Printable View
Μακάρι Ναταλία να μένει ως εκει το θέμα όχι ότι είναι ευχάριστο αλλά εφόσον υπάρχει συμβόλαιο και όλα τα άλλα ναι... Άραγε αν βάζεις ακουστικά όταν αρχίζει το ξεδωσιμο να βοηθήσει; εύχομαι να μη γίνει ποτέ μανούρα!
Περαστικά kav ίσως χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο ξεκούρασης για να στρώσει η άμυνα του οργανισμού και το αναπνευστικό.
καλημερες!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
διαβαζω για να ξαναδωσω πανελληνιες.με το πτυχιο που πηρα δε θελω να ασχοληθω οποτε παω απο την αρχη για μια νεα σχολη
Κριση αποπροσωποποιησης....οτι χρειαζομουν τωρα. Τελεια. Απο το καλο στο καλυτερο παω.
Έχεις κάπου να απευθυνθείς;
Οχι και αυτο το κανει χειροτερο. Αντικειμενικα ειμαι μονη.
Εγω το είχα παθει μόνη και ενστικτωδώς βρήκα φωτογραφία και σημείωμα από πολύ αγαπημένο μου άτομο και επανήλθα. Κάτι που να σε συνδέει με μια ήρεμη ανάμνηση και στοργική ίσως βοηθήσει. Αυτό εφάρμοσα προσωπικά.
Σε ευχαριστω για την ιδεα...ωστοσο δυσκολευομαι να βρω τετοια αναμνηση τωρα. Γενικα δυσκολευομαι να συγκεντρωθω, χωρια που οτι αναμνηση/αισθηση με κατακλυζει ειναι σκατα... :P
Ειναι απο εκεινες τις στιγμες που κατι που σε βασανιζει στο παρον ξυπναει καθε παρομοια αισθηση/αναμνηση που ειχες οσο θυμασαι τον εαυτο σου και επιβεβαιωνονται και γιγαντωνονται μεσα σου ολοι οι χειροτεροι σου φοβοι.
Γενικα το εχω αυτο. Καμια φορα ψευτοφθινει αλλα μετα επιστρεφει ξανα με εκδικητικη ισχυ. Αρκει πχ να με σκουντηξει καταλαθος καποιος στο δρομο που λεει ο λογος και θα θυμηθω τη τρικλοποδια που εφαγα στη πρωτη δημοτικου και καθε αλλο σκουντηγμα στη ζωη μου και θα συμπερανω οτι απλα ειμαι σκουντηξιμη/αναξια μη σκουντηγματος λολ
Ενα παραδειγμα εφερα τωρα αλλα καταλαβαινεις τι εννοω.
Και μεσα στη παλη αναμεσα σε αυτο που προσπαθεις να εχεις/εισαι και σε αυτο που φοβασαι οτι επιβεβαιωνεται ξανα και ξανα ερχεται η απροσωποποιηση να απαλυνει την αντιφαση, να σε αποστασιοποιησει απο αυτο τον πολεμο και τα πιθανα λογικα αδιεξοδα/σφαλματα και δενει το γλυκο...
Αυτόματη ανάκληση βιωματικων αρνητικων αισθημάτων.
Έχουν βαθιές ρίζες. Μια πάλη ακριβώς όπως το έγραψες. Άλλοι λένε αντικατέστησε τις με θετικά βιωματα άλλοι ζήσε τον πόνο τους για να τις ξεπεράσεις. Με έμπλεξαν δεν ξέρω. Καταληγω στο λολ και εγω " για να μη φαρμακωθώ "
Εχεις προσπαθησει να εφαρμοσεις κατι απο τα δυο;
Καμια φορα νομιζω πως δεν μπορω να κανω τιποτα για αυτο, πως δεν υπαρχει τροπος ενας ανθρωπος να γινει tabula rasa, βιωσε οτι βιωσε και αυτος ειναι πλεον. Ενα γραμμενο χαρτι μπορεις να το διορθωσεις εδω κι εκει, να κανεις μουτζουρες εδω κι εκει, υποσημειωσεις, αναφορες στις ακρες της σελιδας και στο κατω κατω της γραφης, αλλα δεν παυει να προστιθεται η εμπειρια πανω στην εμπειρια πανω στην εμπειρια και αντι να σβηνονται πραγματα να προστιθενται ολο και περισσοτερα. Και καταληγεις γεματος μουτζουρες...
Ναι δοκίμασα. Το να βιώσω και να εκφράσω το αίσθημα είδα ότι έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα γιατί στο πρώτο είναι σαν ψευδαίσθηση ότι αντικατεστησα την τραυματική εμπειρία. Προσθεσα μια νέα μουτζούρα δεν αντικατεστησα τελικά. Το μόνο που κηνυγω πλέον είναι να κρατάνε λιγότερο οι διακυμάνσεις να μπορώ να ελίσσομαι και να μη μένω κολλημένη σε ένα. Έχω δυσθυμια για παράδειγμα Οκ βάζω ένα χρονικό όριο και λέω δε θα το αφήσω να με καβαλήσει πάλι όχι. Νιωθω καλά κοιτάω να το απολαύσω γιατί ξέρω πως θα τελειώσει. Νιώθω θυμό σε βαθμό οι εμβοες να μου κάνουν το κεφάλι ότι να ναι ψάχνω άμεσο τρόπο εκτόνωσης και πάλι λέω θα περάσει. Παθαίνω black out είναι ζωή αυτή διερωτομαι; απελπίζομαι έλα όμως που λέω μα έχεις περάσει και χειρότερα μη κολ@σεις τώρα.
(Πείραμα) ..το γεγονός ότι η έπαρση και η εξωστρέφεια ειναι κάποιες φορές αποτελεσματικότερες
από την κατανόηση και την (αληθινή) ευγένια,μου θέτει ερωτηματικά
Ο ανταγωνισμός ,ως παρωχημένο κόμπλεξ του διογκωμένου εγώ
η ως απαραίτητο στάδιο για το κέρδος του σεβασμού?
Μέσα μου νοιώθω ότι ο σεβασμός θα έπρεπε να ήταν
ανιδιοτελής
Σαπουνακι συμφωνω απολυτα
Καλησπέρα kavkaz,
τα συνδρομα της αγέλης ζουν και βασιλεύουν
ίσως ετσι να πρέπει να είναι
Αυτο το "θα περασει" το ξερω κι εγω...αλλα σε τετοιες στιγμες νιωθω πως αυτη ειναι η αληθεια μου και η πραγματικοτητα μου, το ασχημο βιωμα και το τι μου δειχνει οτι ειμαι ειναι οι ακλονητες σταθερες στη ζωη μου. Απλα οταν "περναει" θεωρω πως εθελοτυφλω προσωρινα. Το να νιωθω καλυτερα η καλα γενικα το θεωρω πλανη, γενικα θεωρω την ευτυχια πλανη, μια που προσωπικα δε μπορω ουτε θα μπορεσω ποτε να διατηρησω. Για αυτο και απο παιδι ακομα και τις καλες σχετικα στιγμες μου τις συνοδευει ενα γκριζο συννεφακι...και απορω γιατι θεωρουμε οτι το να νιωθεις ετσι ειναι "φαση" και το να εισαι καλα η αληθινη ζωη απο τη στιγμη που μπορει καλλιστα να ισχυει το αναποδο.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Κοριτσαρεσ οι τραυματικές εμπειρίες προστίθενται κ δεν μπορείς να κανεισ τίποτα τα δοκίμασα όλα δεν υπάρχει λύση όταν λέω δουλεύω από έξι χρόνων δεν το λέω για να με λυπηθεί κανεισ το λέω για να καταλάβετε ότι είμαι βασανισμένος κ τα φάρμακα δεν κάνουν τίποτα είμαι πιο μπροστά από όλους γτ ξεκίνησαν τα βάσανα πολύ μικρός καταρχάς δε θυμάμαι παιδική ηλικία τα ξέχασα