Γλαύκη συγχαρητήρια. Φαίνεται ότι τα έχεις μαγειρέψει με μεράκι. Όσο για τον κορμό τι να πω εγώ η γλυκατζού; Αν μπορούσα θα έτρωγα μέχρι και τα ψεύτικα γκι!!
Printable View
Γλαύκη συγχαρητήρια. Φαίνεται ότι τα έχεις μαγειρέψει με μεράκι. Όσο για τον κορμό τι να πω εγώ η γλυκατζού; Αν μπορούσα θα έτρωγα μέχρι και τα ψεύτικα γκι!!
μμμ Γλαύκη τι να πω ....ο κορμός είναι ΟΥΑΟΥ! Έκανα και εγώ έναν για την Πρωτοχρονιά αλλά καλύτερα να μην σας πω τι βγήκε. Ε , από ευγένεια τον φάγανε νομίζω . Πρέπει να μου κάνεις μάθημα.
Ιωάννα μου συλληπητήρια για την πεθερά σου. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς το νιώθω, το σημαντικό είναι να επικοινωνείς τις ανάγκες σου και ανησυχίες σου στον άντρα σου, να είστε καλά εσείς οι δύο , να επικοινωνείτε και να μην έχετε "αποσταση" μεταξύ σας, αυτό ειναι το πιο σημαντικό. Όλα τα άλλα θα τα βρείτε στην πορεία με ψυχραιμία και όχι σε βρασμό ψυχής. Ο Θεός να σου δώσει δύναμη και πνευματική διαύγεια να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.
Ντεζιρένια μου καλημέρα. Καταρχάς να σας ευχυθώ Χρόνια Πολλά, αλλά πάνω από όλα, χρόνια ΚΑΛΑ.
Αβουλίνι μου καλώς όρισες πίσω στην παρέα μας. Αγγελουδάκι μου συλληπητήρια για την πεθερά σου. Δυστυχώς με τους ξαφνικούς θανάτους είναι δύσκολο να ανταπεξέλθουμε τόσο εμείς, όσο και άτομα που ήταν εξαρτημένα από τον αποθανόντα. Εύχομαι να βρείτε μία λύση για την γιαγιά.
Εγώ προσωπικά, όσο δύσκολο και να ήταν, αν δεν την έπερνε κανείς σπίτι του, θα την κρατούσα εγώ και ας μου έκανε τα νεύρα κρόσια. Είμαι πολύ ενάντια στα γηροκομεία και όλα τα συναφή...
Ναταλάκι μου γλυκό, τις σκέψεις μου και τις ευχές μου το ξέρεις ότι τις έχεις, μακάρι μόνο να μπορούσα να είμαι κοντά σου...
Τα δικά μου νέα κορίτσια θα σας τα πω κάπια άλλη στιγμή. Φιλάκια προς το παρόν.
Πωλίνα Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!! Πως πάει η εγκυμοσύνη? έχεις αναγουλές ,υπνηλίες και συναφή?
Καλή Χρονιά σε όλους, με υγεία και αγάπη πρώτα απ' όλα, ας πραγματοποιηθούν τα όνειρα και προσδοκίες μας, ας βγούμε ως χώρα απ' αυτό το βούρκο που έχουμε πέσει... ας γίνουμε καλύτερη άνθρωποι, ας δούμε την εικόνα μας όπως την ονειρευόμαστε από μέσα και απ' έξω....
Καλησπέρα Ντεσιρένιες - Ναταλένιες!
Πωλίνα και Αλαλουμάκι καλωσορίσατε και καλή χρονιά να έχουμε!
Σήμερα με έχει φάει η σπαρίλα και οι τύψεις τις ανεργίας. Τι είναι αυτό βρε παιδί μου τόσα χρόνια δούλευα σαν το σκυλί και τώρα που κάθισα λίγο δεν μπορώ να αποβάλλω τις τύψεις και να το απολαύσω. Μες στα μούτρα ξύπνησα σήμερα και ενώ ήθελα να κάνω το νοικοκυριό μου και να χαρώ μία ηλιόλουστη μέρα τα έκανα όλα αγγαρεία! Πως θα το ξεπεράσω αυτό το πλάκωμα που με πιάνει δεν ξέρω, μία έρχεται και μία φεύγει. Θέλω να κάτσω και να χαλαρώσω και να μην σκέφτομαι τίποτα, να αδειάσω το μυαλό μου και να κάτσω στον καναπέ μου και να σπαριλιάσω αλλά να το γουστάρω, χωρίς τύψεις, χωρίς άγχος.
Υ.Γ. Ναταλάκι μου σε σκέφτομαι και σου στέλνω κύμματα αγάπης και θετικής ενέργειας.... :kiss:
Χρόνια πολλά Alalumaki και να έχεις μια καλή χρονιά με ότι εσύ επιθυμείς. Είναι πολύ ωραίες οι ευχές σου και μακάρι να πραγματοποιηθούν.
Eli ως άνεργη κι εγώ σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πέρα από τις τύψεις που έχω ότι βαραίνω την οικογενειά μου στο οικονομικό με εκνευρίζει και το γεγονός ότι θέλω να δουλέψω, μπορώ να προσφέρω πράγματα στους άλλους και στον εαυτό μου, μπορώ να είμαι δημιουργική και αντ'αυτού κοιτάω κάθε μέρα τους τοίχους του σπιτιού μου. Αντιθέτως τα ζωάκια μου χαίρονται πολύ γιατί είναι η πρώτη φορά που είμαι κάθε μέρα, όλη μέρα μαζί τους. Ας υπάρχει και κάποιος που χαίρεται! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε πίστη και υπομονή.
ʼσε Τζίνα μου είμαι σίγουρη πως με καταλαβαίνεις μιας και διάβασα τι έχεις τραβήξει και εσύ με τις άπειρες ώρες δουλειάς με πολύ άγχος και εξάντληση που άρχισε να χτυπάει και στην υγεία σου. Και εγώ δεν πήγαινα πίσω. Είμαι Πολιτικός Μηχανικός και για πολλά χρόνια ειδικά τα τελευταία 6 δούλευα τρελά ωράρια κάτω από απίστευτη πίεση με πολλά deadlines και πολλές ευθύνες. Δούλευα τουλάχιστον 10ωρα κάθε μέρα και πολλές φορές και Σαββατοκύριακα, δεν μπορούσα να κανονίσω τίποτα εκτός δουλειάς λόγω κούρασης και απρόβλεπτου προγράμματος και στο τέλος έμεινα και άνεργη γιατί η τεχνική εταιρεία για την οποία δούλευα πάει για φαλιριμέντο. Και μάλιστα είμαι χωρίς ταμείο ανεργίας γιατί ήμουν με μπλοκάκι. Είμαι χαρούμενη βέβαια που επιτέλους κατάφερα να βρω χρόνο για να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω και για να αφιερώσω περισσότερες ώρες στους ανθρώπους που αγαπώ αλλά είμαι ένας άνθρωπος ανήσυχος και δημιουργικός και δε μπορώ να κάθομαι και να κλαίω την μοίρα μου. Αν δεν κάνω πράγματα με πιάνει μαυρίλα, ευτυχώς που στο φόρουμ έχω βρει εκτός από μία πολύ καλή συντροφιά και έναν τρόπο εκτόνωσης και έκφρασης που με γεμίζει πολύ. Είμαι όμως στην φάση αυτή της ζωής που προσπαθώ να βρω τον δρόμο μου και να βρω νέα πράγματα να κάνω επαγγελματικά γιατί για να είμαι ειλικρινής το μηχανιλίκι εκτός από το ότι με κούρασε πάρα πολύ ως επάγγελμα δεν έχει και πολύ μέλλον αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι ένα επάγγελμα σε τέλμα.
Ναταλία είπα να σου αφιερώσω την αρχή της ποιητικής μου καριέρας...χιχι και να σε παρακινήσω για παρατσούκλι γιατί το στερητικό σύνδρομο συνεχίζεται:
Ξέρω μία σωστή Κυρία που τη λένε Ναταλία,
έχει χιούμορ, είναι ωραία κι όλοι τη θέλουν για παρέα.
Έχει πείσμα, έχει θάρρος, και είναι όλων μας ο φάρος.
Μα πάνω απ'όλα είναι ΑΞΙΑ γιατί,
φροντίζει με περίσσεια αγάπη το Ντουλί.
Εύχομαι το νέο χρόνο, να μη ζήσει άλλο πόνο,
και αντί για Γολγοθά να έχει γαλήνη στην καρδιά.
Θεέ μου κάνε ένα θαύμα να της φύγει αυτό το τραύμα,
και δώσε της πάλι τη χαρά με τους δικούς της αγκαλιά.
Eli τώρα που μου είπες ότι είσαι Πολιτικός Μηχανικός καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς γιατί η εταιρεία που δούλευα είχε ως επί το πλείστον Πολ.Μηχανικούς. Έρχονταν πριν από μένα, έφευγαν μετά από μένα και όταν ετοιμάζαμε προσφορές για διαγωνισμούς έργων που θα λαμβάναμε μέρος τότε μπέρδευαν τη μέρα με τη νύχτα!! Που να βρεις καιρό για σένα;
Καλησπέρα στην ομήγυρη από την καθαρομαλλού! Ναι, κάποια στιγμή χθες βρήκα το κουράγιο και ξαναλούστηκα, οπότε το λαδωμένο κεφάλι είναι παρελθόν.
Τι ενδιαφέρουσες συζητήσεις γίνονται εδώ μέσα! Πρώτο θέμα της ημέρας, η ανεργία. Η δική μου άποψη είναι ότι η δουλειά σε βγάζει από δύσκολες καταστάσεις και από την ίδια την κατάθλιψη ακόμα. Και μόνο που το πρωί ντύνεσαι και πας κάπου είναι αρκετό, για να μην πέσεις σε τέλμα. Με μία προυπόθεση: Να είναι αμοιβόμενη. Αν είσαι αναγκασμένη να δουλεύεις για πενταροδεκάρες, τότε η απόδοσή σου δεν είναι και η καλύτερη και η κατάθλιψη είναι στην πόρτα σου. Το αγώγι κινεί τον αγωγιάτη, το πιστεύω απόλυτα και για μένα το αγώγι είναι η αμοιβή. Θλίβομαι με την κατάσταση όλων μας. Για μας, τους χμ χμ, γκούχου γκούχου, μεσήλικες, που αγωνιστήκαμε μια ζωή και εισπράττουμε γελοία ποσά, αναλογικά με τον αγώνα μας και την προσφορά μας. Για τα νέα παιδιά, που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Οι σπουδές γίνονται πλέον μόνο για πλάκα και για κατάρτιση απλώς, κάτι σαν χόμπυ, άντε να τελειώσουν και μια "εντυπωσιακή" σχολή, να πάρουν κανέναν πάπυρο της προκοπής, να στολίσουν κανέναν τοίχο. Φοβούνται να ανοίξουν τα φτερά τους, να μορφωθούν, να μπουν παραγωγικά στην αγορά εργασίας, να κάνουν οικογένεια, να ζήσουν. Για τους συνταξιούχους, που δούλευαν όλη τους τη ζωή και τώρα, στη δύση της ζωής τους, αντί να αισθάνονται ασφαλείς, έχουν απωλέσει κάθε αξιοπρέπεια. Παρατηρούν απλώς τις συντάξεις τους να μειώνονται μέρα με τη μέρα και φοβούνται ακόμη και να αρρωστήσουν, γιατί το ταμείο, το οποίο πλήρωναν μία ζωή, θα δηλώσει μείον. Είμαι οργισμένη, εγώ η τόσο χαμηλών τόνων, η τόσο αντίθετη σε κάθε είδους βία. Θέλω να βρεθεί κάποιος, τρελός, λογικός, δεν ξέρω και δεν με νοιάζει, να βάλει φωτιά και να κάψει όλους αυτούς τους αλιτήριους, που έχουν το θράσος ακόμη να γελούν με το χάλι μας και να παριστάνουν τους αγωνιστές υπέρ της πατρίδας. Υπέρ της τσέπης τους αγωνίστηκαν κάποτε και, αφού εξασφάλισαν πολλές γενιές μετά από τους ίδιους, κορδώνονται τώρα, παριστάνοντας τις κεφαλές ενός ανύπαρκτου κράτους.
Δεύτερο θέμα, οι δύστροποι ηλικιωμένοι. Καλά όσα λέμε όταν είμαστε έξω από το πρόβλημα, αλλά δεν ξέρω πόσες από σας έχετε γνωρίσει τέτοιους. Προσωπικά έχω γνωρίσει δύο γριές (συγνώμη, αλλά ακόμη και τώρα, που δε ζουν πια, δε μπορώ να τις αναφέρω με πιο κόσμιες λέξεις, όπως γιαγιάδες, ηλικιωμένες, κτλ). Βίωσα την τεράστια ανακούφιση των δικών τους όταν πέθαναν και ενώ δεν ειπώθηκε ποτέ τίποτα ανοιχτά, ήταν σε όλους κατανοητό και μάλιστα δεκτό, ότι χάρη τους έκαναν που πέθαναν. Και οι δύο σκόρπισαν το φόβο, τον αυταρχισμό, το διχασμό, τα προβλήματα και τη δυστυχία στα παιδιά, εγγόνια και δισέγγονά τους. Γιατί, όπως παρατήρησα, αυτού του είδους οι άνθρωποι ζούνε και πολύ. Η μία πέθανε στην ηλικία των 102 ετών και η νύφη της, που την ανεχόταν μια ζωή να τη βρίζει και να την τυραννάει, μόνο πάρτυ που δεν έκανε. Δε μπορούσε να πιστέψει, έστω και στα γεράματά της, ότι αποδεσμεύτηκε από τον Κέρβερο. Η δεύτερη, μας άφησε στην ηλικία των 93 ετών, η κόρη της από τότε άρχισε να ζει. Της είχε απαγορεύσει να παντρευτεί, να αγοράσει αυτοκίνητο, να βγει έξω. Της επέτρεπε να πηγαίνει μόνο για δουλειά και μετά την ήθελε σπίτι, δίπλα της. Η κόρη της πήρε αμέσως αυτοκίνητο, κάθε λίγο και λιγάκι κάνει ταξίδια με τις φίλες της, πηγαίνει σε μπαρ και εστιατόρια και είναι πραγματικά συγκινητικό το πόσο χαίρεται που να ανακαλύπτει αυτά, έστω και τώρα, σε μία μεγάλη και για την ίδια ηλικία.
Δύο πράγματα μπορώ να σχολιάσω. Πρώτον, μη σου τύχει το λαχείο να χρεωθείς έναν τέτοιο άνθρωπο και δεύτερον ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Κανένας δεν θα είχε αντίρρηση να περιθάλψει έναν γλυκό άνθρωπο ή έστω έναν κανονικό άνθρωπο. Ένα τέρας, όμως? Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί στη συμπεριφορά μας, ακόμη και απέναντι στα ίδια μας τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά μας κάποια στιγμή θα αποκτήσουν, Θεού θέλοντος, και συντρόφους και δεν θέλουμε να βρεθούμε στο δρόμο εξαιτίας του απαίσιου χαρακτήρα μας, έστω και για το δικό μας συμφέρον. Τέλος, όσοι από μας δεν αποκτήσουμε παιδιά, δεν πειράζει, ομορφάντρα μου, έχουμε το Κράτος να μας στηρίξει στα γεράματά μας. :o :shocked2: :o
Είδατε τι ωραία ανέκδοτα ξέρω και λέω?
:lol::lol:
Αχχχχ Τζίνα μου σε αυτόν τον τομέα δούλευα! Συγκεκριμένα δούλευα στο τμήμα κοστολόγησης της εταιρείας και ετοιμάζαμε όλες τις οικονομικές προσφορές για δημοπρασίες ιδιωτικών έργων οπότε καταλαβαίνεις τι τραβούσα...
Παρεμπιπτόντως το ποιηματάκι σου είναι γλύκα, σίγουρα θα ζεστάνει την καρδούλα της Ναταλίτσας μας!
Καλώς την ʼβα μας!!! :starhit::starhit:
Ότι και να σχολιάσω για τις πενιχρές αμοιβές που λαμβάναμε ως μηχανικοί θα είναι λίγο. Και να πω ότι δεν είχα εμπειρία, δεν ήμουν φιλότιμη και ικανή στην δουλειά μου; Είχα τέτοιο ζήλο με το επάγγελμά μου που επειδή είχα τελειώσει ΤΕΙ αποφάσισα και έδωσα και κατατακτήριες και πέρασα στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Πολυτεχνείο το οποίο όμως λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έμεινε στην μέση. Και τελικά έφτασα να παραδέχομαι με ανακούφιση πως ευτυχώς δεν έφαγα άλλα 4 χρόνια από την ζωή μου σπουδάζοντας για να καταλήξω άνεργη χωρίς προοπτική! Τι να πω κάθε εμπόδιο για καλό. Και πλέον έχω σιχαθεί τόσο το επάγγελμα μου που δεν θέλω να ξαναπατήσω σε οικοδομή και τεχνική εταιρεία, άσε που οι μισθοί που πληρώνουν είναι γελοίοι σε σχέση με τις ευθύνες και τις ώρες που δουλεύουμε. Το χειρότερο είναι ότι ο πρώην εργοδότης μου με έχει αφήσει και χρεωμένη από πάνω, δεν μου έχει πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές ενός χρόνου, τις οποίες αναγκάζομαι να πληρώνω τώρα μόνη μου με διακανονισμό και μου χρωστάνε και δεδουλευμένα. Και να ήμουν μόνο εγώ σε ένα σωρό άλλους συναδέλφους τα ίδια χρέη έχουν αφήσει. Τώρα έχουμε μαζευτεί 15 άτομα πρώην συνάδελφοι και κινούμαστε νομικά με εργατολόγο για να διεκδικήσουμε τα δεδουλευμένα μας και να αποδείξουμε την εξαρτημένη σχέση εργασίας που είχαμε με την εταιρεία για να μπορέσουμε να πάρουμε αποζημιώσεις.
Ευτυχώς ο άντρας μου ακόμη δουλεύει και τουλάχιστον κουτσά στραβά τα βγάζουμε πέρα αλλά μέχρι πότε; Τέλος πάντων ας μην φορτώνω άλλο με τα δικά μου γιατί προσπαθώ να κρατάω θετική στάση, δεν θέλω να με πάρει από κάτω γιατί άντε να με μαζεύετε μετά :mad:.