ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

το να παραβλεπεις δηλαδη ειτε την αρχικη σου εντυπωση για ενα ατομο, ειτε οσα σου ελεγαν οι τριτοι και τα παρεβλεπες. οποτε θεωρω πιο σημαντικο τον "χρονο επαναφορας". το ποσο αμεσα αλλαζεις δρομο/τον αποκλειεις απο την ζωη σου δηλαδη, οταν συνειδητοποιησεις οτι βρεθηκες μπροστα σε πατατα (η πατατανθρωπο)

---

Πολύ πολύ σωστό. Βέβαια πολύ σπάνια αποκλείω από τη ζωή μου άνθρωπο, υπό την έννοια του "κόβω την καλημέρα". Τις περισσότερες φορές απλά απομακρύνομαι/αραιώνω, ή ακόμα κ αν δεν αλλάξει τίποτα επιφανειακά στη συχνότητα των επαφών ή στο μεταξύ μας κλίμα, όταν "επανέλθω" όπως λες κ εσύ, το άτομο αυτό (ή τα άτομα) έχουν χάσει για μένα εγκαταλείψει το ρόλο κ την αξία που είχαν κ το το περίεργο είναι ότι εξαιρετικά σπάνια το αντιλαμβάνονται ότι με έχουν χάσει (από φίλη, από κοπέλα, από συγγενή/οικογένεια κλπ κλπ), παρά μόνο όταν έχει περάσει πάρα πολύς καιρός. Δεν ξέρω αν κάνω καλά βέβαια. Αλλά νομίζω δεν "το'χω" στο να δείχνω πόσο περιφρονώ κάποιον/α ή το πόσο κάποιος/α έχει κάνει ελεύθερη πτώση στα μάτια μου, πόσο δεν έχω καμία εκτίμηση πλέον κ πόσο δεν μου καίγεται καρφί. Δεν ξέρω όμως εάν τελικά αυτό έχει νόημα ή ωφελεί σε κάτι.

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Πολύ πολύ σωστό. Βέβαια πολύ σπάνια αποκλείω από τη ζωή μου άνθρωπο, υπό την έννοια του "κόβω την καλημέρα". Τις περισσότερες φορές απλά απομακρύνομαι/αραιώνω, ή ακόμα κ αν δεν αλλάξει τίποτα επιφανειακά στη συχνότητα των επαφών ή στο μεταξύ μας κλίμα, όταν "επανέλθω" όπως λες κ εσύ, το άτομο αυτό (ή τα άτομα) έχουν χάσει για μένα εγκαταλείψει το ρόλο κ την αξία που είχαν κ το το περίεργο είναι ότι εξαιρετικά σπάνια το αντιλαμβάνονται ότι με έχουν χάσει (από φίλη, από κοπέλα, από συγγενή/οικογένεια κλπ κλπ), παρά μόνο όταν έχει περάσει πάρα πολύς καιρός. Δεν ξέρω αν κάνω καλά βέβαια. Αλλά νομίζω δεν "το'χω" στο να δείχνω πόσο περιφρονώ κάποιον/α ή το πόσο κάποιος/α έχει κάνει ελεύθερη πτώση στα μάτια μου, πόσο δεν έχω καμία εκτίμηση πλέον κ πόσο δεν μου καίγεται καρφί. Δεν ξέρω όμως εάν τελικά αυτό έχει νόημα ή ωφελεί σε κάτι.

---

οταν πραγματικα φτασεις στο να μην σου καιγεται καρφι, δεν παρατηρεις καν αν εγινε πιστευτο το οτι απομακρυνθηκες/ξενερωσες κλπ. αυτα τα βλεπεις και σε προβληματιζουν, οταν σου καιγεται...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

οταν πραγματικα φτασεις στο να μην σου καιγεται καρφι, δεν παρατηρεις καν αν εγινε πιστευτο το οτι απομακρυνθηκες/ξενερωσες κλπ. αυτα τα βλεπεις και σε προβληματιζουν, οταν σου καιγεται...

---

Αυτό εννοείται. Απλά το σημειώνω ως παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πόσο καιρό μετά ή ποιά αφορμή χρειάζεται για να καταλάβει κανείς το (κάποιες φορές) προφανές. Ίσως να φταίει ότι το αντιδιαστέλλω με εμένα, που καταλαβαίνω άμεσα ή σχεδόν άμεσα αν υπάρχει η παραμικρή μεταβολή στη διάθεση ή στη συμπεριφορά κάποιου (δεν είπα πως είμαι τέλεια, κ εγώ έχω άθελα ή ηθελημένα εκνευρίσει ή "παγώσει" κάποιον). Ή ίσως να φταίει πως άλλοι δείχνουν την πραγματική τους άποψη για κάποιους κ εγώ την κρατάω για τον εαυτό μου.

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Πολύ πολύ σωστό. Βέβαια πολύ σπάνια αποκλείω από τη ζωή μου άνθρωπο, υπό την έννοια του "κόβω την καλημέρα". Τις περισσότερες φορές απλά απομακρύνομαι/αραιώνω, ή ακόμα κ αν δεν αλλάξει τίποτα επιφανειακά στη συχνότητα των επαφών ή στο μεταξύ μας κλίμα, όταν "επανέλθω" όπως λες κ εσύ, το άτομο αυτό (ή τα άτομα) έχουν χάσει για μένα εγκαταλείψει το ρόλο κ την αξία που είχαν κ το το περίεργο είναι ότι εξαιρετικά σπάνια το αντιλαμβάνονται ότι με έχουν χάσει (από φίλη, από κοπέλα, από συγγενή/οικογένεια κλπ κλπ), παρά μόνο όταν έχει περάσει πάρα πολύς καιρός. Δεν ξέρω αν κάνω καλά βέβαια. Αλλά νομίζω δεν "το'χω" στο να δείχνω πόσο περιφρονώ κάποιον/α ή το πόσο κάποιος/α έχει κάνει ελεύθερη πτώση στα μάτια μου, πόσο δεν έχω καμία εκτίμηση πλέον κ πόσο δεν μου καίγεται καρφί. Δεν ξέρω όμως εάν τελικά αυτό έχει νόημα ή ωφελεί σε κάτι.

---

Επειδή στα μάτια τους δεν είχες αξία, δεν τους ήσουν χρήσιμη σε κάτι, αλλιώς θα επεδίωκαν συναναστροφή μαζί σου με δική τους πρωτοβουλία! Εκτός κι αν ψυχρανθήκατε.
Κι αυτό το κάτι μπορεί να είναι αφειδώλευτη αγάπη και εμπιστοσύνη, μπορεί όμως να είναι και συμφερον -εκμετάλλευση).

Όταν πρόκειται για τέλος σχέσης ή υποτίθεται σχέσης τότε ξεκόβουμε πλήρως μεταξύ μας, χανόμαστε, επειδή αυτό το μόνο στοιχείο που μας έδενε (δλδ η σχέση) εξέλειπε πλήρως.

Το παράδοξο είναι με ατομα, με πολύ καλές σχέσεις, που βλέποντας ότι η επικοινωνία, σχεδόν αποκλειστικά, γινόταν με τη δική μου πρωτοβουλία κι αυτό το εκλάμβανα ως ελλειψη ενδιαφεροντος από μέρους τους. Ετσι, σταματουσα να παιρνω την πρωτοβουλία και προφανώς η επικοινωνία και καθε μορφής συναναστροφή έπαυε εσαεί. Ωστόσο, μετα από μεγαλα χρονικά διαστήματα (ακόμα και χρονια) που τους ξανασυναντούσα διαπίστωνα ενθουσιασμό από μέρους τους στο ξαναντάμωμα. Γιατί άραγε?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Επειδή στα μάτια τους δεν είχες αξία, δεν τους ήσουν χρήσιμη σε κάτι, αλλιώς θα επεδίωκαν συναναστροφή μαζί σου με δική τους πρωτοβουλία! Εκτός κι αν ψυχρανθήκατε.
Κι αυτό το κάτι μπορεί να είναι αφειδώλευτη αγάπη και εμπιστοσύνη, μπορεί όμως να είναι και συμφερον -εκμετάλλευση).

Όταν πρόκειται για τέλος σχέσης ή υποτίθεται σχέσης τότε ξεκόβουμε πλήρως μεταξύ μας, χανόμαστε, επειδή αυτό το μόνο στοιχείο που μας έδενε (δλδ η σχέση) εξέλειπε πλήρως.

Το παράδοξο είναι με ατομα, με πολύ καλές σχέσεις, που βλέποντας ότι η επικοινωνία, σχεδόν αποκλειστικά, γινόταν με τη δική μου πρωτοβουλία κι αυτό το εκλάμβανα ως ελλειψη ενδιαφεροντος από μέρους τους. Ετσι, σταματουσα να παιρνω την πρωτοβουλία και προφανώς η επικοινωνία και καθε μορφής συναναστροφή έπαυε εσαεί. Ωστόσο, μετα από μεγαλα χρονικά διαστήματα (ακόμα και χρονια) που τους ξανασυναντούσα διαπίστωνα ενθουσιασμό από μέρους τους στο ξαναντάμωμα. Γιατί άραγε?

---

Ενδεχόμενο 1:
Απλά ο ενθουσιασμός είναι τυπικός, αν όντως τους είχε ενοχλήσει που είχες κόψει, θα είχαν προβληματιστεί επ' αυτού κ θα είχαν κάνει κάποια κίνηση.

Ενδεχόμενο 2:
Έχουν πολύ μεγάλη δόση "κακού" εγωϊσμού που δεν τους επιτρέπει να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία κ να αναθερμανθούν οι σχέσεις σας.

.........όσο για το προηγούμενο που είπες, η πορεία δεν έδειξε ιδιαίτερα πως στα μάτια τους δεν έχω αξία, ασχέτως το κατά πόσο τους επιτρέπει ο εγωϊσμός τους να το δείξουν ή κατά πόσο έχουν την ωριμότητα να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη. Κ τη μάνα μου την "έτσουξε" όταν πλέον κατάλαβε που έχει χάσει την κόρη της ανεπιστεπτί, όμως, αυτή της η σιγουριά ότι "αντέχω τα πάντα" την έκαψε..... το ότι "έφυγα" το κατάλαβε ύστερα από 5 χρόνια (κ μην σου πω πως δεν το έχει καταπιεί ακόμα). Κ δε νομίζω εκεί να παίζει πως δεν είχα αξία για αυτήν ή ότι έπαιζε συμφέρον στη μέση.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Επειδή στα μάτια τους δεν είχες αξία, δεν τους ήσουν χρήσιμη σε κάτι, αλλιώς θα επεδίωκαν συναναστροφή μαζί σου με δική τους πρωτοβουλία! Εκτός κι αν ψυχρανθήκατε.
Κι αυτό το κάτι μπορεί να είναι αφειδώλευτη αγάπη και εμπιστοσύνη, μπορεί όμως να είναι και συμφερον -εκμετάλλευση).

Όταν πρόκειται για τέλος σχέσης ή υποτίθεται σχέσης τότε ξεκόβουμε πλήρως μεταξύ μας, χανόμαστε, επειδή αυτό το μόνο στοιχείο που μας έδενε (δλδ η σχέση) εξέλειπε πλήρως.

Το παράδοξο είναι με ατομα, με πολύ καλές σχέσεις, που βλέποντας ότι η επικοινωνία, σχεδόν αποκλειστικά, γινόταν με τη δική μου πρωτοβουλία κι αυτό το εκλάμβανα ως ελλειψη ενδιαφεροντος από μέρους τους. Ετσι, σταματουσα να παιρνω την πρωτοβουλία και προφανώς η επικοινωνία και καθε μορφής συναναστροφή έπαυε εσαεί. Ωστόσο, μετα από μεγαλα χρονικά διαστήματα (ακόμα και χρονια) που τους ξανασυναντούσα διαπίστωνα ενθουσιασμό από μέρους τους στο ξαναντάμωμα. Γιατί άραγε?

---

στο πρωτο σκελος που απαντας στο αλλο μηνυμα, +1000. συμφωνω απολυτως..

σε αυτο που ρωτας για σενα, δυο περιπτωσεις μπορω να σκεφτω.
η μια ειναι, οτι αυτοι πουλες, οταν γνωριστηκατε αποφασισαν οτι δεν ταιριαζετε η αν ηταν και ερωτικη η προσεγγιση, οτι δεν ταιριαζετε ερωτικα, αλλα σε θεωρουν "καλο' ατομο και ετσι χαρηκαν που σε ξαναειδαν.
η δευτερη περιπτωση ειναι να τους ελλειψες κιολας και χαρηκαν που σε ειδαν και η απομακρυνση οφειλετο σε διαφορετικους ρυθμους. δλδ, πιθανοτατα να μην ηθελαν τοσο συχνη επικοινωνια οσο εσυ, δεν την αποκλειουν ομως.

εντιτ: υπαρχει και μια τριτη. τον καιρο που περασε, να μετανοιωσαν για την απομακρυνση σας και να σκεφτηκαν οτι θα σε ηθελαν στην ζωη τους, πιθανα να μεσολαβησαν αλλες γνωριμιες που τους απογοητευσαν κι ετσι εκτιμησαν περισσοτερο εσενα, που εχασαν, σε αυτη την περιπτωση αξιζει να ξαναδοκιμασεις.

υπαρχει και η περιπτωση που αναφερθηκε παραπανω, οτι ισως ο ενθουσιασμος ηταν υποκριτικος..

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Αυτό εννοείται. Απλά το σημειώνω ως παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πόσο καιρό μετά ή ποιά αφορμή χρειάζεται για να καταλάβει κανείς το (κάποιες φορές) προφανές. Ίσως να φταίει ότι το αντιδιαστέλλω με εμένα, που καταλαβαίνω άμεσα ή σχεδόν άμεσα αν υπάρχει η παραμικρή μεταβολή στη διάθεση ή στη συμπεριφορά κάποιου (δεν είπα πως είμαι τέλεια, κ εγώ έχω άθελα ή ηθελημένα εκνευρίσει ή "παγώσει" κάποιον). Ή ίσως να φταίει πως άλλοι δείχνουν την πραγματική τους άποψη για κάποιους κ εγώ την κρατάω για τον εαυτό μου.

---

αυτο εξαρταται απο πολλα.
απο το ποσο ασχολειται η οχι ο αλλος με τις δικες σου αντιδρασεις κι αν τον ενδιαφερει ΚΑΝ να προβληματιστει γι αυτες, απο το αν επηρρεαζεις το οτιδηποτε στην ζωη του, απο την αντιληψη του, κλπ..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

αυτο εξαρταγται απο πολλα.
απο το ποσο ασχολειται η οχι ο αλλος με τις δικες σου αντιδρασεις κι αν τον ενδιαφει ΚΑΝ να προβληματιστει γι αυτες, απο το αν επηρρεαζεις το οτιδηποτε στην ζωη του,απο την αντιληψη του, κλπ..

---

Σωστά...... κ όσο αφορά τα προηγούμενα, δεν κάνω λόγο για τις ανθρώπινες σχέσεις που ο 1 δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο (επειδή δεν έχει να λάβει κάτι, ή επειδή ο άλλος δεν του είναι πλέον "χρήσιμος" ή απλά δεν είναι σημαντικός ή αναντικατάστατος ή δεν τον νοιάζει), εκεί είναι πολύ λογικό να μην παίρνει χαμπάρι πότε κ εάν φεύγεις, αλλά για τις σχέσεις που ο άλλος σε θέλει στη ζωή του........ αλλά με τους όρους του κ με τον τρόπο που τον βολεύει.

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Σωστά...... κ όσο αφορά τα προηγούμενα, δεν κάνω λόγο για τις ανθρώπινες σχέσεις που ο 1 δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο (επειδή δεν έχει να λάβει κάτι, ή επειδή ο άλλος δεν του είναι πλέον "χρήσιμος" ή απλά δεν είναι σημαντικός ή αναντικατάστατος ή δεν τον νοιάζει), εκεί είναι πολύ λογικό να μην παίρνει χαμπάρι πότε κ εάν φεύγεις, αλλά για τις σχέσεις που ο άλλος σε θέλει στη ζωή του........ αλλά με τους όρους του κ με τον τρόπο που τον βολεύει.

---

ναι, αλλα τοτε δεν μιλαμε για περιπτωση που δεν το παιρνει χαμπαρι οπως λεγαμε.
το παιρνει μια χαρα χαμπαρι, αλλα δεν ειναι διατεθιμενος να υποχωρησει στους ορους του για να επιστρεψεις.
αλλη περιπτωση αυτη.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ναι, αλλα τοτε δεν μιλαμε για περιπτωση που δεν το παιρνει χαμπαρι οπως λεγαμε.
το παιρνει μια χαρα χαμπαρι, αλλα δεν ειναι διατεθιμενος να υποχωρησει στους ορους του για να επιστρεψεις.
αλλη περιπτωση αυτη.

---

Maybe...... αλλά παίζει κ το ενδεχόμενο να πρόκειται για ανθρώπους, τόσο απορροφημένους στον εαυτό τους ή τόσο επικεντρωμένους στη δική τους οπτική γωνία κ καλοπέραση, που κ ο ουρανός να σκάσει στο κεφάλι τους δεν θα πάρουν χαμπάρι, παρά μόνο πολύ πολύ καιρό μετά. Κ το έχω δει να συμβαίνει κ υπό την αντικειμενική ματιά 3ης, μη εμπλεκόμενης στην κατάσταση.

ειναι και λογικο ομως, ειδικα αν ο αλλος καλοπερναει και μαλιστα χωρις εσενα, να μην ενδιαφερεται η ασχολειται με την απουσια σου.
νομιζω ολοι το εχουμε κανει. εγω ναι, παντως.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ειναι και λογικο ομως, ειδικα αν ο αλλος καλοπερναει και μαλιστα χωρις εσενα, να μην ενδιαφερεται η ασχολειται με την απουσια σου.
νομιζω ολοι το εχουμε κανει. εγω ναι, παντως.

---

Βασικά μιλάω για την περίπτωση που ο άλλος καλοπερνάει ΜΕ εσένα (δεν εννοώ απαραίτητα ερωτική σχέση, αλλά ως επί το πλείστον εκεί παρατηρείται), εσύ αποτελείς συστατικό στοιχείο αυτής της καλοπέρασης, όμως εσύ έχεις φτάσει στο άκρον άωτον του ξενερώματος, χτυπάς "προειδοποιητικά" καμπανάκια ότι έχεις χαλαστεί κ απογοητευτεί πολύ κ εν πάσει περιπτώσει έχεις εξαντλήσει την υπομονή κ ανοχή σου, κ ο άλλος είναι τόσο αναίσθητος ή έχει τόσο ουτοπική αυτοπεποίθηση κ συναίσθημα ασφάλειας πως "όλα καλά" κ συνειδητοποιεί πως έχεις φύγει βδομάδες, μήνες ή κ χρόνια μετά......

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Βασικά μιλάω για την περίπτωση που ο άλλος καλοπερνάει ΜΕ εσένα (δεν εννοώ απαραίτητα ερωτική σχέση, αλλά ως επί το πλείστον εκεί παρατηρείται), εσύ αποτελείς συστατικό στοιχείο αυτής της καλοπέρασης, όμως εσύ έχεις φτάσει στο άκρον άωτον του ξενερώματος, χτυπάς "προειδοποιητικά" καμπανάκια ότι έχεις χαλαστεί κ απογοητευτεί πολύ κ εν πάσει περιπτώσει έχεις εξαντλήσει την υπομονή κ ανοχή σου, κ ο άλλος είναι τόσο αναίσθητος ή έχει τόσο ουτοπική αυτοπεποίθηση κ συναίσθημα ασφάλειας πως "όλα καλά" κ συνειδητοποιεί πως έχεις φύγει βδομάδες, μήνες ή κ χρόνια μετά......

---

σορι ,αλλα στο δικο μου μυαλο, αυτο που περιγραφεις δεν υφισταται.
αν ο αλλος καλοπερναει ΜΕ εσενα, ειτε φιλικα, ποσω μαλλον ερωτικα, αν φυγεις και θα σταματησει να καλοπερναει και θα σε διεκδικησει ΑΜΕΣΑ και αληθινα (οχι στις φαντασιωσεις σου δηλαδη= τυπου αστερω :p )
πιθανολογω οτι ισωςδεν ησουν ΕΣΥ συστατικο της καλοπερασης (αλλα ετσι νομιζεις) και συνεχισε να καλοπερναει γιαυτο και δεν ενοχληθηκε με το ξενερωμα και δεν καταλαβε την απομακρυνση.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

σορι ,αλλα στο δικο μου μυαλο, αυτο που περιγραφεις δεν υφισταται.
αν ο αλλος καλοπερναει ΜΕ εσενα, ειτε φιλικα, ποσω μαλλον ερωτικα, αν φυγεις και θα σταματησει να καλοπερναει και θα σε διεκδικησει ΑΜΕΣΑ και αληθινα (οχι στις φαντασιωσεις σου δηλαδη= τυπου αστερω :p )
πιθανολογω οτι ισωςδεν ησουν ΕΣΥ συστατικο της καλοπερασης (αλλα ετσι νομιζεις) και συνεχισε να καλοπερναει γιαυτο και δεν ενοχληθηκε με το ξενερωμα και δεν καταλαβε την απομακρυνση.

---

Για να σου λύσω την απορία κ να το λήξουμε γιατί το κουράσαμε, είναι οι περιπτώσεις εκείνες, που ό,τι κ να κάνει κάποιος για να σε γυρίσει πίσω με πράξεις κλπ κλπ είναι αργά γιατί εσένα σου έχει τελειώσει προ απομνημονεύτων......... ή επίσης είναι οι περιπτώσεις εκείνες των ανθρώπων με τρελό εγωϊσμό ή υπερβολικά βολεψάκηδες, που όσο κ να τους στοιχίσει κάτι κ όσο κ αν η ευθύνη είναι δικιά τους, ποτέ δεν θα αναλάβουν δράση ΄΄η δεν θα παραδεκτούν πράγματα ή θα πουν "οκ, αφού έγινε τί να κάνουμε?". Πχ έχω δει φίλο μου να υποφέρει τρελά που έχασε την κοπέλα του, η μ@λ@κί@ να είναι όλη δικιά του, κ όσο κ να τον παροτρύνω (όχι μόνο εγώ) να τρέξει να τη διεκδικήσει πριν αυτή προχωρήσει σε κάτι άλλο, αυτός να είναι "πέσε πίτα να σε φάω"..... δεν ξέρω αν έχεις άλλη εξήγηση, αλλά τέτοιες συμπεριφορές μόνο σε αδύναμο χαρακτήρα κ εγωϊσμό μπορώ να αποδώσω.