Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!
Καλό Πάσχα να έχουμε!
Printable View
Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά!
Καλό Πάσχα να έχουμε!
Παροτι ξερω, τρωω απο τα φαγητα. Και νιωθω χαλια. Αλλα δε με νοιαζει. Εκει με εφτασαν. Να μη νοιαζομαι για την υγεια μου και για το οτι υποφερω.
Όταν έκανες scrolling down στο κινητό σου για να κανεις add για να στειλεις σε ολους αυτο το φτιαχτο το απευθυνόμενο σε ολους πασχαλινό σου μήνυμα, δεν μπορούσες βρε φίλε να κανεις add και εμένα αφού μάλλον με εχεις καταχωρημένο στο κινητό σου? Τόσο πολύ θα σου κόστιζε? Βασικά εκτός 4-5 ατομα, συγγενεις και φιλοι, ολοι, κανείς άλλος δεν με θυμήθηκε ουτε καν με τον απλο έστω υποκριτικό τροπο που σας περιεγραψα!
Ειμαι απο τους ίσως λίγους που δεν τους ενόχλησαν τα περιοριστικά μετρα. Μάλλον λειτούργησαν μεσα μου ως μια δικαιολογία γι αυτα που βγαίνοντας εξω δεν θα μπορούσα να απολαύσω.
Εγώ θα σε ρωτούσα (όταν το έγραψες) γιατί συνεχίζεις να τρως από τα φαγητά τους από την στιγμή που έχεις αυτές τις υποψίες. Αφού ξέρεις να μαγειρεύεις μια χαρά. Θυμάμαι που έβαζες φωτο. Αν ένα φάρμακο σε κάνει να νιώθεις χάλια είναι λογικό να σε πιάνει κόπωση και να μην σε νοιάζει για την υγεία σου αλλά εφόσον ξέρεις ότι σου κάνουν ζημιά, μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να βάλεις πείσμα. Μήπως φοβάσαι τα συμπτώματα στέρησης;Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Ιωάννη χρόνια πολλά. Εγώ στο λέω ειλικρινά. Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεσαι αυτά τα μηνύματα εφόσον λες πως είναι υποκριτικά. Προφανώς επειδή νιώθεις μοναξιά, αλλά εγώ στη θέση σου θα ένιωθα μεγαλύτερη μοναξιά με δήθεν σχέσεις και τυπικότητες...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Τι θες να απολαύσεις έξω και δεν μπορείς;
Εννοούσα έστω αυτα τα υποκριτικά παρά τίποτα. Νοείται οτι το βέλτιστο είναι τα μηνύματα που θα απευθύνονταν προσωπικά σε μένα. Αλλα, λογω του προηγούμενου παραγνώριση, μη αποδοχή, μη οικειοθελης απομόνωση (αυτα παλι σηκώνουνσυζήτηση), θα ηταν καλοδεχούμενα έστω κάποια μηνύματα που στέλνει μαζικά κάποιος του οποίου νοείται είσαι γνωστός, σε γνωρίζει, ίσως και να σε θεωρεί φίλο, σου τρέφει έστω κάποια εκτίμηση ή σου προσδίδει ενα στάτους, κι αρα τρέφει κάτι ακόμα και σ ελάχιστο βαθμό απο όλα αυτα για σενα. Εστω αυτο το ελάχιστο σε κανει να ανακουφιζεσαι, να νιωθεις εστω ελαφρα καλυτετα όταν νιώθεις μοναξιά ή/και αυτα που περιεγραψα.Quote:
Originally Posted by blackbird
Το εξω είναι οπουδήποτε που ο κόσμος παει για να περάσει ωραία, με μια καλη παρέα, κάποιους δηλαδή με τους οποιους να είσαι φίλος και να βιωνεις στιγμές ανεμελιας μαζί τους. Κι οσες φορες υπήρξε τέτοια παρέα δεν επρόκειτο ποτέ περί αυτου! Τώρα το θεμα ωραία σχέση, με κάποια που πραγματικά να μ αρεσει και που να περναω καλά μαζί της, αστο καλυτερα. Το μήνυμα μου δεν αφορα σε κάτι τέτοιο.
Χρειάζεσαι έντονα την αποδοχή από τους άλλους γιατί εσύ ο ίδιος δεν εκτιμάς τον εαυτό σου. Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Έχω ξαναπετύχει κι' άλλα μηνύματά σου και κάποιες φορές μάλιστα "αντιδράς" όταν βλέπεις πως απαντάνε στους υπόλοιπους και όχι και σένα. Μπορεί να σκέφτεσαι πως είσαι αόρατος και πως κανείς δεν σου δίνει σημασία, άρα ότι δεν είσαι σημαντικός και μ' αυτό τον τρόπο η κατάσταση επιδεινώνεται. Εγώ Ιωάννη δεν εκτιμώ καθόλου τους ανθρώπους που λένε πως έχουν πολλούς "φίλους", που αποκαλούνε κάποιον φίλο επειδή έχουν συμφέρον, επειδή δεν θέλουν να νιώθουν μόνοι, επειδή δεν αντέχουν την παρέα του εαυτού τους. Ούτε μου αρέσει να περιτριγυρίζομαι με ένα σωρό κόσμο και να κάθεται να μου λέει τυπικές βλακείες για να νιώθω πως είμαι σημαντική και ότι έχω παρέα. Ίσα ίσα που έτσι βιώνω περισσότερη μοναξιά γιατί δεν βλέπω να υπάρχει κοινή οπτική και χαρακτηριστικά.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Το πρόβλημα για μένα, έτσι όπως σε διαβάζω, είναι το ότι δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου και αναζητάς επιβεβαίωση και αποδοχή από τους άλλους. Αν δεν σεβαστείς εσύ πρώτα τον εαυτό σου, αν δεν τον αγαπήσεις, δεν θα είναι ποτέ τίποτα αρκετό. Ακόμη κι' αν βρεις πραγματικούς φίλους θα σου μένει το παράπονο. Π.χ θα κάνεις κάτι καλό, θα περιμένεις μπράβο που κάποιος θα ξεχάσει να στο πει και θα νιώθεις πάλι ασήμαντος γιατί θα δίνεις περισσότερη βαρύτητα στο πώς σε βλέπουν και σε αντιμετωπίζουν άλλοι άνθρωποι γύρω σου παρά το πώς νιώθεις εσύ ο ίδιος με την πάρτυ σου.
Προσωπική μου εκτίμηση φυσικά αυτά που έγραψα. Δεν σημαίνει ότι ισχύουν κιόλας. Κατά τα άλλα η ανάγκη για κοινωνικότητα/συντροφιά είναι εντελώς ανθρώπινη, κάποιες στιγμές περισσότερο.
Δεν ξερω, ειναι σαν μια μιξη ψυχαναγκασμου και παραδοσης ανευ ορων στην καταστροφη. Περπαταω μεσα στο σπιτι σε αθλια κατασταση σαν ναρκομανης. Ετσι με κανανε, δεν ημουν ετσι.Quote:
Originally Posted by blackbird
Το κεφαλι μου ειναι κοκαλο, τα μαγουλα μου μουδιασμενα και τα ποδια μου αδυναμα. Τι τους πειραξα; Γιατι δε με αφηνουν ησυχο;
Εκανα το λαθος να κλειστω σπιτι για να προστατευσω τη μανα μου απο τον κορωνοιο. Εκει βρηκαν πατημα και με χτυπησαν! Απο αυριο θα πηγαινω στο σουπερ καθε μερα (μεχρι να τελειωσαν τα λεφτα μου δλδ, 70 ευρω εχω). Ελπιζω να μη μου μεινει μονιμο προβλημα οπως παλια μου ειχαν ξανατιγκαρει και ειχα τα ιδια συμπτωματα.
Με αθτα τα συμπτωματα ειχα παει σε νευρολογο οταν σπουδαζα: Ζαλαδα, συχγυση, πονοκεφαλο μουδιασμεμενα βαρια μαγουλα, αδυναμια στους μηρους. Πρωτα με ρωταγαν αν παιρνω φαρμακα. Μετα μου ελεγαν οτι δεν εχω τιποτα και οτι αν ειχα παθει εγκεφαλικο θα μουδιαζε το μισο προσωπο, οχι ολοκληρο. Εγω το ηξερα οτι δενeιχα παθει εγκεφαλικο, αλλα κατι αλλο μου συνεβαινε. Τωρα αποδεικνυεται οτι κατι μου εβαζαν στο φαι, κατι στο οποιο εμφανιζω παρενεργειες, και την ιδια ουσια μου βαζουν τωρα. Η μανα μου δεν αγγιζει τα φαγητα που φτιαχνει, ουτε καν το ψωμι. Φτιαχνει ξεχωριστα για τον εαυτο της.
Η πρωταρχικη πηγη της κακιας τους και το κινητρο του πολεμου ειναι το ερωτημα : Γιατι εσυ να πας πιο πανω απο εμας.
αν δε μαζεψεις ολους αυτους τους συνεργατες σου που εχεις απλωσει γυρω μου εγω θα συνεχισω τον εξαψαλμο επ αοριστον δε ξερω αν το εχεις καταλαβει οτι οι συσκευες που χρησιμοποιω δε σου ανηκουν και μαλιστα εχεις τοσο θρασος οπως παντα που αυτοπαρουσιαζεσε και ως θυμα μετα απ ολα αυτα που τραβηξα ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ γιατι δε γνωριζει κανενας ποιος εισαι οσο τους παριστανεις το καλο ενω τους παρουσιαζεις ενα προσωπο που δεν εχει καμια σχεση με τη πραγματικοτητα η μηπως νομιζεις οτι δε καταλαβα ξαφνικα γιατι ολοι ρχισαν να σκιζονται απο επιιθυμια να παω προς ενα συγκεκριμενο μερος και τωρα που σταματησα τα σουρτα φερτα θα αρχισω να μιλαω για οσα δε μιλαγα πριν καταρχην ειχες περασει και εσυ απο κει αν νομιζες οτι δε το προσεξα οσο ειχες παρει το υφος του ανιδεου που δεν εχει ιδεα για τι φταιει οπως αυτο ειναι η μονιμη τακτικη σου στο να δουλευεις τους παντες που δεν εχουν ιδεα τι προσωπο ειναι αυτο που βλεπουν εχεις εγκατασταθει με το ετσι θελω σε οτι συσκευη μου ανηκει λες και ειναι ιδιοκτησια σου και εχεις απλωσει τραχανα παντου οπου και αν παω συνεχισε λοιπον να χακαρεις τις συσκευες που μου ανηκουν και εγω θα συνεχισω το ψαλτιρι αντιστοιχα και πηγενε σε κανενα ................ να του παραστησεις το θυμα
Ιωαννη θα συμφωνησω με Μπλακυ...εμενα προσωπικα με εκνευριζουν οι fake ευχες,το fake ενδιαφερον,οι fake ανθρωποι,γενικα...Χιλιες φορες να σαι μονος σου παρα με ψευτικη παρεα που δεν σε νοιαζεται και που ο,τι προκυψει δεν θα σε νοιαστει...κι εμενα μου δινεις την εντυπωση οτι σε ενδιαφερει υπερβολικα η αποδοχη των αλλων...ξεκινας απο λαθος βαση κατα την γνωμη μου.Αν δεν αποδεχτεις και αγαπησεις εσυ τον εαυτο σου ακομα και τους καλυτερους φιλους να ειχες,παλι θα υπηρχε προβλημα.Προσωπικα θεωρω και το εχω ξαναπει οτι μονο εμεις μπορουμε να ειμαστε οι καλυτεροι μας φιλοι.Κι ας εχω δυο τρεις καλους φιλους,θεωρω πως ολα ξεκινουν απο μενα.
...το πως βλεπω εγω τον εαυτο μου...ιδανικος φιλος δεν υπαρχει,καθενας σου προσφερει κατι διαφορετικο...ουτε εμενα με πειραζει η καραντινα γιατι και προ καραντινας,ειχα παντα την αναγκη να περασω χρονο με τον εαυτο μου,μονη μου.Ειμαι κοινωνικη αλλα εχω αναγκη κι απο προσωπικο χωρο και χρονο.Μην επηρεαζεσαι απο σοσιαλ μιντια,δεν υπαρχει ανθρωπος που δεν εχει βιωσει μοναξια η δεν την φοβαται.Οι περισσοτερες σχεσεις ειτε ερωτικες ειτε φιλικες απο τον φοβο της μοναξιας χτιζονται.Οι πιο ισοροπημενοι ανθρωποι που εχω συναντησει και που εχω σκεφτει οτι θα ηθελα να τους κανω φιλους μου ,ειναι αυτοι που την μοναξια τους, την κανουν μοναχικοτητα.Αυτοι που με τρομαζουν ειναι αυτοι που νιωθουν συνεχη αναγκη να βρισκονται με κοσμο,που προτιμουν να εχουν 10 ψευτικους φιλους απο εναν αληθινο.Προσωπικα μιλωντας παντα,προτιμω το τιποτα απο το υποκριτικο κατι.
blackbird
ΜικρηΟλλανδεζα,
Δεν καταλαβατε καλα τι θέλω να πω, τι με απασχολεί, χαιρομαι που μου απαντησατε, αυτα ομως που λέτε μπορεί να μην εφαρμόζουν σε μένα.
Τη μοναχικοτητα σχεδόν την έχω καθιερώσει, φτανει να μην με ενοχλούν ή να ψάχνουν τρόπο να με εκμεταλλευτουν.
Υπήρξαν ουκ ολίγες φορες να είμαι με ατομα στα οποία να βγάζω τον καλύτερο μου εαυτό και στο τέλος να παίρνω παραγνώριση, αποφυγή. Και δεν μιλώ για παλιοχαρακτηρες.
Ατυχίες και λάθη στη ζωή μου υπήρξαν επειδή δεν είχα δίπλα μου τα κατάλληλα ατομα, ισχυει δε και το οτι, ίσως κυρίως αυτο οτι δεν ήμουν σίγουρος για τον εαυτό μου δηλαδή είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση ομως το να μην παίρνεις ανατροφοδότηση καλη ή να σου προσφέρουν αποφυγή γεννά ή οξύνει τετοια συναισθήματα και οδηγει στην αποτυχία.
Το θεμα που έγραψα είναι γιατί να μην γυρίσει ένας να μου ευχηθει έστω με αυτον τον υποκριτικό τροπο. Υπάρχεις έστω τυπικα, έστω μ αυτον τον τροπο σε θυμηθηκα οπως θυμηθηκα πολλους αλλους. Εστω αυτός ο τροπος σκέψης τους μου αρκούσε. Διοτι σ ολους αυτους βασικα εβγαζα προς τα εξω τον καλύτερο μου εαυτό για τον οποιο μιλησα. Ή ζουμε σε μια πολύ σκατοκοινωνία που θέλει αντιμετώπιση αντί καλοσύνες ή δεν καταλαβατε για τι μιλώ.