Printable View
Οπως το είπες , κοιτάζω πίσω μου και συνηδητοποιώ οτι δεν έχω ζήσει τίποτα μετα τα 19 μου . Τιποτα που να μην το έχω κάνει χωρίς να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου ο φόβος μήπως πάθω κάτι. δεν εχω ζήσει τη ζωή μου όπως θέλω. εχω μια μάσκα με χαμόγελο για τους άλλους και ενα σκοτάδι μέσα μου.Quote:
Originally Posted by theiosloukas
Εμένα παιδιά παρόλο που οι έκτακτες είναι σε σχετικά καλή περίοδο,δηλαδή έχω πολλές αλλά όχι συνέχεια όπως είχα πρωι μεσημέρι απογευμα και μερικές βράδυ,είναι σχετικά καλή περίοδο μου δημιουργήθηκε ένας τεράστιος φοβος ότι κάτι θα πάθω μιας και έκλεισα τα 34 και κινδυνεύω να πεθάνω..Quote:
Originally Posted by Nicos70
Αυτά προκαλούν οι κωλοενοχλήσεις καρδιάς δυστυχώς..αποφευγω και τα ταξίδια και στις διακοπές ΣΥΝΕΧΕΙΑ σκεφτομουν μην πάθω ανακοπή στη θάλασσα στην παραλία,στις ερημιές ,έκανα τη ζωή της κοπέλας μου μαρτύριο κανονικά..
Αν είναι να ερθει ας έρθει είναι κατάντια αυτό και καραγκιοζιλικι να φοβάμαι να εχω ζωή..
Ξέχασα να πώ είχα πάρει μαζί μου ζαναξ ,ιντεράλ, ασπιρίνες ,έλεος λες και είμαι κανας 70αρης με μπαλονάκια..
Είναι γελοίο πραγματικά,θέλω ν απελευθερωθώ απ αυτο το κολλημα, προχθές γυρναγα απο πεντέλη με τ αυτοκινητο βράδυ και μολις εκλεισε το κινητό απο μπαταρία αρχισα να σκέφτομαι καραγκιοζιλίκια μην πάθω κάτι και δεν μπορώ να καλέσω ασθενοφόρο,καναν γνωστό,καθε ποτε περνάει αμάξι..
ΡΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΑΥΤΗ είναι στην κυριολεξία βάσανο..
Ξεφτιλικια πραγματικά με μένα εχω νευριάσει πάρα πολύ,τι μαλακίες είν αυτές...Μονο κανα απινιδωτη δεν εχω πάρει φορητό...Θα το γ@μ...σω ομως δε θα το βάλω κάτω ζουνε όλοι και γω κάθομαι και σπαταλάω τη ζωή μου λες και είμαι ετοιμοθανατος στην κυριολεξία..Κάτι πρεπει να κάνουμε όλοι..Ειναι τρομερά άδικο αυτο που κάνουμε στον εαυτό μας...Μια ερώτηση που μου είχε κάνει ενας γιατρος παθολόγος ο οποίος ειναι φίλος και μου ειχε προτείνει ψυχοθεραπεία με φαρμακα..
Δωσε απάντηση στον εαυτό σου ειλικρινά- Σ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΕΙΣ??
Ειχε τόσο δικιο...
Τις ωρες του απολυτου σκοτους οπως λες συλλογιζομαι οτι εχασα τα νιατα μου,την καλυτερη μου ηλικια,εζησα μια ζωη με μασκα αντοχης, εζησα σαν καποιος αλλος και μονο εγω γνωριζα την πραγματικη μου υποσταση, ο Θεος ομως με αξιωσε και εκανα οικογενεια και επισης με αξιωσε με υπομονη σε καθε συντριβη μου,με εκεινο του κουραγιο που σε κανει να σηκωνεσαι σε καθε σου πτωση.... Δεν προσδοκω να γινω κατι αλλο απο αυτο που ειμαι πια αφου οτι εχω ειναι επικτητο και ο χαρακτηρας μου παγιωμενος, ολοι οσοι γνωριζουν ξερουν οτι ειναι ουτοπικο να περιμενεις απαλλαγη απο αυτη την κατασταση ,αλλωστε ολοι μας μιλουν για αναγκη κατανοησης καθε συμβαντος και ορθολογισμου του πραγματικου κινδυνου...Λενε οτι δεν πρεπει να φοβομαστε οταν κι εκεινοι εχουν τους δικους τους φοβους , αλλα δεν βαριεσαι... Τα λεω ολα αυτα για να τονισω τελικα οτι στις δυσκολες στιγμες πρεπει να θυμομαστε οτι επιβιωσαμε απο τους φοβους περισσοτερης απο της μισης μας ζωης, οτι καπου διπλα μας κι αλλοι υποφερουν οσο κι εμεις και ισως πιο πολυ κι οτι στο τελος τελος ισχυει σε απολυτο βαθμο κατι που ειχα διαβασει και το επαναλαμβανω αυτουσιο μηπως χρησιμοποιηθει εστω απο εναν σαν μηχανισμος αυτοβοηθειας...Quote:
Originally Posted by Nicos70
'' Λενε οτι οσοι υποφερουν απο αυτες (-εννοει τις εκτακτες συστολες-) στην ουσια φοβουνται τον θανατο και μονο...Κι ομως οσους γνωρισα ορκιζομαι οτι ειναι οι πιο γενναιοι της γης! Κανεις δειλος δεν θα μπορουσε να χαμογελα την στιγμη που νομιζει (εστω ψευδως) οτι ειναι η τελευταια του στην ζωη αυτη! Εκεινοι το μπορουν καθημερινα!!! ''
Πολυ ομορφο αυτο... Που το βρηκες;
Aν θελεις μπορω να βρω τον τιτλο του βιβλιου,η ουσια και η αληθεια ομως παραμενει ιδια....και σε αυτην την αληθεια υποκλινομαι καθημερινα!Quote:
Originally Posted by Nicos70
Καλημέρα στην πιο μάχιμη ομάδα!!! Κι εγώ που λέτε τυραννιέμαι απο έκτακτεεεεες...Στα 23 που πρωτοεμφανίστηκαν...who cares για το τι συμβαίνει...έχεις την τρέλα των νιάτων και κάθε πρόβλημα το μετατρέπεις σε προτέρημα!!! Που λέτε....ελαττώνοντας τσιγάρο και καφέδες οι έκτακτες μείωσαν και την παρουσία τους και την ένταση τους...όπως τις νιώθω τώρα μη σας πω οτι ούτε που τις δίνω και σημασία, ενα που δεν τις λέω ¨καλώς τα κορίτσια!!" :-) Βέβαια για κακή μου τύχει...βρέθηκα οριζοντιομένη με κήλες στη μέση και να τις παλεύω με αγωγή...για το ρεζουμέ της υπόθεσης βρέθηκα με 3 norgesic & ένα arcoxia καθημερινώς...και τσουπ κάνανε πιο δυναμική εμφάνιση τα κορίτσιαααα...καλά για συχνότητα μιλάμε 1 την ημέρα αλλά μπορεί και διδυμία...αν δεν κουνηθώ ή βήξω...χθες σαν να μην έφτανε αυτό...προσπαθούσα να αφουγκραστώ την καρδία μου και κάθε που έπαιρνα ανάσα δεν ένιωθα χτύπο και δώστου φρίκη εγώ...εκεί που έβλεπα και τηλεόραση με τον άντρα μου αρχίζει μια ψιλοκρισούλαααα...σαν να παίρνω βαθιές ανάσες και να μη μου φτάνει το οξυγόνο, σαν να νιώθω οτι πάω να κάνω έκτακτες...φούσκωνα-ξεφούσκωνα...πάω ρίχνω νερό στα μούτρα μου και πήγα μια χαρά και έπεσα για ύπνοοο...σας έχει τύχει να νιώθετε οτι σας παίρνει ο ύπνος και να τινάζεστε νομίζοντας οτι αυτό που νιώθετε το χαλάρωμα και το χάσιμο του ύπνου μπορεί να αποβεί μοιραίο?? εγω ΝΑΙ!! :-)
Περα απο θεωριες,υποδειξεις,γνωμες ειδικων και μη , οταν η κατασταση ειναι πια πολυ σοβαρη και οι αρρυθμιες ατελειωτες το μονο ερωτημα ειναι (και πρεπει να ειναι) ποσο μπορει να αντεξει κανεις...ποση αντοχη χωρις βοηθεια και ελπιδα αραγε? τα ερωτηματα ειναι προσωπικα και απευθυνονται στον εαυτο μου αλλα ισως και σε οσους βιωσαν στο παρελθον ή βιωνουν τωρα το βασανο ,η ουσια αλλωστε μενει η ιδια! Το μαρτυριο συνεχιζεται αδιακοπα,αλυπητα και χωρις ελπιδα...
Από φιλοσοφικά ερωτήματα αλλο τιποτα. ειδικα αυτό το πόσο θ αντέξω περνάει απο το μυαλό μου καθημερινά. Μίλησα τις προάλλες με το γιατρό μου ο οποίος έχει βαρεθεί να μου κάνει εξετάσεις. Αυτό που μου είπε είναι οτι δεν μπορώ να σου δώσω χάπια αντιαρρυθμικά γιατί μπορεί να σου κάνουν ζημιά . μονο concor 5 πρωι και 5 απόγευμα. Οπότε εγω με το πολύ μυαλό αποφάσισα να μην το πάρω τις προηγούμενες μέρες. αποτέλεσμα οι παλμοί μου ειναι σε μόνιμη βάση 130 οταν είναι όρθιος και πεφτουν στους 90 σε ηρεμία..... τι γινεται ρε παιδιά ..... δεν μπορώ πλέον χωρίς τα κωλοχαπια?
κι εμενα δεν μου δινει κανενα χαπι,κι επειδη εχω και χαμηλους σφυγμους ουτε concor και inderal με τον φοβο οτι θα τους ριξει κατω απο τους 50/λεπτο και ισως γινει επικινδυνο. Εγω ομως νιωθω μια μονιμη αρρυθμια με λιγα λεπτα διακοπης και παλι απο την αρχη...αρα ιδου ξανα τα φιλοσοφικα ερωτηματα....
παιδιά νιώθει κανένασ σας μαζι με τις αρρυθμίες ενα γαργαλημα στο στηθος που προκαλεί ενα ξερό βήχα?
Kαι εμενα με ξαναπιασαν 2 μερες τωρα , θα το εχει η εποχη φαινεται :PQuote:
Originally Posted by Nicos70
Eμενα απλα μου βγαινει αυτοματος βηχας για να μου σταματησει το τακα τουκα , γαργαλητο οχι.
πρεπει γιατι ειμαι ρακος σημερα προσπαθω να μην παω επειγοντα παλι....
Ειναι ακινδυνες οι εκτακτες , εχεις παθει τιποτα τοσα χρονια? Οχι.
Εγω ας πουμε σημερα ειχα εκτακτες και εκανα και γυμναστικη , μην τους δινεις τοση αξια . Δεν σε κουρασε ολος αυτος ο φοβος και το ψαξιμο?