Πώς αισθάνεστε τώρα;

κοκαϊνη, κοκα-κοκαϊνη. τη παιρνει το κοριτσακι να δουμε τι θα γινει. μαυρη φουστιτσα, ροζ καλτσονακι, κιτρινο timberland μποτακι (oh wait δεν ειναι στη μοδα πια? βαλε οτι θελεις εκτος απο τακουνια). πιασμενο πανω το μαλλι και υφος γεματο ζωηραδα. πιπες σε οποιον δωσει σημασια, αλλα το μουνακι το εχει μονο η σχεσουλα του. ή καλυτερα βιζιτες απ'το φεησμπουκ, ν'αρπαξει οσο πιο πολλα μπορει και να εκμεταλευτει τωρα που ειναι μικρο και μετραει. ουτε 19 χρονωνε δεν ητανε μαν, τι να λεμε τωρα. απιστευτο κι ομως αληθινο, συμβαινει καθε μερα.

αισθανομαι κουρασμενη... και δεν ξερω τι φταιει... μαλλον ξερω
αλλα γιατι να γινεται αυτο?

καταπιεσμενος και περιθωριοποιημενος (οπως νιωθω καθε μερα δλδ). οταν δεν εχει το δικο του χωρο ενας ανθρωπος, να νιωσει ελευθερος εστω για πεντε γαμημενα λεπτα, ειναι δυνατον να ειναι καλα ? οταν δεν εχει κι απο πουθενα στηριξη, αντιθετος τον γαμανε ψυχολογικα καθε μερα, ειναι δυνατον να μην αντιδρασει ? κι οταν δεν εχει ουτε δουλεια ενας ανθρωπος, να ειναι ενεργο μελος της κοινωνιας, ειναι δυνατον να μη καταληξει στην αυτοκτονια ? και δωστου φασισμος να εκτιμησουμε το ελλαδισταν οταν εχει φτασει σε κατασταση που δεν εκτιμιεται, σου μπουκωσαν σκατα το αντερο μεχρι να στουμπωσεις να σου βγει απο κατω μαν!

εγω ως συνηθως σκεφτομαι γκομενες!!!τα προβληματα μου δεν τα σκεφτομαι με χαλανε!!!!

Όλο για υπερβάσεις μιλώ αλλά τίποτα δεν γίνεται, στον ίδιο παρονομαστή μένω, στα ίδια σκατά μια ζωή και δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα γράφω εδώ. πολλοί απ αυτούς που λένε πως είναι ψυχοιλογικά χάλια μια χαρά τους βρίσκω σε σχέση με αυτό που διαρκεί σε μένα, βαρέθηκα τα ήπια και ήρεμα και όλο να θέλω να τ αλλάζω και όλο στα ίδια να επιστρέφω και γι αυτό όλο ευκαιρίες να χάνω. άλλος στη θέση μου δε θα χε αντέξει. δλδ χάλια αισθάνομαι τώρα και χρειάζεται να συμβουν επεισόδια για να το καταλάβω, δλδ να προσγειωθώ στο χάλι.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Όλο για υπερβάσεις μιλώ αλλά τίποτα δεν γίνεται, στον ίδιο παρονομαστή μένω, στα ίδια σκατά μια ζωή και δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα γράφω εδώ. πολλοί απ αυτούς που λένε πως είναι ψυχοιλογικά χάλια μια χαρά τους βρίσκω σε σχέση με αυτό που διαρκεί σε μένα, βαρέθηκα τα ήπια και ήρεμα και όλο να θέλω να τ αλλάζω και όλο στα ίδια να επιστρέφω και γι αυτό όλο ευκαιρίες να χάνω. άλλος στη θέση μου δε θα χε αντέξει. δλδ χάλια αισθάνομαι τώρα και χρειάζεται να συμβουν επεισόδια για να το καταλάβω, δλδ να προσγειωθώ στο χάλι.

---

Γιάννη μου θα γράφεις, γιατί έχουμ' ανάγκη να σε διαβάζουμε! Μην το βάζεις κάτω! Όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν! Εμείς που λέμε στους άλλους νάναι καλά σημαίνει ότι τουλάχιστον τάχουμε βρει με τον εαυτό μας.
Υπομονή, ίσως δεν έχει έρθει η κατάλληλη ώρα..

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Γιάννη μου θα γράφεις, γιατί έχουμ' ανάγκη να σε διαβάζουμε! Μην το βάζεις κάτω! Όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν! Εμείς που λέμε στους άλλους νάναι καλά σημαίνει ότι τουλάχιστον τάχουμε βρει με τον εαυτό μας.
Υπομονή, ίσως δεν έχει έρθει η κατάλληλη ώρα..

---

Ευχαριστώ Μαρκέλα για την ενίσχυση και την αναγνώριση, πέρα από τα όσα ωραία μου γραφεις στα π.μ. που μου στειλες. Δυσκολα βρίσκουμε τετοιους ανθρωπους, σαν και σενα, να μας μιλανε μ αυτο τον τροπο, ίσως πιο ευκολα βρίσκουμε σε φορουμ υποστηριξης όπου τα βιώματα κοινά και άρα η κατανόηση μεγαλύτερη. Στον αγωνα ειναι και να το να τα βρουμε με τον εαυτό μας.

Γύρισα πάλι από τη σχολή αηδιασμένος. Τα μαθήματα φαίνεται πάνω-κάτω να επαναλαμβάνονται και να μη διδάσκουν τίποτα τα καινούριο. Μια γελοιωδώς μεταμφιεσμένη ανακύκλωση και αναμάσηση της ίδιας ύλης που σπαταλά άσκοπα το χρόνο μας εκεί μέσα. Νισάφι δηλαδή! Και η πλάκα είναι ότι συγκαταλέγεται στα 100 πρώτα σε παγκόσμια κατάταξη. Με έχει κάνει να βαρεθώ τη ζωή μου πολύ άσχημα.

Παρόλο πού διάλεξα να μή μείνω στάσιμος, και τώρα θά'πρεπε να νιώθω πλήρης,
αισθάνομαι σά να οδηγώ με 50 και να περιμένω μήπως και διαλυθεί η ομίχλη.

μπλοκαρισμενος και παρατημενος χανωντας παλι το ρολο μου. τελικα ποιος ακριβως ειναι ο σκοπος των γονιων μας ? απλα να κανουν τα παιδια και να συμπεριφερονται μετα σαν να ειναι ξενα ? να τα βοηθανε μονο να μεγαλωσουν μεχρι να φτασουν τα 18 ? να τα μεγαλωνουν κι αφου μεγαλωσουν και δεν γιναν αυτο που ηθελαν να τους συμπεριφερονται λες και δεν αξιζουν προσπαθωντας να τα καταστρεψουν μετανιωνωντας την ωρα και τη στιγμη που γεννηθηκαν ? προσπαθω να βρω νοημα σ'αυτο που ζω αλλα δεν. αν μπορει καποιος να μου απαντησει σ'αυτα τα κρισιμα ερωτηματα, μην ανοιγω θεμα και σας κουραζω παλι βραδιατικα...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μπλοκαρισμενος και παρατημενος χανωντας παλι το ρολο μου. τελικα ποιος ακριβως ειναι ο σκοπος των γονιων μας ? απλα να κανουν τα παιδια και να συμπεριφερονται μετα σαν να ειναι ξενα ? να τα βοηθανε μονο να μεγαλωσουν μεχρι να φτασουν τα 18 ? να τα μεγαλωνουν κι αφου μεγαλωσουν και δεν γιναν αυτο που ηθελαν να τους συμπεριφερονται λες και δεν αξιζουν προσπαθωντας να τα καταστρεψουν μετανιωνωντας την ωρα και τη στιγμη που γεννηθηκαν ? προσπαθω να βρω νοημα σ'αυτο που ζω αλλα δεν. αν μπορει καποιος να μου απαντησει σ'αυτα τα κρισιμα ερωτηματα, μην ανοιγω θεμα και σας κουραζω παλι βραδιατικα...

---

ΚΕΝΟ σπάνια θα βρεις κάποιον που να μην έχει παράπονο από τους γονείς του!
Όλοι μας θα τους θέλαμε καλύτερους απ' αυτό που είναι!
Δεν φταίνε όμως, που μεγάλωσαν κι αυτοί, με ξεπερασμένες για μας αντιλήψεις!
Θέλω να πιστεύω πως αν ήξεραν.. θα προσπαθούσαν περισσότερο..
Τι σημασία έχει να τους καταλογίζουμε μια ζωή ευθύνες? Σε τί βοηθάει όλη αυτή η μιζέρια τελικά?
Ας πάμε εμείς μόνοι μας τώρα την ζωή μας παρακάτω!

Τρομερά κουρασμένος από τη σχολή. Σήμερα, αν και πρώτη βδομάδα, θα πάρω ρεπό. :P

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μπλοκαρισμενος και παρατημενος χανωντας παλι το ρολο μου. τελικα ποιος ακριβως ειναι ο σκοπος των γονιων μας ? απλα να κανουν τα παιδια και να συμπεριφερονται μετα σαν να ειναι ξενα ? να τα βοηθανε μονο να μεγαλωσουν μεχρι να φτασουν τα 18 ? να τα μεγαλωνουν κι αφου μεγαλωσουν και δεν γιναν αυτο που ηθελαν να τους συμπεριφερονται λες και δεν αξιζουν προσπαθωντας να τα καταστρεψουν μετανιωνωντας την ωρα και τη στιγμη που γεννηθηκαν ? προσπαθω να βρω νοημα σ'αυτο που ζω αλλα δεν. αν μπορει καποιος να μου απαντησει σ'αυτα τα κρισιμα ερωτηματα, μην ανοιγω θεμα και σας κουραζω παλι βραδιατικα...

---

Δεν είναι όλοι έτοιμοι να γίνουν γονεις και το μόνο σίγουρο είναι οτί δεν κάνουν τίποτα επίτηδες. Ίσως επειδή δεν γνωρίζουν να μεγαλώνουν παιδιά, ίσως είναι βυθισμένοι σε δικά τους άλυτα θέματα, ίσως.. ίσως.. ισως... Και εγώ κάποτε πίστευα σε άσχημα πράγματα αλλά μεγαλώνοντας καταλάβαινα αυτό που έγραψα.. Ας παίρνουμε παράδειγμα από αυτούς να μην κάνουμε τα ίδια στα δικά μας παιδιά. Και ας κάνουμε κάτι για εμας χωρίς να κατηγορούμαι τους γονείς μας...

αισθανομαι σαν πρεζονι που δεν την ακουσε :((((

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Δεν είναι όλοι έτοιμοι να γίνουν γονεις και το μόνο σίγουρο είναι οτί δεν κάνουν τίποτα επίτηδες. Ίσως επειδή δεν γνωρίζουν να μεγαλώνουν παιδιά, ίσως είναι βυθισμένοι σε δικά τους άλυτα θέματα, ίσως.. ίσως.. ισως... Και εγώ κάποτε πίστευα σε άσχημα πράγματα αλλά μεγαλώνοντας καταλάβαινα αυτό που έγραψα.. Ας παίρνουμε παράδειγμα από αυτούς να μην κάνουμε τα ίδια στα δικά μας παιδιά. Και ας κάνουμε κάτι για εμας χωρίς να κατηγορούμαι τους γονείς μας...

---

Χριστινα εσενα σε μπερδευω λιγο με τη Ευη, οχι λογο μαλλιων κι αποψεων. χωρις να θελω να ξανασχοληθω, θα πω απλα οτι οι γονεις φτανωντας το παιδι στα 20 εχουν ηδη κουραστει, ειδικα αν ειχε ασχημη εφηβεια με ξεσπασματα. κι επειδη πλεον δεν εχουν να κανουν με μωρο, ετσι αρχιζουν ισως να συμπεριφερονται λιγο πιο ασχημα. γι'αυτο πιστευω θα επρεπε ΟΛΩΝ να τους νοικιαζουν αλλου να μενουν μονα τους, ειτε λογο σπουδων, ειτε για να ξεκινησουν σωστα τη ζωη τους, ανεξαρτητα και να μπορουν να σταθουν στα ποδια τους. στο εξωτερικο σε καποιες χωρες συμβαινει ηδη, εδω στο ελλαδισταν δυστυχως και λογο φτωχειας, παραμενουμε αναγκαστικα με τους γονεις μεχρι τα 30 μας, μπορει και τα 40 μας (βλεπε axl100), μπορει να πεθανουμε και μαζι τους χωρις να εχουμε ζησει τιποτα απολυτως. ευτυχως σταθηκα τυχερος μικροτερος, τωρα βεβαια αναγκαστικα μενω μαζι τους παλι, κι ετσι επηρεαζομαι κι εγω μεχρι να παιχτει η τελικη παρασταση στο θεαρεστο εργο που ονομαζουμε ζωουλα.