έχεις δίκιο, δικαιολογίες είναι. μα το χειρότερο είναι πως ενώ ξέρω πως είναι δικαιολογίες, δεν πιέζω τον εαυτό μου.
Printable View
έχεις δίκιο, δικαιολογίες είναι. μα το χειρότερο είναι πως ενώ ξέρω πως είναι δικαιολογίες, δεν πιέζω τον εαυτό μου.
Σταμάτα τα λόγια και πιάσε τα έργα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Μετά αρχίζει και ξετυλίγεται το κουβάρι.
αυτή τη κλοτσιά χρειάζομαι για να πάρω μπρος....
αποφάσισα να ξεκουνηθώ λίγο και να απασχολήσω με κάτι άλλο το μυαλό μου.
ξεκίνησα από το πρωί και κάνω δουλειές στο σπίτι. τουλάχιστον για κάποιες ώρες κατάφερα να αδειάσω το μυαλό μου.
νέα εβδομάδα ξεκινάει, νέο στοίχημα.
Να δουμε πως θα κυλήσει και αυτή η βδομάδα.....
σήμερα ήταν ελαφρώς μια καλύτερη Δευτέρα. Δούλεψα λίγο, διάβασα λίγο, ήπια καφέ με 2 φίλες.
άντε και αυριο ας ελπίσουμε καλύτερα.
Tι ήταν αυτό που έκανε διαφορετική τη μέρα σου;Quote:
Originally posted by xristinio
σήμερα ήταν ελαφρώς μια καλύτερη Δευτέρα. Δούλεψα λίγο, διάβασα λίγο, ήπια καφέ με 2 φίλες.
άντε και αυριο ας ελπίσουμε καλύτερα.
μάλλον κατάφερα να ελέγξω το μυαλό μου και να αυτοπειθαρχήσω.
Πώς το κατάφερες αυτό; Δηλαδή τι είπες; Θα προσπαθήσω να ελέγξω το μυαλό μου; Να σκέφτομαι αυτά που είναι καλά και αυτά που δεν είναι όχι; Αν θέλεις περιέγραψέ το.
Δεν ξέρω, πως έγινε, πάντως μην φανταστείς ότι έπαθα καμιά μετάλλαξη, απλώς ήταν μια πιο \"φυσιολογική\" μέρα.
αυτό που με σιγουριά μπορώ να πω, είναι πως επέστρεψα με καλύτερη διάθεση στο σπίτι και γενικά ένιωθα μέχρι που έπεσα για ύπνο λίγο πιο ήρεμη.
κάνω μικρά βήματα κάθε μέρα, έχει αρχίσει μια χαραμάδα φωτός
Δεν ξέρω, αλλά τώρα μου έχει γεννηθεί ένας καινούργιος φόβος ότι μόλις συνέλθω κάποιος εξωτερικός παράγοντας θα τα ακυρώσει όλα. π.χ ο καθηγητης θα αρνηθεί να συνεχίσει τη συνεργασια. αυτές οι σκέψεις με ταλαιπωρουν λίγο στον ύπνο, δουλεύω λίγο, αλλά οταν με πνίγει το άγχος βραχυκυκλώνω πάλι.
χθες έκανα μια κουβέντα με τον άντρα μου που με βοήθησε πολύ. μου εξήγησε το πως ουσιαστικά παγιδεύομαι μέσα στη τάση μου να βιώνω τα πάντα με συναισθηματισμό.
Kαι τι σου πρότεινε να κάνεις;Quote:
Originally posted by xristinio
χθες έκανα μια κουβέντα με τον άντρα μου που με βοήθησε πολύ. μου εξήγησε το πως ουσιαστικά παγιδεύομαι μέσα στη τάση μου να βιώνω τα πάντα με συναισθηματισμό.
Γεία σου είμαι η άντα και είμαι 37, ωρες ωρες και εγω νιώθωκατάθλιψη και φοβαμαι πολλές φόρες χωρις λογο και αιτια φυσικά το αγχος μου ειναι το πάχος διότι περνω φάρμακα για τη κατάθλιψη εσυ ομως δεν εισαι τοσο χάλια οπως είμαι εγώ ασχολεισαι με τον αντρα σου και ολλα θα πάνε καλά
Margarita δεν μπορω να περιγράψω ακριβώς το μηχανισμό που μου παρουσίασε, αλλά αισθάνθηκα πως μια μερική λύση στα προβλήματα μου είναι η απο-συναισθηματοποίηση τομέων της ζωής μου. π.χ δουλειά, σπουδές.
το να σταματήσω να προβάλω πάνω π.χ στην αδυναμία μου να διαβάσω ότι άσχημο και μαύρο κουβαλάω. Το να αναγνωρίσω αυτόνομα τα προβλήματα μου και να μην τα κρυβω πίσω από προβολές
Ακούγεται ενδιαφέρον, απλά ξέρεις πως είναι με αυτά τα πράγματα. Χρειαζόμαστε φυσικά έναν άνθρωπο να μας το επισημάνει, αλλά τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι που πρέπει να αλλάξουμε. Κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι ένα: να αποκτήσουμε καινούργια μάτια.Quote:
Originally posted by xristinio
Margarita δεν μπορω να περιγράψω ακριβώς το μηχανισμό που μου παρουσίασε, αλλά αισθάνθηκα πως μια μερική λύση στα προβλήματα μου είναι η απο-συναισθηματοποίηση τομέων της ζωής μου. π.χ δουλειά, σπουδές.
το να σταματήσω να προβάλω πάνω π.χ στην αδυναμία μου να διαβάσω ότι άσχημο και μαύρο κουβαλάω. Το να αναγνωρίσω αυτόνομα τα προβλήματα μου και να μην τα κρυβω πίσω από προβολές
συμφωνώ και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Απλώς εγώ τους τελευταίους μήνες είχα βουλιάξει σε ένα μαζοχιστικό παραλάρημα, γενικής απόρριψης του εαυτού μου που το προέβαλα πάνω στην αδυναμία να διαβάσω.
Ξέρω πολύ καλά για τι πράγμα μιλάς.Quote:
Originally posted by xristinio
συμφωνώ και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Απλώς εγώ τους τελευταίους μήνες είχα βουλιάξει σε ένα μαζοχιστικό παραλάρημα, γενικής απόρριψης του εαυτού μου που το προέβαλα πάνω στην αδυναμία να διαβάσω.
αλλά αν αντιμετώπιζα το διάβασμα ή τη δουλειά απαλλαγμένα από προβολές, αν τα αντιμετώπιζα ψυχρά, έστω σαν μια υποχρέωση σαν κάτι κουραστικό σαν κάτι αδιάφορο, θα ήμουν πιο αποτελεσματική και με κάποιο τρόπο θα ξεκολούσα από την ανυπαρξία.
Να ρωτήσω κ εγώ κάτι. Παιδιά είπες δεν εχεις. Μήπως ενδόμυχα θέλεις κ νιώθεις οτι σε κυνηγάει ο χρόνος κ το μεταφέρεις αλλόυ πχ στη δουλειά;
Ακόμα, παρατήρησες καμία αλλαγή στον κύκλο σου; Μήπως είναι κάτι ορμονικό..
Κάνε ένα ειλικρεινή διάλογο με τον εαυτό σου κ βρες τι σου λείπει.
Φίλοι; Παιδιά; Παθος;
Η ζωη είναι απλή μην την περιπλέκεις κ βασανίζεσαι άδικα. Κ ξεκόλα με το ίντερνετ! Αυτό το κόλλημα έχεις φάει κ χάνεις την ζωή σου! Κλειστο το ρημάδι κ κάνε αποτοξίνωση! Περαν πλάκας το ίντερνετ έχει σοβαρές εθιστικές ικανότητες κ οι συνέπειες είναι ακριβώς αυτές που περιέγραψες. ΄Κ όχι δεν έχεις κατάθλιψη.
το κακό με μένα είναι ότι αντιμετωπίζω ολα τα πράγματα στη ζωή μου εμμονικά.
π.χ όταν δουλεύω/διαβάζω και ενθουσιάζομαι δεν κάνω τίποτα άλλο είμαι δοσμένη ολοκληρωτικά εκει, χάνω την επαφή με τον κόσμο.
και όταν απογοητεύομαι, εγκαταλείπω τελειώς τα πράγματα δεν τους αφιερώνω ούτε δευτερόλεπτο.
Μια πιο αρμονική σχέση με τα πράγαμτα και τις υποχρεώσεις θα με βοηθούσε και για μενα είναι ένα ζητουμενο να κατακτήσω.
Tι νέα Χριστίνα πως πάει ο αγώνας;
Μαργαρίτα μου το έχω πάρει ζεστά το θέμα.
Καταφέρνω και διαβάζω γύρω στις 4 ώρες την ημέρα. δουλεύω γύρω στη μια. και τις υπόλοιπες 3 του εργάσιμου χρόνου χαζεύω στο ιντερνετ. αλλά αισθάνομαι ήδη αρκετά καλύτερα.
Μπράβο, πολύ χαίρομαι.