Άσχημα τι εννοείς?
Στεναχώρια ,ψυχοπλακωμα κάτι τελοσπαντων παρομοιω ?
Χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο συγκεκριμένο γεγονός ?
Printable View
Συμβαίνει καμία φορά κυκνε μου ολοι το παθαίνουμε μην αγχωνεσαι. ...
Και εγώ έχει δυο μέρες επειδη λείπω εκτός μόνη μου είμαι άστα να πάνε...Χωρίς κάποιο ιδιατερο λογο ειμαι περιργα αλλα προσπαθω να απασχολω συνεχεια το μυαλο μου με κατι και δεν το αφεινω να με ριξει περισσοτερο...
Προσπάθησε να κάνεις κάτι γιατί όσο κάθεσαι και το σκέφτεσαι μεγενθυνεται ακόμα περισσότερο στο μυαλό σου .
Δεν αγχώνομαι αλλά στεναχωριέμαι... Προσπαθώ κι εγώ ν' απασχολούμαι αλλά ακόμα κι έτσι στο βάθος εξακολουθεί να υπάρχει αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα και δεν μ' αφήνει να ξενοιάσω...
Και τώρα είμαι διπλά ταλαιπωρημένη γιατί ήμουν στην οδοντίατρο και με είχε κυριολεκτικά μία ώρα στην καρέκλα αλλά εκτός αυτού πάντα φοβάμαι όποτε πηγαίνω σ' αυτή την ειδικότητα γιατρού, έτρεμαν τα χέρια μου για να καταλάβεις...
Κατάλαβα ταράχτηκες αρκετά και θέλεις λιγάκι χρόνο για αν ηρεμήσεις αλλά θα γινει!
Άκουσε λιγάκι μουσική δες καμία ταινία και θα περάσει η μέρα και αύριο εύχομαι η μέρα σου να ξεκινησει πολύ καλύτερα.
Ότι χρειαστείς ξέρεις καλό μου στείλε μου μηνύματακι
Και θα το δω!
Ακόμα μιά μέρα με έντονα συμπτώματα. Ακόμα μια χαμένη μέρα. Πόνοι, διάρροιες, η χαρά της καραντίνας...
Ατιμο πράμα το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου!
Ψυχολογικά χάλια, αναστατωμένη και κουρασμένη... Έβλεπα εφιάλτες όλη τη νύχτα και νιώθω πολύ άσχημα, με τάραξαν... :(
(Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Ασλανίδου)
Ναι θα πω αφού με ξέρω πάλι
Ναι θα πω και με μονό σανδάλι
Θα ντραπώ, vα πω φοβάμαι τη ζωή.
Ναι θα πω θα βρέξω το κεφάλι
Ναι θα πω κι ας με κοιτούν οι άλλοι
Να χτυπώ, καινούρια πόρτα το πρωί.
Δίχτυα ήταν τα χρόνια και τα τράβηξα,
κι όσα σπαρταρούσανε τ’ ανάδειξα
Σ’ έρωτες κι αγάπες μεσολάβησα,
δίχτυα μου βαριά.
Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα,
κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι’ άλλα σαν,
σαν μικρά παιδιά.
Ναι θα πω στους άλλους είπα όχι
Ναι θα πω αφού η καρδιά μου το `χει
Ν’ αγαπώ, μπορεί να το `χει κι η ψυχή.
Δίχτυα ήταν τα χρόνια και τα τράβηξα,
κι όσα σπαρταρούσανε τ’ ανάδειξα
Σ’ έρωτες κι αγάπες μεσολάβησα,
δίχτυα μου βαριά.
Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα,
κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι’ άλλα σαν,
σαν μικρά παιδιά.
Δίχτυα ήταν τα χρόνια καρδιά μου,
κι έσταζε ομορφιά
άπιαστο δελφίνι η χαρά μου,
που `χα συντροφιά.
Δίχτυα ήταν τα χρόνια κι ήπια θάλασσα,
κι όμως κάτι αιώνια δε τα χάλασα
Τρύπια παντελόνια πάμε γι’ άλλα σαν,
σαν μικρά παιδιά.
Ναι θα πω αφού το ξέρω πάλι
Ναι θα πω και με μονό σανδάλι
Θα ντραπώ να πω φοβάμαι τη ζωή.
Όπως ρωτούσαν στο σχολείο, τι ήθελε να πει ο ποιητής?
Δινόμουν ανέμελα σε όλες τις ορέξεις, σε όλες τις επιθυμίες της ζωής, ριχνόμουν στην ζωή κι οτιδήποτε έπιανα στα δίχτυα μου, στα χέρια μου, το κράταγα και δινόμουν σ αυτό αυθόρμητα, ξέγνοιαστα, απροκάλυπτα, κι έτσι είσπραττα πολλές φορές ταλαιπωρίες, αποτυχίες πέρα από εφήμερες χαρές. Όμως μέσα στη ψυχή μου πάντοτε υπήρχαν αυτές οι αιώνιες αξίες τις οποίες ανέμενα να δώσω σε κάτι ξεχωριστό. Ο φόβος δεν ήταν να ριχτώ στη ζωή αλλά η εκ των υστέρων γνώση για το πόσες παγίδες και ταλαιπωρίες κρύβει η ζωή.
Νιώθω ανασφάλεια και δεν ξέρω πως να ηρεμήσω... Χρειάζομαι διαβεβαίωση ότι θα είμαι ασφαλής κι ότι δεν θα συμβεί ξανά κάτι παρόμοιο... Αλλά δεν μπορώ να την έχω, τουλάχιστον όχι απ' το πρόσωπο που έχω στο μυαλό μου...
Έγινε κάτι που σε αναστάτωσε;