-
Chimaira - Losing My Mind
Ready to explode
The pressure buries me
The poison takes control
I drop down to my knees
I scream
Get this invader out of me
I need help this is killing me
I’m blinded by the thought of tomorrow
I’m drowning in this ocean of sorrow
I need to leave it all behind
I think I’m losing my mind
Trembling
My hands start to shake
The sweat drips down
Can’t look in the mirror
This face is unfamiliar
Temple throbbing
Panicked I start to scream
Is there anyone out there that can help me?
I’ll try anything to make it stop
-
«Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες»
MANΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
-
RAZASTARR - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Εντάξει έχεις συμφέροντα,μα ποιος δεν έχει
και πάν΄απ'όλα βάζεις,τι; Θηλιά που τρέχει,
μα μολονότι έχεις τα πάντα,σου λείπουν όλα
και κυνηγάς τα πάντα και άλλα...
όμως ρε βλάκα κοίτα
Εσύ κι οι όμοιοι σου,που έχετε φτάσει αυτόν τον κόσμο;
Γιατί η απορία μας καταδιώκει !
Τι άλλο θέλεις;Και τι σκατά γυρεύεις,
όταν πατάς το κόκκινο κουμπί
πόλεμοι κι άλλα,με μια υπογραφή.
Ανθρώπους ρίχνεις στην κρεμάλα,τα δάκρυα μια στάλα...
σου φαίνονται κι εσύ γυρεύεις πιο πολλά
και κάπου ...
πεθαίνουν άνθρωποι κι'όπως κι εσύ έτσι κι οι άλλοι απ το σινάφι σου
απλά κοιτάτε και λέτε εσωτερικά
-Εντάξει κοίτα δεν μπορώ να κάνω κάτι
να -διαφανώ- διαφορετικός;Μα πως;Και τότε πώς θα με δέχεται το ΣΥΣΤΗΜΑ και το δικό μου κόμμα πώς,
θα πετύχω;;;
Μα πόσο μικρός είσαι να μην κοιτάς το γενικό καλό
να μην προσπαθείς έστω γι αυτό
Σ'αυτά τα Ιερά Μάτια τι απορίες αφήνεις
όταν την πρώτη ώρα του σπιτιού σου την πόρτα κλείνεις...
Και πόσες λέσχες,πόσες στοές,πρέπει να περάσεις,για να φτάσεις στο μεγάλο βασιλιά;
Σταμάτα πια και κοίτα,γύρω σου ετούτο το μεγάλο μας καμβά. Αξίζει αλήθεια; Και πόσο αξίζει η Αλήθεια;
Μήπως θεωρείς πως οι άνθρωποι που απ τα δέντρα κρεμιούνται είν ' οι καρποί ;
Ή μήπως θαρρείς πως όλα μαζί σου θα τα πάρεις; Έλα σοβαρέψου ! Μα σοβαρολογείς;
Κρύβεσαι πίσω από μια δημοκρατία που ναι Χρεο-κρατία
ΛΑΟΣ,ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ,ΚΚΕ,ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΕ-ΕΜΑΣ- με την καμία
εμείς κοιτάμε τώρα προς την ουτοπία
Κι ο νους μας φυγαδεύει σ ' άξιόλογα τοπία
κι όχι σ'αυτή τη γαμημένη δικιά σας γελοιογραφία
και ζούμε όλοι μια μαύρη κωμωδία "ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ,ΧΩΡΙΣ ΑΣΤΕΙΑ"
Καθημερινά αναρωτιέμαι με το ξεπούλημα σας πως αντέχω και κρατιέμαι...
-
Ηatemost - Έχω Δει
Και να πως έκατσε συνέχισα με την ρίμα
20τόσο πλέον και ακόμη δεν είδα χρήμα
Είδα πεινα στην Αθήνα, το γνωστό σε όλους κλίμα
Έναν τύπο φορτωμένο στη γύρα να ψάχνει θύμα
Είδα παιδιά στην πλατιά είδα να σκάει αστυνομία
Και ήταν κρίμα που λέρωσαν μητρώο για λίγο χρήμα
Και μετά που στο τμήμα χαστούκια σε κάθε βήμα
Τους είδα ένστολους να σε προσβάλουν χύμα
Γάμησε το, το έχω ακούσει ξανά
Είδα τον δρόμο να αγκαλιάζει κάθε νύχτα τα στενά
Είδα πουστιά είδα απάτη ένα σακάτη
Έξω από τον σταθμό να περιμένει να του δόσεις κάτι
Μα μπορεί να δώσεις ευρώ ή λίγη αγάπη
Ή να τον αγνοήσεις και να ρίξεις σταχτη στα ματια σου
Είδα πολλούς να μην βλέπουν να μην συγκινούνται ??
Γιατί μπόλικα τα έχουν
Τα φράγκα ελέγχουν το έχω δει στην πράξη αλλα εντάξει
Τίποτα δεν με έχει χαλάσει
Εν ώρα δράσης και το στόμα μου δεν λέει να σκάσει
Τσέκαρε το τώρα το σενάριο οργιάζει
Ένας πατέρας αυτοκτονεί για τα λάθη του
Και τώρα το παιδί τα κουβαλάει στην πλάτη του
Ο μάγκας μονος ψάχνει να βρει την άκρη του
Δίνει πράμα και παίρνει φράγκα
Έτσι κυλάει το βραδυ του
Δίνει κεφαλαιο και τα βγάζει διπλά
Το χρήμα ρέει όταν πρόκειται για τέτοια δουλειά
Μα φυσικά πρέπει να χεις καθαρό μυαλό για πάντα
Απλά αν όλα αυτά δεν τα μελετήσεις καλά στέφονται κατά
Είδα τον ήλιο να πέφτει και να νυχτώνει
Έναν μπάτσο να σκοτώνει γιατί έτσι του καυλώνει
Έναν τύπο που μοναχα πούλαγε cd
Και αυτά είναι αλήθεια μάγκα μην μου πεις δεν τα 'χεις δει.
-
Είστε πολύ ποιοτικοί... Εμένα με εκφράζουν και τα πιο απλά πράγματα... Όσα συνήθως συνοδεύονται από ανούσια μουσική, μπαλαντο-σκυλάδικου... Ή και όχι... Είναι όμως τόσο απλά... Σαν ρίμες που γίνονται και καταλάθος, όσο μιλάμε....
Όλα τά 'δωσα για ' σένα, τίποτα δεν κράτησα..
Γιατί εσένα στη ζωή μου, μόνο εσένα αγάπησα...
Τόσο απλά...
-
Κι αν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι..
Αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας...
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι..
Αλλά βλεπόμαστε... Στα όνειρά μας
-
Μακ ο σουγιάς
Ο καρχαρίας έχει μαργαριταρένια δόντια, γλύκα
και τα δείχνει, μαργαριταρένια λευκά
ένα σουγιά ‘χει ο ΜακΧιθ, γλύκα
και τον κουβαλάει στα κρυφά
Σαν ο καρχαρίας σε δαγκώσει με τα δόντια, γλύκα
αλυκά κύματα αρχίζουν να ξεχύνονται
Φανταχτερά γάντια όμως φορεί ο ΜακΧιθ, γλύκα
για να μην έχει ούτε, ούτε κηλίδα κόκκινη
Στο σοκάκι, Κυριακή πρωί κείται σώμα, που του φεύγει η ζωή
Κάποιος χάνεται πίσω απ’ τη γωνία
Πες μου μήπως είναι, μήπως είναι, μήπως είναι
ο Μακ ο Σουγιάς;
Σε ρεμούρκιο, χα, κάτω στο ποτάμι, δεν ξέρεις
εκεί ένας σάκκος τσιμέντο βυθίζεται κάτω
Ω, ‘κεινο το τσιμέντο είναι μόνο, είναι ‘κει για βαρίδι, γλύκα
Τα πέντε θα σου φέρουν δέκα ότι ο παλιο-Μάκι γύρισε
composed by Kurt Weill
lyrics by Bertolt Brecht
-
Μεθυσμένα Ξωτικά - Σκατά
Παιδαγωγημένος σ'ένα κόσμο ανταγωνιστικό
και μεγαλωμένος σ'ένα περιβάλλον αστικό.
Κλειδωμένος σ'ένα άσυλο εμφανισιακό,
κυνηγώντας ένα όνειρο καταναλωτικό.
Ένα σπίτι - μια γυναίκα, ένα αμάξι - δυο παιδιά,
Μια υπόσχεση σε κάποιον που επένδυσε πολλά,
σε εμένα και από μένα περιμένει να εισπράξει
μια δόση αδικίας στο κεφάλι μου να στάξει,
Να λέω πως δεν υπάρχουνε τριγύρω μου στραβά
και να κλείνω τα αυτιά μου σ'όσα ακούγονται ουρλιαχτά,
με πασάλειψαν οι γλώσσες τους κολακευτικά
και επιστράτευσαν την πιο πεπειραμένη γαληφιά.
Μου'δωσαν πτυχίο από σχολείο, πτυχίο από σχολή,
πιστοποίησαν ακόμα και πως ξέρω μουσική,
μου φόρτωσαν για να σκύβω με βραβεία τον λαιμό
και με εκλέξανε αρμόδιο για να λογοδοτώ.
Τώρα με κοιτάζουν με το στόμα ανοιχτό.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους.
Όσο υπάρχω αυτός ο κόσμος με παλεύει,
πότε γελάει, πότε αγριεύει,
πότε ανοίγει μία ζεστή αγκαλιά
και πότε βγάζει μια αισχρή κακομοιριά
και με βάζει και εμένα να σιχαθώ τον εαυτό μου,
πώς τ'αφήνεις έστω για λίγο να πλανεύει το μυαλό μου.
Να βάζει ζιζάνια που σπέρνουν υιούς
που γκρεμίζουν την πίστη μου για ίσους ζυγούς.
Πού αφήνουν συνέχεια τους άλλους μπροστά,
είναι πιο πολύτιμο να ζεις σ'ένα κλουβά με σκατά;
Είναι έξυπνο να θέλεις να ανέβεις πιο ψηλά
όταν παντού υπάρχει η ίδια μυρωδιά.
Μα εσύ σπρώχνεις όποιον βρίσκεις μπροστά σου στον πάτο,
μέχρι να κάνεις τον μοιραίο σου σάλτο
και να γίνεις ένας χέστης απ'αυτούς εκεί ψηλά,
που τρώνε συνεχώς και γεμίζουν τον κουβά.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους.
Μου κλείνουν τα μάτια και μου υπόσχονται πολλά
και μου προξενεύουν μια αισχρή κακομοιριά,
που γονατίζει μπροστά στ'αφεντικά
και που φιλάει την πιο κατουρημένη τους ποδιά,
μα εγώ ανοίγω τα μάτια μου και τρέχω μακριά,
μ'έχει μαγέψει μια ασύγκριτη και άγρια ομορφιά,
είναι αυτή που στα εργοστάσια κολλάει τις μηχανές,
που γεμίζει τους δρόμους με χιλιάδες φωνές,
είναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.
Σκατά σε όλους τους
Γιατί εμείς δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους.
Σκατά στα μούτρα τους
Γιατί δεν μας φοβίζουνε ούτε τα κουμπούρια τους.
(Eίναι πανέμορφη και βάζει στις κλούβες φωτιά.
Μην μου μιλάς λοιπόν για κλούβια ιδανικά.)
-
-
Ιδανικός κι ανάξιος εραστής ( Mal du Depart )
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
-
Νίκος Καββαδίας, Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.
Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,
που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά·
να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,
προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.
Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,
που αβρές μαθήτριες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,
χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν
με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.
Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.
Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.
Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.
Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.
-- Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,
τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,
κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.
Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα
σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.
Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε
παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,
για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,
για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.
Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,
τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε
και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,
περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.
Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει·
εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.
Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,
--μια γριά σ' ένα πολύβοο καφενείο--
μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,
κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.
Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,
θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει.
Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,
κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,
δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,
ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;
Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,
λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,
που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,
γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.
Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,
τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.
Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,
για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.
Quote:
Έτσι, για το καλό...
-
-
Συχνα οταν βρισκομαι σε πανηγυρια, σε γλεντια,
σε πολυβουες χαρες, αισθανομαι σα να μην εχω "εισιτηριο".
Σα να 'χω βρεθει εκει λαθραια.
Μεχρι που μου 'ρχεται και να το βαλω στα ποδια.
Ειν'αυτη η καταρα που με δερνει, να διαβαζω αναποδα τον κοσμο.
Να επικεντρωνω την προσοχη μου στα υστερογραφα.
Να μη βαζω τιτλους στα κεφαλαια.
Αλκυονη Παπαδακη
-
Socos & The Live Project Band - Party
αναζητώ ένα πάρτι.
να μπω, να σκεπάσω τη σιωπή.
"οι γιεγιέδες είναι οι απόγονοι του όθωνα."
ιωάννης κοσμοκαλόγερος.
ανυποψίαστη η ιστορία οδεύει προς το γνωστό της αδιέξοδο
συνοδευόμενη από στρατιές νεοχίπιδων
δηθενοεναλλακτικών
τόσο αριστεροί που αγκαλιάστηκαν με τους φασίστες.
άβυσσος ένδειας και αστικής μετριότητας.
άπαντα τα κληρονομικά χαρίσματα κοσμούν τον ουρανό μας.
ο γιος του σκηνοθέτη έκλασε!
ζήτω το μεθάνιο!
ζήτω η αστική ηθική των άτοκων ονειροδόσεων.
τροφοσυλλεκτική μάζα.
ελεύθερη αγορά.
έμμισθη κατάθλιψη.
αδρανής πληρότητα.
πουτάνες και πρέζα.
σαρκοβόρες ελπίδες.
νοικιασμένες ζωές.
στο πυρ το εξώτερο!
θαμμένα τσεκούρια που μάταια ελπίζουν σε κάποιον να τα
ξεθάψει.
όχι,
δεν φταίει το χρήμα που παίρνει τη θέση του αίματος μας, στις
φλέβες μας,
αλλά η βλακεία που παίρνει τον εαυτό της τόσο στα σοβαρά.
ότι πεθαίνει αργά, πεθαίνει σίγουρα.
και ότι ελπίζει σιωπηλά πεθαίνει σίγουρα.
μην αναζητάτε την γαλήνη.
σας εγκατέλειψε αυτή πρώτη, την ημέρα που την κουρέψατε.
δυσοσμία.
χημικός πολιτισμός.
εταιρική χούντα με σοσιαλιστικό προσωπείο.
δωσίλογοι χαραμοφάηδες.
κράτος εργολάβων.
μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά.
φωλιάσαν στην συνταγματική τους ασυλία.
σε ποιον κουνάς το δάχτυλο ρε μουνί;
κλέφτη, κλέφτη είσαι εδω;
παίρνω το τσεκούρι μου και σε κυνηγώ
οι δρόμοι μας μοιάζουν σαν τάφροι,
που είναι πιο μαύροι από την άνοιξη, που είναι πιο μαύρη από
τη γη, που είναι πιο μαύρη από τη νύχτα.
όποιος βγαίνει από τη στρούγκα τον τρώει ο λύκος.
το κτήνος των χωματερών που θρέψαμε, μας καταπίνει.
πατριδοκάπηλοι
εθνική λήθη
απόγονοι προγόνων
λίπος στη σκέψη, λίπος στο βλέμμα και στο στόμα σκατά.
μπασκινερί ρουαγιάλ
νεοφώτιστοι αναγεννημένοι σταυροφόροι
ερωτευμένοι με τον βιασμό της ισότητας που ακολουθεί αέναη
πορεία έρποντας σε μυτερά χαλίκια και στο στόμα σκατά.
τάξη, ασφάλεια και εννέα σφαίρες στην πλάτη
αναζητώ ένα πάρτι.
αναζητώ ένα πάρτι.
να μπω, να σκεπάσω τη σιωπή.
σε ένα παγκάκι κάθομαι για λίγο
μετράω γουρούνια μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
ίδια λάθη να ονειρευτώ
αναζητώ ένα πάρτι.
και εσείς μην λησμονείτε...
το τελευταίο δέντρο να το σώσετε,
γιατί από αυτό θα κρεμαστείτε.
-
Στίχοι: FF.C, Fortified Concept
Μουσική: FF.C, Fortified Concept
Πρώτη εκτέλεση: FF.C, Fortified Concept
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι
ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ' αυτόν τον πλανήτη .
Μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
και να 'μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια , θρησκεία .
Μου είχαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο '60 με '70,
για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου είχαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή,
αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου είχαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
μου 'παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου 'παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία,
για κάτι που το 'λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ' ελευθερία.
Μου 'παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου 'παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
κι ότι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει,
δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ' έχουνε κάψει.
Κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία
έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία.
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά,
την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά.
Κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα,
η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα.
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο,ούτε τη δικτατορία,
μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία.
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας,
έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά.
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σ' αυτό,
νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω μάθω να ζω!
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.
Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση,
χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση.
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ,
πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία,
πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία.
Τώρα πια με το hip-hop κάνουν στριπτίζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία.
Ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα,
μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα.
Άμα κάτι δεν μου κάνει απλώς φεύγω μακριά
δεν ανήκω σε κανέναν,δεν ανήκω πουθενά.
Ο κόσμος έχει μολυνθεί,δεν τον νοιάζει πια
η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια.
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα πού να ζει,
βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή.
Η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή,
σοσιαλισμός και χούντα τώρα 'γιναν ασορτί.
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ' απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους,θέλει από κάπου να τους βρει.
Σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή
και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή.
Τί πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι ,
ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου σ' ένα αμάξι που να λέει.
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα,
γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα.
Ας χαρούμε χωρίς λόγο,έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα.
-
Στίχοι: Μη διαθέσιμο http://www.stixoi.info/skin/images/functions/edit.gif
Μουσική: Μη διαθέσιμο http://www.stixoi.info/skin/images/functions/edit.gif
Πρώτη εκτέλεση: B.D. Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Αν ονειρεύεσαι του κόσμου τη χαρά όλη για πάρτη σου.
Aν ονειρεύεσαι μια αγάπη τη φορά, βγάζεις το μάτι σου.
Αν ονειρεύεσαι μέρη κρυφά να ξεχνιέσαι και να χάνεσαι.
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά, αδελφέ μου, μαλάκας πιάνεσαι.
Αν όμως ζεις τις στιγμές και τις στραγγίζεις λιγάκι ακόμη,
τότε η ευτυχία, η ζωή κι ο θάνατος, κοντινοί είναι δρόμοι
για να τους πας περήφανος σιγά - σιγά και περπατώντας.
Και να μη φας τον καιρό σου αδελφέ μου ψευτογελώντας
Βάλε το γέλιο, λοιπόν, πάνω απ' το ψέμα
σαν μια βελόνα οχτάρα που κεντάει μελάνι στο δέρμα
αυτό που διάλεξες κόντρα στο ριζικό σου
και απ' την ασχήμια τους κράτα λίγη ομορφιά για μερτικό σου.
Πύρινο βιος σου δυο λέξεις, ζωής ριξιά,
αφού δε ζήλεψες σαν άλλους λουσάτη αλλαξιά
κι αφού δεν χώθηκες σε βρώμικους ψυχοκρυψώνες
έχεις δέσει καλά το ατσάλι με χειμώνες
Τι ονειρεύεσαι, λοιπόν, σαν τους ευχαριστημένους
αυτούς τους άφησε η ξεφτίλα φασκιωμένους
να μουρμουράνε για την πάρτη μας και μόνο,
όταν αγγίξουν οι λεπροί τη φωτιά δεν νοιώθουν πόνο.
Και τον χρόνο τον κουμαντάρουνε αναλόγως
τον ζυμώνουνε χωρίς μαγιά, που λέει ο λόγος,
για να 'χει τη φρεσκάδα του κόντρα στα πολυκαιρισμένα,
στα πανιασμένα και τα ξεχαρβαλωμένα.
Γι' αυτό σου λέω, τί ζηλεύεις, τί ονειρεύεσαι
Τα 'χεις μπροστά σου, ζήσε, τί παιδεύεσαι
Αν περιπαίζεις τ' απλά, είναι σαν να χάνεσαι
αν τα θέλεις όλα, μαλάκας πιάνεσαι.
Κοίτα εκεί έξω, οι δήθεν ασυμβίβαστοι
τάζουν στον διάολο για να μείνουν αρυτίδιαστοι.
Κι όσοι τους βλέπουν στέκουνε συνεπαρμένοι,
άντε ξεχώρισε ποιοι να 'ναι πιο καημένοι.
Μια γη καμένη από αγάπες και χαρές
απ' τις φωτεινές ρεκλάμες κάτω λιώνουν ουρές
κι όσα δεν έφτανε η αλεπού τώρα τα φτάνει,
καλά τηνε δασκάλεψε όλο αυτό το ανθρωπομάνι.
Εσύ κοίτα να στραγγίζεις τη ζωή λιγάκι ακόμη.
Η ζωή κι ο θάνατος κοντινοί είναι δρόμοι
κράτα τα όμορφα και σιγοπερπατώντας
και να μη φας τον καιρό ψευτογελώντας
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά αν ονειρεύεσαι - του κόσμου τη χαρά όλη για πάρτη σου
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά αν ονειρεύεσαι - μια αγάπη τη φορά, βγάζεις το μάτι σου
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά αν ονειρεύεσαι - μέρη κρυφά να ξεχνιέσαι και να χάνεσαι
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά αν ονειρεύεσαι - γι' αυτά μαλάκας πιάνεσαι.
-
Hide my head I wanna drown my sorrow,
no tomorrow, no tomorrow...
Went to school and I was very nervous,
no one knew me, no one knew me...
Hello teacher, tell me what's my lesson
look right through me, look right through me...
And I find it kind of funny,
I find it kind of sad
the dreams in which I'm dying
are the best I've ever had...
-
Limp Bizkit - Loser
I'm a loser yes it's true
Feels like I'm losing since I met you
Through the good times and the bad
Feels like I'm losing all I ever had
Check it out!
Back in the days there was ways
I was moving on guns all ablaze
Dwelling on the past like I do
Still can't forgive all the abuse
That ain't the way to rise from the crib
Still running hard from this shit
Why you want to push my buttons
Making sure that I feel nothing
Do you really think you need to remind me
Every time every single second that I'm alive
Just to make yourself feel better I don't think so
I just want to do it all right
Find me a better place in this life
We bring out the worst in each other
That ain't a way to love one another
I just wanna be okay
There ain't nothing wrong with that
I'm losing my life away
Losing myself and I want it back
I'm a loser yes it's true
Feels like I'm losing since I met you
Through the good times and the bad
Feels like I'm losing all I ever had
Check it out!
Do you remember when we both used to be so in love for eternity?
All the promises that we made
All our friends said we had it made
Yeah there were times we were up times we were down
World spinning 'round
Everybody goes through a brawl
But me and you could crash through it all
We were both lions in a cage
We were both livin through the rage
We were still afraid
And we both had everything but didn't have it made
I'm really feeling bad that we both gonna have to say goodbye now (Goodbye)
But it is what it is and I'm gonna have to take a time out
I just wanna be okay
There ain't nothing wrong with that
I'm losing my life away
Losing myself and I want it back
I just wanna be okay
There ain't nothing wrong with that
I'm losing my life away
Losing myself and I want it back
I'm a loser yes it's true
Feels like I'm losing since I met you
Through the good times and the bad
Feels like I'm losing all I ever had
I'm a loser yes it's true
Feels like I'm losing since I met you
Through the good times and the bad
Feels like I'm losing all I ever had
I just wanna be okay
There ain't nothing wrong with that
I'm losing my life away
Losing myself and I want it back
I just wanna be okay
There ain't nothing wrong with that
I'm losing my life away
Losing myself and I want it back
I'm a loser yes it's true
Feels like I'm losing since I met you
-
Στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς
στην Αθηνά μια πόλη 5 εκατομμύριων
στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς,
στην Αθηνά μια πόλη 5 εκατομμύριων
στην Αθηνά έχω τόσους γνωστούς όσο και εχθρούς
Βλέπεις πρεζάκια στην ομόνοια να βαραν στα σκαλιά
Θα δεις αναπήρους ζητιάνους να ζητάνε λεφτά
Θα χαθείς στα στενά αν δεν την ξέρεις καλά
Θα δεις ακρόπολη μπορεί να μην την ειδές ξανά
Αβανταδόρους παπατζήδες μάντεψε τον παπά
Χέρι με χέρι νταλαβέρι πρέζα και τα λεφτά
πουλάνε πανφτηνα τσιγάρα εδω στην Αθηνάς
Παίζουν χιλιάδες φαστφουντάδικα αν θέλεις να φας
Από μπάτσους μέχρι γιάπηδες, ραπάδες, μεταλαδες
Μπορεί να δεις τον τακι…..
πανκια που αραζουνε πρωί ως το βραδύ στο μοναστηράκι.
Πρόσεχε το πορτοφόλι σου λιγάκι παραπάνω όταν με δεις
Συμβαίνουν στην Αθηνά φάσεις που δεν έχεις φανταστεί
Μπορεί να βρεις και πρέζα λίγο άμα ψαχτείς
Υπνοσεντολ, ψυχοφάρμακα αν θες να φτιαχτείς
Διαφόρους αλλοδαπούς παράνομους και διάσημους
αν τύχει να τους δεις μην τους μιλήσεις, άσε τους
Μικρά παιδιά να πουλάμε χαρτομάντιλα
Στα φανάρια πλένουν τζάμια μεροκάματα
Κάνουνε τα στραβά τα μάτια δεν κοιταν κατάματα
Στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς
στην Αθηνά μια πόλη 5 εκατομμύριων
στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς,
στην Αθηνά έχω τόσους γνωστούς όσο και εχθρούς
Αν πάρεις μια μέρα τον ηλεκτρικό θα δεις γκράφιτι
υπόγραφες και ελεγκτές
περιέργους ανθρώπους με παράξενες μορφές
φασαρίες και εφορείες για δηλώσεις ιστορίες
τον διοικητή σε ομιλίες, μα και όμορφες κυρίες
μετά απ ’τον αγώνα χάλαρα όλοι στην ομόνοια
νικήσαν το παιχνίδι για αυτό τα σπάνε όλα
πόσο αραπαδες να έχουν πάρει φορά,τι λες
η Αθηνά έχει αρκετά καλά μαγαζιά
γκράφιτι με κουκούλα ή παντελόνια φαρδιά
θα δεις τρελούς μέσα στον δρόμο να σκορπάνε τον τρόμο
ή δέκα μπάτσους να βαράνε ένα άτομο μονό
αν σε συλλάβουν θα στην πέσουν ακριβώς σαν ταινία
με χειροπέδες και πιστόλια εδω δεν κάνουν αστεία
όταν μιλαω για την Αθηνά μίλαω για την μισή Ελλάδα
και χάρηκα που πήραμε και την ολυμπιάδα
η Αθηνά πάντα θα είναι μια πόλη με ιστορία
δημοκρατία και μνημεία από μια κοινωνία
που τώρα ζει στον πάγο μας πλήττει η ανεργία
έτοιμα ναρκωτικά είναι μια άλλη ιστορία
Στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς
στην Αθηνά μια πόλη 5 εκατομμύριων
στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς,
στην Αθηνά έχω τόσους γνωστούς όσο και εχθρούς
η Αθηνά την νύχτα είναι όλο ομορφιές αμέτρητα clup’s
με μουσική, τι προτιμάς?
Έχει ότι θες φιλέ, αν δεν βγεις θα είναι κρίμα
Παίζουν γυναίκες που για χρήμα σου προσφέρουν ηδονή
Στην Αθηνά δεν έχω φίλους μονό γνωστούς
στην Αθηνά έχω τόσους γνωστούς όσο και εχθρούς
σίγουρα από αποφεύγουμε μερικούς τους κακούς τους καλούς
τους κρατάμε στην καβατζα κολλητούς
άπειρα κονε όλοι η αλητεία
σε ένα απ’ τα κάτω στενά εξελίσσετε ληστεία
στην Αθηνά συχνά συμβαίνουν πράγματα αστεία μπορώ να πω
είναι αυτό που μας κρατά σε ρυθμό
και όλοι βιάζονται εδω να βρουνε χρόνο κενό,
σκέψου ένα λεπτό το ζήτημα αυτό, που είναι τόσο λεπτό
Κοιτά…..γουστάρω την Αθηνά αλλά καμία φορά μου έρχετε
να σηκωθώ και να φύγω από δω.
-
Μια στιγμή, δυο ζωές
μια στιγμή παραφροσύνης...
Μια στιγμή, δυο ζωές
ποιός είσαι και τί θες;
Μια στιγμή, δυο ζωές
εγκατάλειψη και λάθος...
Πάνω κάτω γυρνάς,
κλέβεις τη ζωή του άλλου...
Μια ζωή δανεικιά,
δεν βγάζει πουθενά...
Μια στιγμή, δυο ζωές
μια στιγμή παραφροσύνης...
Μια στιγμή, δυο ζωές
ποιός είσαι και τί θες;
-
διδυμος 100%. η διπροσωπια προσωποποιημενη!
-
La retórica es tu arma más letal... :(
Pesa más la rabia que el cemento...
Rhetoric is your most lethal weapon...
Rage weighs more than cement...
NO - Shakira
-
Αυτό δεν είναι πια ζωή,
είναι φορτίο
βαρύ και για τους δύο...
Αυτό δεν είναι πια ζωή,
με πλοίο μοιάζει
που έγειρε και μπάζει
αντίο, αντίο...
-
Αύρα
Από την πόρτα σου σαν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου
Γιατί είμ' αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ' είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει
Δημήτρης Παναγόπουλος
-
Όλα είναι ένα ψέμα πικρό,
ψεύτρα ζωή, σ' αγαπώ,σ' αγαπώ...
Σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά
φεύγουν οι άνθρωποι
μένουν αυτά...
Πόσα ακόμα φεγγάρια θα δω;
Ψεύτρα ζωή, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ...
Ένα αυθαίρετο έχω
στη χώρα των τρελών,
πεταλούδες εκτρέφω
μ' αίμα παλιών καημών...
Κι όλες φεύγουν χωρίς γυρισμό...
Το σταυρό μου ας κάνω που ζω,
ψεύτρα ζωή, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ...
Μα σε καίω σα να 'σαι χαρτί,
για δυο ματάκια, για ένα κορμί...
Κάποια μέρα θα φύγω κι εγώ...
-
Δεν λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα...
Ψάχνω μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή...
Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό κι οφθαλμαπάτη...
Ακούγονται τώρα,
σειρήνες, μεταγωγικά κι ασθενοφόρα...
-
Μουσική:Mάριος Τόκας
Στίχοι:Φίλιππος Γράψας
Εκτέλεση:Δημήτρης Μητροπάνος
cd: Παρέα μ΄έναν ήλιο
ΦΩΣ
Πέταξε, φτερούγισε η ανάσα μου μετάνοια
κράτησα το βήμα μου τα μάτια σου να δω,
πάνω μου η ζωή σου ανεμίζει επιφάνεια,
μέσα σου γεννήθηκα, λοιπόν τελειώνω εδώ...
Φως, φως
ποιος αντέχει τόση ανατολή
φως, φως
έρωτά μου αλήθεια κι απειλή
ποια οργή ποια μυστική χαρά
κάψαν του θανάτου τα φτερά,
κι ελπίζω...
Το ηλιοβασίλεμα τα σύννεφα εξαπτέρυγα
γύρω από το σώμα σου του κόσμου οι φυλές
να 'βρισκε η ψυχή μου στον παράδεισο μια πτέρυγα,
να σε κρύψω αγάπη μου σε μυθικές αυλές...
Φως, φως
ποιος αντέχει τόση ανατολή
φως, φως
έρωτά μου αλήθεια κι απειλή
ποια οργή, ποια μυστική χαρά
κάψαν του θανάτου τα φτερά,
κι ελπίζω...
-
Θες να΄μαι καλά να μην πονάω
θες να ΄σαι μακριά και να μοιράζεις στιγμές
που ΄χα κρατήσει για να σ΄έχω
θες να μη σου λέω πως σ΄αγαπάω
Να ζώ και να ξεχνάω το άρωμά σου
θες να μην υπάρχω στα όνειρά σου ποτέ
να μην ακούω της καρδιάς μου τη φωνή
να της κρατήσω μια γωνίτσα να κρυφτεί
να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες ότι κακό να το περνάω
θες να προσποιούμαι πως γελάω
χωρίς να ΄σαι κοντά μου να υπάρχω
θες δικαιολογίες πάντα να΄χω
θες να μην λυπάμαι που σε χάνω ξαφνικά
να μην φοβάμαι που η ανάγκη μας νικά
να μην αγγίξω την αλήθεια σου ξανά
να μην πονέσω με το τέλος με το τέλος που πονά
Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ
μέσα στο κόσμο αυτό που έφτιαξες να ζω
να΄μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής
που θα σε βλέπει και θα λέει ότι πεις
να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
μα αν το μπορώ ποτέ δεν ρώτησες
Θες να ψάξω αλλού το άλλο μου μισό
αυτό που πάντα μ΄άφηνε μισό
να΄μαι καθρέφτης σε όλα αυτά που εσύ θα θες
ΜΑ ΑΝ ΤΟ ΜΠΟΡΩ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΡΩΤΗΣΕΣ!!!!!!!!!!!!
-
Είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε,
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε...
Για το καλό μου, για το καλό μου
ως που δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου,
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
κι είμαι στο θάλαμο 9 για το καλό μου...
Στην ηρεμία μήπως βρω τον εαυτό μου...
Ενέσεις, χάπια, ηλεκτροσοκ, για το καλό μου...
Κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου...
Για το καλό μου - Γιάννης Μηλιώκας
-
"Κονιακ μηδεν αστερων"
Χαμένα πάνε εντελώς τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει
έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει ωραίες συμβουλές μακροζωίας
σε ό,τι έχει πεθάνει.
Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής
φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος;
Θα πεις
και πού δεν ήταν τότε θάλασσα.
Κικη Δημουλα (Απο τα Ποιηματα, Ικαρος 1998)
-
Κική Δημουλά, Οι λυπημένες φράσεις
Με ημέρα αρχίζει η εβδομάδα,
με ημέρα τελειώνει.
Κι η Κυριακή, κόμπος σφιχτός
να μη λυθούν οι εβδομάδες.
Έρχεται πάντα από το ίδιο Σαββατόβραδο
και φέρνει λίγο ύπνο παραπάνω το πρωί
και το θεό, όσο τον δίνουν οι ορθρινές καμπάνες.
Λίγο να σταθείς στ' ανοιχτά παράθυρα
και να κοντοσταθείς σ' αυτά που δεν συμβαίνουν,
περνάει η ώρα.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
σιγά σιγά η Κυριακή μεσουρανεί
σαν τρομαγμένη απορία.
Στις γειτονιές
περνάνε γύφτισσες να πω το ριζικό σου,
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα, ριζικά.
Πιο πέρα κάποιο ντέφι, έν' αρκουδάκι
δείξε πώς βάζουν πούδρα τα κορίτσια
στον καθρέφτη, πώς γδύνεται η Μονρόε...
Μη γελάς. Βρέθηκε κάποτε νεκρή η Μονρόε.
Με πράγματα που δεν αντέχουν μη γελάς.
Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις,
πώς μοιάζουν στους τυφλούς οργανοπαίχτες
στους δρόμους τους εμπορικούς, τις Κυριακές.
Να είχαμε μιαν άνοιξη.
Μη γελάς.
Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Ας λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Απρίλης.
Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Εμένα μ' εξαπατούνε οι θεοί
κάθε που αλλάζει ο καιρός,
κάθε που δεν αλλάζει.
Μη γελάς.
Έαρ δεν γίνεται
με ρίμες
ήλιοι-Απρίλιοι,
ήλιοι-Απρίλιοι,
ομοιοκατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων,
στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσουν.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
κι όλα τ' άλλα τρόποι
για να πεθαίνουνε ανώδυνα τα ημερολόγια.
Την Κυριακή τραβάει σε μάκρος
των τραγουδιών η αγωνία
ποια γυναί- ποια γυναί-
Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις,
στους δρόμους τους εμπορικούς,
τις Κυριακές τις ανοιξιάτικες.
Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971)
-
" Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής!..
Κι αν είναι
κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί ωργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό!..
Φωτιά ! Τσεκούρι ! Τράβα !,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο πέρασμα των κύκλων!.. "
Κωστής Παλαμάς
-
Όσος καιρός κι αν περάσει
τίποτα δεν θα μπορέσει
να καταφέρει να σπάσει
αυτό που μας έχει δέσει
η αγάπη μας θα 'ναι η μόνη
που τόσο θα διαρκέσει
γιαυτό σου λέω μα ενώνει
μια ιδιόμορφη σχέση
Χτυπάς εσύ μα πονάω κι εγώ
οι δυο καρδιές μας σαν μία
μοιάζουμε να 'μαστε εμείς σαν δυο
συγκοινωνούντα δοχεία
Στον κόσμο είμαστε οι μόνοι
που η σχέση αυτή μας ενώνει
Ζω ότι βιώνεις
τρέμω αν κρυώνεις
πόσο μου μοιάζεις
με συμπληρώνεις
κλαις αν δακρύσω
σπας αν ραγίσω
θε μου πώς να σου εξηγήσω
Κι αν θα έρθουν δύσκολες ώρες
και βρεθούμε σ' άσχημη θέση
ο πόνος θα μας πεισμώσει
και πιο πολύ θα μας δέσει
η αγάπη μας θα 'ναι η μόνη
που τόσο θα διαρκέσει
Γιατί σου λέω μας ενώνει μια
ιδιόμορφη σχέση
Ζω ότι βιώνεις
τρέμω αν κρυώνεις
πόσο μου μοιάζεις
με συμπληρώνεις
κλαις αν δακρύσω
σπας αν ραγίσω
θε μου πώς να σου εξηγήσω
-
"i know nobody knows where it comes and where it goes, i know its everybody's sin you got to lose to know how to win"-Dream on_Aerosmith
-
Απέραντο κενό - Άλκηστη Πρωτοψάλτη
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο,
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σ' εσένα κερασμένο...
Να κλέβω κάτι απ' τ' απέραντο κενό
και ν' αγαπώ ότι δικό σου με πληγώνει... ♥
Να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι,
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι,
μόνο δέχομαι...
-
-
We are poor homeless nobodies
Fallen idols wannabees
Streetfighting alcohol and narcotics
Too old to be your next one-shot rockstar kid
Yet too bored to care about all that shit
Still, the gun is loaded, don't be self-assured
One bullet for each of us
Black tux, everybody hates us
Middle finger on the trigger
Get in the klub, motherfucker
Did you get arrested in Geneva?
Spread chaos in Venezia?
Have you been drinking with the Polish Mafia?
Or talking shit to Vegas' police?
Get in the klub, we're fucking invisible!
Get in the klub, we're fucking invincible!
We are poor homeless nobodies
Fallen idols wannabees
Streetfighting alcohol and narcotics
Too old to care, too bored to care
-
Θαλάσσια πανίς
Ένα κοχύλι σκουλαρίκι έχεις στ'αυτί
και στα μαλλιά θαλασσινό πράσινο αστέρα.
Tropical stormy in Madras area cholera,
και στα νησιά του Lakha-diwa πυρετοί.
Το 'να σου χέρι ανάλαφρα φύκια κρατά
και το ζερβί σου το λειψό σάπια καβίλλια.
Η Katherine τούτη τη στιγμή, χιλιάδες μίλια...
Βγάνει τη ντάμα με το ρήγα σταυρωτά.
Το «Union Jack» και το σπασμένο τουρκετί
κι ο Γιαπωνέζος στην παντιέρα μαύρη μπάλα.
Η αφή της όμοια με το πέρσικο γατί
Που 'χες ψωνίσει πριν τρεις μήνες στην Bomballa.
Περαστική τώρα η Γοργόνα η τροπική
σε βλέπει αδιάφορη κι απέ σε φέρνει βόρτα.
Αλλιώτικες όσες σταμπάρουν ναυτικοί
κι άλλες αυτές που σε τραβούσανε στα πόρτα.
Ο κατασκότεινος βρέχει νερένιος ουρανός
μολύβι, εγγλέζικες κονσέρβες, porridge, νάρκες.
Παίζει τερπνό, παράξενο παιγνίδι με τις σάρκες
καθώς διαβαίνει ο σκύλος ο θαλασσινός.
Τοπίο σκωτσέζικο σκυλιά και κυνηγοί,
πύργος με φάντασμα παλιό Johnnie Walker whisky.
Απόψε δυο χαλύβδινοι πρωραίοι πυργίσκοι
προσμένουν Τρίτωνες για βάρδιας αλλαγή.
Γουίλλιαμ!... Γέλα στο βυθό φλεγματικά,
αφού πια τίποτα δε μέλλει να προδώσεις.
Ας παίξουν κι άλλοι με παιγνίδια ναυτικά
κι άλλοι ας φορέσουνε φανέλλα με ραβδώσεις.
NIKOΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
-
Χόρεψα μόνη μου ότι ονειρεύτηκα,
ζωή παράξενη πάντα σε δέχτηκα,
πρόποση επίσημη σ' όλα τα ψεύτικα,
παράξενη γιορτή...
Σε ότι δέθηκα κι ύστερα χώρισα,
σ' ότι αγάπησα κι ότι δε μπόρεσα,
σ' ότι αρνήθηκα και σ' ότι δώρισα,
παράξενη γιορτή...
Ένα μονόλογο στο τζάμι έγραψα,
ύστερα γέλασα, τα δάκρυα έβαψα
χρόνια που σώθηκαν, χρόνια που έθαψα,
παράξενη γιορτή...
Παίρνει ο άνεμος μέρες και θύμησες
κι εσένα που έφυγες και δε με φίλησες
ένα φθινόπωρο σαν στάχυ λύγισες,
παράξενη γιορτή...
Με γλυκό κουταλιού
και στη θλίψη δωμάτιου παλιού
μάνα, εγώ θα σε δω
όλα χάθηκαν κι όλα είναι εδώ...
Παράξενη γιορτή - Μιχάλης Χατζηγιάννης
-
Ζω, ακόμη ζω,
πες μου αν ζω,
σαν ταινία το ένιωσα...
Σαν βροχή,
δυνατή,
στις οθόνες τ' αντίο σου γράφω...
Ζω, ακόμη ζω,
σε μια σκηνή όπου όλα στα έδωσα,
νικημένος φυγάς, ήταν λάθος μου που στο φανέρωσα... :(
Ζω, ίσα που ζω
κι εσύ μου λες "η ζωή συνεχίζεται",
σιωπηλή σε κοιτώ
να πετάς τις ευχές στα καμμένα...
Θες, να 'μαι καλά,
λόγια φτηνά
που η πρόθεση σκίζεται,
να φανώ δυνατή σ' ένα πλάνο που πια δε φωτίζεται...
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του,
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για μένα,
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα,
μα εγώ για σένα έπαιξα...
Είμαι ο ήρωας που μένει μόνος του,
τώρα οι τίτλοι του τέλους θα πέσουν για μένα,
οι τίτλοι του τέλους και τίποτα, τέρμα
μα εγώ για σένα έπαιξα...
Οι τίτλοι του τέλους - Μιχάλης Χατζηγιάννης
