Λέω να κάνουμε έναν διαγωνισμό για το ποιό πάπλωμα είναι το πιο βαρύ, γι'αυτό που σας πλάκωσε δηλαδή! Ξυπνήστε καλέεεεεεε. Η φρυδού που εξαφανίστηκε; Τι αποτρίχωση είναι αυτή, εβδομαδιαία;;
Printable View
Λέω να κάνουμε έναν διαγωνισμό για το ποιό πάπλωμα είναι το πιο βαρύ, γι'αυτό που σας πλάκωσε δηλαδή! Ξυπνήστε καλέεεεεεε. Η φρυδού που εξαφανίστηκε; Τι αποτρίχωση είναι αυτή, εβδομαδιαία;;
Πριν 7 χρόνια, στην εταιρεία που δούλευα δεν είχαν σαν αργία την ημέρα των Θεοφανείων (οι αντίχριστοι) και δουλεύαμε κανονικά. Βγαίνοντας έξω λοιπόν το πρωί στις 07.20 για να πάω στη δουλειά ήταν τελείως ερημιά. Όπως περπατούσα για να πάω στο σταθμό του τρένου στον Αγ.Ελευθέριο άκουσα ένα μηχανάκι που ερχόταν από πίσω μου, ανάποδα στο δρόμο, αλλά δεν έδωσα σημασία. Κρατούσα μία μεγάλη τσάντα και κρεμασμένη όπως ήταν στον ώμο μου την έφερα μπροστά μου για να βάλω τα κλειδιά μου μέσα. Ακριβώς τότε ένιωσα ένα δυνατό χτύπημα στον ώμο και μέχρι να καταλάβω τι γινόταν είδα ένα μηχανάκι να απομακρύνεται με δύο επάνω που φορούσαν κράνη. Τότε κατάλαβα ότι πήγαν να μου κλέψουν την τσάντα αλλά τη στιγμή που άπλωσε το χέρι του αυτός να την αρπάξει ήταν η στιγμή που την τράβηξα μπροστά μου. Φοβήθηκα μην ξαναγυρίσουν γιατί είχε μεγάλη ερημιά κι έτσι άρχισα να τρέχω μέχρι που έφτασα στο σταθμό. Από τότε κάθε χρόνο τέτοια μέρα σκέφτομαι τι έγινε και είμαι ευγνώμων στο Θεό που με προφύλαξε και που ακούει τις προσευχές μου. Γιατί πάντα πριν φύγω από το σπίτι μου προσεύχομαι να έχει ο δρόμος μου ροή και ασφάλεια, δηλαδή να μη σαβουριαστώ πουθενά και να μην με κλεψοβιασοχτυπήσουνε. Κι ευτυχώς μέχρι σήμερα όλα καλά. :starhit:
Καλημέρα όμορφες γλυκιές μου Ναταλο-Ντεζιρένιες μου!!!!
Χρόνια Πολλά και φωτισμένα!
Τζινάκι μου όντως τα μπέρδεψα με τους πρώην σου πολύ :crazy:, αφού δοκίμασες τις δύο άκρες λέω τώρα είναι η σειρά για να βρεις και τη χρυσή τομή. Είσαι πιο έμπειρη πιο σοφή και είμαι σίγουρη ότι ο μαλακοανιχνευτής σου θα δουλεύει πλέον πολύ καλύτερα :lol::lol:, αυτό ισχύει και για εσένα Γιωτάκι μου ;).
Και εγώ πιστεύω πολύ στον Θεό και στην καλοσύνη του, νιώθω πολλές φορές μία ανώτερη δύναμη να με προστατεύει από τα χειρότερα και γενικά πιστεύω πολύ στην διαίσθησή μου και όσο μεγαλώνω προσπαθώ να την ακονίζω και να την αναπτύσσω. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα στην ζωή μας αν όχι όλα δεν είναι τυχαία και όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Και το κλασσικό που πιστεύω με όλη μου την καρδιά είναι ότι ότι σπείρουμε θα θερίσουμε!
Μάλλον το δικό μου ήταν αρκετά βαρύ αφού μετά από πολύ χουζούρι τελικά σηκώθηκα στις 11 από το κρεβάτι :smilegrin:Quote:
Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Λέω να κάνουμε έναν διαγωνισμό για το ποιό πάπλωμα είναι το πιο βαρύ, γι'αυτό που σας πλάκωσε δηλαδή! Ξυπνήστε καλέεεεεεε. Η φρυδού που εξαφανίστηκε; Τι αποτρίχωση είναι αυτή, εβδομαδιαία;;
Έτσι είναι Eli. Κάνουμε βλακείες και μετά που δεν μας αρέσει το αποτέλεσμα των πράξεών μας κατηγορούμε το Θεό. Όσο για τον μαλακοανιχνευτή τείνω να πιστέψω ότι δεν έχω καθόλου, αντιθέτως μάλλον έχω μαλακομαγνήτη!:lol:
Μαλακομαγνήτη μέχρι τώρα από εδώ και πέρα όμως;;; Αφού πλέον έχεις πτυχίο και μάστερ στους μαμάκες δεν νιώθεις πλέον έτοιμη να αποφοιτήσεις και από το διδακτορικό σου ή ακόμη μπα;; 20 χρόνια και δεν είναι αρκετά; :lol::lol: θέλεις και άλλες σπουδές για να πάρεις τον πολυπόθητο μαλακοανιχνευτή;
Αν ζορίζεσαι πές μου να σου πάρω έναν δώρο από telemarketing :lol::lol: και αν έχουν προσφορά 1+1 να κάνουμε δώρο έναν και στην Γιώτα :lol::lol::lol:
Ο αγιασμός των υδάτων στο αγαπημένο μου Λιτοχωράκι :)
http://www.youtube.com/watch?v=UkLmt...&feature=share
Είμαστε νουμεράκια οι Λιτοχωρινοί :lol::lol:, άντε και του χρόνου με υγεία!
Πλάκα είχε Eli ο αγιασμός του μπιντέ!! :lol::lol:
:lol::lol::lol: ναι ναι πέφτουν τα άπειρα άτομα μέσα σε μία γούρνα με νερό και γίνεται χαμός κάθε χρόνο, είναι πολύ αστείο το θέαμα! Που να δεις παλιότερα που έκανε περισσότερα κρύα και η γούρνα με το νερό ήταν παγωμένη φάση dancing on ice! :lol:
Τότε με ξύλα εσπάγαν τον πάγο και οι αθεόφοβοι βουτούσαν σε κατεψυγμένο νερό!
Γεια σας κορίτσια!
Η υπερπαραγωγή άρχισε να γίνεται -επιτέλους- σκέτη παραγωγή! Μόνο το δέντρο έμεινε και δείχνει σαν ξένο, λιγάκι παραπονεμένο, αφού αφαιρέθηκαν τα δεκάδες, χίλια, μύρια όσα στολίδια, στολιδάκια, αιβασιλάκια και λοιπά, που στόλιζαν το σπίτι. Κράτησα μόνον τη σύνθεση της Γλαύκης, η οποία πήρε πλέον θέση στο κομοδίνο μου, να μυρίζω τα ξύλα κανέλας. Αυτή θα με συντροφεύει όλη τη χρονιά, κάθε βράδυ. Έχω νεύρα, πολλά νεύρα, αλλά δεν σας εξηγώ τίποτα τώρα, γιατί δεν θα μου φτάσουν είκοσι σελίδες για να τα αναλύσω όλα. Θα μου περάσουν.
Eli μου, πήρα χθες και το "μυστικό παράθυρο" και μου άρεσε πολύ. Το βιβλίο είναι ψιλοκουραστικό, θέλει προσοχή για να καταλάβεις το μέγεθος της παράνοιας, η ταινία, όπως όλες οι ταινίες, κάνει ξεκάθαρη την κατάσταση σχεδόν από την αρχή της. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί σινεφίλ θα την απέρριπταν, εγώ, όμως, θέλω εύκολα πράγματα, στην κατάστασή μου. Πήρα και το 1408, που μου πρότεινες, αλλά δεν το είδα ακόμη. Έχω διαβάσει το σχετικό διήγημα, επίσης πολύ καλό.
Τζίνα μου, στη δύσκολη κατάσταση που βρέθηκες, φέρθηκες άψογα. Κυρία σκέτη και αν ο λεγάμενος ήθελε καμία ηλίθια στο πλευρό του, ας είχε εκείνη, όχι εσένα. Όσο για τώρα, θα μπορούσα να προτείνω κάτι ριζοσπαστικό? Τι θα έλεγες για σεξάκι μόνο με τον τύπο? Αν μπορείς, βέβαια, να μην εμπλακείς συναισθηματικά.. Απλό, ατόφιο, γνήσιο σεξ, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς απώτερες σκέψεις και κρυφές επιθυμίες, σεξ και έξω από την πόρτα. Το έχω κάνει στο παρελθόν με τον πρώην των τεσσάρων ετών. Η αρχή ήταν θεσπέσια, απολάμβανα την απορία στο βλέμμα του, όταν μετά το σεξ τον έδιωχνα από το σπίτι, γιατί είχα πρωινό ξύπνημα, γιατί έπρεπε να βγω με τους φίλους μου, γιατί είχα να κάνω μανικιούρ, γιατί, γιατί... Ρωτούσε, μα δεν θα πιούμε ούτε ένα ποτάκι? Δεν προλαβαίνω, του έλεγα, ποτάκι με τους φίλους σου, μαζί μου, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.. Μπορώ να μείνω το βράδυ, να κοιμηθούμε αγκαλίτσα? Μπα, θέλω άπλα στον ύπνο μου. Ήταν θρίαμβος! Με τον άνθρωπο, που με είχε ποδοπατήσει ασύστολα. Στην πορεία, την πάτησα η ηλίθια και βρέθηκα να κλαίω ξανά γι' αυτόν. Γι' αυτό σου λέω, κάνε το και θα με θυμηθείς, αλλά μόνον αν αντέχεις.
Αυτά τα επετειακά όπως τα λέω εγώ έχουν πλάκα, τον βλέπεις τον άλλον πλέον με άλλο μάτι! Γίνεται η απομυθοποίηση του πρώην και καμιά φορά είναι και ξενερωτική η φάση. Και εγώ τα έχω κάνει αυτά τα επετειακά αλλά ευτυχώς ποτέ δεν έπεσα στην λούμπα να αναρωτιέμαι αν τον θέλω ξανά. Ευτυχώς είμαι χαρακτήρας που άμα νιώσω ότι η σχέση έχει τελειώσει δεν υπάρχει γυρισμός, παρά μόνο κάνα επετειακό έτσι για να θυμόμαστε τα παλιά. Γι' αυτό και με τους περισσότερους πρώην μου διατηρούσα και ψιλοφιλικές σχέσεις. Μέχρι που γνώρισα τον νυν άντρα μου βέβαια που όσο σοβάρευε η σχέση μας έκοβα σιγά σιγά επαφές. Καμιά φορά τους χρησιμοποιούσα και μόνο για καβάτζα στις αναβροχιές :lol::lol: και καλά τους έκανα γιατί ήταν και εκείνοι αχαΐρευτοι!
Γι'αυτό μας χάθηκες εσύ πουλάκι μου ʼβα; Το έριξες στα ξεστολίσματα; Όταν τελειώσεις δεν έρχεσαι και κατά δω που σκυλοβαριέμαι να τα μαζέψω να βάλεις ένα χεράκι; Εγώ λέω να τα μαζέψω την Κυριακή. Σήμερα σπαριλιάζω η τεμπέλα!
Μα για καβάντζα μιλώ κι εγώ Eli μου! Κάτι για να πορευόμαστε στις δύσκολες ημέρες της αναβροχιάς. Η απομυθοποίηση δεδομένη, αλλά το σκεπτικό μου ήταν, που να ψάχνω κάτι άλλο τώρα, σιγά μην περιμένω, αφού το έχω μπροστά μου, ζωντανό, πρόθυμο και κυρίως δοκιμασμένο. Καμία σχέση με επέτειο, αναμνήσεις παλιών, καλών στιγμών κλπ. Απλώς σε μένα δε λειτούργησε το καβαντζο-εγχείρημα. Μπορεί αλλού να λειτουργήσει και επειδή ο εγωισμός των πρώην τους κάνει να συμπεριφέρονται σαν νυν ή σαν υποψήφιοι γκόμενοι, εκεί να δεις τι κρύο πιάτο τρως!
Η αλήθεια είναι ότι εγώ όσο και αν γινόμουν κομμάτια μέσα στην σχέση όταν έφευγα έφευγα κυρία....τρομάρα μου! Έπεφτα στα πατώματα όσο ήμουν στην σχέση και κουρελιαζόμουν και μετά στο τέλος δεν μου είχε μείνει τίποτα ούτε για να δώσω ούτε για να κλάψω. Ειδικά με τον τελευταίο πρώην η κατάσταση ήταν αφόρητη! Λέω αφού σπαριλιάζω να σας την διηγηθώ εν συντομία :D
Όχι άλλο κάρβουνο! Δεν αντέχω άλλο ξεστόλισμα και είπα να το ρίξω κι εγώ στην ξάπλα. Μηδενίζω τις χθεσινές και τις σημερινές στιγμές που δεν μου άρεσαν και ξεκινώ τριήμερο από τώρα! Ούτε τυρόπιτα έφτιαξα, ούτε τίποτα. Επειδή είχα νεύρα μέχρι τον ουρανό, τίποτα δεν γινόταν σωστό. Δε μπορούσα καν να διαλέξω σεμέν για να στρώσω, από τη στιγμή που ξεφορτώθηκα τα χριστουγεννιάτικα. Πήγα να βγάλω μία γιρλάντα και τη στιγμή που με παίδεψε, έδωσα μία με δύναμη και την έκοψα, επίτηδες. Όταν είμαι χαλαρή και ήρεμη, ξυπνάω μια χαρά, μαγειρεύω με χαμόγελο, νιώθω υπέροχα. Σήμερα ως αντίποδας του Μίδα, ό,τι έπιανα στα χέρια μου γινόταν, αντί για χρυσός, σκατά. Οπότε αύριο η τυρόπιτα, που θα είμαι πιο συγκροτημένη.