Το ξέρω έχεις δίκιο! πρέπει να μιλησω αλλά φοβαμαι... Δε το έχω ξαναζήσει αυτό το συναίσθημα! Το κόλλημα... το κόλλημα είναι ότι έχει κάποιες οικογενειακές υποχρεώσεις, χωρισμένος είναι αλλά υπάρχουν κάποια θέματα όχι εύκολα που κολλάνε τη σχέση.
Printable View
Αχ... σ ευχαριστώ πολύ... Έχω ήδη ορίσει ένα χρονικό περιθώριο, 4 μήνες ακόμη... όχι γιατί με πήραν τα χρόνια κ τι θα κάνω Παναγία μου, στα 29 είμαι αλλά δε θέλω να δεθούμε παραπάνω αν είναι να μην υπάρχει καμία προοπτική εξέλιξης... Δυσκολάκι... γιατί πρώτη φορά γνωρίζω ένα τέτοιο άνθρωπο, να νοιάζεται τόσο, να με σκέφτεται, να θέλει γενικά να με κάνει να γελάω... Καταλαβαινόμαστε χωρίς να πούμε τίποτα, μόνο να κοιταχτούμε... Γαμώτο!
αν εκεινος ο ενας φερθηκε υποκριτικα.. φαντασου τι αλλο εχουν να δουν τα ματακια μου! λολ
Xωρισμενος με μπερδεμενη σχεση?
Ωχ...
Ασ'τα να πάνε! Κ όσο κ αν ήθελα να το αποφύγω τόσο μπροστά μου το έβρισκα! Εκπληξούλες στη δουλειά, λουλούδια, σοκολατίτσες έβρισκα... κ το καλό είναι ότι συνεχίζεται, δεν ήταν μόνο στην αρχή... Μου έχει κάνει τόσο καλό στη ψυχολογία, ειδικά το καλοκαίρι που περνούσα μιας ελαφράς μορφής κατάθλιψη (μου πέσανε πολλά μαζεμένα κ την άκουσε το μυαλό μου...), με βοήθησε πολύ στο να το ξεπεράσω. ειλικρινά... έχω τόσο ανάγκη να γελάσω κ μόνο όταν βρισκόμαστε παίρνω τα πάνω μου κ με κάνει να γελάω συνέχεια!
Άλλαξε το καλάθι σου με μικρότερο. Ίσως νά'χει πολύ μεγαλύτερη εμπειρεία από εσένα και αυτό να σε γοητεύει, αλλά είναι πολύ δύσκολο να καταλαβαίνεις πάντα με ποιά πρόθεση θα την χρησιμοποιήσει. Αν αποδειχθεί αρχηγάταρος αφού εσύ εμπλακείς συναισθηματικά πώς θα συνέλθεις μετά? Προχώρα με πολύυυ μικρά και αργά βήματα. Να χαίρεσαι μόνο τη στιγμή και να μήν επενδύεις τα πάντα σε ένα μέλλον με κάποιον που δέν έχει καθαρίσει αποδεδειγμένα με το παρελθόν του. Καλή σου Τύχη!
Το ξέρω... τα έχω σκεφτεί όλα αυτά γι αυτό κ είμαι πολύ μαζεμένη κ δεν εκφράζω τίποτα σε εκείνον σε σημείο να μου λεει οτι δεν ενδιαφέρομαι, γι αυτό σκαω κ τα γράφω εδώ μεσα, προσπαθώ να προφυλάξω τον εαυτό μου κ έχω υψώσει τοίχο, χάνω βέβαια κάποια κομμάτια αλλά τι να κάνω που έχω φάει τη κρυάδα από παλιά?! Ρώτησα όμως κ εγώ κ έμαθα (όχι βέβαια με παρακολουθησεις κ τετοιες βλακειες, από γνωστό μου..) αν ισχύουν αυτά που μέχρι στιγμης μου έχει πει κ δεν έχει βγει καμια μούφα! Αλλά φυλαγε τα ρούχα σου λένε... Πολύ 'ξανοίγεται, με γνωρίζει σε φίλους του, στη δουλειά του με ξέρουν, γνώρισα τους δύο κολλητούς του κ άλλα άτομα τέλος πάντων... Μακάρι να μη τη φαω κ αυτή τη φορά!
To θεμα ειναι να παρει διαζυγιο. Δεν ξερω αν μενουν μαζι η χωρια, ενα μηνα η δεκα χρονια, αν μιλανε η οχι, αυτο το χαρτι λεει πολλα....
Μπορεί την πρώην του να μήν νοιάζει τί κάνει αυτός τώρα (ναί, υπάρχουν και τέτοιες γυναίκες), αλλά να έχει τον τρόπο να τον φέρνει πίσω όποτε της καπνίσει χρησιμοποιώντας τα παιδιά π.χ
Μπορείς να λές και να φωνάζεις τα αισθήματα του ενθουσιασμού του ραντεβού σου, μπορείς να του λές πώς δέν κρατιέσαι γι'αυτά που θα γίνουν το απόγευμα, όμως καλύτερα να μήν ομολογείς σημαντικές δεσμεύσεις ή αιώνιες αγάπες. Και ίσως η προηγούμενη ή η προπροηγούμενη βδομάδα να ήταν τέλεια, αυτό όμως δέν προεξοφλεί και την θετική έκβαση των επομένων. ...Διαρκής αναθεώρηση
Εδώ δε θέλω να εκφράσω αυτά που νιώθω στη καθημερινότητα μαζί του, σιγά μη του πω τι σκε΄φτομαι για πιο περα, έχει κάνει τη ζωή του, έχει ζήσει πράγματα ενώ εγώ όχι. Αν πραγματικά με θέλει εκεί θα δείξει... αν θελήσει κάποια στιγμή να παει κ παραπέρα η σχέση μας θα το κυνηγήσει, αν όχι, την έκανα! Δε ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό που έχω αλλά ο εγωισμός μου κ ίσως αν θές το ότι ξέρω τι αξίζω, με έχει βοηθήσει να προχωρήσω στη ζωή μου!
Οτι μονο η λογικη με κραταει.... η λογικη κ η υποχρεωση απεναντι στους γονεις...αλλα δεν ξερω πια ακομα για ποσο.... για ποσο θα με κρατανε.... θα ηθελα ν απαρω ενα σκοινι κ να κρεμαστω.. να πεσω στις ροδες ενος αυτοκινητου.. να παψω να ζω... να παψω να νιωθω αξιολυπητη.... να παψω να νιωθω τοσο μα τοσο δστυχισμενη κ μονη... δεν ζηταω πολλα απο την ζωη μου.. ενα.. μονο ενα πραγμα να πηγαινε καλα κ θα μπορουσα να παλεψω το οτιδηποτε..
Πολλές φορές έχω νιώσει κ εγώ έτσι... Φαντάζομαι πως πολλοι άνθρωποι θα το έχουν σκεφτεί αυτό που γράφεις... Να σου πω όμως τι σκέφτομαι εγώ, αξίζει να χαθώ εγώ για κάποιους άλλους? Αξίζει να κλαίω συνέχεια γιατί κάποιοι (ακόμη κ οι δικοί μου) δε με καταλαβαίνουν επειδή δε τους συμφέρει? Δε θέλω να πατάνε άλλο πάνω μου κ αν γίνεται το επιτρέπω εγώ κ κακώς... οπότε, αλλάζω τη ζωή μου! όχι το χαρακτήρα μου! Βλεπεις ότι δε βγαίνει κάτι... τους αφήνεις κ κακό του κεφαλιού τους!
Αχ......... εσυ καλα τα λες... αλλα δεν εχουν ολοι τα ιδια προβληματα...... κ οταν ολα μα ολα σου πηγαινουν απο το κακο στο χειροτερο( δουλεια, χρεη..χρεη... χρεη... , ελλειψη συντροφου, οικογενειακα προβληματα υγειας, δικα σου προβληματα υγειας που τα εχεις παραμελησει λογω ... χρεων... κ χρεη.. χρεη.. χρεη... κ να μην φταις εσυ για ολα αυτα ή τουλαχιστον για το 50% απ αυτα.. ) το μονο που μπορεις ν αφησεις ειναι τον ματαιο τουτο κοσμο... κ αυτο παλι.. αν μπορεις.. κ αν εχεις κ τα κοτσια να το κανεις..........