσαι ακόμα πολύ νέα. Στο θεματοθετη έλεγαν καποιοι αλλοι εδώ που να ξαναφτιαξεις τη ζωή σου, δε γίνεται στα σαράντα και τα λοιπά. Εγώ διαφωνώ και με αυτό, αλλά τέλος πάντων, εσύ είσαι και αρκετά μικρότερη του. Δεν είναι χαζό να χάνετε χρόνο σε λάθος σχέσεις, να γερνατε και ίσως να αποκτάτε προβλήματα, ενώ μπορείτε να είστε καλύτερα με κάποιον άλλο άνθρωπο.
Επίσης, νομίζω σε άλλο θρεντ σου γράφεις ότι έχεις παιδί. Η περίμενες παιδί, κάτι τέτοιο. Αυτή η κατάσταση που ζείτε μήπως επηρεάζει ψυχολογικά το παιδί σου? Μήπως το κάνει να ζει σε ένταση? Μήπως του δημιουργηθούν προβλήματα? Και μη μου πεις ότι μπροστά στο παιδί δεν δείχνουμε τίποτα από αυτά, γιατί πιστεύω ότι το παιδί καταλαβαίνει αρκετά πράγματα.
Τέλος, λες για τη ψυχολόγο. Εγώ είμαι υπέρ του να πηγαίνει κάποιος σε ψυχολόγο για το αν έχει οποιοδήποτε θέμα. Όμως, στην περίπτωση σας νομίζω ότι είναι αργά. Ο ψυχολόγος θεωρώ ότι βοηθάει ένα ζευγάρι όταν έχει τα πρώτα προβλήματα. Τον πρωτο καιρό δηλαδή. Πολύ φοβάμαι ότι όταν έχετε φτάσει σε σημείο να μην μιλάτε, όπως εσύ και ο σύζυγός σου, η όταν τέσσερα χρόνια δεν έχει επικοινωνθα, όπως ο θεματοθετης, δυστυχώς δεν μπορει να βοηθήσει κάποιος ψυχολόγος. Θα είναι χάσιμο χρόνου δηλαδή. Ακόμα, από ότι βλέπω, τόσο εσύ, όσο και ο θεματοθετης, είστε με ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν κανένα πρόβλημα στο γάμο. Επομένως, νομίζω αυτό δεν θα αλλάξει. Ίσως θα βοηθούσε περισσότερο να πάρετε διαζύγιο μια μετά να πάτε σε κάποιον ψυχολόγο.
Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι δεν σου κάνω κήρυγμα. Αν και δεν έχω παντρευτει ποτέ, έχω υπάρξει σε τέτοιου είδους σχέση, κατά τη διάρκεια της οποίας, έδινα διαρκώς χρόνο, αλλά τελικά ήταν λάθος αυτό. Πραγματικα, νομίζω ότι και εσύ και ο θεματοθετης και ο τάδε έχετε ευκαιρίες ακόμα να φτιάξετε τη ζωή σας. Για ποιο λόγο αδικείτε τους εαυτούς σας, μένοντας σε τέτοιες αρρωστημένες καταστάσεις?
Έτσι είναι είμαι 27 και το παιδί μου είναι 8 μηνών..Εγώ έχω ανοίξει ένα θέμα παλαιότερα εδώ και είχα αναφέρει το πρόβλημα μου και αυτό που είπα είναι ότι ο άντρας μου κάνει ότι δεν βλέπει προβλήματα γιατί σκέφτεται ότι δεν θα είναι με το παιδί σε καθημερινή βάση.Είμαι βέβαιη δεν τον ενδιαφέρει για εμένα.Ο δικός μου ενδοιασμός είναι τι γίνεται μετά το διαζύγιο σε τη κατάσταση θα βρεθεί το πιδοQuote:
Originally Posted by Yugi m
Quote:
Originally Posted by Lina94
Λίνα καλησπέρα
Τελικά πήρες την απόφαση να χωρίσεις ?
Η σκέψη να φυγεται μακριά από τα πεθερικά σου τελικά τι έγινε ?
Δεν θέλει να φυγεται ο άντρας σου?
Καλησπέρα Μαριλου.Quote:
Originally Posted by Marilou
Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αλλά το σκέφτομαι πολύ σοβαρά με την ψυχολόγο και τη συζήτηση καταλήξαμε στο ότι δεν είναι το θέμα μας το σπίτι αλλά πολύ περισσότερα που όσο και να απομακρυνθώ δεν ξέρω αν δεν θα πάρουμε μαζί μας και τα προβλήματα.
ΚαλημέραQuote:
Originally Posted by Lina94
Άρα υπήρχαν και άλλα θέματα που βγήκαν κατά την διάρκεια της θεραπείας σου ?
Γιατί απ' όσο θυμάμαι η πηγή των καυγάδων σας ηταν οι σχέσεις και οι παρεμβολές από τους δικούς του...
Όπως θυμάμαι που μας είχες πει ότι είχατε φύγει ένα τριήμερο και είσασταν τελείως διαφορετικά μακρυά από το σπίτι σας .
Αλήθεια το θέμα της επιλοχειας συζητήθηκε καθόλου?
Τέθηκε τέτοιο θέμα από την γιατρό σου ?
Έχει μεγάλη σημασία σε όλο αυτό ,νομίζω το είχαμε αναφέρει κιόλας για το πώς είσαι εσύ πλέον μετά την γέννηση του παιδιού σας .
Εγώ της το ανέφερα αυτό για την επιλόχειο για τους πρώτους δυο μήνες που ήμουν όπως ήμουν με το μωρό είχαμε και όλους αυτούς τους καυγάδες για αποκορύφωμα..Αυτή τη στιγμή πάντως είμαι καλά μιλάω τα βγάζω από μέσα μου νιώθω ότι κάποιος μου παίρνει όλο αυτό το βάρος..Παρόλο αυτά στον άντρα μου δεν έχω μιλήσει για την ψυχολογοQuote:
Originally Posted by Marilou
Γιατί δεν έχεις μιλήσει ?Quote:
Originally Posted by Lina94
Είναι αντίθετος με όλο αυτό το σκεπτικό?
Μήπως αν του μιλούσες και του έλεγες όλα αυτά να ήταν καλύτερα και για εσένα ,να μην νοιωθεις ενοχικά επειδή του κρύβεις κάτι τέτοιο..
Ίσως ανοιχτεί και ένα παράθυρο να πάτε κάπου μαζί .
Όταν τα γεγονότα τα βλέπει ένα τρίτο μάτι ,το οποίο όμως έχει πραγματική άποψη και από τους δύο ,είναι τελείως διαφορετικά και ίσως αυτό τον βοηθήσει να καταλάβει και τα δικά του λάθη .
Ίσως θα ήταν καλύτερα να κάνεις όποια προσπάθεια νομίζεις ότι υπάρχει ,είτε όσο αφορά την αλλαγή του σπιτιού ή ακόμα και ένα σύμβουλο γάμου ,αρκεί όταν πάρεις την τελική σου απόφαση ,οποία είναι αυτή ,ακόμα και ο χωρισμός να είσαι σίγουρη τουλάχιστον για τον ευατο σου ότι έκανες το σωστό ,χωρίς να αφήσεις την παραμικρή αμφιβολία για κάτι που δεν προσπάθησες .
Εσύ να είσαι καλά και κατ επέκταση και το παιδί το οποίο θα είναι τις περισσότερες ώρες μαζί σου ...
καλημερα.Quote:
Originally Posted by Lina94
μιλας για διαζυγιο, ενω ο ανδρας σου δεν ξερει καν οτι πας σε ψυχολογο.
αν κανει οτι δεν βλεπει τα προβληματα, δεν τον διευκολυνεις να τα "δει".
γιατι δεν του λες την αληθεια ωστε να συνειδητοποιησει ποσο σοβαρα ειναι τα πραγματα για σενα, οτι εισαι αποφασισμενη να βρεις λυση και ποσο δυσκολευεσαι; μπορει ετσι να αποφασισει να ασχοληθει να το λυσετε.
Μαριλου ο άντρας μου είναι εντελως αρνητικός είτε για ψυχολογο είτε σύμβουλο γάμου..Μέχρι πριν 2 ημέρες στο σπίτι επικρατούσε ηρεμία γιατί όπως μου είπε η ψυχολόγος εγώ πηγαίνω σε αυτήν μιλάω φεύγουν από μέσα μου και προσπαθώ να κρατάω σε ηρεμία τόσο το σπιτι και το μωρό όσο και εμένα την ίδια..Ωστόσο φτάνει ο καιρός για την βάπτιση της μικρής και έχω πάλι φουρτούνα μέσα μου αρχικά ακομη δεν καταλήξαμε για το όνομα τσακωνόμαστε ακόμη..ακούω συνεχώς από το στόμα του είθισται να μένει το ζευγάρι στο σπίτι του άντρα είθισται να μένουν ο κόσμος στην Ελλάδα με τους συγγενείς κοντά και είθισται το πρώτο παιδί να παίρνει το όνομα από την πλευρά του άντρα..κουράστηκα..και επίσης ούτε δέχεται δυο ονόματα ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ δεχθώ να μείνουμε εκεί και να μην αλλάξουμε σπίτι τότε θα δεχθεί να βάλω και δεύτερο όνομα στο παιδί..Αυτό που μου είπε η ψυχολόγος είναι πως παντού παραμερίζω τον εαυτό μου να μην μάθουν οι γονείς μου για την κατάσταση με τον άντρα μου για να μην στενοχωρηθούν,να μην συζητάω άλλο το θέμα μου για το σπίτι με τον άντρα μου για να μην μαλώνουμε να μην είναι στη μέση και το παιδί μην μας ακούν οι δικοι του..εγώ θεωρώ πως δεν σκέφτεται σίγουρα πως αισθάνομαι εγώ αν τον ενδιέφερε δεν θα έκανε ότι δεν καταλαβαίνει τα πρόβληματα θα προσπαθούσε να βρούμε μια λύση στη μέση για να είμαι και εγώ καλά απλά τώρα γίνεται το δικό του όποτε όλα καλά αυτός καλά,οι γονείς του καλά,το μωρό καλά όποτε ότι δεν μας πειράζει δεν το πειράζουμε.Επίσης δεν ξέρω αν έχει γίνει κάποια κουβέντα μεταξύ αυτού και των γονιών του πάντως η μάνα του πήρε στην μικρή ένα φορεμα να της το φέρει δώρο και μου λέει αυτό είναι για να της το βάλεις το Πάσχα που θα γιορτάζει όποτε από ότι κατάλαβα αποφασίστηκε το όνομα χωρίς να ερωτηθώ.Quote:
Originally Posted by Marilou
Ωραίο όνομα είναι το Πασχαλία.Quote:
Originally Posted by Lina94
Πραγματικά που ζει ο άντρας σου ?Quote:
Originally Posted by Lina94
Ή καλύτερα πως γαλουχήθηκε έτσι αυτός ο άνθρωπος ?
Νομίζω πως δεν απογαλακτιστικε ποτέ με όλα αυτά που λες ...
Και κάτι που δεν σου είπε η ψυχολόγος σου ,εσυ πως αντέχεις ειλικρινά όλο αυτόν τον συναισθηματικό εκβιασμό?
Δεν είναι το θέμα ότι κανείς πίσω στα δικά σου θέλω ,είναι ο τρόπος που γίνεται όλο αυτό και μάλιστα ο χειρότερος ..
Εκβιαστικά και πάντα πατώντας πάνω σε ένα παιδί...
Τώρα για την πεθερά σου νομίζω έχεις καταλάβει και εσύ πως δεν χρειάζεται να γίνει κάποια συγκεκριμένη κουβέντα ,μάλλον το θεωρούσε δεδομένο από την πρώτη στιγμή ότι θα δωθεί το συγκεκριμένο όνομα και μάλιστα αποφασίζει και τι θα βάλει το παιδί ...
Ειλικρινά δεν ξέρω πως σκέφτεσαι πλέον γιατί η κατάσταση έχει ξεφύγει αλλά ένα είναι σίγουρο ..
Ότι όλη αυτή η ιστορία θα σε αρρωστήσει στην κυριολεξία ...
Δεν γίνεται μόνο ο ένας να πολεμάει σε μια σχέση και ο άλλος να είναι γιατί απλώς περνάνε τα κέφια του εκβιαστικά ..
Σε ποιον αιώνα ζει ?
Παίζονται και άλλα θέματα πλέον τα οποία νομίζω δεν υπήρχαν σε τόσο μεγάλο βαθμό από τις τελευταίες φορές που είχαμε γράψει στο θέμα σου ..
Εκεί ίσως φαινόταν κάποια παράθυρα συνεννοήσεις αν φεύγατε από εκεί αλλά τώρα πλέον αυτό νομίζω δεν υπάρχει ...
Κορίτσι μου κοίτα να ηρεμείς με όποιο τρόπο βρίσκεις αλλά μην κάνεις πολλές υποχωρήσεις γιατί εδώ βρίσκεσαι μπροστά σε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν εκτιμά την παραμικρή παραχώρηση σου ούτε καν για το καλό του παιδιού σας και την ηρεμία σας ..
Το αχάριστος θα είναι πολύ λίγο σε ότι και αν πω Λίνα και στην τελική τι ερωτικό να βγει απέναντι σε έναν άντρα που ακόμα κρέμεται από τα τέτοια των δικό του ..
Σορυ κιόλας αλλά όταν βλέπω άντρες που θέλουν να έχουν οικογένειες και παιδιά και αφήνουν να έχουν τον πρώτο λόγο η μανα τους πραγματικά αμφιβάλω για πολλά πλέον ..
Δες τον ευατο σου κορίτσι μου και την ηρεμία σου και κυρίως το παιδί σου και αν θέλει ο πατέρας του μπορεί να το βλέπει και να το χαίρετε όποτε θέλει ακόμα και ξεχωριστά να είστε ...
Και όταν θέλει γυναίκα ας πάει στην μάνα του ..
Πραγματικά ήθελα να ήξερα αυτές οι μάνες παίρνουν ηθική ικανοποίηση όταν βλέπουν πως μεγάλωσαν τέτοιους γιους ?
Γιατί σίγουρα σε όλο αυτό δεν φταίει μόνο εκείνος αλλά πλέον στην ηλικία που είναι τον βαραίνει αποκλειστικά η όλη ευθύνη και είναι καιρός να ξεκινήσει να σκέφτεται πως θα πρέπει μέσα σε όλα να επομιζεται και τις ευθύνες που θα έρθουν από αυτό τον εκβιαστο τρόποι που διάλεξε να κρατήσει μια οικογένεια ...
Δεν ξέρω μπορεί να είναι σκληρά όλα αυτα ,αλλά τέτοιοι άντρες δεν μπορούν να κρατήσουν οικογένειες από μόνοι τους ...
Λίνα καλησπέρα. Δυστυχώς από τα ποστ σου βλέπω τι δεν υπάρχει γυρισμος. Και δυστυχώς βλέπω ότι είναι αυτό που είπα παραπάνω: πολύ αργά. Μου λες ότι ο σύζυγος σου αποφασίζει ερήμην σου για πολλά πράγματα. Όπως το όνομα του παιδιού, το που θα μείνετε και πολλά άλλα. Η ψυχολόγος ίσως λειτουργούσε όταν ακόμα ηταν αρχή, για να σε βοηθήσει να βάλεις κάποια όρια τα οποία κακώς δεν είχες βάλει. Τώρα είναι αργά. Προσωπικά, βλέπω ότι ο άντρας σου έχει βολευτει σε αυτήν την κατάσταση και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου τι λές, τι κάνεις, πως νιώθεις και πολλά άλλα. Νοιάζεται να περάσει εκείνος καλά. Επίσης, εκεί που μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι είναι ότι δέχεται να συζητήσει ένα ΔΕΥΤΕΡΟ όνομα στο παιδί, αν και μόνο αν δεχτείς να μείνετε στο σπίτι του. Συγγνώμη βρε καλή μου, αλλά αυτό στα δικά μου μάτια είναι συναισθηματικός εκβιασμός. Διαφωνείς σε αυτό? Πως ανεχεσαι κάτι τέτοιο? Τι πάει να πει. Βλέπω ότι η φάση εκεί είναι αποφασισωμεν και διατασσωμεν. Τι πραγαματ είναι αυτά? Η μάνα του αποφασίζει το όνομα? Και από ότι βλέπω δεν το αποφασιζει μονη της, προφανώς το συζητάει μαζί του και αποφασίζουν.Quote:
Originally Posted by Lina94
Επίσης, τι μπαρούφες ειναι αυτές που σου λέει ότι είθισται στην Ελλάδα να μένει το ζευγάρι στο σπίτι του άντρα και να επιλέγει ο άντρας το όνομα του πρώτου παιδιού. Τουλάχιστον στα μέρη από τα οποία κατάγομαι εγώ, δεν ισχύει τίποτα τέτοιο. Το ζευγάρι μενει συνηθως στο σπιτι της νύφης και το πρώτο όνομα το επιλέγει ο άντρας μόνο αν είναι αγόρι το παιδί. Αν είναι κορίτσι, πάει στη γυναίκα. Που τα έχει δει όλα αυτά? Αλλά οκ, έστω ότι είθισται να γίνονται όλα αυτά. Τι πάει να πει. Θα ζήσουμε όλη μα στη ζωή με το είθισται και με το τι κάνουν οι άλλοι? Έλεος. Πήγαινε πες του τα αυτά και αν σου πει τίποτα, δείξε του το ποστ μου η στείλε μου πμ να του πω από πού κατάγομαι.
Και στην Ελλάδα είθισται να γίνονται τροχαία με ταρυματισμους. Να φανταστώ ο άντρας σου βγαίνει και πάει γυρεύοντας να τρακάρει επειδή έτσι είθισται?? Έλεος κάπου πες του. Δεν τα λέω για σένα, αλλά για αυτόν.
Τώρα, αν μου λες κιόλας ότι δεν του έχεις πει ότι πας σε ψυχολόγο, σόρρυ αλλά όντως πρέπει να σκεφτείς σοβαρά ένα διαζύγιο δυστυχώς. Αν συνεχίσεις έτσι, μάλλον θα καταλήγεις να δίνεις τα λεφτά σου στην ψυχολόγο για να χαλαρωνεις λίγο και να μην πηγαίνεις κόντρα στον σύζυγό σου που δεν συζητάει τίποτα μα τίποτα. Λυπάμαι που στο λέω, αλλά νομίζω ότι ο άντρας σου είναι κάπως παλαιάς κοπής, με την έννοια ότι αποφασίζει μόνος του για ο,τι θέλει και δεν συζητάει με τη σύζυγό του, ακόμα και θέματα που την αφορούν όπως το όνομα ενός παιδιού που έχουν κάνει μαζί.
Αν εσύ νομίζεις ότι μπορείς να αντέξεις να ακολουθείς αυτό το μοτίβο, τότε κομπλέ. Απλά δεν είναι σίγουρο πόσο θα αντέξεις. Όταν πηγαίνει κάποιος σε ψυχολόγο, το κάνει για να βελτιώσει την όλη συμπεριφορά του και να δει μια αλλαγή προς το καλύτερο. Τώρα αν εσύ πας μόνο και μόνο για να τα λες σε κάποιον και μετά να επιστρέφεις στο φαύλο κύκλο του σπιτιού σου με το σύζυγό που δεν συζητάει τίποτα και τις μαμάδες, γιαγιάδες, θείες του, κάντο. Απλά πιστεύω ότι δυστυχώς δεν γίνεται να μπουν όρια και κάποια στιγμή όταν ανακατευτούν σε κάτι πολύ χοντρό, θα σου βγουν όλα τα νεύρα. Και στο τέλος θα βγεις εσύ η Κάκια, σε αυτήν την περίπτωση.
Οπότε η δική μου συμβουλη είναι σκέψου προσεκτικά το διαζύγιο. Δυστυχώς. Μπορείτε να πάτε σε κάποιον ψυχολόγο για το παιδί. Δεν είναι δα ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο παιδί διαζευγμένων γονιών. Και επειδή είσαι νέα κοπέλα, δεν νομίζεις ότι είναι κρίμα να χαραμιζεσαι σε τέτοια κατάσταση? Ενώ μπορείς να βρεις έναν άνθρωπο να φτιάξεις τη ζωή σου?
Καλησπερα Λινα. Λυπαμαι για τις ασχημες στιγμες οπου ζεις, αλλα βρε κοπελα μου ,θα στα πω ως ανδρας και με μια ματια οσο μπορω εξω , κι αντικειμενικα.
Αληθεια, δεν γνωριζεις οτι στην Ελλαδα εθηστε να παιρνει το ονομα απο την οικογενεια του ανδρος το πρωτο παιδι σας? Μην κοιτας που μερικοι ανδρες δεν εχουμε τετοια θεματα, ειμαστε ομως εξερεση, ο κανωνας ειναι ο αλλος!!
Μετα, κατηγορεις και σωστα εχεις παραπωνα απο τον ανδρα σου για την λαθος συμπεριφορα του, ομως για μπες στη θεση του!! για να μπουνε στη θεση του οσες -οσι γραφουν μηνυματα και με ανεση τον κατηγορουν.Οταν εσυ ειχες την επιλόχειο ,οπου θα νευριαζες και θα ξεσπαγες χωρις λογο, για σκεφτητε λιγο τι περασε ο ανθρωπος τοτες!! και πως αντεχε!
Τα οικονομικα προβληματα οπου ζει ολη η χωρα αυτην την εποχη και οπου λογικα αυτος ο ανδρας θα πρεπει να δουλευει και να γυρησει τον κοσμο αναπωδα ωστε να καταφερει να βρει εισωδημα για 3 ατομα το εχετε σκεφτει ποσο αγχος και στρες του φερνει αυτο το πραγμα??
Το οτι πας κριφα στην ψυχολογο νομιζεις οτι ειναι σωστο, ειναι ηηθικο? θα ηθελες να στο εκαναν εσενα? η το να σκεφτοταν ο ανδρας σου χωρησμους κι να σε παρατησει? θα το θελες?
Συγνωμη οπου μπορει να ακουγομαι σκληρος,αλλα ηθελα να σε κανω να σκεφτεις αλλιως και στα ακρα. Νομιζω οτι ισως θα πρεπει να σκεφτεις πως θα σωθει ο γαμος και οχι πως θα λυθει ο γαμος, νομιζω οτι πρεπει να υπαρξεις λιγο τρυφερη προς αυτον οπως εισουν οταν γνωριστηκατε! Πρεπει να κανεις το πρωτο βημα εσυ, δεν ειναι ντροπη ουτε δειχνει αδυναμια, απεναντιας θα εισαι η πιο δυνατη αν το κανεις!
Αν είναι δυνατόν στην εποχή μας να τίθενται ακόμα τέτοια ζητήματα. Είναι αναχρονιστικά. Είσαι νέα κοπέλα, αν δεν πιστεύεις σε αυτές τις παλιακές πεποιθήσεις, πρέπει να απεγκλωβιστείς κάποια στιγμή.
Λίνα την άποψή μου στην έχω πει και στο δικό σου θέμα, επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα στον θεματοθέτη πιο πάνω.
Έχεις περιγράψει μία κατάσταση όπου ο άντρας σου έχει άσχετο τρόπο ζωής και σκεπτικό από το δικό σου, δεν συμβαδίζετε πουθενά, δεν μπαίνει καν σε προσπάθεια να καταλάβει, (αλλά και να έμπαινε τι να κάνει; Να αλλάξει προσωπικότητα και κοσμοθεωρία δηλαδή;) κι εσύ μάλλον το ίδιο για αυτόν, αυτά για κάποιο λόγο δεν τα βλέπατε ενώ είσασταν σε πολυετή σχέση, ήρθε το παιδί και έφτασε ο κόμπος στο χτένι και τώρα τι; Είτε τσακωμοί είτε παγωμάρα και μηδέν επικοινωνία, εσύ να κλαις κρυφά και να αισθάνεσαι αδικημένη κι αυτός να εξοργίζεται και να αισθάνεται αδικημένος από τη μεριά του. Γιατί κι αυτός έτσι αισθάνεται, να είσαι σίγουρη. Να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα δε γίνεται, τι να κάνουμε...Τον χρόνο σας χάνετε όσο δεν το λήγετε και περισσότερο κακό θα κάνει και στο παιδί αυτή η κατάσταση και ένα διαζύγιο αν έρθει πιο αργά.Quote:
Θα σου πω μία άποψη κι ας ακουστεί αιρετική: Παλιότερα λέγανε μη χωρίζεις αν δεν υπάρχει χοντρό πρόβλημα τύπου βίας, εθισμών και τα τοιαύτα, σου λέγανε είναι ο άλλος νοικοκύρης, η άλλη καλή κοπέλα, τι θα πει ο κόσμος και ξέρω 'γω τι. Τώρα έρχεται ο άλλος και λέει θέλω να χωρίσω γιατί ξενέρωσα, δεν επικοινωνώ, δεν μπορώ να λειτουργήσω ερωτικά, είναι ένας γάμος νεκρός εδώ και χρόνια και του λένε λίγο πολύ τα ίδια με το γάντι, ξανασκέψου το, πήγαινε κοιτάξου, κάνε ράνε, δηλαδή αν δεν λειτουργεί ένας γάμος και έχει κάτι χρόνια που δεν λειτουργεί, κάτσε χάσε άλλα τόσα χρόνια και ψάξε το μπας και λειτουργήσει και ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι. Αν ήταν να λειτουργούσε, θα λειτουργούσε.
Δεν πιστεύω καθόλου ότι όσοι πάνε στον ψυχολόγο είναι μόνο άνθρωποι με σοβαρά θέματα ή ότι είναι κακό να ζητήσεις μία βοήθεια για κάτι που σε μπερδεύει. Μπορεί αν αισθάνεσαι πραγματική ανάγκη να πας και να συζητήσεις και για κάτι απλό. Αλλά θεωρώ χάσιμο χρόνου ένας άνθρωπος συγκροτημένος που ξέρει τι αισθάνεται, τι θέλει και τι δεν θέλει, που δεν έχει εκφράσει τέτοια ανάγκη να αποπροσανατολίζεται σε συζητήσεις και αμπελοφιλοσοφίες και να του βάζουμε αμφιβολία με αποτέλεσμα να τελματώνει ακόμα περισσότερο και να καθυστερεί αποφάσεις. Έχει γίνει της μόδας σε κάτι κύκλους σε κάποιες Δυτικές χώρες να μην αποφασίζει από μόνος για τον εαυτό του κανείς, να συμβουλεύεται τον life coatch του. Δηλαδή κανείς μας δεν ξέρει τον εαυτό του και δεν έχει την σιγουριά και την ευθύνη του εαυτού του, πρέπει να πάρει επιβεβαίωση από ψυχολόγο για το πως σκέφτεται κι αισθάνεται και πως ζει την πραγματικότητά του;
Στόχος σου αν θες τη γνώμη μου, πρέπει να είναι βήμα βήμα ένα όσο το δυνατόν πιο γρήγορο και ανώδυνο διαζύγιο και για εσάς και για τα παιδιά. Τα γύρω γύρω και το κοντό και το μακρύ του καθενός άστο στην απέξω.
Απλά η γνώμη μου.
Καλημέρα
Κανένας χρόνος δεν πάει χαμενος ουτε για μια γυναίκα ούτε για έναν άντρα που κάνει έστω και τις τελευταίες προσπάθειες για να βρει κάτι από αυτό που τον έκανε να πάρει την απόφαση μαζί του να κάνουν ένα παιδί.
Τον αγώνα και την στεναχώρια δεν την μειωνει κανένας όταν αφορά τέτοια θέματα ....
Ίσα ίσα όταν έρθει η τελειωτική ρίξη θα είναι πολύ πιο καλά!
Οτι έκανε τα αδύνατα δυνατά μήπως σωθεί κάτι και έτσι θα είναι και πιο καλά ψυχολογικά εκείνος αλλά και απέναντι στο παιδί του ...
Αυτό θα το λέω πάντοτε όταν βλέπω ανθρώπους που δεν μπορούν να αναλογιστούν τι εστί για ένα άνθρωπο να χαλάσει το σπίτι του και να βάλει και σε αυτή την διαδικασία τα παιδιά του που κυρίως πλέον για αυτά πασχίζει και όχι για εκείνων ...
Εφόσον το κάνει ,είναι απόλυτα κατανοητό και κυρίως σεβαστό από τους υπόλοιπους ..
Καθαρά προσωπική μου γνώμη !
Ως συνήθως διαφωνούμε, αλλά δεν πειράζει...
Φυσικά δεν πειράζει βρε Σόνια για αυτό είμαστε εδώ για να ακούγονται και οι δύο απόψεις !!!!Quote:
Originally Posted by Sonia
Καλησπέρα Λίνα,Quote:
Originally Posted by Lina94
εν συντομία, πάντα ήμουν ένας άνθρωπος διαλλακτικός και ήρεμος. Την γυναίκα μου την ερωτεύτηκα και τα πρώτα χρόνια ειδικά δεν έβλεπα μπροστά μου. Η γυναίκα μου από την άλλη(τώρα που τα βλέπω ψύχραιμα) ποτέ δεν έδειξε αντίστοιχο ενθουσιασμό όσο κτητικότητα και καταπίεση(δεν θα ήθελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες).
Όσο τα χρόνια περνούσαν η ερωτική επιθυμία μειωνόταν αλλά θεωρούσα ότι είναι φυσιολογικό λόγω της συνήθειας. Από την εγκυμοσύνη και μετά όμως τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο σαν άνθρωποι(ερωτικά το απόλυτο 0) σε σημείο που πριν αρκετούς μήνες δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου. Μετά από κάποια συζήτηση είπαμε να θέσουμε τα προβλήματά μας ή να το διαλύσουμε. Η αλήθεια είναι ότι μετά από εκείνη την συζήτηση η συνύπαρξη στο σπίτι βελτιώθηκε με την έννοια ότι οι εντάσεις περιορίστηκαν και η συμβίωση ήταν σαφώς καλύτερη αλλά σε καμιά περίπτωση δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Από τότε και μετά θεωρήθηκε από πλευράς της ότι αφού δεν πλακωνόμαστε είμαστε καλά. Εγώ έθεσα το θέμα του ψυχολόγου και ότι έχει σταματήσει να υπάρχει έλξη. Ο ψυχολόγος προσπαθεί να με βοηθήσει να δω τι θα με έκανε σαν άτομο να ανέβω ψυχολογικά και στη συνέχεια να πάρω οποιαδήποτε απόφαση.
Θα σου συνιστούσα πάντως να ενημερώσεις τον σύζυγο ότι πας σε ψυχολόγο και για το πως νοιώθεις γιατί θα χάσεις το δίκιο σου αν ξαφνικά πεις απλά τέλος!
Αν έχει υπάρξει τόσο μεγάλη τριβή στο ζευγάρι που σταματάς να βλέπεις ερωτικά τον σύντροφό σου και δεν υπάρχει ούτε επικοινωνία, τι πρόκειται να αλλάξει; Στην περίπτωση της Λίνας, έστω μετακομίζουν και δίνουν στο παιδί ένα τρίτο όνομα, πως θα αλλάξει την απογοήτευση που έχει επέλθει μετά από τόση τριβή; Εν μια νυκτί θα αλλάξει μυαλά ο άντρας της; Ή θα πάψει η πεθερά να βάζει φιτιλιές; Αν ο άντρας της είχε μια δυναμική στάση για την οικογένεια που δημιουργεί ο ίδιος ίσως έδινα πιθανότητες.
Συγγνώμη ρε συ tade. Στο σπίτι μου μένεις? Μήπως είσαι εγώ σε κάποιο παράλληλο σύμπαν?Quote:
Originally Posted by Tade
Έτσι είμαστε και εμείς από την στιγμή που δεν θίγω φλέγοντα θέματα και δεν μαλώνουμε θεωρεί ότι όλα έχουν λυθεί.Για την ψυχολογο του είχα πει ότι ήθελα να πάω και μου είπε ότι ο ψυχολόγος κάνει απλά θεωρίες.Quote:
Originally Posted by Tade
Χαχαχα μπααα. Μα και εγώ δεν έχω ξαναγράψει σε φόρουμ, ούτε έχω ξαναμοιραστεί το θέμα μου. Αν δεν ταυτιζόμουν τόσο πολύ δε θα έγραφα ούτε εδώ.Quote:
Originally Posted by blackrabbit
Μα και στην περίπτωση μου, αν κάποιος μας έβλεπε μέσα στο σπίτι θα έλεγε "πλάκα μας κάνεις". Δεν υπάρχουν ούτε εντάσεις, ούτε φωνές και για τα καθημερινά επικοινωνούμε κανονικά(όπως δυο καλοί φίλοι). Όταν ρωτάς εν τέλει, τι μας διαχωρίζει από απλούς συγκάτοικους, τι μας κάνει ζευγάρι, δεν υπάρχει απάντηση.Quote:
Originally Posted by Lina94
Κατά τη γνώμη του είναι περιττός ο ψυχολόγος. Εφόσον εσένα σε κάνει να νοιώθεις ότι κάνεις μια προσπάθεια να σώσεις ότι σώζεται νομίζω ότι θα έπρεπε να ξέρει ότι πηγαίνεις. Ίσως ταρακουνηθεί ή μπορεί να καταλάβει και να αποδεχτεί πιο εύκολα ότι δεν πάει πουθενά η σχέση σας όπως είναι.
Του το είπα..αλλά εννοείται δεν του άρεσε και μάλλον τα πράγματα μοιάζουν να είναι μονόδρομος..το θέμα είναι ότι πλέον θα είμαι μόνη με ένα παιδί αν χωρίσω θα μένω στο σπίτι των γονιών μου γιατί πλέον δεν εργάζομαι..και σίγουρα όπως και να έχει δεν νομίζω ότι θα είναι τόσο εύκολο να ξαναγίνω μητέρα που μετά το μωρό θα το ήθελα ξανά σε 3-4 χρόνια..Quote:
Originally Posted by Tade
Λίνα ότι κι αν κάνεις πρόσεξε μην κάνεις το λάθος να κάνεις τα ίδια με αυτά που κατηγορείς σε αυτόν. Π.χ. μεγάλη εξάρτηση από τους δικούς σου γονείς μετά. Λογικό αν τελικά χωρίσεις να σε βοηθήσουν μέχρι να βρεις τα πατήματά σου, αλλά στην κατάστασή σου δεν νομίζω ότι το δεύτερο παιδί θα ήταν ο πρώτος προβληματισμός μου...
Εύχομαι ότι κι αν γίνει να σου πάνε όλα καλά...
Όχι δεν το έχω σκοπό.Ελπίζω ότι θα καταφέρω να εργαστώ άμεσα και να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω ένα σπίτι να μείνω μαζί με την κόρη μου.Quote:
Originally Posted by Sonia
Εύχομαι ότι κι αν γίνει να σου πάνε όλα καλά. Αυτή κατάσταση αβεβαιότητας πρέπει να είναι τρομερά κουραστική για εσένα. Όταν πάρεις μία απόφαση και μείνεις σε αυτή, θα σου φύγει ένα βάρος όσο δύσκολα κι αν είναι στην αρχή...
Καλησπέρα σε όλους!
Lina94 και blackrabbit έγινε καμία αλλαγή στις σχέσεις σας;
Εγώ μια από τα ίδια, κάναμε άλλη μια φορά την ίδια κουβέντα αλλά χωρίς κανένα συμπέρασμα.
Αλλά ακόμα δεν έχω βρει το θάρρος να πάρω πιο δραστικές αποφάσεις!
Υπομονή, ζωή είναι, θα περάσει.Quote:
Originally Posted by Tade
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για άντρες που έχουν προβλήματα στον γάμο τους έπεσα τυχαία σε αυτήν την ανάρτηση. Δυστυχώς οι ομοιότητες με τον blackrabbit τρομακτικές.37 ετών με δύο παιδιά 7 και 9 ετών και ίδια αποξένωση με την σύζυγο και πλήρη απώλεια ερωτικής διάθεσης. Θα θελα να μάθω πως προχώρησε ο γάμος σου φίλε μου και να συζητησούμε προσωπικά με μηνύματα αν θες.
Δε γράφεις και εσύ την ιστορία σου;;; Με προσωπικά μηνύματα είναι δύσκολο, και εγώ αυτό ήθελα στην αρχή.Quote:
Originally Posted by Sakis1984
Ο γάμος μας ήρθε πολύ σύντομα και αυτό ίσως ήταν το μεγαλύτερο λάθος. Γνωριστήκαμε αφού είχα έναν δύσκολο χωρισμό( απλά σχέση) και η σύζυγός μου ήταν η σανίδα σωτηρίας για μένα.Αφησε τα πάντα και με ακολούθησε σε άλλη πόλη και εκεί συζησαμε αμέσως. Δεν πίστευα ότι μια γυναίκα θα έκανε τέτοια θυσία για μένα. Οι διαφορές στον τρόπο σκέψης και στην καθημερινότητα ήταν εμφανείς εξαρχης αλλά ένιωθα κάπως δέσμιος της απόφασής της να με ακολουθήσει.Ουσιαστικα νιώθω ότι δεν την ερωτεύτηκα ποτέ ,δεν ήρθε φυσικά δηλαδή αλλά τα συναισθήματα ήρθαν αργότερα. Αυτή με ερωτεύτηκε,το έβλεπα ,το ένιωθα και μου το δήλωσε.Εγω δεν ένιωθα ανάλογα.Εβλεπα όμως έναν άνθρωπο που με βάζει στο σωστό δρόμο αν και ήμουν ήδη ένας στρωμένος άνθρωπος(δουλειά,ήθος,χαρα� �τήρας).Βέβαια ένιωθα ότι θα ήταν η τέλεια μητέρα και δεν έπεσα έξω. Κάναμε το πρώτο μας παιδί πολύ σύντομα,έξι μήνες αφού συζησαμε και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Το παιδί δεν ήρθε τυχαια,το θέλαμε αλλά βιαστηκαμε.Δεν γνωριστήκαμε πραγματικά,τα συναισθήματα από τη μεριά μου δεν ήταν ποτέ έντονα και μετά ο γάμος...Ξεκινούν τα προβλήματα για καθημερινά πράγματα,ανούσια αλλά το μωράκι μας έφερε τέτοια ευτυχία που τα προβλήματα τα κρύβαμε κάτω από το χαλί. Μετά από λίγους μήνες ήρθε και το δεύτερο παιδί μας.Εδω τα πράγματα ήταν διαφορετικά.Πολλα προβλήματα υγείας το μωράκι μας( ευτυχώς ξεπεράστηκαν ) αλλά αντί να ενωθουμε απέναντι στο πρόβλημα ,αντιθέτως όλα στην καθημερινότητα μας έγιναν χειρότερα.
7 χρόνια τώρα διαφωνούμε καθημερινά, με διαστήματα ηρεμίας που ουσιαστικά δεν μιλάει ο ένας στον αλλον. Η απόσταση έχει γίνει τεράστια για μένα πλέον διχως γυρισμό.
Δεν νιώθω ερωτική έλξη ενώ τόσο καιρό παρά τα προβλήματα που είχαμε πάντα με ενθουσίαζε ερωτικά μιας και είναι εντυπωσιακή εξωτερικά. Αυτή προσπαθεί να τα βρούμε, αφού της δηλωσα οτι θελω να χωρίσουμε ,αλλά δεν δέχτηκα κάτι τέτοιο.
Ειμαστε στο ίδιο σπίτι αποκλειστικά για τα παιδιά, δεν υπάρχει επαφή ,ένα κενό.Τα λάθη μου τα γνωρίζω ,φερθηκα ανωριμα και βιαστικά ,δεν έδωσα χρόνο να εξελιχθεί η σχέση μας.
Από παιδί οι αποφάσεις μου ήταν επιπόλαιες και ουσιαστικα δεν ήταν πραγματικά δικές μου.Εκανα ότι ήθελαν οι άλλοι αλλά νόμιζα ότι εγώ παίρνω την απόφαση.Δεν έλεγα εύκολα όχι , έκρυβα τα συναισθήματα μου για να μην πληγώσω τους άλλους,προτιμούσα να πληγωθώ εγώ. Το να κρύβω συναισθήματα και σκέψεις κάποια στιγμή οδηγούσε σε εκρήξεις και φυγή από το προβλημα.Δεν το αντιμετώπιζα απλά αποχωρούσα. Κάπως έτσι μάλλον και τωρα.
καλημερα.Quote:
Originally Posted by Sakis1984
οταν κολλας σημεια στιξης με τις λεξεις, το προγραμμα, κοβει το υπολοιπο κειμενο. αφηνε ενα κενο μετα απο καθε σημειο στιξης.
οσο γι αυτα που διηγεισαι, η γυναικα σου, δεν εκανε καμια θυσια "για σενα". για τον εαυτο της την εκανε, για να ειναι με τον ανθρωπο που ηταν ερωτευμενη...
προφανως και δεν παντρευομαστε καποιον για "να μας βαλει στον σωστο δρομο", εφοσον ειμαστε ενηλικοι, αλλα επειδη ειμαστε ερωτευμενοι, τον αγαπαμε ΚΑΙ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΜΕ στην συμβιωση, στον ερωτα, σε ολα...
και προφανως, τα προβληματα που πιθανον να φερει ενα παιδι, δεν ενωνουν τα ζευγαρια, αλλα τα χωριζουν... πρεπει να ειναι πολυ ταιριαστοε να ζευγαρι για να μην απομακρυνθει συναισθηματικα και ερωτικα με τα προβληματ απου μπορει να προκυψουν απο ενα παιδι. οσοι λενε το αντιθετο , ειναι μακρια νυχτωμενοι. δεν ειναι κολλα για τους γαμους τα παιδια...
την κατασταση την περιγραφεις πολυ σωστα και τα λαθη σου τα γνωριζεις. και το λες, και φαινεται.
επομενως, το μονο που λειπει ειναι οι αποφασεις...
και δεν εννοω οτι πρεπει να παρεις καποια συγκεκριμενη αποφαση. πχ να χωρισεις.
μπορει και να μην χωρισεις.
αλλα οποια κι αν ειναι η αποφαση, πρεπει να την παρεις εσυ. δεν μπορει αν την παρει αλλος για σενα.
αν νοιωθεις μπερδεμενος, σου προτεινω να κανεις ψυχοθεραπεια για να ξεμπερδευτεις...
μιλας για μεγαλη απομακρυνση, ΚΑΙ ερωτικη. εχεις/ειχες καποια αλλη ερωτικη σχεση;
Καλημέρα !
Θα σταθώ στο γεγονός των παιδιών και θα σου πω ,πως όντως τα παιδιά ενώνουν ένα ζευγάρι όσο τίποτε άλλο .
Καλώς ή κακώς όταν έρχονται εκείνα για κάποια φάση ο σύντροφός μας παραγκωνίζεται λιγάκι και αυτά ειναι,μέσα από τις καθημερινές τους ανάγκες και μέσα από τα δικά τους συναισθήματα μας ενώνουν .
Σκέψου πόσα πράγματα κάνετε μαζί για χάρη τους ,σκέψου αν δεν ήταν τα παιδιά ότι αυτές τις στιγμές δεν θα τις περνούσατε μαζί .
Άλλο είναι όμως περνάω χρόνο με τα παιδιά μου και το σύντροφό μου γιατί τους αγαπώ και τους δύο και άλλο είναι περνάω χρόνο και με τους δύο γιατί αγαπώ πολύ τα παιδιά μου και έτσι παίρνει και η μπάλα τον σύντροφό μου ..
Ναι όντως τα παιδιά δυναμώνουν ένα ζευγάρι ειδικά όταν υπάρχουν θέματα υγείας αλλά απαραίτητη προϋπόθεση το ζευγάρι να έχει ήδη όμορφα συναισθήματα πριν αυτά .
Δεν έχουμε φτάσει πάτο και λέμε ας κάνουμε και ένα παιδί γιατί έτσι θα ενωθουμε...
Δεν είναι δεκανικια τα παιδιά ..
Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνεις λίγο στην άκρη τον ρόλο του πατέρα και βάζεις λίγο μπροστά και το ρόλο του άντρα ..
Έχεις σκεφτεί τι θέλεις πραγματικά ?
Τι έχεις ανάγκη στην ζωή σου για να είσαι ολοκληρωμένος άντρας σε όλους τους τομείς και παράλληλα άψογος πατέρας ?
Αργά βέβαια γιατί αυτό γίνεται πριν τα παιδιά αλλά κανείς δεν βάζει όρια σε τέτοιες περιπτώσεις ..
Αν είσαι εσύ καλά θα είναι και όλοι οι άλλοι .
Γεια σου Remedy
Eχεις δίκιο σε όσα αναφέρεις. Αυτή η θυσία που έκανε ακολουθώντας με ουσιαστικά με οδήγησε στο να προχωρήσω μαζί της. Δεν είχα τη δύναμη να πω δεν ταιριάζουμε, στο καλό,γύρνα στην πρότερη ζωή σου. Ειδικά αν αυτό συνδυάζεται με αγάπη από μέρος της το πράγμα περιπλέκεται. Και το κερασάκι προφανώς στην τούρτα ένας " άντρας" που απλά ακολουθεί τη ζωή και δεν παίρνει αποφάσεις ο ίδιος για τη δική του ζωή. Όχι δεν είχα ερωτικές σχέσεις.
Γεια σου Μαριλού.Quote:
Originally Posted by Marilou
Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να περνάω δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά μου και όπως λες παίρνει την μπάλα και η σύντροφος.
Ηρεμία ζητάω στη ζωή μου, συνεννόηση με τον άνθρωπό μου, να θέσω σωστές βάσεις στα παιδιά μου και πλέον να ασχοληθώ με τον εαυτό μου γιατί μέσα σε αυτό το οικογενειακό χάος τον έχω παραμελήσει.
Όπως βλέπεις,στην εξίσωση απουσιάζει η σύζυγος.Είναι δύσκολος χαρακτήρας,που δεν κάνει φιλίες και μοναδική της φίλη είναι η αδερφή της που μένει σε άλλη πόλη.
Αυτό την στεναχωρεί και πολλές φορές ανέφερε ότι είναι ο κύριος λόγος που είναι κακοδιαθετη και έχει νεύρα γιατί δεν έχει με κάποιον " ξένο" να μιλήσει.
Έχω προσπαθήσει σε αυτό το κομμάτι με κοινούς φίλους αλλά δεν κούμπωσε με κανέναν.Δουλευει αλλά και εκεί κοινωνικά απομονωμένη.Μεγαλωμενη σε ένα δύσκολο, αυταρχικό , θρησκευτικό περιβάλλον ,έκανε τις πρώτες εξωοικογενειακές φιλίες στα 18 .
Της πρότεινα πρόσφατα να μετακομίσουμε στην πόλη της αδερφής της για να νιώθει καλύτερα.
Δεν την κατηγορώ για κάτι, απλά είμαστε τόσο διαφορετικοί,σκεφτόμαστε διαφορετικά,μεγαλώσαμε διαφορετικά και δεν δένει το γλυκό. Αργά το κατάλαβα βέβαια ,τα παιδιά μου δεν θέλω να αποκτήσουν ψυχολογικά θέματα και πρώτο μου μέλημα είναι αυτό.
Καταρχην ασε το αργα και το γρηγορα και δες το τωρα ετσι ?Quote:
Originally Posted by Sakis1984
Ειπαμε καλο ειναι ολα αυτα να τα περναμε πριν κανουμε παιδια αλλα οταν ερχεται πλεον η βαλιτσα της ζωης μας και γεμιζει και να την πιεζουμε για να κλείσει, πρεπει να γινει ξεκαθαρισμα ωστε να υπαρξει χωρος για καινουργια πραγματα .
Εσυ λογικα μαζευες τοσα χρονια χωρις να μπορεις να διακρινεις τι θες πραγματικα ,χωρις να πετας ουσιαστικα αυτα που δεν σου εκανα απλα τα καταπιεζες ...
Καθε χρονο δεν κανουμε ξεκαθαρισμα στις ντουλαπες μας ?
Κραταμε παλια και φθαρμενα ρουχα ?
Κραταμε ρουχα που εχουν φυγει απο την μοδα ?
Παπουτσια τα οποια μας εχουν μικραινει ?
Για δοκιμασε να βαλεις μικρα παπαουτσια ..δεν θα σε πονεσουν ?δεν θα σε ματωσουν ?ποσο θα αντεχεις να προχωρας με αυτα ?δεν θα πεσεις καποια στιγμη κατω?
Γιατι λοιπον στην ζωη μας να μην κανουμε ενα τετοιο ξεκαθαρισμα καθε φορα που πιεζομασται και ¨ματωνουμε ¨ψυχολογικα ?Θα μου πεις εδω μιλαμε για ζωες και συναισθηματα οχι για υλικα αγαθα ..
Εγω θα σου πω οτι εδω επιβάλλετε, ενα περισσοτερο, να το κανουμε αυτο για να μην εχουμε αναλογα αποτελεσματα ...
Μεγαλώνεις και αλλάζεις σαν άνθρωπος .Υποτιθεται ωριμαζεις και πετας ασχημες νοοτροπιες ...
Ξερεις κατι? πολλες φορες οταν παντρευομαστε προσπαθουμε να αλλαξουμε στον ανθρωπο μας πολυ βασικα του χαρακτηριστικα .Νομιζουμε οτι μπορουμε και εκει παρασυρομαστε και προχωραμε .Οταν ακαλυπτουμε ομως οτι ουτε μπορουμε να τον αλλαξουμε, αλλα πολυ κυριοτερο αυτη η πιεση μας σκαει στον αλλον ειτε με νεύρα ,ειτε με εντάσεις ,ειτε ακομα και με την πληρη αδιαφορια, τοτε δυστηχως συνειδητοποιουμε την καθαρη αληθεια ..
Δεν μπαινουμε σε ενα γαμο με σκοπο να αλλαξουμε τον αλλον ...μπαινουμε με σκοπο να συμβιμβαστουμε σε ορισμενα θελω του που σιγουρα ομως δεν ξεπερνουν τα δικα μας μπορω .
Λοιπον ασε τι εγινε ,τι εφταιξε ,τι πηρες και τι προσπαθησες να κανεις αλλα δεν σου βγηκε .
Στασου οτι πλεον εχεις δυο παιδια .
Στην βαλιτσα σου αυτα θα κρατησεις μονο πλεον για αρχη ...
Μαλλον ηρθε η ωρα σου να κανεις τον απολογισμο σου και να ξερεις σε ενα απολογισμο και σε μια προσωπικη μας κριση παντα βαζουμε ερωτηματα ..
Ποτε ομως αυτα τα ερωτηματα δεν πρεπει να ξεκινουν με το ΓΙΑΤΙ ..
Γιατι δεν εκανα αυτο ,γιατι εκεινο ,γιατι πιεζομαι ,γιατι δεν με θελει κ.ο.κ..
Αυτο δεν υπαρχει ...Μια ζωη θα κανεις κυκλους και δεν θα εχεις ξεκαθαρει απαντηση πουθενα
Αν θες να βγαλεις μια ακρη κανε ερωτησεις στον ευατο με το ΤΙ και το ΠΩΣ
τι θελω απο εδω και περα ?
τι θα με κανει ευτυχισμενο και χαρουμενο ανθρωπο ?
πως θα το καταφερω?
τι πρεπει να αλλαξω ?
Καταρχήν καθησετε κατω και μιληστε ξεκαθαρα πλεον ..
Πες της οτι εκτος απο πατερας εισαι και αντρας ..Εχεις αναγκες και ειναι αυτες και τις ζητας απο εκεινη ,την γυναικα σου ..
Ακουσε και εκεινη τι θα σου πει ..
Σε ενα γαμο ειστε δυο και εκεινη ολα αυτα τα χρονια μαζευει και μας το λες ..
Ρωτησε την στα ισια ..Τι θελεις για να ξαναγινεις η γυναικα μου και οχι μονο η μητερα των παιδιων μου ...
Εχεις και εσυ μεγαλο μεριδιο σε ολο αυτο ,το θεμα ομως δεν ειναι να δουμε ποιος εχει το μεγαλυτερο και το μικροτερο .
Το θεμα ειναι, μπορειται να πατε παλι απο την αρχη παραλληλα με τα παιδια σας ?