Με κουρασε να ζω σαν καρδιοπαθης,αλλα οσο μεγαλώνω τοσο χειρώτερα γινονται τα πραγματα
Printable View
Με κουρασε να ζω σαν καρδιοπαθης,αλλα οσο μεγαλώνω τοσο χειρώτερα γινονται τα πραγματα
Εγω πραγματικα προτιμω να πεθανω σημερα , τωρα! Παρα να ζω μια ζωη μεσα στον φοβο και το στρες , ζεις μια ζωη μες στον αρνητισμο και τον φοβο του θανατου και φτανεις στο σημειο να μην χαιρεσαι την ζωη σου , να μην χαιρεσαι τιποτα!
Δεν στα λεω εκ του ασφαλους εχω περασει και εγω παρα πολλα αλλα πραγματικα κουραστηκα , το ειδα αλλιωτικα το πραμα .
Ξερω τι κολαση περνας αλλα δωσε στον εαυτο σου την ευκαιρια να βγει απο εκει . Δεν ειναι ευκολο αλλα δεν ειναι ανεφικτο . Σκεψου οτι φευγει η ζωη σου , το 24ωρο σου , σκεπτομενος το πως θα χτυπησει η καρδια σου . Απεγκλωβισου απο αυτη την σκεψη γιατι ολα απο εκει δημιουργουνται , απο το μυαλο .
Καλησπέρα και από μένα. Είμαι νέα στο Forum και εγώ βιώνω τα ίδια με εσάς από το Πάσχα και εδώ. Εγώ φυσικά από τα 14 μου χρόνια είχα υπερκοιλιακές ταχυπαλμίες και πρiν 4 χρόνια έκανα Ablation όλα καλά με την επέμβαση μέχρι στιγμής, κορυφή ο γιατρός αρρυθμιολόγος δεν υπάρχει.... αλλά τώρα κατά πάσα πιθανότητα είναι ορμονικό και μάλλον έχει σχέση και με τη διαφραγματοκήλη, γενικα με το γαστρεντερικό , έβαλα holter 4500 έκτακτες την ημέρα επι 6 ημέρες συνεχόμενες...Ο γιατρός μου μου λέει να μην το ψάχνω και να χαμηλώσω λίγο το ρελαντί γιατί όσο το σκέφτομαι τόσο πιο πολλές έκτακτες κάνω. Μία κουβέντα είναι αφού με το που έρχονται αλλάζει τελείως η ψυχολογία μου.Γενικά είμαι και εγώ αγχώδη άτομο αλλά μέσα απο σας παίρνω πολλή δύναμη και μπορώ να συνεχίζω την καθημερινότητά μου σαν να μη συμβαίνει τίποτα, γιατί σκέπτομαι πόσος κόσμος υποφέρει από βαριές και ανίατες ασθένειες και όμως το παλεύει και εμείς που στην ουσία δεν έχουμε κάτι επικίνδυνο δεν μπορούμε να το πολεμήσουμε? Τι διάολο θα μας βάλουνε κάτω αυτές? ε όχι δεν μπορεί να είναι πιο δυνατές από εμάς, δεν συμφωνείται? :D
Καλημέρα mitsimik!! Καλά κάνεις και δεν αγχώνεσαι με τις έκτακτες γτ όλοι κάνουμε!!! Αν δεν είχε θέμα με το γαστρεντερολογικό κυρίως,που πολύ σωστά τόνισες κι εσύ, θα ΄μασταν πολύς κόσμος στα θυμαράκια. Δεν μπορώ να πω οτι κ έμενα όταν μου επανέρχονται με αφήνουν και αδιάφορη αλλά πέρασαν χρόνια απο τν 1η εμφάνισή τους...κουράστηκα να τις φοβάμαι!!! Γενικά, είμαι σκυλί μαύρο,δε το βάζω εύκολα κάτω...νόμιζω οτι χειρότερα με φοβίζουν οι αραιές κρίσεις πανικού ( έχω κάνει 3-4 στη μέχρι τώρα ζωή μου). Επίσης, πιο πολύ με αγχώνει σε εγκυμοσύνη πως θα είμαι με τις έκτακτες γιατί γενικά το στομάχι και το έντερο μου έχουν τα συμπτώματα όπως φουσκώματα, δυσανεξίες, ευερέθιστο έντερο και καταλαβαίνω πλέον οτι οι έκτακτες είναι δικό τους αποτέλεσμα, το νιώθω! Σκοπεύω βέβαια, αν είναι και θέλημα Θεού φυσικά, να μείνω ακόμα για πολλά χρόνια στον τούτο "μάταιο" κόσμο!!! :D
Αυτο με το γαστρεντερικο δεν μπορω να το καταλλαβω . Διαφραγματοκηλη δεν εχω εκανα γαστροσκοπηση , πηγα για την εξεταση και ειλικρινα ηλπιζα οτι κατι θα εβρισκα για να το φιαξω και να μου περασουν οι κωλοαρρυθμιες. Προχθες ξυπνησα με πονο στο στηθος μουσκεμα απο τον υδρωτα. Τα παιξα επειγοντα σφαιρα . Καρδιογραφημα που δεν εδειξε τιποτα , ελα ομως που επειδη ηταν ξημερωματα νιωθω οτι δεν μου εδωσαν την απαραιτητη σημασια και νομιζω οτι κατι τους ξεφυγε;;;
Φίλε Νίκο και εγώ έχω στο πρόγραμμα να πάω να κάνω γαστροσκόπηση και έχω μια ελπίδα να είναι από κεί μπάς και γλυτώσω αλλά τώρα με απέλπισες λίγο. Τώρα που γράφω έχω ριπές απο ΕΚΣ κάθε ένας χτύπος και ένας άρρυθμος. Αφού μέτρησα στό λεπτό 20 άρρυθμους χτύπους. Όσο και να προσπαθώ να μείνω ήρεμη χτυπάει μπιέλα το νευρικό μου σύστημα. Απο την Δευτέρα είμαι έτσι πόσο χαλαρά και καλαμπουράτα να το πάρω? Εν τω μεταξύ έχω και πάρα πολύ αέρα και συνεχώς έχω ρεψίματα, από τις πολλές τις αρρυθμίες με έχει πονέσει το στομάχι μου. Απογοητεύομαι , το μυαλό μου είναι συνεχώς εκεί αφού δεν με αφήνουν ούτε λεπτό να ξεκουραστώ. Τι xanax και τι inderal σκατούλες, τίποτα δεν μου κάνουν. Φίλε μου Νίκο αν και μόλις, έχω κάνει μια ανασκόπηση στο forum είσαι παλιός και εγω καινούργια τι να σου λέω και γω. Πιστεύω ότι θα έχεις πάει σε πολλούς γιατρούς και θα έχεις ψαχτεί και εσύ όπως οι υπόλοιποι. Τώρα αυτό με τον πόνο στο στήθος η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να είναι και ανησυχητικό αλλά και ψυχολογικό γιατι όπως ξέρεις και ξέρω όσο παθαίνουμε εμμονή με κάτι τόσο πιο πολλή μας ενοχλεί και μας πιάνει και πανικός. Εχεις κάνει για θυροειδή, holter έβαλες? Κάνεις πολλές αρρυθμίες? Εχεις πάει σε αριθμιολόγο? Εγώ θα πάω σ΄αυτόν που μου έκανε το Ablation και ότι μου πει θά πράξω.Σου εύχομαι καλή δύναμη.
Εννοειται οτι εχω κάνει απ όλα οχι σε αρρυθμιολόγο δεν εχω πάει . απλά να σου πω οτι απο τα 20 εχω πάει σε 10 διαφορετικούς καρδιολογους κανω τσεκ απ καθε χρονο με τεστ κοπώσεως κλπ. χολτερ τη μια που έβαλα ειχα καμια 100σταρια εκτακτες και τη δευτερη ειχα 700 κατι με διαφορα 3 χρονια το ενα απο το άλλο. φετος ας πουμε εχω κάνει τεστ κοπώσεως το γενάρη Doppler τον μαιο και ενδιάμεσα 3-4 καρδιογραφήματα. Μια χαρα δηλαδη... και το ασχημο είναι οτι νιώθω όλο και πιο ασχημα.
Σήμερα απ το πρωί είχες καμμία έκτακτη?? Γενικά πως είσαι?Quote:
Originally Posted by Nicos70
Εννοειται... Καθε μερα εχω απλα εχει μερες με λιγες και με πολλες. Σημερα ειναι μια μεσαια κατασταση
Πρεπει να εχω καψει πολλα εγκεφαλικα κυτταρα. Ασχολιομουν πριν κατι φεγγαρια με τις ταχυκαρδιες κ πριν λιγο που ειδα 47 παλμους εχασα τη μπαλα. Οτι ναναι δηλαδη, αντε βγαλε ακρη! Μαλλον πρεπει να βοηθησε το τρεξιματακι που ξεκινησα εδω κ λιγους μηνες (5χλμ / 4 φορες τη βδομαδα)
Σημαινει οτι σου εκανε καλο το περπςτημα
Τι να πω ρε συ Nicos70. Εχω φοβηθει με την ολη κατασταση.
πλακα κανεις... μια ζωη τραβαω αυτο το ζόρι, οποιος βρήκε τρόπο να τα αγνωει να μου πει και μένα
Η γυμναστική είναι μεγάλη βοήθεια στο άγχος. Και μένα οι παλμοί μειώθηκαν στους 60-65 και έκτακτες δεν έχω πια παρά ελάχιστες. Επίσης με βοήθησε να κοιμάμαι πολύ καλύτερα και στην ουσία έκοψα τα αγχολυτικά. Γυμνάζομαι 5 φορές/εβδομάδα 1 ώρα τη φορά, περίπου.
βλέπω πολύ που έχουνε άγχος έχουνε αρρυθμίες και νομίζουνε ότι πάθανε πρόβλημα στην καρδια... ειλικρινά ρε παιδιά σοβαρευτείτε... αν έχει κάτι η καρδια σας θα το καταλάβετε... είναι πολύ διαφορετικό από τα ψυχοσωματικά...! τότε θα τρέξετε πραγματικά μονη σας στο νοσοκομείο..
αυτό που θέλω να πω όσο και εκνευριστικό και αν ακούγεται είναι ότι όλοι είμαστε καλά...! αλλα μέσα μας έχουνε όλη την αρνητικότητα.. πάντα πιστεύουμε ότι ποτε δεν θα γίνουμε καλά.. πάντα κάτι θα έχουμε...! αλλα να ξέρετε πως η δύναμης τις σκέψης είναι πολύ δυνατή...! όταν βάλεις στόχο να ξεπεράσεις τα προβλήματα σου θα τα καταφέρεις..!
πρέπει όλοι να δείχνουμε δυνατή... σκεφτείτε πως υπάρχουνε άτομα που έχουνε πιο σοβαρά θέματα και τους βλέπεις και πατάνε στα πόδια τους...!
μην το βάζετε κάτω ποτε...!!!! :)