Ο θυμός φωλιάζει στην καρδιά των ανόητων. Albert Einstein
Printable View
Ο θυμός φωλιάζει στην καρδιά των ανόητων. Albert Einstein
Ακριβώς και εγώ θυμώνω πολύ εύκολα με την ανοησία!Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Δικαίωμα σου.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Εγώ αυτό πιστεύω αυτό λέω αν και δεν λέω πάντα αυτό που πιστεύω.
ναι βρε εντομάκι αλλά έτσι είναι σαν να λες ότι και συ είσαι ανόητος!Quote:
Originally Posted by insect
Μερικές φορές όντως δεν βγάζω νόημα, και είμαι σε σύγχηση, δεν το αρνούμαι αυτό.Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Δώσε μου τώρα που είμαι καλά μια αγκαλίτσα :)
Σου δίνω! Δεν υπάρχει και ανάλογο smilie!! :D
"Ο ανθρωπος ειναι πιθηκος με συμπλεγμα ανωτεροτητας"
Απο την ιστορια μαθαινουμε κυριως γεωγραφια.
Όταν οι προβληματικοί μειώνονται και εξαφανίζονται τα προβλήματα μεταφέρονται σε λιγότερο προβληματικούς.
εμενα γιατι μου φαινεται ανοητη αυτη η γενικευση ανθρωπινων συναισθηματων ? δε με νοιαζει ποιος το ειπε, αλλα προτεινεις να μη νιωθουμε θυμο γιατι γινομαστε ανοητοι ? μ'αυτο το σκεπτικο μπορω να γενικευσω και να πω οποιος ερωτευεται ειναι ανοητος και φερεται σαν καραγκιοζης ή η αυτοπεποιθηση ισουται με ψωνισμα αρα ειναι ανοησια ή οτι αλλο ασχημο για οποιοδηποτε αλλο συναισθημα (ακομα και την απαθεια και το να μη νιωθεις τπτ)...Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
Τους έχω όλους γραμμένους! Λήθη.
Σήμερα περνας μια δύσκολη μερα, εε:Ωστόσο, right attitude το παραπάνω.Quote:
Originally Posted by Λήθη
Η γενίκευση είναι ανόητη γενικότερα..χεχε!!! Αλλά δεν σου έχει τύχει να θυμώνεις, να τα σπας και μετά όταν το ξεπερνάς, σ' ένα διαφορετικό επίπεδο συνείδησης να σου φαίνεται ανόητη και αστεία η αιτία; Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να θυμώνουμε, πρέπει και πρέπει να νιώθουμε όλα τα συναισθήματα για να μπορούμε να μαθαίνουμε απ' αυτά. Ακόμα και η απάθεια που αισθάνεσαι εσύ μπορεί να είναι πολύ δημιουργική γιατί μέσα στην απάθεια σκέφτεσαι, σκέφτεσαι και μπορείς τελικά να βρεις αυτό που θέλεις να κάνεις στην ζωή σου.Quote:
Originally Posted by KENO
καθε συναισθημα σε υπερβολικο βαθμο μπορει να οδηγησει σε λανθασμενη αντιληψη της πραγματικοτητας. ακομα κι αν πουμε πχ οτι ειμαστε πολυ ερωτευμενοι, ειναι σαν να ειμαστε τυφλοι βλεπωντας τον ανθρωπο που ερωτευτηκαμε τελειο, ενω σιγουρα εχει ατελειες! το ιδιο ισχυει και για το ψωνισμα, οταν ψωνιζωμαστε νομιζουμε πως ειμαστε τελειοι σε ολα, ενω στα ματια αλλων σιγουρα δεν ειμαστε (εκτος αν μας ερωτευτηκε κανεις, λολ). τα της απαθειας ειναι αλλο. περισσοτερο το νιωθω σαν οτι τπτ δε με εκφραζει για να το κανω ή δεν αξιζει για να ασχοληθω περισσοτερο. οχι σαν βαρεμαρα ή τεμπελια (μιας κι ελεγες κι εσυ πως εισαι τεμπελα). ορισμενα θεματα πλεον πχ σαν τη πολιτικη ή τη θρησκεια, με αφηνουν τοσο αδιαφορο που νιωθω απιστευτη απαθεια γι'αυτα!
Η πολιτική με αφήνει και εμένα απαθή τελείως. Αλλά έχει και ένα καλό, είναι ένα τεράστιο λούνα παρκ και σε κάνει να γελάς! :D Να δεχτείς ότι περνάς μια φάση και μην κατακρίνεις τον εαυτό σου. Ίσως να είναι και περίοδος αναπροσαρμογής των σχεδίων σου και του μοντέλου ζωής που είχες στο μυαλό σου