http://www.youtube.com/watch?v=-sU4m...eature=related
Αυτό για την κόκκινη πλατεία.
Printable View
http://www.youtube.com/watch?v=-sU4m...eature=related
Αυτό για την κόκκινη πλατεία.
Το ξαναέβαλα, η άσχετη, αλλά δεν πειράζει, ομορφάντρα μουυυυ!!! Θα σου βάλω και σως να γλιστράει, την εξής:
http://www.youtube.com/watch?v=-hFYKZBWdS8
Αγάπες μου, κατάφερα και σας κοίμισα όλες! Χαίρομαι γι' αυτό! Έμεινε ο Αβοβρυκόλακας πίσω, που, ενώ καταρρέει από την κούραση και τις συγκινήσεις, δεν κλείνει το ματάκι του!
Τι να μου κάνει η κλασική, χαλαρωτική μουσική, τι να μου κάνει το διάβασμα, μάλλον μια μπουνιά θέλω να πέσω ξερή! θα διαβάσω ένα καινούριο βιβλίο, θρίλερ. Λέγεται "υγρός θάνατος". Θα ακουμπήσω το λαδωμένο μου κεφάλι στο καθαρό μου μαξιλάρι και θα διαβάσω, μήπως και με πάρει ο ύπνος..
Φιλιά, αγαπημένες μου Ντεζιρένιες! Καληνύχτα!
welcome back! Και εσύ μας έλειψες Ιωάννα μου!Quote:
Originally posted by aggeloydaki
καλησπέρα,καλή χρονιά σε όλους,εύχομαι η νέα χρονιά να φέρει υγεία για εσάς κ τις οικογένειές σας και κάθε σας όνειρο να γίνει σύντομα πραγματικότητα.Δεν έχω χρόνο να διαβάσω όσα έχασα εδώ κ 3 εβδομάδες αλλά ελπίζω όλοι κ όλες να είστε καλά,τα δικά μ νέα κάποια άλλη στιγμή!πολλά φιλάκια στα μαγουλάκια σας,μου λείπετε
Natalia mou, καλό μου, χαίρομαι τόσο που μπήκες και έγραψες τις λέξεις σου, όταν λείπεις μοιάζει όντως φτωχικό αυτό το σπίτι που το έφτιαξες με αγάπη και φροντίδα..ΣΕ σκέφτομαι συνέχεια!
Καλημερούδια στην πιο γλυκιά παρέα!!!
Αβα μας την έσκασες! Έμεινες να κάνεις αφιερώσεις με τα λαδωμένα ενυδατωμένα μαλάκια σου χεχεχε. Η αλήθεια είναι ότι στον Βορρά το νερό είναι πολύ σκληρό με πολλά άλατα και προκαλεί έντονη αφυδάτωση σε μαλλιά και δέρμα. Εγώ όσο ζούσα στην Θεσσαλονίκη και στο χωριό ήμουν μόνιμα αγκαλιά με μία κρέμα σώματος και χεριών! Και νόμιζα ότι είχα ξηρό δέρμα. Αλλά και το μαλλί μου δεν πήγαινε πίσω! Μόνιμα φριζαρισμένο, δεν ήξερα πως να το σουλουπώσω είναι και από την φύση του και ψιλοσγουρό και δεν ήξερα πως να το βάλω σε αράδα! Ίσιωνα από την μία σγούραινε από την άλλη. Την υγρασία που την πας;;; Από τότε που κατέβηκα Αθήνα βρήκα την υγειά μου! Εδώ το νερό είναι μαλακό και σε συνδυασμό με την χαμηλότερη υγρασία, είδα μαλλί και δέρμα να μεταμορφώνονται. Κοιμάμαι καλύτερα ξυπνάω χωρίς πονοκεφάλους, η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. 4 μέρες στο χωριό ήταν αρκετές για να αρχίσει να στεγνώνει το δέρμα στο πρόσωπό μου, απίστευτο! Αν τώρα ξαναμετακόμιζα στον Βορρά το πρώτο πράγμα που θα έκανα στο σπίτι μου θα ήταν να βάλω στην κεντρική παροχή του νερού έναν αποσκληρυντή για να μαζεύει τα άλατα!
Όσο για την κλασσική μουσική, εγώ άκουσα όλες σου τις αφιερώσεις με τον πρωινό μου καφέ και τις χάρηκα πάρα πολύ. Πως μπορεί η κλασσική μουσική να είναι τετριμμένη δεν μπορώ να καταλάβω. Αυτά είναι στο μυαλό μας. Δεν μπορούμε όλοι μας να μεγαλώνουμε με Γαλλικά και πιάνο ΕΛΕΟΣ (ξαναλέω...). Είναι όμορφο να έχεις γνώσεις και να διαβάζεις και να αναζητάς αλλά στο σημείο που ευχαριστεί τον καθέναν για την προσωπική του εξέλιξη και καλλιέργεια. Και εγώ ποτέ δεν διάβασα από χόμπι κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς και ποιητές, ακόμη δεν έχω διαβάσει τους αρχαίους μας φιλόσοφους, μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν υπήρχαν αυτά, δεν είχα τέτοια ερεθίσματα. Και τι πάει να πει αυτό ότι είμαι λιγότερο καλλιεργημένη ή κατά κάποιο κατώτερη; Δεν το δέχομαι. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό κομμάτι της εξέλιξης μας και της ποιότητάς μας ως ανθρώπινα όντα δεν έχει να κάνει με το αν έχουμε διαβάσει τα άπαντα σημαντικών συγγραφέων ή αν γνωρίζουμε απ έξω και έχουμε στο σπίτι μου όλες τις συμφωνίες του Μπαχ και του Μπετόβεν αλλά με την συναισθηματική μας νοημοσύνη και εξέλιξη. Τι να το κάνεις αν ένας άνθρωπος είναι φοβερά καλλιεργημένος με 3 πτυχία και μία φοβερή δουλειά και είναι κάφρος; (για να μην παρεξηγηθώ δεν μιλάω για γνωστά πρόσωπα, γενικολογώ :)) Αν δεν σέβεται τους συνανθρώπους του, τον περιβάλλον, δεν είναι ταπεινός και δεν ξέρει να αγαπάει βαθιά και πραγματικά για εμένα είναι κάφρος και άχρηστος! Οι γνώσεις δεν κάνουν τον άνθρωπο, μπορεί κάποιος να έχει τα πιο ακριβά γούστα και τις πιο εξαιρετικές γνώσεις αλλά αν δεν ξέρει να αγαπά, να εκτιμά και να σέβεται δεν είναι άνθρωπος.
Αυτά είχα να πω και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, απλά θυμώνω με τους ανθρώπους που κολλάνε στην βιτρίνα και δεν δίνουν σημασία στο περιεχόμενο. Και επειδή ως υπέρβαρη έχω συναντήσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους αλλά και πολλούς άλλους που δεν το κάνουν, πλέον κρίνω διαφορετικά τους ανθρώπους και την εσωτερική τους καλλιέργεια :)
Όσο για σένα ʼβα μου που ήσουν το σπίρτο για όλο αυτό το κατεβατό :bigsmile: από το λίγο που σε έχω γνωρίσει, νιώθω ότι είσαι ένας άνθρωπος με σπάνια καρδιά και μία πολλή γλυκιά ψυχή και σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια βρίσκεσαι πολύ υψηλά στην δική μου κατάταξη. Μην υποτιμάς τον εαυτό σου, η δουλειά σου, το μέρος που ζεις, τα κιλά σου, είναι η βιτρίνα σου. Όποιος δεν κάνει τον κόπο να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά, δικό του χάσιμο ;). Έχεις απίστευτο πηγαίο χιούμορ, δεν φοβάσαι να τσαλακώσεις τον εαυτό σου, είσαι ψυχή ρομαντική και λίγο παιδική και παιχνιδιάρικη, τι όμορφα προσόντα όλα αυτά! Αυτά τα λίγα από το μέσα σου εγώ έχω γνωρίσει και με γοητεύουν τόσο πολύ! Σε φιλώ γλυκά και εύχομαι να μην με παρεξηγήσεις για όσα γράφω :blush:
Καλησπέρα. Eli έχεις απόλυτο δίκιο σ'αυτά που λες. Είμαι κι εγώ της άποψης ότι αυτό που μετράει στους ανθρώπους είναι η κοινωνική μόρφωση και όχι τα διπλώματα. Εγώ μεταξύ άλλων έχω εργασθεί ως βοηθός συμβολαιογράφου για 5 χρόνια και ως γραμματέας σε μία μεγάλη εταιρεία για 6 χρόνια. Στην εταιρεία αυτή δούλευαν συνολικά 12 γραμματείς και έκαναν κάθε χρόνο αξιολόγηση των γραμματέων (βλακείες). Εγώ μιλάω δύο γλώσσες και γνωρίζω από υπολογιστές. Υπήρχαν άλλες γραμματείς που είχαν πανεπιστημιακά διπλώματα και γνώριζαν πολλά περισσότερα από εμένα. Ομως εγώ έβγαινα πάντα δεύτερη στην αξιολόγηση γιατί δεν είχε να κάνει μόνο με τις γνώσεις των γραμματέων αλλά και με το ποιά ήταν "κάφρος" όπως λες κι εσύ. Ήμουν πάντα γελαστή, πρόθυμη, φιλότιμη και γενικώς συνεργάσιμη χωρίς να δημιουργώ προβλήματα. Στο τέλος βέβαια αναγκάστηκα να παραιτηθώ γιατί με έβαλαν στη διοίκηση να εξυπηρετώ 5 διευθυντές ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να έχω πολύ άγχος, να μην προλαβαίνω να κάνω τις ενέσεις μου και τα γεύματά μου όταν έπρεπε (με όλα τα συμβούλια και τα διαβούλια που είχαν κάθε μέρα) και να έχω σοβαρά προβλήματα με το ζάχαρό μου. Όταν έφευγα μου έλεγαν κρίμα γιατί φεύγει το γέλιο από την εταιρεία μας και το αφεντικό μου παρόλο που παραιτήθηκα προσφέρθηκε να μου κάνει εικονική απόλυση για να πάρω το επίδομα από το ταμείο ανεργίας και μου έδωσε και αποζημίωση!! Απίστευτο! Και στο συμβολαιογραφείο που εργαζόμουν η άλλη κοπέλα ήταν πιο μορφωμένη από μένα αλλά εγώ ήμουν το δεξί χέρι της συμβολαιογράφου. Δυστυχώς παραιτήθηκα κι από κει για τους ίδιους πιο πάνω λόγους. Αμέτρητες ώρες δουλειάς με πολύ άγχος. Από τα βιώματά μου έχω καταλάβει λοιπόν ότι φυσικά και πρέπει να καλλιεργούμε το πνεύμα μας, όσο μπορεί ο καθένας μας, αλλά αυτό που μετράει πάνω απ'όλα είναι να αγαπάμε και να φερόμαστε καλά στους ανθρώπους γύρω μας.
Γιωτουλίνι μου http://www.clicksmilies.com/s1106/li...smiley-001.gif
κορίτσια helppppp,είμαι πελαγωμένη...κοντεύω να φλιπάρω,μέχρι και ο άνδρας μου,μου έβγαλε νέο χαιδευτικό "φλίπυ" :D πριν από 3 εβδομάδες εντελώς αναπάντεχα μας ειδοποίησαν πως η πεθερά μου λιποθύμισε και μάλλον έπαθε εγκεφαλικό ,φεύγει ο άνδρας μου να πάει Ναύπακτο και εγώ μένω Πάτρα γιατίθα την έφερναν στο νοσοκομείο.Στο ενδιάμεσο μας ειδοποιεί ο κουμπάρος μας και νουνός του άνδρα μου που είναι γιατρός πως συνήλθε αλλά την πάνε στο κέντρο υγείας,δεν είναι εγκεφαλικό απλά έπεσε χαμηλά η πίεση,με αποτέλεσμα αυτός να την αφήσει μόνη της στο κέντρο υγείας γιατί όπως είπε είναι μια χαρά :thumbdown: (λες και θα του έπεφτε ο κ@λος να κάτσει εκεί για λίγο μέχρι να φτάσει κάποιος από εμάς....) μέχρι να φτάσει ο άνδρας μου την στέλνουν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Μεσολογγίου για επιπλέον εξετάσεις για να δουν γιατί λιποθύμησε.....φτάνει εκεί ο άνδρας μου και βλέπει 10 γιατρούς μες στο δωμάτιο που την είχαν να τρέχουν σαν τρελοί και κανείς να μην λέει τίποτα,κάποια στιγμή τον ειδοποιούν πως έχουν καλέσει ειδικά επανδρωμένο ασθενοφόρο για να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο της Πάτρας....ε...αυτά ήταν και τα τελευταία νέα που είχε...την επόμενη φορά που μίλησε με κάποιο γιατρό ήταν να τον ενημερώσουν πως έχει πάθει ήδη 2 ανακοπές και την επαναφέρανε και πως έπαθε και 3η και παλεύουν αλλά δεν έχουν πολλές ελπίδες....έτσι την χάσαμε,59 ετών χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας.Όπως καταλαβαίνετε ήταν κεραμμύδα στα κεφάλια όλων μας...Το πρόβλημα είναι το εξής...πίσω μας έμεινε η γιαγιά του άνδρα μας 83 ετών ,ιδιαίτερα παράξενος άνθρωπος με αμέτρητες ιδιοτροπίες...(παράδειγμα, πρέπει από τις 4.30 να κλείνουμε τα πατζούρια για να ανάβουμε φώτα κ να μην μας βλέπει ο κόσμος,να μιλάμε χαμηλόφωνα μην τυχόν μας ακούσει κάποιος,να τρώμε για μεσημέρι στις 12 και για βράδυ στις 7 το απόγευμα,οποιαδήποτε άλλη ώρα είναι λάθος και επίσης απαγορευόταν ο οποιοσδήποτε να μπει μέσα στην κουζίνα της ακόμα και για να φτιάξει καφέ,αν ήθελες να μαγειρέψεις κάτι απόγευμα άκουγες μουρμούρα για 2-3 ώρες και στο τέλος έλεγες αι στα κομμάτια ας μείνω νηστικός!)μαζί με την γιαγιά μας έμεινε ένα σκυλί μέσα στο σπίτι ,της κουνιάδας μου,που όμως είχε αφήσει να το προσέχει η πεθερά μου (το οποίο σκυλί έτρωγε αποκλειστικά και μόνο ψητό κοτόπουλο,και στα ενδιάμεσα μασουλούσε μόνιμα κροκέτες ),ένα μεγαλωμένο κουνέλι επίσης της κουνιάδας μου,και 4 κότες.¨
Ο άνδρας μου λόγω δουλειάς μετά την κηδεία έπρεπε να είναι Αθήνα και έτσι εγώ αναγκαστικά μεταφέρθηκα στην Ναύπακτο τουλάχιστον από Δευτ-Παρ που γύρναγε για σκ,η πρώτη εβδομάδα εφιαλτική!με τα χίλια ζόρια εγώ ακολουθούσα το πρόγραμμά μου και επιπλέον είχα και να προσέχω κ την γιαγιά κ τις κότες κ το κουνέλι κ το σκυλί γιατί η κουνιάδα μου πως το έκανε κοιμόταν μέχρι τις 10 και μετά έκανε μία ώρα να λουστεί να μπανιαριστεί κ μετά έφευγε εκτός όλο για δουλειές....και το απόγευμα πάλι έφευγε μαζί με τον τύπο που συζεί και είχαν έρθει μαζί για την κηδεία....και έμενα λοιπόν με την γιαγιά,η οποία γιαγιά είναι ικανή αν κολήσει το μυαλό της σε ένα πράγμα να το επαναλαμβάνει εκατοντάδες φορές...είναι να μην γίνω φλίπυ μετά????Και άντε η πρώτη εβδομάδα κουτσά-στραβά πέρασε,παίρνω και εγώ το λεωφορειάκι μου να έρθω Πάτρα Παρασκευή απόγευμα γιατί γύρναγε και ο ανδρούλης μου και έπρεπε να πλύνω κ τα ρούχα του για να ξαναφύγει την Κυριακή και Σάββατο πρωί μας τηλ πως η γιαγιά πρωινιάτικα ήθελε να φτιάξει τα κόλυβα για τα εννιάμερα (2 μέρες πριν ήμαρτον!)και επειδή ξεπλένει 3 φορές το στάρι και το νερό το ρίχνει στα λουλούδια στον κήπο έπεσε και κτύπησε και πρέπει να πάμε στο κέντρο υγείας.ʼντε να τρέχουμε πάλι Ναύπακτο,από το κέντρο υγείας πάλι τσουπ στο νοσοκομείο Μεσολγγίου,αφού ο γιατρός που μας είδε λέει στον Μάρκο "καλά προχτές δεν ήσουν εδώ με την μητέρα σου,τι έγινε? " τελικά η γιαγιά έβγαλε τον αριστερό ώμο και ήταν ανένδοτη να κάτσει να της το βάλουν,καμία συνεργασία....αναισθησιολόγ ος δεν εφημέρευε για να της κάνει μέθη,να πάτε Αγρίνιο μας λένε,τελευταία στιγμή αποφασίζουμε να πάμε Πάτρα,άντε πάλι στους δρόμους και στον δρόμο να την ενοχλούν τα πάντα,μα τα πάντα!!!φτάνουμε στο νοσοκομείο της Πάτρας,εξηγούμε στους γιατρούς την όλη κατάσταση....προσπαθούσαν 2 ορθοπεδικοί (πραγματικά ΗΡΩΕΣ) επί 4 ώρες να της βάλουν τον ώμο στην θέση του...ανένδοτη,κάθε φορά που είσαντε στο παρά τσακ ,τον τράβαγε και κανένα αποτέλεσμα....τι ηρεμιστικές της έκαναν,τι παυσίπονες να μην την πιάνει τίποτα,της είχε κολήσει από την αρχή να κάνει χειρουργείο,οι ορθοπεδικοί λόγω ηλικίας και φαρμάκων που παίρνει να μην θέλουν να της κάνουν μέθη (εδώ και 40 χρόνια πίνει λοναρίντ και ταβόρ και εδώ και πόσα άλλα λαντόζ )τελικά στις 6 της κάνανε μέθη και 6.10 τελείωσε ο γολγοθάς με τον βγαλμένο ώμο.Ευτυχώς κατά τις 9 της δώσανε εξιτήριο και γύρισε Ναύπακτο κ εμείς στο σπιτάκι μας.Δευτέρα αξημέρωτα άντε να πάω πάλι Ναύπακτο γιατί είχαμε και τα εννιάμερα,και την Τρίτη το πρωί μας ξεφουρνίζει η κουνιάδα μου πως αυτή θα φύγει την επόμενη γιατί όπως μας ανακοίνωσε η ζωή συνεχίζεται και έχουν και άλλες δουλειές να κάνουν (σημειωτέον η κουνιάδα δεν εργάζεται κ ο γκόμενος μόλις τελείωσε το αγροτικό τ και άρα επίσης μέχρι τον Μάιο δεν εργάζονται)και φυσικά ήθελαν να φύγουν και να μας αφήσουν όλα τα ζωντανά http://www.clicksmilies.com/s1106/sa...smiley-030.gif μετά από ομηρικό καυγά διά τηλεφώνου με τον άνδρα μου πήραν το σκυλί μαζί τους και το κουνέλι το δώσανε στην συνηφάδα της γιαγιάς που έχει διάφορα ζωντανά.Και μείναμε μόνες με την γιαγιά....να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια....να θέλω να απλώσω ρούχα και να σχολιάζει γιατί βγήκα στις 8 το πρωί να απλώσω και όχι στις 10 (καλά για βράδυ δεν το συζητώ...είχα απαγορευτικό εξόδου!) να κλειδώνουμε τα πατζούρια από τις 4,την εξώπορτα από τις 7 και μην τυχόν θελήσω να βγω παραέξω να φέρω ξύλα για το τζάκι,μουρμούραγε!να λέει κ να ξαναλέει για την συμπεριφορά της εγγόνας της κ του γκόμενου,για το σκυλί και πόσο στοίχιζε και πάλι από την αρχή....ότι θυμόταν χαιρόταν βασικά,τα δικά μου νεύρα να είναι σαν τεντωμένες χορδές....και να μην μπορώ να πω και κουβέντα....Να πάμε στην τράπεζα να πληρωθεί και να μου λέει να μην κυκλοφορώ γιατί με κοιτάνε οι άνδρες ειδικά ο υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε για να μην περιμένουμε...με κόρταρε είπε στον άνδρα μου-όλα αυτά στην φαντασία της! ευτυχώς παραμονή Χριστουγέννων ήρθε κ ο άνδρας μου γιατι δεν μας έβλεπα καλά...έλα όμως που έπρεπε να γυρίσουμε Πάτρα γιατί κάθε μέρα να πληρώνουμε καράβι ή γέφυρα δεν γίνεται-είναι πολλά τα λεφτά ʼρη :D και έτσι την φέραμε μαζί μας Πάτρα....αφού πρωτα μας έκανε τα νεύρα κρόσσια με το δεν θέλω να έρθω,αλλά δεν μπορώ και μόνη μου,σας ενοχλώ,σας ταλαιπωρώ (σε όλα αυτά της είπαμε αμέτρητες φορές πως ούτε ενοχλεί ούτε τίποτα!αλλά εκεί είχε κολήσει η βελόνα ) ο άνδρας μου να λείπει από το πρωί μέχρι το βραδάκι κ να είμαι μόνη με την γιαγιά -τουλάχιστον είμαι σπίτι μου- να επαναλαμβάνει αμέτρητες φορές πόσο βάρος είναι και δεν βολεύεται στο σπίτι (όπου είναι σε δικό της δωμάτιο για να μην ενοχλείται )όπου εμείς κοιμόμαστε με ανοιχτά παντζούρια και το βλέπει και κάτι παθαίνει,όπου επίσης δεν τρώει κ τίποτα μην τυχόν και την πειράξει,όπου 15 μέρες δεν είχε κάνει μπάνιο γιατί δεν ήθελε να την βοηθήσω(το χέρι της είναι κρεμασμένο σε νάρθηκα μέχρι τις 10 Γενάρη οπότε ουσιαστικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνη της,ούτε να σηκώσει σωστά το παντελόνι της που έχει λάστιχο )όπου για να βάλω τα ρούχα της για πλύσιμο πρέπει να βάλω μία ρόμπα και μία ζακέτα και κανενός άλλου ρούχα μέσα,όπου τα εσώρουχα που φοράει τα πετάει γιατί απαπαπαπα που θα πλυθούν μαζί με κάτι άλλο στο πλυντήριο (ακόμα κ αν είναι τα δικά της ρούχα ) και το ίδιο και τις κάλτσες,αγοράζουμε κάλτσες 7 ευρώ και η κατάληξή τους μόλις λερωθούν είναι όχι τα άπλυτα αλλά τα σκουπίδια....Και μαζί με όλα αυτά...ατελείωτη μα ατελείωτη μουρμούρα για όλα...στο τέλος όλα την ενοχλούν....και το κερασάκι είναι που λέει πόσο ενοχλεί που είναι εδώ ενώ ειλικρινά δεν της έχει δώσει κανείς τέτοια εντύπωση,πάντα με το χαμόγελο είμαι κ την ρωτάω 100 φορές την ημέρα μήπως θέλει κάτι....
ε βρε παιδιά ήμαρτον δεν αντέχω άλλο....και το χειρότερο είναι πως δεν ξέρω τι θα γινει μό
λις βγάλει τον νάρθηκα....θα μπορεί να ζήσει μόνη της???θα πρέπει να συνεχίσει να ζει μαζί μας???μου έχει λείψει ένα μεσημέρι να ξαπλώσω σαν άνθρωπος στις 3.30 που συνήθιζα και να σηκωθώ κατά τις 6 για να πιω καφεδάκι μπροστά στο τζάκι μας,μα πως να το κάνω??αφού ξαπλώνει στις 1 και 3.30-4 σηκώνεται?θέλω να κάνω τις δουλειές μου και δεν μπορώ,όλη την ώρα μου λέει πόσο κουράζομαι και πως γυρνάω σαν σβούρα κλπ μα έχω εξηγήσει πως πια δεν κουράζομαι,ειμαι μια χαρά!!!ΑΑΑΑαααα επίσης σχεδόν όλη ημέρα βλέπουμε αποκλειστικά κ μόνο ΑΝΤ1 και κάθε βράδυ "η ζωή της άλλης" ουφ τα είπα μπερδεμένα αλλά νομίζω θα σκάσω.....πως να αντιμετωπίσω ενδεχόμενη μόνιμη συγκατοίκηση?λέει πως θέλει να γυρίσει σπίτι της,αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορεί να ζει μόνη της.Ο άνδρας μου ξέρει πως η γιαγιά του είναι παράξενη κ δύσκολος άνθρωπος αλλά όπως μου είπε "και τι να κάνουμε να την αφήσουμε μόνη της?" η κουνιάδα κ ο κουνιάδος μου δεν φαίνεται να πολυνοιάζονται,η κουνιάδα μου ήξερε μόνο να πάρει τηλ και να μας πει πως το σκυλί είναι μελαγχολικό και ο φίλος της από μέσα να λέει πως το σκυλί πρέπει να γυρίσει ναύπακτο (αλήθεια να το προσέχει ποιος??? ) και να μας κάνει έλεγχο αν τακτοποιήσαμε διάφορες οικονομικές εκρεμότητες για τις οποίες φυσικά δεν αφήσανε δραχμή,μέσα σε 10 μέρες που έχει φύγει αυτή είναι όλη η επικοινωνία της μαζί μας-και προσωπικά χέστηκα αν θα πάρει εμένα τηλ,αλλά δεν νοιάζεται ούτε για την γιαγιά της που την μεγάλωσε.Ο έτερος κουνιάδος είναι μονίμως στον κόσμο του και με το χέρι απλωμένο "γιατί δεν πληρώθηκε",αυτό ας μην το σχολιάσω καλύτερα θα γίνω πολύ κακιά....και όπως καταλαβαίνετε ο κλήρος έπεσε σε εμάς να νοιαζόμαστε και να τρέχουμε...Για πείτε καμία ιδέα ή γνώμη μπας και δω φως στο τούνελ....
Αγγελουδάκι τα συλλυπητήριά μου για την πεθερά σου, είναι κρίμα γιατί ήταν πολύ νέα. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η φάση που περνάτε. Αν έβαζε ο άντρας σου φωνή στα αδέρφια του όπως έκανε με το σκύλο θα κατάφερνε άραγε να προσέχουν τα αδέρφια του τη γιαγιά; Η γνώμη μου είναι ότι η γιαγιά είναι πολύ μεγάλη και πολύ περίεργη για να αλλάξει. Ίσως θα ήταν καλύτερα να αλλάξεις εσύ λίγο στον τρόπο που την αντιμετωπίζεις. Δηλαδή να μην ακούς κατά λέξη ότι σου λέει και να ακολουθείς το πρόγραμμά σου στο σπίτι σου. Π.χ. αν θέλεις να δεις κάτι στην τηλεόραση πες της συγνώμη αλλά τώρα θέλω να δω κάτι άλλο και άλλαξε το κανάλι. Βλέποντας την αντίδρασή της πορεύσου κι εσύ ανάλογα επιμένοντας σ'αυτό που θέλεις με ωραίο τρόπο και χωρίς εντάσεις. Δυστυχώς άλλαξαν και για εκείνη τα δεδομένα απότομα, είχε κι αυτή τη σειρά της στο σπίτι της, δεν μπορεί να προσαρμοστεί και δεδομένου ότι είναι ιδιότροπη σε τρελαίνει στη γκρίνια. Υποστηρίζοντας τα δικά σου θέλω με υπομονή και επιμονή ίσως αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Μιλώντας θεωρητικά πάντα.......
Πω πω Αγγελουδάκι τι κακό σας βρήκε βρε παιδί μου; Συλλυπητήρια για την πεθερά σου, κρίμα και ήταν τόσο νέα :(.
Εσύ παιδί μου στην κόλαση μπήκες και πως θα βγεις;; Βασικά δύσκολες αυτές οι καταστάσεις και οι λύσεις δεν βρίσκονται από την μία μέρα στην άλλη. Πράγματι είστε όλοι σε ένα μεταβατικό στάδιο προσαρμογής σε νέα δεδομένα και οι γέροι άνθρωποι δεν τις γουστάρουν τις αλλαγές. Ξέρω έχω και εγώ πεθερά στα 79 και αν και καλή χρυσή, είναι μυαλό παλιό και αγύριστο. Η γιαγιά δεν αλλάζει αυτό είναι δεδομένο. Και να ξεριζωθεί και από το σπίτι της και από την βόλεψη της είναι πολύ πολύ κακό για την ηλικία της μη σου πω και για την υγεία της. Θα μαραζώσει. Εμένα η πεθερά μου δεν ξεκουνιέται να έρθει ούτε μέχρι το σπίτι μας μία Κυριακή για να φάμε μαζί. Μόνο στο δικό της το σπίτι θέλει να πάμε εμείς να την βλέπουμε και μην τυχόν την βγάλεις από την σειρά της και το σπίτι της πάει θα πεθάνει! Εδώ στον γάμο μας ήρθε στην εκκλησία και στο τραπέζι δεν ήρθε γιατί κουράστηκε και της έπεσε το ζάχαρο και ζαλιζόταν. ʼσε που και εμάς όλη την ώρα γκρινιάζει άμα της λέμε να έρθει μην τυχόν και μας ενοχλήσει και μας βγάλει από την σειρά μας, δεν θέλει να μπλέκεται στα πόδια μας, έτσι μας λέει συνεχώς!
Προσπαθήστε να βρείτε έναν τρόπο να την προσέχετε αλλά να είναι στο σπίτι της. Έχετε την δυνατότητα να βάλετε μία γυναίκα να πηγαίνει να την προσέχει και να της κάνει μερικές δουλειές; Αυτό θα ήταν ιδανικό και κάποιες μέρες να είστε και εσείς εκεί. Η μάνα μου εμένα το μοίραζε με την αδερφή της για να προσέξουν την γιαγιά μας. Πρέπει ο άντρας σου να βάλει χέρι και στα αδέρφια του. Μόνοι σας θα είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να μοιραστεί αυτό το βάρος. Να βάλετε βάρδιες. Η δική μου η μάνα την γιαγιά μας την μοιραζόταν στην φροντίδα με την αδερφή της. Τον ένα μήνα η μία τον επόμενη η άλλη. Αυτό το σύστημα δούλευε πολύ καλά και για τις δύο. Ή πολλές φορές επειδή η αδερφή της είχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση η μαμά μας πρόσφερε πιο πολύ σε φροντίδα και η αδερφή της πιο πολύ στο οικονομικό. Κάπως έτσι τα μοιράζονταν για χρόνια μέχρι να μας φύγει.
Τι να πω βρε Αγγελουδάκι μου δύσκολος ο κλήρος που σας έπεσε και ο πιο καλός είναι αυτός που την πατάει σε αυτές τις περιπτώσεις. Καταρχήν προσπαθήστε να δείτε τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα, είστε ακόμη υπό το σοκ του απότομου χαμού. Σιγά σιγά θα βρείτε λύσεις και τρόπους συμβατούς, αλλά θα περάσετε από φουρτούνα πρώτα. Κουράγιο και καλή δύναμη σου εύχομαι!:kiss:
Αγγελουδάκι μου, θερμά συλληπητήρια για έναν τόσο νέο άνθρωπο, που έφυγε άδικα και ξαφνικά. Ο άντρας σου έχει υποστεί σίγουρα σοκ, γι' αυτό κάνεις το σωστό και βοηθάς με κάθε δυνατό τρόπο την κατάσταση. Και η γιαγιά ζει το προσωπικό της δράμα, δεν είναι λίγο σε αυτή την ηλικία να χάσει το παιδί της. Υποψιάζομαι ότι η ιδιορρυθμία της κορυφώνεται τώρα. Είναι παράξενη λόγω χαρακτήρα, παραξένεψε κι άλλο λόγω ηλικίας, τώρα ήρθε κι αυτό και την αποτέλειωσε. Βοήθειά σας, τι να πω. Ο καθένας θέλει να αποποιηθεί ευθύνες και δυστυχώς εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο και όχι για ένα ζωντανό, που μπορείς να το χαρίσεις κάπου και να ξεμπερδεύεις. Ίσως ακουστώ σκληρή, αλλά τον οίκο ευγηρίας τον σκεφτήκατε καθόλου? Θα θελήσει να πάει η γιαγιά? Υπάρχουν τα οικονομικά μέσα? Εκεί μπορεί να μη γίνονται όλα όπως τα θέλει, αλλά τουλάχιστον θα βρει φιλενάδες. Διχάστηκα τώρα. Από τη μία ξέρω από δύσκολους γέροντες, οι οποίοι είναι πραγματικά ανυπόφοροι και σίγουρα δεν τους θέλεις στη ζωή σου, από την άλλη... Να ζει κανείς ή να μη ζει? Να ζει και να γερνά ή να μη ζει στην υποψία και μόνο ότι θα γίνει βάρος αβάσταχτο στους ώμους των ανθρώπων του? Ο χρόνος θα σου δείξει τη λύση. Θα σου έλεγα να συζητήσετε εκτενώς και χωρίς ντροπές με την κουνιάδα και τον κουνιάδο σου. Ή που θα την παίρνετε τη γιαγιά για λίγο ο καθένας (μπαλάκι η καημένη, η γιαγιά) ή που θα τη χρεωθεί η κουνιάδα σου (εσύ νύφη είσαι στο κάτω κάτω) ή που θα βάλετε όλοι μαζί χρήματα, να τη στείλετε στον οίκο ευγηρίας. Δε μιλώ για άθλια γηροκομεία, αλλά για σπίτια κανονικά, γι' αυτό και στοιχίζουν πολύ. Επίσης υπάρχει η λύση να πληρώνετε από κοινού μία γυναίκα (με ατσαλένια νεύρα κατά προτίμηση) να τη βοηθάει και να της κρατάει συντροφιά. Αυτό θα ήταν πολύ καλή λύση, αν το δέχεται η ίδια η γιαγιά πρώτα και έπειτα εσείς.
Eli μου, σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά και με τη Τζίνα ότι η ομορφιά του ανθρώπου κρύβεται σε πολύ βαθύτερα πράγματα και όχι στις περγαμηνές. Έχω γνωρίσει ανθρώπους άξεστους, ελεεινούς, οι οποίοι δυστυχώς κατέχουν, λόγω χρημάτων, μόρφωσης και υψηλών γνωριμιών, θέσεις κλειδιά. Ασήμαντους ανθρώπους, που νομίζουν ότι ο κόσμος ξεκινά και τελειώνει στο άτομό τους. Φυσικά, όποιος καταλαβαίνει πέντε πράγματα, τους απορρίπτει στο δευτερόλεπτο και τους αγνοεί. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη τιμωρία τους, γιατί δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι δε γίνεται όλοι να εκστασιαζόμαστε μαζί τους.
Χθες ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη και έψαχνα ακούσματα χαλαρωτικά. Είδα και τη Ναταλία μας, η οποία δεν έγραφε, αλλά άκουγε και έτσι προέκυψε το κλασικό ρεπερτόριο. Όσο για το βιβλίο, δεν μου πολυάρεσε και έπιασα άλλο, επίσης θρίλερ. Καταλαβαίνετε τι ήρεμο βράδυ πέρασα... Μέχρι που είδα εφιάλτη ότι τάχα είχα καβαλήσει μία εξαγριωμένη αρκούδα, η οποία προσπαθούσε να γυρίσει το κεφάλι της και να με δαγκώσει. Τελικά τα κατάφερα και πήδηξα από τη ράχη της, σώα και αβλαβής.. Το λαδωμένο μου κεφάλι παραμένει λαδωμένο, βαριέμαι πάρα πολύ να λουστώ. Όσο για το λάδι, το ξηρό μη χ..σω, μπορεί να το βάλω στο σώμα και να ξεμπερδεύω με αυτό. Πώς την πάτησα έτσι? Διάβασα ότι το προτιμούν η Τζέννιφερ Λόπεζ και η Γουίνεθ Πάλτροου και έσπευσα να το αποκτήσω. Την ψώνισα και καλά να πάθω! :smirk:
Συνεχίζω να μην είμαι στα καλά μου. Σκέφτομαι να αντιδράσω. Θα βγω λίγο έξω, να κάνω καμιά δουλειά, να με χτυπήσει καθαρός αέρας, να ξελαμπικάρει το μυαλό μου, που περιστέφεται ξανά και ξανά γύρω από τις ίδιες μίζερες σκέψεις. Ντύνομαι κι έφυγα! Μάκια!
ʼβα μου προσπάθησε σε παρακαλώ να μην κάνεις μίζερες σκέψεις. Εστίασε τη σκέψη σου σε ότι σου αρέσει και σε κάνει να νοιώθεις όμορφα. Σκέψου αυτά που έχεις ήδη στη ζωή σου και είναι όμορφα ή αυτά που θα ήθελες να έχεις. Είναι δύσκολο όταν όλα γύρω σου καταρρέουν εσύ να κάνεις όμορφες σκέψεις είναι το μόνο όμως που θα σε κρατήσει στην κορυφή και δεν θα καταρρεύσεις κι εσύ. Όταν συμβαίνει ένα άσχημο γεγονός είτε κλάψεις είτε γελάσεις το γεγονός παραμένει το ίδιο. Όσο προσπαθείς όμως να μην μαυρίσεις την ψυχή σου και το μυαλό σου τόσο πιο εύκολο γίνεται να το αντιμετωπίσεις. Πριν από αρκετά χρόνια τα προβλήματα και οι συνεχείς μίζερες σκέψεις με οδήγησαν στο να πάθω "υστερία". Μόλις σκεφτόμουνα κάτι άσχημο μούδιαζαν και έμεναν ακίνητα τα πόδια μου και τα χέρια μου και δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Δεν το όριζα, γινόταν από μόνο του. Το πάθαινα στο δρόμο, στο λεωφορείο, παντού. Δεν ήθελα να πάρω ψυχοφάρμακα και επειδή ήταν θέμα καθαρά του μυαλού μου ο γιατρός μου είπε όταν με πιάνει κρίση να πίνω μπύρα ή να μου λένε ανέκδοτα για να ξεφεύγει το μυαλό!! Η αδερφή μου είχε πάντα μαζί της ένα χαρτάκι που είχε γράψει ανέκδοτα κι όταν ξεκίναγε η κρίση και άρχιζε να βαραίνει η αναπνοή μου (λόγω άσχημης σκέψης) άρχιζε να μου τα διαβάζει. Ευτυχώς σιγά σιγά επανήλθα και από τότε δεν κρατάω για πολύ ώρα άσχημες σκέψεις στο μυαλό μου. Τα προβλήματά μου συνεχίζονται φυσικά όπως σε όλους μας, η υγεία μου όμως καλυτέρεψε. Γι'αυτό think positive και δεν θα χάσεις.:starhit:
Καλησπερα κοριτσια!εχθες μου πηρε το λαπτοπ ο γιος μου κ ετσι ισα που προλαβα να πω ενα γεια.Σημερα διαβασα κ βλεπω οτι δεν ειναι λιγα!Κουραγιο στην αγαπημενη μου Ναταλια πρωτα πρωτα.Κοριτσακι μας λειπεις...ζεστη αγκαλιτσα κ τρυφερο φιλι...
Στο λαδωμενοΑβουλινι που πρεπει να το τρεμουμε αφου εχει κατι απο Τζενιφερ Λοπεζ κ Παλτροου κ ειναι κ στο πιο σεξυ νουμερο που μπορεις να σκεφτεις....Θα σε κανουμε παρεα γιατι εισαι καλο παιδι,ανοιχτοκαρδο,κλπ κλπ.κ οσο βαζεις κ κλασσικη μουσικη κ οχι τον πουρατο...
Συλληπητηρια στο Αγγελουδακι μας.Σε σκεπτομουν κ το καταλαβα οτι κατι συμβαινει για να χαθεις.Δεν θυμαμαι να σχολιασω ολα οσα γραψατε,3 σελιδες ηταν!
Ελι μου οτι κ να πω για το τραπεζι ειναι λιγα!Ειχαν γινει ολα υπεροχα πηρα του κοσμου τα μπραβο κ κοντεψαν να σκασουν απο το πολυ φαγητο!Ο συζυγος ειχε την ιδεα να φτιαξουμε κ σουπα γαλοπουλα,αφου μας ειχαν μεινει γαλοπουλες απουλητες ,για πρωτο πιατο κ μετα γκρινιαζαν γιατι δεν μπορουσαν να φανε πολυ απο τα υπολοιπα.Τρελλαθηκαν με το ρολο με δαμασκηνα βερυκοκκα κ μελι.Εβγαλα μονο 2 φωτογραφιες.Η μια απο τις σαλατες κ την τυροπιττα,σας την βαζω
Κ η αλλη με τον κορμο το χριστουγεννιατικο που ενω τον φτιαχνω καθε χρονο με ρωτανε αν τον εχω φτιαξει εγω.Δεν ειναι καλη η φωτογραφια αλλα βιαζοντουσαν να τον φανε κ δεν με αφηναν να βγαλω αλλη.
Μόλις μου έτρεξε λίγο σαλάκι στο χαλί :lol::lol::lol:
Συγχαρητήρια Γλαύκη μου φαίνονται υπέροχα όλα! Κρίμα που δεν κατάφερες να βγάλεις και τα κυρίως πιάτα υπερπαραγωγής :grin:
Το δεντράκι στην πανταροσαλάτα είναι τόσο όμορφο απορώ με τι καρδιά το χαλάσατε, όσο για τον κορμό δε έχω λόγια!! Είναι τέλειος! Θέλω να με μάθεις και εμένα πως να κάνω τον κορμό να μοιάζει με κορμό :spin:!!!