Έναν παλιό Μ***κα
Όχι αυτόν με το πέσιμο που είπαμε
Printable View
Πηγαινει στη δουλεια σε ξεχναει κ μετα επανερχεται ετσι ειναι ολα τα μπαρμπαδια να ξερεισ
Σε περίπτωση που διαπιστώσεις ότι έχει τρυπήσει το προφυλακτικό ενώ έχεις τελειώσει, τι ενέργειες πρέπει να ακολουθήσεις?
ξέρω για πλύσιμο στην περιοχή και ούρηση αλλά και για την κοπέλα συν χάπι για την επόμενη μέρα, ισχύουν?
"If you are not important nobody wants to know you". Ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο βοήθημα εκθέσεων στα Αγγλικά στο λύκειο, το οποίο απόσπασμα συχνά γυροφέρνει στη σκέψη μου ως ένα ρητό που το βλέπω να πραγματώνεται καθημερινά στον κόσμο μας και ειδικά σε μένα. Νομίζω ο συγραφέας εκείνου του βιβλίου θα ταν συναισθηματικό άτομο διότι σε πλείστα κείμενα υπήρχε θεματολόγιο με συναίσθημα μελαγχολικό ή των δυσκολιών της ζωής.
Μπορεί να περάσουν και μέρες να με πάρει κάποιος τηλέφωνο. Το κινητό μου έχει σχεδόν εκατό επαφές, από τις οποίες σχεδόν δέκα με αναζητούν και αυτοί είναι κατά κανόνα της οικογένειας. Τους υπόλοιπους, ακόμα και να τους διαγράψω, είναι ως εάν να διέγραψα κάτι που δεν υπήρχε ποτέ. Κι άμα τύχει να πάρω κάποιον τους τηλέφωνο - κι αυτό σπάνιο αφού δεν μου βγαίνει αφού μου είναι ψυχοφθόρο - είναι σαν να δίνουμε συνέντευξη ο ένας στον άλλο κι αυτό είναι το ψυχοφθόρο. Θα μου πείτε για να κτήσεις παρέα και φιλία από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσεις. Μπορεί να με αποδεχτούν όντως, μπορεί και να μην θέλω εγώ διότι βιώνω αρκετά μέσα μου τάση μοναξιάς ιδίως λόγω απογοήτευσης από τους ανθρώπους (πχ ξεγέλασμα, απομάκρυνση, ψυχοφθόρα άτομα), αν και άμα δεις το αντίθετο κάποιου πράγματος που σου γινε καταφυγή, τελικά αυτό το αντίθετο μπορεί να θες να το κρατήσεις και να μην το χάσεις ποτέ.
Άμα δεν έχεις επικοινωνία με άλλους σκέφτεσαι πιο συχνά γεγονότα ιδίως τραυματικά του παρελθόντος τα οποία στη σκέψη σου υπερβάλλεις και ανεβάζεις πολύ υψηλά ως γεγονότα αρνητικά. Έτσι, θα ξεσπάσω, πχ παρενοχλώ τηλεφωνικώς άτομα του πρόσφατου παρελθόντος που έστω εν μέρει υπήρξε τέτοια η συμπεριφορά τους έναντι μου παρότι δεν υπήρξαν εχθρικοί μαζί μου ούτε ήταν άτομα που επεδίωξαν να μου κάνουν κακό. Όμως με κάποιους άλλους που όντως με ενόχλησαν πχ με λεκτική βία ή απειλες βίας δεν κάνω τέτοια. Ατολμία ή επειδή ήδη βρίσκονται στο πιο πριν παρελθόν; Άλλες φορές, συχνά και πάλι, η σκέψη μου φτιάχνει με άτομα που έκανα παρέα παρέα μαζί τους ή και άλλα άτομα που πέρασαν από τη ζωή μου ευχάριστα περιστατικά, φάσεις, που με κάνουν να νιώθω όμορφα και να διασκεδάζω στη σκέψη μου. Πριν χρόνια ένας ψυχολόγος μου είπε "ζεις στη σκέψη σου". Θυμάμαι σε μια συνέντευξη ψυχίατρου που είπε ότι " ο ψυχικά ασθενής ζει στη δική του πραγματικότητα και με βάση αυτή συμπεριφέρεται". Θυμάμαι στον καιρό του σχολείου, αλλά και στις σπουδές που πλησίαζα άτομα για παρέα και φιλία δίνοντας τον καλύτερο μου εαυτό. Τελικά αυτό που αποκόμιζα ήταν αποφυγή, την κοσμάρα τους, απλές γνωριμίες, άτομα που δεν με προσκαλούσαν ποτέ, που δεν με έκαναν παρέα. Αυτά μου στοίχισαν στη ψυχολογία μου τότε και μόλυναν τον τρόπο σκέψης μου σε άλλα πεδία της ζωής με αποτέλεσμα ζημιά σ' αυτά. Θυμάμαι που θα πήγαινα στρατό κι αντί να μεσολαβήσουν να πάω κάπου καλά ή να με συμβουλεψουν πως θα πρέπει να κινηθώ στο στρατό μου έφερναν λαδάκια και τάματα. Τελικά αφού δεν μου έδωσε κανένας τα εφόδια πήγα στα τελευταία πόστα αλλ' λόγω των εκεί συνθηκών είχε περάσει αναλόγως πολύ καλά. Η σκεψη μου πεδεύεται από τέτοια. Κάποτε σκέφτομαι πως ουδέποτε ανακάλυψα εμένα.
αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τον άντρα αλλά και με την γυναίκα
οκ μπορεί να φοβούνται μην σκιστεί το προφυλακτικό
εδώ στο πρωκτικό και κολπικό σεξ χρησιμοποιουν το ίδιο τι να πεις
για ποιον λόγο το κάνουν δεν μπορώ να καταλάβω από αδιαφορία, οικονομία ή χάσιμο χρόνου
Μεγάλη προσοχή παιδιάααα
Ενταξει ρε αλ αφου δε μασ ειπεσ οτι ειναι σκληκια κλπ ολα δεκτα αυτο που περιγραφεισ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΦΤΩΧΟΣ ΟΥΤΕ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΔΕ ΞΕΡΕΙΣ
Εχω ασχοληθει με γενικο λυκειο 6 δουλειεσ στρατο 20 χρονια καφετεριεσ prety much everything σε ολα ΑΠΕΤΥΧΑ ΓΤ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΦΡΑΓΚΟ
ΓΤ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΩ ΜΑΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΝΤΙΠ ΑΣΧΕΤΟΙ ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΚΑΝΩ ΚΑΝΑ ΦΡΑΓΚΟ ΔΟΥΛΕΙΑ
Ξύπνησα από το χάραμα με τρομερό αυχενόπονο από την υγρασία θα είναι. Τρομαγμένη ξύπνησα καθώς άκουσα χθες ότι ένας γνωστός μας είναι στο νοσοκομείο σε τελικό στάδιο. Έκανε μια εγχείρηση που δεν πήγε καλά.
Διαβάζω τα νέα και όλα σκατα είναι. Πόλεμος, απειλές, αρρώστιες καινούργιες, συνωμοσίες για τα χειρότερα πράγματα που παίζει να συμβούν. Τι να διαβάζεις νέα; Ούτε καν. Ο,τι είναι να γίνει ας γίνει. Εδώ ο ελον μασκ λέει ότι παίζει να πεθάνει και ο Γκέιτς ότι έχει κόρονα. Άρα μάλλον άσχημα τα πράγματα; Λολ
Ο τύπος βάφει τα νύχια του με τα βερνίκια της μαμάς του, του αρέσει το αιλαινερ και τέτοια. Ας γίνουμε φίλες καλύτερα δεν υπάρχει κάτι άλλο νομίζω. Είναι κανείς εδώ να μιλήσουμε με προσωπικό μήνυμα ; Νιώθω πολύ μόνη.
Το λερωμένο προφυλακτικό από πρωκτικό στη γλώσσα της πιάτσας, το λένε "μερεντιασμένο" .
Κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πως δένουν τα πανιά στα ιστιοφόρα και με τι κριτήριο τους δίνουν κατεύθυνση .
Μάλλον επειδή δεν έχω κάνει ποτέ ιστιοπλοΐα και δεν ξέρω τίποτε για αυτή.
Όλα είναι θέμα επιβίωσης. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Το να διαλέγεις παρτενέρ για παράδειγμα. Διαλέγεις όποιον νομίζεις εσύ ότι είναι καλύτερος και αφήνεις τον λιγότερο καλό. Ακόμη και ένα σκαλοπάτι πιο κάτω να είναι θα τον αφήσεις. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Είναι σκληρή. Επειδή θα κερδίσει ο πιο δυνατός. Αυτός που υπερτερεί υπερέχει στα περισσότερα. Έχει τα προσόντα τα περισσότερα χαρίσματα ή έχει δουλέψει πάνω στην αυτοπεποίθηση και αυτοπειθαρχία του. Τον άλλον τον αφήνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Σα να μη συνέβη ποτέ. Δε σε νοιάζει καν για το τι θα απογινει. Εφόσον βρήκες κάτι καλύτερο. έτσι είναι η φύση δε χαρίζει πουθενά απλόχερα. Κάπως πρέπει να τα κερδίσεις τα προσόντα σου. Να κάνεις κάτι, να κοπιάσεις να ταλαιπωρηθείς να βάλεις το μυαλό σου εκεί και να πεις οκει θα το πάω μέχρι τέλους. Αλλιώς κανείς δε σε σέβεται κανείς δε σε υπολογίζει δε σου δίνει αξία. Γιατί δεν κόπιασες. Γιατί δεν ακολούθησες τα δικά τους ιδανικά γιατί δεν έχεις αυτό που έχουν οι άλλοι. Και έτσι δε σε επιλέγουν. Είναι θέμα ανταγωνισμού δηλαδή. Είναι ότι πρέπει να προσποιηθείς ότι είσαι για να σε επιλέξουν. Είναι θέατρο. Είναι μάχη με νύχια και με δόντια. Αλλά δε φαίνεται, γιατί φοράς μια προσποιητή μάσκα και το παίζεις καλός. Για να κερδίσεις φυσικά. Μέχρι να μη σου κάνει αυτό το δώρο και τότε βγάζεις τη μάσκα και φεύγεις. Πριν φύγεις, έχεις βγάλει τη μάσκα και έχει δει ο άλλος τι είσαι. Αλλά δε σε νοιάζει να το δει γιατί πλέον δεν έχεις κάτι να κερδίσεις. Πόσο τραγικό. Η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δε σε νοιάζει τίποτα παραπάνω το κέρδος. Αλλά φυσικά δεν έχεις την νοητική ικανότητα και αντίληψη να καταλάβεις πέρα από αυτό. Γιατί σε θολώνει αυτή η ανάγκη επιβίωσης που τόσο πολύ φοβάσαι. Στα τυφλά πας δεν το καταλαβαίνεις ακριβώς τι κάνεις. Έτσι πάει μέχρι να πεθάνεις. Γιατί κανείς δεν κάνει τον κόπο να ξυπνήσει. Επειδή το να ξυπνήσεις είναι δύσκολο. Πρώτα από όλα δε συμβαίνει σε όλους το awakening. Είτε θα είναι εντελώς τυχαίο και θα πρέπει να έχεις τρομερή τύχη...είτε θα πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτό χρόνια και χρόνια και πάλι δε σου εγγυάται κανείς ότι θα ξυπνήσεις. Έτσι επιλέγεις να κοιμάσαι. Επίσης δε γνωρίζεις καν ότι υπάρχει η επιλογή να ξυπνήσεις. Νομίζεις πως μόνο αυτό που ζεις είναι και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Έτσι πάντα θα πηγαίνεις στα τυφλά και πάντα θα επιλέγεις αυτό που σου κάνει κλικ για την επιβίωση σου. Φυσικά εννοώ την επιβίωση με τα πρότυπα που σου έχει πασάρει η κοινωνία και τα κατάπιες μια χαρά.
Αλλά εγώ δε θα προσποιηθώ και δε θα προσπαθήσω. Δε θέλω να παίξω το παιχνίδι της επιβίωσης. Γιατί δε συμφωνώ με τους κανόνες και τους όρους. Γιατί δεν είναι ακριβοδίκαιο. Γιατί έτσι γουστάρω. Γιατί έτσι κάνω την επανάσταση μου μπροστά σε αυτούς που διάλεξαν αυτούς τους κανόνες. Γιατί δεν κερδίζει ο καλόκαρδος. Κερδίζει ο πιο ευέλικτος. Ο πιο ευέλικτος όμως έχει χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα. Τώρα μπαίνει το θέμα ηθικής μέσα. Πόσο μακριά μπορείς να πας για να πετύχεις το στόχο σου; Είσαι διατεθειμένος να πέσεις χαμηλά στις αξίες σου και στην ηθική σου; Πόσο κουβάρι μπορείς να γίνεις άραγε για να κερδίσεις το παιχνίδι; Αφού είναι η επιβίωση σου. Αφού φοβάσαι το μέλλον σου, το τρέμεις. Φοβάσαι το θάνατο. Άρα θα παίξεις το παιχνίδι. Θα προσποιηθείς. Όχι δεν είναι squid game. Απλά μού ήρθε μια σκέψη μήπως ταιριάζει. Μα και οι ταινίες από τη ζωή εμπνέονται. Γιατί να είναι όλοι τόσο σκληροί; Αφού το επίπεδο ζωής δεν ανεβαίνει. Οι περισσότεροι είναι της φιλοσοφίας 'ο,τι αρπάξει ο .ώλος μας' και τίποτα παραπάνω. Γι'αυτό ακριβώς. Επειδή φοβούνται το μετά επειδή ΔΕΝ το γνωρίζουν καν. Γι'αυτό γίνονται όλα αυτά. Και πολλά άλλα που κι αυτά συνδέονται.
Δε θα παίξω και δε θα τρέξω. Είμαι σίγουρη πως πολλοί άλλοι είναι της ίδιας λογικής. Δεν είναι μόνο αντίδραση. Ούτε τεμπελιά. Είναι ότι έχω την επιλογή να παίξω ή όχι. Είναι ότι αν και φοβάμαι, επιλέγω να μην παίξω γιατί θέλω να πονέσω. Θέλω να δω τι έχει μετά. Τι με περιμένει; Αρρώστια; Μοναξιά; Θάνατος; Τι φοβάμαι ; Αυτό θα το αντιμετωπίσω γιατί στην τελική επιλέγω να αποφύγω τον πόνο αλλά πέφτω σε ένα μεγαλύτερο. Αποφεύγω τη φοβία γιατί τη φοβάμαι αλλά θα πέσω σε μια μεγαλύτερη φοβία ακόμη πιο τρομακτική. Αυτή τη φοβία του να μη δέχεσαι το συνηθισμένο. Δεν πας με τον κανόνα και τώρα τρομαξε με ο,τι ακολουθεί. Γιατί εσύ επέλεξες να πας εκεί. Εσύ έβαλες τον εαυτό σου στα δύσκολα. Άρα είσαι γενναίος. Το ξέρεις έτσι; Γιατί ξέρεις ότι θα είναι πιο τρομακτικά εκεί. Και πας. Ίσως από άγνοια αλλά πας. Άγνοια σημαίνει και άγνοια κινδύνου. Δεν ξέρω αν κάνεις καλά που δεν επιλέγεις τη σίγουρη λύση. Αυτή η αβεβαιότητα θα σε φάει και σε τρώει. Γιατί ήδη ζεις στις συνέπειες των επιλογών σου. Ήδη το βιώνεις το φόβο σου. Αλλά είναι ακόμα νωρίς.... Και επειδή δεν πέρασαν τα χρόνια δεν ξέρεις πόσο τρομακτικό θα είναι μετά. Μπορεί μετά να παρακαλάς να γυρνούσες πίσω και να έκανες την άλλη επιλογή, την εύκολη. Αλλά δε θες. Δεν ξέρω για ποιο λόγο δε θες. Είναι η άγνοια ή η αντίδραση; Μήπως και τα δύο. Δεν υπάρχει κάποιος δείκτης πέρα από το δείκτη των συναισθημάτων. Αλλά όταν δεν τα εμπιστεύεσαι ή για χρόνια τα καταπιέζεις σα να νομίζεις ότι μπορείς να τους μειώσεις την αξία, τότε έχεις τις συνέπειες. Δεν μπορείς να τα απαρνείσαι. Πώς κάνεις έτσι; Αυτά είναι μαζί σου. Είναι δείκτες. Αρνείσαι την ίδια σου τη φύση. Γιατί; Επειδή βλέπεις ότι με την κακή διαχείριση τους είναι ανεξέλεγκτα και αυτό σε φοβίζει. Επειδή τα θες κοιμισμένα. Και έτσι δεν τα αφήνεις να αναπνεύσουν. Όμως πεθαίνουν όλα έτσι. Αυτό θες; Δε λειτουργεί έτσι. Αυτό θες γιατί το άλλο σε φοβίζει. Άρα αναγκάζεσαι. Δε σε νοιάζει γιατί ξέρεις ότι έτσι θα αποφύγεις τον πόνο. Άρα κάνεις τα πάντα γιαυτο. Γιατί δε θες να γνωρίσεις τον πόνο ξανά. Πολλά από αυτά που κάνουμε δεν ξέρουμε γιατί τα κάνουμε. Ξέρει όμως το ένστικτο μας. Από παλιές εμπειρίες. Όλα είναι αποθηκευμένα μην ανησυχείτε. Τα ίδια και τα ίδια θα κάνουμε. Στα ίδια μέρη θα χτυπάμε το κεφάλι μας. Γιατί τελικά ο άνθρωπος δεν είναι και πολύ συναισθηματικά έξυπνος. Γιατί η ψυχολογία μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Επειδή δεν μπορείς μόνος σου. Επειδή όλα αυτά που βρίσκονται στο νευρικό σύστημα είναι αυτόματες αντιδράσεις. Δεν το θες. Το έζησες και έτσι πάει συνέχεια. Σα ρομπότ. Σα να είσαι δέσμιος των επιλογών σου. Μη νομίζεις ότι μπορείς να πας πολύ μακριά χωρίς βοήθεια. Δε θα πας. Ο κάθε επιτυχημένος έχει μια βοήθεια από πίσω πέρα από προσωπικό κόπο. Μη τα βασιζεις όλα στις δυνάμεις σου. Δεν μπορείς όλα. Όσο κι αν θες να νομίζεις ότι μπορείς γιατί αυτό σε κάνει να νιώθεις ασφαλής.
Αν δεν έχεις ένα σκοπό, δύσκολα θα πας μακριά. Ούτε καν το μακριά. Δε θα πας και τέλεια. Από την άλλη, ο καθένας θέλει κάτι διαφορετικό. Μπορεί να είμαστε μια μάζα από ρομπότ με νευρικό αυτόνομο σύστημα που κάνει συνέχεια μαλακίες αλλά έχουμε glimpses. Έχουμε τη δυνατότητα να graspάρουμε έστω και 0,00001 της άλλης πραγματικότητας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και ότι μας κάνει αισθητή την παρουσία του. Αλλά είπαμε. Κανείς δεν κάνει τον κόπο να ψάξει στα σκοτεινά μονοπάτια της ύπαρξης. Είναι σκοτεινό είναι τρομακτικό χρονοβόρο και κανείς δεν ενοχλείται με τέτοια ούτε καν να προσπαθήσει. Γιατί είμαστε τελείως απορροφημένοι και μπιζιιι στις καθημερινότητες. Καλημέρα.
Κι αυτοί θνητοί είναι όπως όλοι μας. Όλοι θα φύγουμε από αυτό τον κόσμο κάποια στιγμή. Το λέει και το «άσμα», "Alle Menschen müßen sterben", μια αναπάντεχα ανάλαφρη, σε σχέση με το θέμα που πραγματεύεται, τετραφωνική σύνθεση από τον «πατέρα της αρμονίας». Είναι ένα μουσικό θέμα που αιώνες τώρα συνεχίζει να εμπνέει (εδώ είναι το κείμενο), όπως σ' αυτή την τεράστιας πολυπλοκότητας Φαντασία (μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία σε πλήρως μηχανική κονσόλα στην εκκλησία του Sint Bavo του Haarlem, με δύο νεαρούς βοηθούς, για τις τελικές εξετάσεις).
Θυμήθηκα τώρα και το "Funérailles" (Κηδεία) του F. Liszt, σε μεταγραφή για όργανο που αποδίδει το έργο στις πραγματικές του διαστάσεις. Ειδικά όταν το όργανο είναι το ιστορικό Cavaillé-Coll στο αβαείο του Saint Ouen με τον κολοσσιαίο ήχο του. Ένα άλλο επίπεδο εκφραστικής δύναμης. Η μεταγραφή είναι από την J. Demessieux, ενώ ο ερμηνευτής (μαθητής της) ζει ακόμα πλησιάζοντας πλέον τα 101 έτη. Αντίθετα, η Demessieux, μαθήτρια η ίδια του M. Dupré, πέθανε νέα αφήνοντας μερικές πολύ ασυνήθιστες συνθέσεις, όπως την Etude n.1 (Pointes alternées). Έργο πολύ μεγάλης τεχνικής δυσκολίας που, παρά τις έξαλλες παραφωνίες, τελειώνει με ανατριχιαστική μι ελάσσονα.
Πήγαινε στο 8:47 και γενικα αμα η κατανόηση σου της Αγγλικης ειναι καλη,ακου ολόκληρο το βιντεο
https://www.youtube.com/watch?v=EZAMKn2xr9E&t=614s
Πήγαινα σε μια ψυχολόγο δωρεάν είπε θα με πάρει τηλέφωνο να κλείσουμε ραντεβού, πέρασε καιρός και δεν πήρε και της έστειλα μήνυμα και τότε μου απάντησε και μου είπε έχει μια μέρα κενή αλλά δεν μπόρεσα να πάω εκείνη την ημέρα και είπε θα κλείσουμε ραντεβού από εβδομάδα πέρασε η εβδομάδα εκείνη πέρασε και αυτή και τίποτα, μάλλον δεν θα ασχοληθώ άλλο!!