Quote:
Originally posted by NADINE
Αν μπορεί να νιώθει έτσι κάποιος στα 150 κιλά του,φαντάζει ευκολότερο στα 84,δε νομίζεις;
Για να φτάσω εκεί στέρησα πάρα πολλά από τον εαυτό μου για πάρα πολλά χρόνια!Πολλή
αυτοτιμωρία,πολύς εγκλεισμός,πολλή απόρριψη από εμένα την ίδια,πολλή ανοχή απόρριψης
και άσχημης συμπεριφοράς από άλλους απέναντι μου.Ώσπου είπα"φτάνει!".Δεν έγινε αμέσως
ούτε εύκολα,αλλά έγινε!Κι είναι μεγάλη ανακούφιση η αίσθηση αυτής της απελευθέρωσης!
Το ξέρεις πως το μπορείς κι εσύ και όλοι μας!Πως όλες οι λύσεις είναι μέσα στο κεφάλι μας
αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τους λόγους που αρνούμαστε να τις επιλέξουμε,ν'αποφασίσουμε
το αντίθετο και να συντονιστούμε εκεί!Είσαι μια νέα υγιής γυναίκα,σίγουρα όμορφη,δυναμική στη
δουλειά της κι ανεξάρτητη,μητέρα δύο υπέροχων παιδιών και σύζυγος ενός φλογερού εραστή.
Τι λείπει;Γιατί να μη νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και όσα κατάφερες,ειδικά εσύ;(καταλαβαίνεις)
Ποιοί λόγοι υπερτονίζουν όσα τυχόν σου λείπουν κι όχι όσα έχεις;Γιατί να εστιάζουμε στο αρνητικό
και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να εξαφανίζει τη δύναμη του θετικού;Νομίζω πως είμαστε αρκετά
ώριμες για αλλαγές.Ειδικά όταν βλέπουμε πόσο υποφέρουμε από τη λανθασμένη οπτική μας και πόσα
χάνουμε στα πολύτιμα αυτά χρόνια που ζούμε.Έχουμε ειρήνη,έχουμε υγεία,έχουμε νερό και τροφή,
έχουμε αγάπη,έχουμε δυνατότητες,έχουμε ευκαιρίες καθημερινά να λάμψει η ζωή μας!Στο χέρι μας είναι!
Κι όμως: δεν νιώθω καλά, δεν νιώθω πλήρης. Ναι είμαι νέα, υγιής, έχω δουλειά, έχω δυο παιδιά, έναν άντρα (καλά δεν είναι και η τέλεια σχέση πια) αλλά όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος τριγυρνάνε πάντα, είναι εκεί.... Και κάτι λείπει πάντα από το παζλ.... Δεν ξέρω ρε Ναταλάκι τι, αλλά θυμάμαι την λέξη που είχες πει σε παλιότερο ποστ: "αφουγκράζομαι τον εαυτό μου". Αυτό προσπαθώ να κάνω τον τελευταίο καιρό και ειλικρινά νιώθω λίιιιιιιιγο καλύτερα (λίγο όμως).