ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν επηρεάζομαι με θέματα που αφορούν το βιασμο. Έχω σχολιάσει σε πολλά τέτοια και ήμουν οκ. Με ενοχλεί όμως να παρει κάποιος ένα τέτοιο θέμα με σκοπό να κερδίσει από αυτό. Και πολλοί ξέρουν την αλήθεια όσο αφορά το συγκεκριμένο θέμα.

Οσο αφορά τον ξάδελφό μου δεν έχω σκοπό να το συζητήσω με τους γονείς μου γιατί πρώτο δεν έχω καλές σχέσεις μαζί τους και δεύτερο δεν θα κερδίσω κάτι.. Απλά θα ανεχομαι την μούρη του και την γλυκιά του φωνούλα για όσο είμαστε κλειδωμενοι σπίτι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο αλλά και πάλι. Έχω τεράστια αυλή και βγαίνω συχνά έξω και αυτός είναι συνεχεια στην δική του και κάθεται εκει. Είμαι στο περιβάλλον και με τους ανθρώπους που με κατάστρεψαν, φυλακισμένο, ς και δεν ξέρω πως θα ξεσπάσω..

---

Εγώ δεν την ξέρω και γι' αυτό σε ρώτησα. Την σκεφτόμουν κιόλας προχθές πώς είναι και γιατί δεν απαντάει πια.

Σ' αυτόν μπορείς να μιλήσεις; Έχεις το κουράγιο ή θα είναι μάταιο; Τουλάχιστον να μην έχει τα μούτρα να βγαίνει έξω ή να μιλάει στους δικούς σου. Αξιοποίησε ΚΑΙ τις 3 ώρες που δικαιούσαι για να είσαι εκτός σπιτιού για να ηρεμείς και να μην τον βλέπεις. Κάνε λίγη υπομονή... Ένας μήνας έμεινε. Καταλαβαίνω πως φαίνεται (και είναι) πολλύς καιρός και ότι δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση ότι είναι δίπλα, αλλά αν δεν μπορείς να του μιλήσεις δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Προσπάθησε να κάνεις κάτι δημιουργικό που θα σου τρώει πολλύ χρόνο (π.χ διάβασμα βιβλίων, ξένη γλώσσα) και θα αδειάζεις. Και η γυμναστική βοηθάει στην εκτόνωση. Όταν έχω τα χάλια μου στέλνω μήνυμα και αν δεν περάσουν και οι 3 ώρες που δικαιούμαστε, δεν επιστρέφω στο σπίτι.

Κάνε κουράγιο και τα δύσκολα θα περάσουν.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Όλο αυτό που κανείς τώρα δηλαδή που μας λες πως αισθάνεσαι και τα βγαζεις απο μεσα σου σε βοηθάει ή νοιώθεις ότι επειδή ξανά θυμάσαι κάποια πράγματα σε πιέζει ?

---

Όχι δεν με πειράζει.. Δεν θα το έκανα αν με πείραζε.. Όταν μιλάω βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Είναι πολλά μέτωπα ανοιχτά και ένα από αυτά δεν το αντιμετώπισα καν.

Πριν από την ψυχοθεραπεία ήμουν ένας άνθρωπος σκληρός και απόλυτος (η μάνα μου σε μικρότερη έκδοση) και με την ψυχοθεραπεία άλλαξα αρκετά. Όχι πολύ αλλά είδα βελτιώσεις.. Έγινα ομως πιο ευάλωτος. Δηλαδή κάθε φορά που γίνεται κάτι και με ρίχνει αποσυντονιζομαι γενικα σε όλους τους τομείς. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να καταλάβει πως είναι να ζεις με τον άνθρωπο που δεν σου έδωσε ποτέ αγάπη και ας είσαι όσο είσαι και απέναντι σου να έχεις ένα άνθρωπο που εκμεταλλευτηκε την σχέση που είχες με τους γονείς μου για να κερδίσει ότι κέρδισε.. Ή είμαι πολύ δειλός ή πολύ βλακας..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όχι δεν με πειράζει.. Δεν θα το έκανα αν με πείραζε.. Όταν μιλάω βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Είναι πολλά μέτωπα ανοιχτά και ένα από αυτά δεν το αντιμετώπισα καν.

Πριν από την ψυχοθεραπεία ήμουν ένας άνθρωπος σκληρός και απόλυτος (η μάνα μου σε μικρότερη έκδοση) και με την ψυχοθεραπεία άλλαξα αρκετά. Όχι πολύ αλλά είδα βελτιώσεις.. Έγινα ομως πιο ευάλωτος. Δηλαδή κάθε φορά που γίνεται κάτι και με ρίχνει αποσυντονιζομαι γενικα σε όλους τους τομείς. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να καταλάβει πως είναι να ζεις με τον άνθρωπο που δεν σου έδωσε ποτέ αγάπη και ας είσαι όσο είσαι και απέναντι σου να έχεις ένα άνθρωπο που εκμεταλλευτηκε την σχέση που είχες με τους γονείς μου για να κερδίσει ότι κέρδισε.. Ή είμαι πολύ δειλός ή πολύ βλακας..

---

Κρατάω το γεγονός ότι δεν σε πειράζει και ότι συνεχίζεις να βγάζεις τις σκέψεις σου αποτυπώνοντας τες εδώ μέσα και αυτό είπες ότι σε βοηθάει να τις βάζεις σε μια σειρά!

Αυτό και μόνο αξίζει λες να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις από τον ευατο σου και αυτό το θετικό στοιχείο ???

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Εγώ δεν την ξέρω και γι' αυτό σε ρώτησα. Την σκεφτόμουν κιόλας προχθές πώς είναι και γιατί δεν απαντάει πια.

Σ' αυτόν μπορείς να μιλήσεις; Έχεις το κουράγιο ή θα είναι μάταιο; Τουλάχιστον να μην έχει τα μούτρα να βγαίνει έξω ή να μιλάει στους δικούς σου. Αξιοποίησε ΚΑΙ τις 3 ώρες που δικαιούσαι για να είσαι εκτός σπιτιού για να ηρεμείς και να μην τον βλέπεις. Κάνε λίγη υπομονή... Ένας μήνας έμεινε. Καταλαβαίνω πως φαίνεται (και είναι) πολλύς καιρός και ότι δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση ότι είναι δίπλα, αλλά αν δεν μπορείς να του μιλήσεις δυστυχώς δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Προσπάθησε να κάνεις κάτι δημιουργικό που θα σου τρώει πολλύ χρόνο (π.χ διάβασμα βιβλίων, ξένη γλώσσα) και θα αδειάζεις. Και η γυμναστική βοηθάει στην εκτόνωση. Όταν έχω τα χάλια μου στέλνω μήνυμα και αν δεν περάσουν και οι 3 ώρες που δικαιούμαστε, δεν επιστρέφω στο σπίτι.

Κάνε κουράγιο και τα δύσκολα θα περάσουν.

---

Νομίζει ότι δεν θυμάμαι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο γενικά αλλά δεν τον βλέπω να τον νοιάζει κιόλας.. Άνετος είναι. Τι θα πάω να του πω? Μην κυκλοφορείς γιατί δεν αντέχω? Θέλω να σε σπάσω στο ξύλο?
Παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια,μιλαω στο σκαιπ με φίλους, πάω περπάτημα, κάνω γυμναστικη, χθες έπαιξα κιθάρα στο σκαιπ και έπαιξε ντραπς ο γιος της αδελφής μου.. Γενικά προσπαθώ να έχω γεμάτη την μέρα μου.. Αλλά πλέον δεν μπορώ να ακούω την φωνή του. Ούτε λίγο. Κάθε πρωί είναι έξω από το παράθυρο μου ο πατέρας μου και μιλάει μαζί του απέναντι και τον ακούω.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Κρατάω το γεγονός ότι δεν σε πειράζει και ότι συνεχίζεις να βγάζεις τις σκέψεις σου αποτυπώνοντας τες εδώ μέσα και αυτό είπες ότι σε βοηθάει να τις βάζεις σε μια σειρά!

Αυτό και μόνο αξίζει λες να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις από τον ευατο σου και αυτό το θετικό στοιχείο ???

---

Δεν μπήκα για να βοηθησω εμένα.. Μπήκα για να βοηθησω άλλους γιατί όταν περνούσα κατάθλιψη δεν είχα κανένα. Είναι δύσκολο να περνάς κάτι και να μην έχεις κανένα δίπλα σου. Μέσα από την κατάθλιψη έμαθα κάποια πράγματα όπως την δύναμη του μυαλού και πως μονο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Φτάνει να το θέλουμε. Αυτό ήθελα να το πω σε όλους όσους είναι στον πάτο και δεν ξέρουν πως να σταθούν στα πόδια τους. Μόνο αυτό και τα υπόλοιπα να τα πουν με ένα ψυχολόγο..
Οταν περνάς κατάθλιψη συμπεριφερεσαι σαν ένα παιδακι που φοβάται τα πάντα και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει. Εγώ τότε ήθελα ένα άνθρωπο να μου πει "ξέρεις καταλαβαίνω τι περνάς" αλλά δεν.. Με έκαναν να νιώθω ότι έχω μια αρρώστια, ότι τα κάνω γιατί ήθελα προσοχή. Θελει δουλειά να καταλάβεις πώς για να ηρεμήσει το παιδί που έχεις μέσα σου πρέπει να ξυπνήσεις τον γονιό που έχεις μέσα σου .. Εμένα ώρες ώρες κοιμάται.
Την θεωρία γονιού και πως επηρεάζει η συμπεριφορά τους την έχω καταλάβει και πλέον δεν επηρεάζομαι τόσο. Την θεωρία μα.... Που γαμ... Το σώμα και την ψυχή κάποιου δεν την κατάλαβα ποτε.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν μπήκα για να βοηθησω εμένα.. Μπήκα για να βοηθησω άλλους γιατί όταν περνούσα κατάθλιψη δεν είχα κανένα. Είναι δύσκολο να περνάς κάτι και να μην έχεις κανένα δίπλα σου. Μέσα από την κατάθλιψη έμαθα κάποια πράγματα όπως την δύναμη του μυαλού και πως μονο εμείς μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Φτάνει να το θέλουμε. Αυτό ήθελα να το πω σε όλους όσους είναι στον πάτο και δεν ξέρουν πως να σταθούν στα πόδια τους. Μόνο αυτό και τα υπόλοιπα να τα πουν με ένα ψυχολόγο..
Οταν περνάς κατάθλιψη συμπεριφερεσαι σαν ένα παιδακι που φοβάται τα πάντα και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει. Εγώ τότε ήθελα ένα άνθρωπο να μου πει "ξέρεις καταλαβαίνω τι περνάς" αλλά δεν.. Με έκαναν να νιώθω ότι έχω μια αρρώστια, ότι τα κάνω γιατί ήθελα προσοχή. Θελει δουλειά να καταλάβεις πώς για να ηρεμήσει το παιδί που έχεις μέσα σου πρέπει να ξυπνήσεις τον γονιό που έχεις μέσα σου .. Εμένα ώρες ώρες κοιμάται.
Την θεωρία γονιού και πως επηρεάζει η συμπεριφορά τους την έχω καταλάβει και πλέον δεν επηρεάζομαι τόσο. Την θεωρία μα.... Που γαμ... Το σώμα και την ψυχή κάποιου δεν την κατάλαβα ποτε.

---

Δεν μου απαντάς όμως σε αυτό που σε ρωτάω ,....

Στο ξαναλέω και θα σου απαντήσω για όλη αυτή την κατάθεση ψυχής που κανείς αυτή την στιγμή....

Αξίζει τελικά να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις τελικά από τον ευατο σου αυτή την διέξοδο ???

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Δεν μου απαντάς όμως σε αυτό που σε ρωτάω ,....

Στο ξαναλέω και θα σου απαντήσω για όλη αυτή την κατάθεση ψυχής που κανείς αυτή την στιγμή....

Αξίζει τελικά να κάνεις διαγραφή και να στερήσεις τελικά από τον ευατο σου αυτή την διέξοδο ???

---

Κάθε φορά που μιλάω για μένα νιώθω ευάλωτος.. Το μόνο θετικό που έχω είναι ότι τα βάζω σε μια τάξη.. Καταλαβαίνω τι είναι αυτό που με έχει ρίξει την δεδομένη στιγμή και μου φταίνε όλα τα άλλα.
Δεν ξέρω να απαντήσω σε αυτό που ρωτάς.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάθε φορά που μιλάω για μένα νιώθω ευάλωτος.. Το μόνο θετικό που έχω είναι ότι τα βάζω σε μια τάξη.. Καταλαβαίνω τι είναι αυτό που με έχει ρίξει την δεδομένη στιγμή και μου φταίνε όλα τα άλλα.
Δεν ξέρω να απαντήσω σε αυτό που ρωτάς.

---

Τοτε και εγω δεν ξερω αν κανεις καλο που θες να διαγραφεις απο εδω ή οχι ...
Ελπίζω να μην μετανοιωνεις μόνο για τις επιλογές σου και αυτό επιβαρύνει και άλλο την ψυχολογική σου κατάσταση...

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Τοτε και εγω δεν ξερω αν κανεις καλο που θες να διαγραφεις απο εδω ή οχι ...
Ελπίζω να μην μετανοιωνεις μόνο για τις επιλογές σου και αυτό επιβαρύνει και άλλο την ψυχολογική σου κατάσταση...

---

Σε ευχαριστώ Ντιντι για την συζήτηση που είχαμε εδώ.. Να είσαι καλά.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Σε ευχαριστώ Ντιντι για την συζήτηση που είχαμε εδώ.. Να είσαι καλά.

---

Να σου πω κάτι ?

Σταματά να λες Συνέχεια Ευχαριστώ σε όποιον ασχολείται με το θέμα σου.
Δεν είναι κακό αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις...
Είναι κάτι το οποίο το παρατηρώ εδώ και καιρό ....
το λες πολλές φορές τελειώνοντας μια συζητήσει που εχεις με τον συνομιλητή σου ...
Δεν ξέρω αν το κάνεις άθελά σου ή σου βγαίνει από μέσα σου να ευχαριστήσεις κάποιον που ασχολειθηκε με τον προβληματισμό σου...
Ξέρεις τι μας είχε πει μια ψυχολόγος σε ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει για την δουλειά μου???
Αυτό το κάνουν άτομα που νοιώθουν υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς που ασχολούνται με το θέμα τους...
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν είχα την δυνατότητα να εισπρατουν ενδιαφέρον ή την απαιτουμενη προδοχη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα από την οικογένεια τους και όταν το συναντούν νοιώθουν υποχρέωση να τους ευχαριστήσουν γιατί νομίζουν ότι δεν το κάνουν με την καρδιά τους αλλά επειδή πρέπει...

Δεν ξέρω αν ισχύει σε εσένα πάντως να ξέρεις πως εγώ και πιστεύω τουλάχιστον όλα τα παιδιά εδώ μέσα απαντά με στα θέματα γιατί το θέλουμε και όχι γιατί πρέπει.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Νομίζει ότι δεν θυμάμαι. Δεν μου απευθύνει τον λόγο γενικά αλλά δεν τον βλέπω να τον νοιάζει κιόλας.. Άνετος είναι. Τι θα πάω να του πω? Μην κυκλοφορείς γιατί δεν αντέχω? Θέλω να σε σπάσω στο ξύλο?
Παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια,μιλαω στο σκαιπ με φίλους, πάω περπάτημα, κάνω γυμναστικη, χθες έπαιξα κιθάρα στο σκαιπ και έπαιξε ντραπς ο γιος της αδελφής μου.. Γενικά προσπαθώ να έχω γεμάτη την μέρα μου.. Αλλά πλέον δεν μπορώ να ακούω την φωνή του. Ούτε λίγο. Κάθε πρωί είναι έξω από το παράθυρο μου ο πατέρας μου και μιλάει μαζί του απέναντι και τον ακούω.

---

Είχα αναγκαστεί για ένα διάστημα (ενός μήνα αν θυμάμαι καλά) να ζήσω στο ίδιο σπίτι με εκείνον. Ευτυχώς δούλευα αλλά έτρεμα την στιγμή που θα μέναμε μόνοι οι 2 μας. Δεν ήξερε κανείς τίποτα ούτε μπορούσα/ήθελα να πω. Μου μιλούσε κανονικότατα άνετος και πάντα έκανε πρόστυχα σχόλια. Τότε ήταν καλοκαίρι και ήταν όταν είχα σταματήσει να αραιώνω τις συνεδρίες με την ψυχολόγο (και λόγω δουλειάς) αλλά θυμάμαι που τις έστελνα e-mail και της εξήγησα την κατάσταση. Επίσης δεν θυμάμαι να μου είχε δώσει συμβουλή. Μάλλον ούτε εκείνη δεν ήξερε τι να μου πει. Μου είπε απλά να προσέχω και να αποφεύγω όσο γίνεται την παραμικρή επαφή μαζί του. Παρά τον φόβο, την ανησυχία και όλο αυτό που λέμε "ξύνω την πληγή", είχα συνηθίσει το γεγονός να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο (είτε μόνοι, είτε με άλλους) και κανείς να μην γνωρίζει τίποτα. Δεν ξέρω αν πρέπει να του πεις κάτι ή να ξέρει πως θυμάσαι, νομίζω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πάντως εγώ πιστεύω πως δεν είναι κακό να εκτίθεσαι και να νιώθεις ευάλωτος. Είτε εδώ, είτε με τον ξάδερφο. Βλέπεις καλύτερα μέσα σου, πόσο σε επηρεάζουν κάποια πράγματα και πόσο μπορείς να τα αντέξεις. Ίσως είναι μια ευκαιρία να το δεις στην πράξη. Αν φτάσεις στο σημείο που δεν αντέχεις καν να ακούς την φωνή του και πνίγεσαι τότε νομίζω θα αξίζει να το ρισκάρεις να του μιλήσεις. Όπως βλέπεις όμως, δεν είμαι η κατάλληλη για να δώσω τέτοιες συμβουλές.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Να σου πω κάτι ?

Σταματά να λες Συνέχεια Ευχαριστώ σε όποιον ασχολείται με το θέμα σου.
Δεν είναι κακό αλλά δεν χρειάζεται να το κάνεις...
Είναι κάτι το οποίο το παρατηρώ εδώ και καιρό ....
το λες πολλές φορές τελειώνοντας μια συζητήσει που εχεις με τον συνομιλητή σου ...
Δεν ξέρω αν το κάνεις άθελά σου ή σου βγαίνει από μέσα σου να ευχαριστήσεις κάποιον που ασχολειθηκε με τον προβληματισμό σου...
Ξέρεις τι μας είχε πει μια ψυχολόγος σε ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει για την δουλειά μου???
Αυτό το κάνουν άτομα που νοιώθουν υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς που ασχολούνται με το θέμα τους...
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν είχα την δυνατότητα να εισπρατουν ενδιαφέρον ή την απαιτουμενη προδοχη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέσα από την οικογένεια τους και όταν το συναντούν νοιώθουν υποχρέωση να τους ευχαριστήσουν γιατί νομίζουν ότι δεν το κάνουν με την καρδιά τους αλλά επειδή πρέπει...

Δεν ξέρω αν ισχύει σε εσένα πάντως να ξέρεις πως εγώ και πιστεύω τουλάχιστον όλα τα παιδιά εδώ μέσα απαντά με στα θέματα γιατί το θέλουμε και όχι γιατί πρέπει.

---

Όντως ισχύει αυτό που λες για το ευχαριστω αν και δεν το είχα προσέξει.. Δεν λέω ευχαριστώ επειδή νιώθω υποχρεωμένος αλλά επειδη είναι μια ωραία "κίνηση" το να καθίσει κάποιος να σε ακούσει και να σου απαντήσει πίσω.. Είναι κάτι που δεν είχα στην ζωή μου και γενικά έδειχνα ότι ήμουν καλά.. Άκουγα τους άλλους και τους συμβούλευα όσο μπορούσα ενώ είχα δικά μου προβλήματα. Αλλά δεν έμαθα να με ακούνε και πάντα πίστευα ότι γίνομαι βάρος όταν λεω ένα πρόβλημα μου και συνήθως κόβω την συζήτηση γρήγορα για να σταματήσω να είμαι βάρος.

Quote:

---

Originally Posted by blackbird

Είχα αναγκαστεί για ένα διάστημα (ενός μήνα αν θυμάμαι καλά) να ζήσω στο ίδιο σπίτι με εκείνον. Ευτυχώς δούλευα αλλά έτρεμα την στιγμή που θα μέναμε μόνοι οι 2 μας. Δεν ήξερε κανείς τίποτα ούτε μπορούσα/ήθελα να πω. Μου μιλούσε κανονικότατα άνετος και πάντα έκανε πρόστυχα σχόλια. Τότε ήταν καλοκαίρι και ήταν όταν είχα σταματήσει να αραιώνω τις συνεδρίες με την ψυχολόγο (και λόγω δουλειάς) αλλά θυμάμαι που τις έστελνα e-mail και της εξήγησα την κατάσταση. Επίσης δεν θυμάμαι να μου είχε δώσει συμβουλή. Μάλλον ούτε εκείνη δεν ήξερε τι να μου πει. Μου είπε απλά να προσέχω και να αποφεύγω όσο γίνεται την παραμικρή επαφή μαζί του. Παρά τον φόβο, την ανησυχία και όλο αυτό που λέμε "ξύνω την πληγή", είχα συνηθίσει το γεγονός να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο (είτε μόνοι, είτε με άλλους) και κανείς να μην γνωρίζει τίποτα. Δεν ξέρω αν πρέπει να του πεις κάτι ή να ξέρει πως θυμάσαι, νομίζω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πάντως εγώ πιστεύω πως δεν είναι κακό να εκτίθεσαι και να νιώθεις ευάλωτος. Είτε εδώ, είτε με τον ξάδερφο. Βλέπεις καλύτερα μέσα σου, πόσο σε επηρεάζουν κάποια πράγματα και πόσο μπορείς να τα αντέξεις. Ίσως είναι μια ευκαιρία να το δεις στην πράξη. Αν φτάσεις στο σημείο που δεν αντέχεις καν να ακούς την φωνή του και πνίγεσαι τότε νομίζω θα αξίζει να το ρισκάρεις να του μιλήσεις. Όπως βλέπεις όμως, δεν είμαι η κατάλληλη για να δώσω τέτοιες συμβουλές.

---

Το δικό σου ακόμη χειρότερο.. Δεν ξέρω αν θα άντεχα, ίσως να τον έσπαγα στο ξύλο ή και να τον σκότωνα.
Μεγάλωσα και τον έβλεπα αλλά είχα όλο αυτό που έγινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, σαν και δεν το έζησα ποτέ.. Σαν ταινία που είδα παλιά. Τον έβλεπα, με ενοχλούσε αλλά ήμουν εντάξει..
Τώρα επειδή είμαι στην φάση που το έβγαλα στην επιφάνεια, μας κλείδωσαν σπίτι, τον έχω όλη μέρα απέναντι μου το "είμαι εντάξει" δεν μου είναι αρκετό. Μου έρχεται να μαζέψω τους γονείς μου, τους γονείς του και αυτόν και να τους δώσω όλους συγχαρητήρια και να πάρω μια καρέκλα να καθίσω σε μια γωνιά και να βλέπω την συνέχεια της ιστορίας..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Όντως ισχύει αυτό που λες για το ευχαριστω αν και δεν το είχα προσέξει.. Δεν λέω ευχαριστώ επειδή νιώθω υποχρεωμένος αλλά επειδη είναι μια ωραία "κίνηση" το να καθίσει κάποιος να σε ακούσει και να σου απαντήσει πίσω.. Είναι κάτι που δεν είχα στην ζωή μου και γενικά έδειχνα ότι ήμουν καλά.. Άκουγα τους άλλους και τους συμβούλευα όσο μπορούσα ενώ είχα δικά μου προβλήματα. Αλλά δεν έμαθα να με ακούνε και πάντα πίστευα ότι γίνομαι βάρος όταν λεω ένα πρόβλημα μου και συνήθως κόβω την συζήτηση γρήγορα για να σταματήσω να είμαι βάρος.

---

Αυτο ακριβώς!!!
Ήταν ένα ολοημερο σεμινάριο που συζητήσαμε όλα αυτά που προσπαθείς απλά εδώ σε λίγες γραμμές να τα αποτυπώσεις αλλα είναι τόσο δύσκολο.....

Πάντως έχε τον νου σου, δεν ξερω για Κύπρο να παρακολουθείς τέτοια σεμινάρια....
Λέγονται πράγματα που μπορεί να τα ζεις να είναι δύσκολα αλλά μέσα από αυτές τις καταστάσεις να βγαίνουν τόσο ωραία πράγματα που δεν μπορείς από μόνο σου να τα σκεφτείς....

Πιστεύω έχουμε δεν έχουμε θέματα είναι πολύ καλά όλα αυτά ,σε πάνε ένα βήμα παραπάνω σαν άνθρωπο και σαν χαρακτήρα....

Καλησπέρα σε όλους!
Ntinti επέτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου. Το να λες σε κάποιον ευχαριστώ για οποιοδήποτε λόγο το μόνο που δείχνει κατά τη γνώμη μου είναι αναγνώριση και μεγαλείο χαρακτήρα! Τπτ άλλο.
Γιώργο συνέχισε να το λες... μόνο θετικό συναίσθημα μπορείς να δώσεις με αυτή την κίνηση στον συνομιλητή σου.
Όλα τα υπόλοιπα για εμένα είναι απλά θεωρίες...