Printable View
Καλή χρονιά Νak και καλοσήρθες! Κι όμως είναι δυνατόν, μην απορείς γι' αυτό, απλά συμβαίνει όπως διάβασες. Θα περάσει αλλά χρειάζεται χρόνος και απόσταση. Δύο μήνες είναι πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να ανακάμψει κάποιος από τέτοια μορφή κακοποίησης ειδικά αν ήσουν καιρό σε αυτή τη σχέση.Quote:
Originally Posted by Nak24
Καλώς τον/την ... (δεν διευκρινίζεις φύλο).Quote:
Originally Posted by Nak24
Αχ, σε διαβάζουμε και νιώθουμε σαν βετεράνοι στο στρατόπεδο που βλέπουν νεοσύλλεκτους...
Θα σου περάσει με τον καιρό, αλλά τώρα πονάει και θα πονάει λίγο καιρό ακόμα, μέχρι να καταλάβεις τι έγινε.
Εδώ θα είμαστε για να μας λες ό,τι θες.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Ενα άρθρο με σύντομη και απλή επεξήγηση γιατί οι borderline συνηθίζουν να εφαρμόζουν triangulation (να σας μιλούν για τρίτα πρόσωπα και να κάνουν σχέσεις με άλλους)
---How do people with BPD use triangulation?
People with borderline personality disorder are focused on getting reassurance that they are lovable and avoiding feelings of abandonment. They may use triangulation to manipulate a lover to feel jealous as a way of getting proof of their love or as leverage to get some form of commitment.
Example: Jim is madly in love with Marsha, who is a very needy woman with BPD. Marsha cannot really believe that anyone loves her, let alone Jim. She is more focused on getting proof she is loved than actually caring about the needs of the specific man with whom she claims to be in love.
When she met Jim, everything was blissful—at first. But no matter how Jim tried to reassure her, Marsha could not internalize the sense of being loved. Marsha kept devising new tests of his love for Jim to pass. When they had been dating for three months, Marsha wanted to get engaged. She believed that having a ring on her finger would be proof that Jim really loved her and would relieve her fear of abandonment.
However, Jim thought getting engaged after only knowing someone for three months was rushing things. He reassured Marsha that he loved her and that he hoped that their relationship would lead to marriage, but he also said that he wanted them both to have more time to get to know each other better before taking that step.
Marsha felt rejected, and she immediately started another relationship with someone else. The first Jim knew that something was wrong was when Marsha posted pictures on social media of herself and another guy. When Jim confronted her and asked what was going on, Marsha said, “Well, he wants to marry me, and you don’t. He is ready to give me an engagement ring right now.”
Jim knew intellectually that he was being manipulated and that he should run for the hills, but he was emotionally too hooked to do the sensible thing. Instead, he proposed to Marsha then and there, and they went shopping for a ring.
When I last heard from Jim, it was because Marsha had upped the ante and was threatening to leave him for another man who (drumroll) was willing to move to another state and immediately buy her the house of her dreams.
Οι περισσοτεροι σε αυτό το τοπίκ μιλάτε πολυ ασχημα για τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται απ'την όρια και διαταραχή.
Να υπενθυμίσω ότι πολλοί από εμάς εδώ μέσα έχουν οι ίδιοι διαταραχή και ψάχνουν ένα μέρος να μιλήσουν με ομοίους τους.
Το να κατηγορείται τους πρωην σας για το ποσο κακό σας έκαναν και ποσο προβληματικοι είναι οι οριακοι δεν βοηθάει κανέναν!!!
Όλοι θέλουν να έχουν μια φυσιολογικη σχέση. Και τις διακυμάνσεις δεν τις κανουν ουτε επίτηδες, ουτε θέλουν να παιξουν κάποιο παιχνιδι και να χειραγώγησουν το σύντροφο τους.
Είναι η Διαταραχή!!!
Αν αγαπάτε έναν άνθρωπο που πασχει, νοιαστειτε αρκετά και βρείτε τρόπους διαχείρισης και θα καταφέρετε να είστε μαζί.
Δεν είμαστε οι χειροτεροι άνθρωποι στον κόσμο. Και φυσικά κ καθενας με τη διαταραχή είναι διαφορετικός. Μας πληγωνει να διαβάζουμε τέτοια κείμενα.
Μπορείς απλά να μην ακολουθείς αυτό το θρεντ και να ακολουθείς κάποιο αλλο από τα δεκαδες θρεντ που υπάρχουν σ'αυτο το φόρουμ.Απλά πράγματα, δεν σε αναγκάζει κανείς
χαχα με έκανες και γέλασα! Σαν νεοσύλλεκτη νιώθω κι εγώ.. και η αλήθεια είναι ότι ένιωσα μια περίεργη ανακούφιση γράφοντας εδώ παρόλο τον πόνο που περνάω..
Maria86, δεν θυμάμαι μέρα που να έχει περάσει για όσο χρονικό διάστημα είχα σχέση με τον άνθρωπο αυτόν που να μην κατηγορήθηκα για πράγματα που δεν υφίστανται.. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από κατηγορίες και συνεχή προσπάθεια μου να απολογούμαι για τα πάντα και να προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι εέφαντας..ακόμα και ότι ξύπναγα χαμογελαστή ξερω γω υπήρχε ένα σενάριο από πίσω που με κατηγορούσε για κάτι εκτός τόπού και χρόνου.. Οι δικές του κατηγορίες δηλαδή πρέπει στο μυαλό μου να τις δικαιολογώ και να λέω είναι η διαταραχή... Οκ ίσως μέχρι ένα σημείο ναι...Κ έτσι έκανα.. Όταν η συμπεριφορά του όμως ξεφεύγει και προχωράμε σε σωματική κακοποίηση τότε τι?? Να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα..και να πω έλα μωρέ δεν φταίει αυτός..η διαταραχή φταίει.. Δεν νομίζω ότι εδώ γράφουμε για να κατηγορήσουμε κανέναν. Το νιώθω περισσότερο σαν παράπονο παρά σαν κατηγορία.. Αυτός που κατηγορήθηκε επανειλλημμένα άλλος είναι..όχι ο οριακός.. και αν μη τι άλλο από όσο έχω διαβάσει κι εγώ εδώ μέσα, όλοι μα όλοι προσπάθησαν πάρα μα πάρα πολύ να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούσαν τον άνθρωπό τους, αλλά αυτός δυστυχώς δεν μπόρεσε να εκτιμήσει τίποτα μα τίποτα..
Η σχέση κράτησε λίγο λιγότερο από 2 χρόνια εκ των οποίων τον 1 συγκατοικούσαμε. Όλα γίνανε πάρα πολύ γρήγορα και πραγματκά νιώθω τόσο χαζή για τις κινήσεις που έκανα πιστεύοντας ότι αυτός ο άνθρωπος θα αλλάξει και θα καταλάβει. Έβλεπα τα σημάδια και τα προσπερνούσα.. Στις αρχές όταν έφευγα από το σπίτι του έπεφτε σε κατάθλιψη σαν να έφευγα για πάντα ενώ την επόμενη μέρα θα βρισκόμασταν ξανά...Τις περισσότερες φορές μάλιστα έφευγε πρώτος από το σπίτι για να μη με δει να φεύγω. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι πάω απλά στο σπίτι μου να ξεκουραστώ λίγο για να πάω στη δουλεία μου και θα βρεθούμε πάλι αύριο. Δεν μου άρεσε που το ένιωθε αυτό καθόλου..Στενοχωριόμουν και ειλικρινά ηθελα να βρω έναν τρόπο να τον κάνω να νιώσει καλύτερα και ασφάλεια μαζί μου.. Σιγά σιγά έμενα όλο και περισσότερο στο σπίτι του μέχρι που το δικό μου σπίτι δεν με έβλεπε καθόλου. Κατηγορήθηκα όμως και τότε πως κρατάω το δικό μου σπίτι για καβάτζα για να πηγαίνω με άλλους άντρες. Σενάρια επιστημονικής φαντασίας.. Και εγώ συνέχιζα και προσπαθούσα να αποδείξω πως αυτός είναι η επιλογή μου, θέλω και είμαι μαζί του και ότι δεν έχω λόγο να βλέπω άλλους άντρες γιατί θέλω και αγαπάω μόνο αυτόν. Εννοείται ότι δεν καταλάβαινε τίποτα. Στενοχωριόταν και έκλαιγε για κάτι που δεν συνέβαινε και εγώ από την μια θύμωνα γιατι ένιωθα να με προσβάλλουν όλες αυτές οι κατηγορίες από την άλλη έλεγα πρέπει να προσπαθήσω κι άλλο γιατί τον αγαπάω και αυτό που έχουμε είναι μοναδικό.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Του έλεγα ειλικρινά αν πιστεύεις ότι είμαι τέτοιος άνθρωπος για ποιό λόγο θέλεις να είμαστε μαζί? Γιατί δεν με χωρίζεις?
Εκείνος απαντούσε ότι όχι δεν πιστεύει ότι είμαι τέτοια κοπέλα γιαυτό και θέλει να είμαστε μαζί γιατί με έχει ξεχωρίσει από όλες τις υπόλοιπες και με αγαπάει πολύ.
Κάπως έτσι άφησα το σπίτι μου και μείναμε μαζί..
Γι αυτό κάνουμε κι εμείς προσπάθεια να μην μιλάμε στα δικά σας θέματα και να μιλάμε εδώ. Εγώ προσωπικά την τελευταία φορά έφυγα από δικό σας θέμα και υποσχέθηκα να γράφω μόνο εδώ. Κάπου δεν πρέπει να γράφουμε κι εμείς;Quote:
Originally Posted by maria86
Αν δεν νοιαζόμασταν για σας δεν θα σπάγαμε το κεφαλι μας να σας καταλάβουμε και να βρούμε τρόπους να διατηρησουμε μια σχέση μαζί σας.
Εμείς που τα περνάμε, σε καταλαβαίνουμε. Εξάλλου έτσι αντιδρούν. Θυμώνουν όταν διαβάζουν όσα λέμε για εκείνους. Δεν είναι η πρώτη φορά.Quote:
Originally Posted by Nak24
Γνωστά όλα και αναμενόμενα..Quote:
Originally Posted by Nak24
Μετά τι έγινε; Μήπως στο τέλος σε άφησε εκείνος;
Αφού τελείωσε το θέμα με το σπίτι μετά είχε πρόβλημα με τη δουλειά μου. Έπρεπε για κάποιο λόγο εγώ να συνωμοτώ πίσω από την πλάτη του με τους συναδέλφους μου εναντίον του..να τον κερατώνω με συναδέλφους μου.. ήταν ύποπτοι όλοι! Έφτασα σε σημείο να μη μιλάω με άνθρωπο! Συναδέρφους που τους ήξερα 10 χρόνια πριν τον γνωρίσω και πραγματικοί φίλοι-ες που μου έχουν σταθεί γι'αυτόν ήταν εχθροί..και έπρεπε και εγώ να συμφωνήσω μαζί του.. αλλιώς δεν τον αγαπάω. Ακολούθησαν πάρα πολλά....βρισιές, κατηγορίες...τι να σου λεω..παρανοια...Προσπαθούσα να του εξηγήσω τα πράγματα με τη λογική..να του πω οτι δε γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά..και ότι δεν μπορω να παραδεχτώ κάτι το οποίο δεν συμβαίνει..Με χώρισε μου είπε να μαζέψω τα πράγματα μου κ να ξεκουμπιστώ από το σπίτι του..Μέχρι που έγινε επιθετικός και βίαιος...Εκεί έφυγα από το σπίτι τρέχοντας..για να σωθώ..πραγματικά.. Γύρισα πίσω γιατί έκανε μια απόπειρα και φοβήθηκα τόσο πολύ..Συγνώμες κλάματα..Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που είχα ποτέ στη ζωή μου..γιατί σου συμπεριφέρομαι έτσι..τι κακό σου έκανα Χριστέ μου..μετα από λίγο φύγε από κοντά μου θα σε καταστρέψω εσύ είσαι καλή με βοηθάς και εγώ σε καταστρέφω..μετά θα αλλάξω θα σταματήσω τις βλακείες για να είμαι δίπλα σου όπως σου αξίζει σε παρακαλώ πίστεψε σε μένα και άλλα τέτοια.. Έμεινα άλλους 3 μήνες...Κ ήταν οι πιο φρικτοί μήνες τις ζωής μου.. Άκουσα κουβέντες όπως πήγες εσύ πρώτα να με χτυπήσεις γιαυτό σε χτύπησα εγώ, αμύνθηκα...και βρισιές βρισιές..ξεκίνησε να μου λεεί οτι του την έπεσε η μια του την έπεσε η άλλη για να με κάνει να ζηλέψω..Μίλαγε με άλλες στο fb και όταν τολμούσα να μιλήσω και να πω κάτι σαν παράπονο τότε γινόταν έξαλλος και μου έλεγε ξανα για τους δικούς μου συναδέρφους και τη δουλεία μου και με έβριζε.. Έφευγε από το σπίτι με κλείδωνε έπαιρνε τα κλειδιά για να μη φύγω και γύρναγε μετά μέσα στα μέλια σαν να μην συμβαίνει τίποτα..Έγω είχα χάσει την υπομονή μου...η υπομονή είχε γίνει θύμος, οργή..που την κρατούσα γιατί φοβόμουν.. Και όταν είχα εξουθενωθεί πλέον από όλα αυτά...όταν έγινα ράκος.. κ παρακαλούσα να μου δείξει λίγο αγάπη..Έγινε ξανά επιθετικός και βίαιος.. Με χτύπησε ξανά..γιατί πάλι πίστευε ότι είμαι έτσι επειδή έχω άλλον στη ζωή μου.. Έφυγα από το σπίτι τρέχονας πάλι..και αυτή τη φορά είχα περισσότερα κλάματα και συγνώμες από την προηγούμενη..(Εντωμεταξύ είχε ήδη ένα μήνα περίπου που είχε ξεκινήσει ψυχοθεραπεία με δική μου παρότρυνση..) Αυτή τη φορά δεν άφησα το συναίσθημα μου να με παρασύρει.. Βρεθήκαμε μιλήσαμε με παρακαλούσε έκλαιγε..Έκλαιγα κι εγω..Ένιωθα ότι ξεριζώνεται η ψυχή μου..Αλλά δεν γύρισα πίσω.. Για λίγες μέρες είχαμε λίγη επικοινωνία αλλα μου έκανε τόσο πολυ κακο...την σταματησα και αυτην..Quote:
Originally Posted by Epsilon
Εξαιρετική απάντηση!Quote:
Originally Posted by Nak24
Στο παραπάνω που γράφεις είναι σαν να συμπυκνώνεις ότι έχει ειπωθεί σε αυτό το θρεντ! Με ποιο τρόπο σταμάτησες την επικοινωνία; Υποπτεύομαι ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα hoovering. Τι θα κάνεις σε αυτή την περίπτωση;Quote:
Originally Posted by Nak24
Αυτό που λες "και έπρεπε και εγώ να συμφωνήσω μαζί του.. αλλιώς δεν τον αγαπάω" περιγράφει ακριβώς αυτό το "σχιζοφρενικό" που υπάρχει σε αυτές τις σχέσεις. Δλδ, αντί αυτό το άτομο να ανακουφιστεί που του λες ότι δεν ισχύουν οι φόβοι του, αντιθέτως αυτός σε πιέζει να τους επιβεβαιώσεις..... και πάντα μα πάντα, θα υπάρχουν προβλήματα... από το πουθενά
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το θρεντ έπαθα σοκ!! Ταυτίστηκα με όλες σχεδόν τις ιστορίες..Διάβαζα διάβαζα...και έλεγα να το αυτο που έπαθα να το και το άλλο... Άρχιζα να επιβεβαιώνομαι για τη συγκεκριμένη διαταραχή. Ακόμα σοκαρισμένη είμαι...Quote:
Originally Posted by aeolus74
Τις πρώτες μέρες η επικοινωνία που είχαμε δεν με ενοχλούσε.. Μέχρι που από κάποια στιγμή και μετά συνειδητοποίησα ότι μετά και ένα απλό μνμ του τύπου "τι κάνεις" ως δια μαγείας πριν απαντήσω καν μου έκλεβε το χαμόγελο από τα χείλη μου, μου ερχόταν ένα βάρος στο στομάχι μούδιασμα στο κορμί, τρέμουλο στα χέρια και κλάμα... Κάποια στιγμή μου είπε θα σου στέλνω για πάντα να μαθαίνω αν είσαι καλά εκτός αν σου κάνω κακό. Και του απάντησα ότι "Η επικοινωνία μου κάνει κακό. Δεν είμαι καλά. Αν με αγαπάς σε παρακαλώ άσε με να γίνω."
Δεν μου ξαναέστειλε παραμόνο για καλή χρονιά.
Τι θα μπορούσε να κάνει σε περίπτωση hoovering κατά την γνώμη σου??
Έγω εχω σκοπό να αποφεύγω οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας με όμορφο τρόπο αλλά κοφτά. Να μην αφήνω περιθώρια για παραπάνω κουβέντα. Για συνάντηση δεν το συζητώ.. Ειλικρινά τρέμω τον θυμό του..
Το τρέμουλο και το μούδιασμα με πιάνουν σε διάφορες ώρες της μέρας ξαφνικά..ειδικά όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με άντρες..